Αρχική | Ειδήσεις - Αναλύσεις | Ο Κυνηγός | Λεωφόρος Αθηνών | "Κουλου - Βάχατα" | Marx - Soros | Contact

   

 

Από το Marx ως το Soros

Καθημερινή Στήλη με άρθρα για την παγκόσμια οικονομία και όχι μόνο

Επικοινωνήστε μαζί μας μέσω της Φόρμας Επικοινωνίας του GFF

 

 

Η Ευρώπη δε μπορεί αν απαντήσει στο BREXIT με «περισσότερη Ευρώπη»

00:01 - 13/06/16

 

 

Η σπασμωδική αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ενωσης αν αποφασίσει η Βρετανία να εγκαταλείψει το κλαμπ θα είναι η περαιτέρω ενοποίηση – ειδικότερα να προχωρήσει ακάθεκτη προς πλήρη δημοσιονομική ένωση. Αλλωστε, «περισσότερη Ευρώπη» είναι η συνηθισμένη απάντηση της Ε.Ε. όταν αντιμετωπίζει μια κρίση. Ομως μια τέτοια κίνηση θα ήταν πολιτικώς ανόητη και θα προκαλούσε λαϊκίστικη αντίδραση.

Όπως έγραψε ο γνωστός αρθρογράφος του Reuters Hugo Dixon (πρόεδρος της δημοσιογραφικής εταιρείας InFacts, η οποία υποστηρίζει την παραμονή της Βρετανίας στην Ε.Ε.), η Βρετανία δεν είναι η μοναδική χώρα όπου υπάρχει έντονος ευρωσκεπτικισμός, αναλογιστείτε τη Γαλλία της Μαρίν Λεπέν, την Ιταλία του Μπέπε Γκρίλο και τη Γερμανία του κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία». Προτιμότερο για την Ε.Ε., ιδιαίτερα για την Ευρωζώνη, θα ήταν να χαλαρώσει τη δημοσιονομική πολιτική της και ταυτόχρονα να προχωρήσει ακάθεκτη σε μεταρρύθμιση της οικονομίας και των αγορών. Αν βγει η Βρετανία από την Ε.Ε., δεν θα πληγεί μόνο η βρετανική οικονομία. Η διαδικασία χωρισμού και η μείωση της εμπορικής ροής θα πλήξουν και την υπόλοιπη Ενωση.

Συνεπώς οι υπόλοιπες χώρες πρέπει να καταστρώσουν σχέδιο έκτακτης ανάγκης προκειμένου να μετριάσουν το πλήγμα. Ενα πιθανό εναλλακτικό σχέδιο θα ήταν η δημιουργία δημοσιονομικής ένωσης για την Ευρωζώνη. Αλλωστε οι περισσότεροι συμφωνούν ότι η απουσία της ευθύνεται για την κρίση της Ευρωζώνης. Σχεδόν όλοι όσοι υποστηρίζουν τη δημιουργία δημοσιονομικής ένωσης συμφωνούν ότι θα πρέπει να διαθέτει υπουργείο Οικονομικών, ωστόσο δεν υπάρχει συμφωνία για τα επόμενα βήματα.

Η Γερμανία και ορισμένες χώρες του Βορρά θα ήθελαν να μπορούν να λένε στις σπάταλες χώρες του Νότου πώς να καταρτίζουν τον προϋπολογισμό τους. Οι χώρες του Νότου θα ήθελαν να συμβάλουν στη χρηματοδότηση του προϋπολογισμού τους οι χώρες του Βορρά. Ακόμη και αν το σοκ ανάγκαζε τις ελίτ να παραμερίσουν τις διαφορές τους, δύσκολα θα μπορούσαν να «πουλήσουν» τη δημοσιονομική ένωση στους λαούς τους, διότι κάτι τέτοιο θα περιλάμβανε μεταφορά κυριαρχικών εξουσιών από τα εθνικά κοινοβούλια στις Βρυξέλλες ή στη Φρανκφούρτη. Σε ορισμένες χώρες θα έπρεπε να διενεργηθεί δημοψήφισμα ώστε να εγκριθούν τέτοια σχέδια. Η διαδικασία της επικύρωσης θα μπορούσε να αποδειχτεί τόσο τοξική, πολιτικά, ώστε θα μπορούσε να προκαλέσει τη διάλυση της Ε.Ε.

Η Ενωση χρειάζεται καλύτερο εναλλακτικό σχέδιο. Μια πιο φιλόδοξη εκδοχή του σχεδίου που είχε σκιαγραφήσει ο Μάριο Ντράγκι το 2014: χαλαρότερη μακροοικονομική πολιτική που να υποστηρίζεται από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Θα είχε νόημα να αναθεωρηθεί προς τα πάνω ο στόχος της ΕΚΤ για τον πληθωρισμό, δεδομένου ότι η χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής θα είχε περιορισμένο αποτέλεσμα σήμερα. Μεγαλύτερη προτεραιότητα είναι η χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής, ειδικότερα η παραχώρηση μεγαλύτερης ελευθερίας προς τις κυβερνήσεις για να δανείζονται με σκοπό την πραγματοποίηση επενδύσεων. Στο παρελθόν, το Βερολίνο ήταν εχθρικό προς τη χαλάρωση της νομισματικής και της δημοσιονομικής πολιτικής. Ομως θα μπορούσε να αλλάξει στάση εάν οι υπόλοιπες χώρες ήταν έτοιμες να εφαρμόσουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, όπως απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και προϊόντων, πάταξη της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας.

Επίσης πρέπει να βελτιωθεί η παραγωγικότητα σε επίπεδο Ε.Ε., κυρίως μέσω της ολοκλήρωσης της ενιαίας αγοράς, της ψηφιακής ενιαίας αγοράς, της αγοράς κεφαλαίων και της ενεργειακής αγοράς. Τέλος, η Ευρωζώνη πρέπει να ολοκληρώσει την τραπεζική ένωση. Εχουν γίνει προσπάθειες προκειμένου να σπάσει ο φαύλος κύκλος μεταξύ υπερχρεωμένων τραπεζών και κυβερνήσεων, κυρίως να κοπεί ο δεσμός μεταξύ τραπεζών που τις διασώζουν οικονομικά οι κυβερνήσεις, μέσω της απαίτησης το κόστος της διάσωσης να επωμίζονται οι πιστωτές των τραπεζών και όχι οι φορολογούμενοι. Ωστόσο δεν έχει κοπεί ο δεύτερος δεσμός, δηλαδή η έκθεση των τραπεζών σε υπερχρεωμένες κυβερνήσεις. Θα είναι δύσκολο να κοπεί αυτός ο δεσμός χωρίς να προκληθεί νέα κρίση, όμως πρέπει να αποτελέσει μεσοπρόθεσμο στόχο του σχεδίου. Ολα αυτά τα μέτρα –περισσότερες επενδύσεις, συμμετρικός στόχος για τον πληθωρισμό, απελευθέρωση των αγορών σε εθνικό επίπεδο, ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς και της τραπεζικής ένωσης– θα ήταν επιθυμητά εάν επέλεγε η Βρετανία να παραμείνει στην Ε.Ε. Ομως, εάν επιλέξει να φύγει, η Ε.Ε. θα έπρεπε να προχωρήσει προς αυτήν την κατεύθυνση αντί να σπεύσει να μπει στο αδιέξοδο της δημοσιονομικής ένωσης.

 

 

Παλαιότερα Σχόλια

Plus500

 © 2014 Greek Finance Forum

Αποποίηση Ευθύνης....