|
Όπως προσφάτως έγραφε το
Reuters Breaking Views,
επιτέλους οι κανονιστικές αρχές διαθέτουν ένα πλαίσιο
προκειμένου να διαχειριστούν την κατάρρευση διασυνοριακών
πιστωτικών ιδρυμάτων. Χθες το Συμβούλιο Χρηματοπιστωτικής
Σταθερότητας (FSB) ανακοίνωσε κανόνες, σύμφωνα με τους
οποίους οι τράπεζες θα πρέπει να διαθέτουν επιπλέον κεφάλαια
για να είναι σε θέση να αντεπεξέλθουν σε μια μελλοντική
κρίση. Ωστόσο η προσπάθεια των κανονιστικών αρχών ανά τον
κόσμο να λύσουν το πρόβλημα των τραπεζών που είναι «υπερβολικά
μεγάλες ώστε να αφεθούν να καταρρεύσουν» θα έχει κόστος στις
τράπεζες που δραστηριοποιούνται παγκοσμίως και για τα
επιχειρηματικά τους μοντέλα.
Μέχρι το 2019 οι τράπεζες που διαδραματίζουν συστημικό ρόλο
στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα θα πρέπει να
διαθέτουν το 16% των σταθμισμένων έναντι κινδύνου
περιουσιακών τους στοιχείων σε μορφή μετοχών ή σε χρεόγραφα
που να μπορούν να διαγραφούν. Αυτή η ικανότητα απορρόφησης
συνόλου ζημιών (TLAC) θα πρέπει να διασφαλίσει ότι θα είναι
οι μέτοχοι και οι πιστωτές των τραπεζών αυτοί που θα
υποστούν τις όποιες μελλοντικές ζημίες και όχι οι
φορολογούμενοι.
Εκ πρώτης όψεως, οι 23 αμερικανικές και ευρωπαϊκές τράπεζες
που έχουν συστημική σημασία στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό
σύστημα βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση απ’ ό,τι βρίσκονταν
πριν από ένα χρόνο, όταν δηλαδή είχε αρχίσει η διαβούλευση
στο πλαίσιο του Συμβουλίου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Μπορεί το μέτρο της ικανότητας απορρόφησης συνόλου ζημιών (TLAC)
να μην έχει μεταβληθεί έκτοτε, ωστόσο τώρα θα αφορά επίσης
και τέσσερις μεγάλες κρατικές κινεζικές τράπεζες.
Οι κινεζικές και οι υπόλοιπες τράπεζες των αναδυόμενων
αγορών θα έχουν στη διάθεσή τους χρόνο έξι επιπλέον ετών για
να συμμορφωθούν με το κανονιστικό πλαίσιο. Σε κάθε περίπτωση,
η περίληψή τους στο κανονιστικό πλαίσιο περιορίζει το
μελλοντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημά τους. Ακόμη και έτσι,
όμως, το μέτρο της ικανότητας απορρόφησης συνόλου ζημιών (TLAC)
παραμένει «πονοκέφαλος» για τα πιστωτικά ιδρύματα και
ιδιαίτερα για εκείνες τις τράπεζες που χρηματοδοτούνται
πρωτίστως μέσω καταθέσεων. Πλέον θα αναγκαστούν να εκδώσουν
χρέος που να μπορεί να διαγραφεί εφόσον παραστεί η ανάγκη.
Για να συμμορφωθούν με τον στόχο του 2022 για ικανότητα
απορρόφησης συνόλου ζημιών ίση με το 18% των σταθμισμένων
έναντι κινδύνου περιουσιακών στοιχείων τους, οι τράπεζες θα
πρέπει να αντλήσουν, στο πλέον δυσμενές σενάριο, 1,1 τρισ.
ευρώ, σύμφωνα με το Συμβούλιο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Οι νέοι κανόνες παρέχουν στις εθνικές κανονιστικές αρχές
σημαντικές εξουσίες έναντι των μεγάλων ξένων τραπεζών.
Τράπεζες που διαθέτουν υποκαταστήματα στο εξωτερικό, όπως
συμβαίνει με πολλές διεθνές τράπεζες στο Χονγκ Κονγκ, θα
είναι υποχρεωμένες να διακρατούν ποσοστό μεταξύ 75% και 90%
των κεφαλαίων που πρέπει να έχουν σύμφωνα με το μέτρο της
ικανότητας απορρόφησης συνόλου ζημιών στη χώρα όπου θα έχουν
την έδρα τους. Η διατύπωση των κανόνων από το Συμβούλιο
Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας δίνει στις κανονιστικές αρχές
τη δυνατότητα να προσθέσουν επιπλέον κεφαλαιακές απαιτήσεις
σύμφωνα με την κρίση τους.
Για μια τράπεζα που δραστηριοποιείται παγκοσμίως και δεν
έχει διαχωρίσει τις δραστηριότητές της, όπως για παράδειγμα
η Deutsche Bank, το νέο κανονιστικό πλαίσιο θα μπορούσε,
δυνητικά, να έχει σημαντικό κόστος.
Από τότε που το Συμβούλιο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας
άφησε να διαφανούν οι προθέσεις του, τον Νοέμβριο του 2014,
οι τραπεζίτες άρχισαν να γκρινιάζουν ότι το να γίνει το
κεφάλαιο λιγότερο ανταλλάξιμο θα πλήξει την αποδοτικότητά
τους. Η τελική απόφαση που πήρε το Συμβούλιο
Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας αναγκάζει τους τραπεζίτες να
σκεφτούν ξανά αν θα πρέπει να λειτουργούν σε τόσο πολλές
χώρες. Το αντίτιμο που θα πρέπει να πληρωθεί σε αντάλλαγμα
για τους παγκόσμιους κανόνες στις τράπεζες ίσως να είναι η
ύπαρξη λιγότερων τραπεζών που δραστηριοποιούνται σε
παγκόσμιο επίπεδο. |
