|
Στην παραπάνω προσέγγιση υπάρχουν περιορισμοί
κυρίως ως προς το εύρος και την εμβέλεια της
πίεσης που μπορεί να ασκήσει η Ουάσιγκτον στο
Πεκίνο, ώστε να περιορίσει τις περιφερειακές
ηγεμονικές πολιτικές φιλοδοξίες του:
• Η στενή αλληλεξάρτηση ΗΠΑ - Κίνας, με την
πρώτη να είναι η σημαντικότερη αγορά για τις
κινεζικές εξαγωγές και η δεύτερη ο μεγαλύτερος
αγοραστής τίτλων του αμερικανικού δημόσιου
χρέους.
• Η πυρηνική πρόκληση της Β. Κορέας, η
αντιμετώπιση της οποίας υπαγορεύει συνεργασία
ΗΠΑ - Κίνας.
Ας σταθούμε λίγο στη Β. Κορέα: εάν ΗΠΑ και Κίνα
αξιοποιήσουν την πυρηνική απειλή της
Πιονγκγιάνγκ προκειμένου να προωθήσουν πιόνια
στον διμερή περιφερειακό ανταγωνισμό τους, τότε
η Β. Κορέα θα αναπτύξει πυραυλικές δυνάμεις
ικανές να πλήξουν τη δυτική ακτή των ΗΠΑ και την
Κίνα, όπως εύστοχα επισημαίνει σε χθεσινή
ανάλυσή του το Reuters.
Ετσι δεν υπάρχουν περιθώρια για τις ΗΠΑ για
ευρύτατη συσπείρωση κατά της Κίνας -Ιαπωνία, Ν.
Κορέα, Ταϊβάν, Βιετνάμ- με άλλοθι τη Β. Κορέα,
ούτε και για το Πεκίνο, καθώς η δυνατότητά του
να παρέμβει έναντι αντιτίμου και να ελέγξει ή να
τερματίσει το πυρηνικό πόκερ της Πιονγκγιάνγκ
μειώνεται σταθερά. Ετσι, η Κίνα έχει όλα τα
κίνητρα όσο μπορεί ακόμη να απαντήσει στη
σκλήρυνση Τραμπ ψύχραιμα, να προβάλει ως
εποικοδομητικός συνομιλητής και ως δύναμη
σταθεροποίησης, με την πεποίθηση ότι ο χρόνος
δουλεύει υπέρ της με την οικονομική ισχύ της
αργά, αλλά σταθερά να μεταφράζεται σε
γεωπολιτική.
Γιώργος Καπόπουλος (Έθνος) |
