Και να είμαστε ακόμη πιο ειλικρινείς. Πολλά είναι τα λάθη
των ευρωπαίων και κυρίως του Βερολίνου στο σχεδιασμό του
ελληνικού προγράμματος (δεν πίεσαν από την αρχή για τις
μεταρρυθμίσεις – κυρίως τέθηκαν πολύ υψηλοί στόχοι για το
πρωτογενές πλεόνασμα). Αλλά είναι σίγουρο και δικαιολογημένα
ότι σχεδόν όλοι θεωρούν τη χώρα μας αναξιόπιστη.
Για να κερδίσει μια χώρα τόσο γενναιόδωρες αποφάσεις, πρέπει
πρώτα να έχει πείσει τους εταίρους της. Όταν εδώ και 6
χρόνια κρίσης, σχεδόν κάθε χρόνο έχουμε εκλογές και
πολιτικές κρίσεις …. Και όταν μετά από 5 χρόνια μνημονίων
πήγαμε να διαπραγματευτούμε με έναν υπουργό οικονομικών ο
οποίος είχε τα πουκάμισα έξω και έλεγε «αρλούμπες» …
Όταν γίνονται όλα αυτά και τελικά φθάνεις σε δημοψήφισμα και
κλείσιμο των τραπεζών, το μόνο σίγουρο είναι ότι χάνεις την
αξιοπιστία σου …… Και φυσικά για να γίνεις και πάλι
αξιόπιστος και οι ξένοι να στου δώσουν κάτι τόσο μεγάλο στο
χρέος, πρέπει να καταβάλεις πολύ προσπάθεια και να περάσει
αρκετά καιρός (απαιτούνται τουλάχιστον 2-3 χρόνια), ειδικά
όταν άμεσα και μέχρι το 2021 – 2022 δεν υπάρχει ουσιαστικά
πρόβλημα χρέους.
Φυσικά σε όλη αυτή τη διαδρομή, πολιτικών παρατράγουδων στη
χώρα μας, ο μεγάλος χαμένος δεν είναι άλλος από τον ελληνικό
λαό, ο οποίος και φυσικά έχει τη δική του ευθύνη, ψάχνοντας
από την πρώτη στιγμή τον εύκολο δρόμο και κάνοντας τις
πολιτικές του επιλογές …. |