Το πρόβλημα λοιπόν είναι αλλού. Ότι κανείς δεν εμπιστεύει
πλέον την Ελλάδα για να επενδύσει.
Έτσι και μέσα σε ένα μέτριο χρηματιστηριακό περιβάλλον
διεθνώς (αυτό μην το παραβλέπουμε – το κλίμα το 2012 – 2013
ήταν αρκετά καλύτερο στις παγκόσμιες αγορές), κανείς δεν
τολμάει να «παίξει» Ελλάδα. Να παίξει την ανάκαμψη της χώρας,
δηλαδή το GRECOVERY. Και όσοι επενδυτές έχουν απομείνει
ουσιαστικά τρώνε τις σάρκες τους, με εντολές γυρισμάτων και
απλώς εντολές για να υπάρχει μια στοιχειώδης ρευστότητα σε
συγκεκριμένα χαρτιά του
FTSE
25.
Και όλη αυτή η αδιαφορία για το ελληνικό χρηματιστήριο
φαίνεται ξεκάθαρα στους τζίρους της ελληνικής
χρηματιστηριακής αγοράς.
Και όπως όλα δείχνουν και έχουμε γράψει εδώ και καιρό, πολύ
φοβόμαστε ότι αυτή η αδιαφορία θα συνεχιστεί για αρκετό
καιρό, με μιζέρια, χαμηλούς τζίρους και εκτός συγκλονιστικού
απρόοπτου κινήσεις της αγοράς σε ένα σχετικά στενό εύρος
τιμών (όπως συμβαίνει τους τελευταίους μήνες).
Και με την ελπίδα να πεθαίνει πάντα τελευταία, μόνο ένας
τρόπος υπάρχει για να αλλάξει αυτό το σκηνικό. Να υπάρξουν
κάποιες, σημαντικές, θετικές ειδήσεις οι οποίες θα ζεστάνουν
το ενδιαφέρον των ξένων για τη χώρα μας.
Και η κυριότερη θετική είδηση που σκεφτόμαστε είναι η
κυβέρνηση να κάνει την έκπληξη και να κλείσει σε χρόνο ρεκόρ
την αξιολόγηση β’, κάτι το οποίο ανάμεσα σε άλλα, θα
ανάγκαζε και τους ξένους να συζητήσουν πιο ζωηρά το ζήτημα
του χρέους και παράλληλα είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα έφερνε
και θετικά σχόλια – αναλύσεις ξένων επενδυτών.
Και κάνοντας την έκπληξη η κυβέρνηση (κλείνοντας τη
διαπραγμάτευση), θα μπορούσε να κάνει και το Χ.Α. την
έκπληξη, διασπώντας το πλήθος των καθοριστικών αντιστάσεων
που υπάρχουν στα επίπεδα των 570 – 590 μονάδων.
Γιατί όπως γράψαμε η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. |