|
Επιτέλους, ο ΟΟΣΑ προσηλυτίστηκε στις διδαχές του Τζον
Μέιναρντ Κέινς. Οι άπιστοι υποστηρικτές της λιτότητας, που
για τόσο πολλά χρόνια αποτελούσαν την κυρίαρχη δύναμη στο
think tank, έχουν εξοριστεί. Επικράτησε ο κοινός νους.
Όπως προσφάτως έγραφε ο «The Guardia» όπως συμβαίνει συχνά
με τις επαναστάσεις, χρειάστηκε μακροχρόνια προσπάθεια. Πριν
από πέντε χρόνια προτεραιότητα αποτελούσε η περικοπή δαπανών.
Μετά ακολούθησε καλυμμένη κριτική. Σήμερα, η πλάνη της
λιτότητας, όπως την έχει αποκαλέσει ο Πολ Κρούγκμαν, δεν
αποτελεί πλέον το κυρίαρχο δόγμα στον ΟΟΣΑ – το think tank
που ιδρύθηκε για να συμβουλεύει 34 πλούσιες χώρες. Η
πεποίθηση ότι η παγκόσμια οικονομία υποφέρει από έλλειψη
ζήτησης και ότι μπορεί να την αναζωογονήσει μόνο η
συντονισμένη προσπάθεια από τις χώρες του G20, χάρη και στην
ευκαιρία για δανεισμό με εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια, έχει
αντικαταστήσει τις εκκλήσεις για μεταρρυθμίσεις στην αγορά
εργασίας (περικοπή μισθού) και επανασχεδιασμό των κρατικών
παροχών (περικοπή του κράτους πρόνοιας). Η αύξηση της
ζήτησης, με άλλα λόγια η αύξηση της κατανάλωσης από τα
νοικοκυριά και των επενδύσεων από τις επιχειρήσεις, είναι
αναγκαία από τότε που κατέστη προφανές πως τα μέτρα στήριξης
της οικονομίας που είχαν ενορχηστρώσει οι κεντρικές τράπεζες
έχουν πάψει εδώ και καιρό να είναι αποτελεσματικά.
Αξιολογώντας την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η παγκόσμια
οικονομία, στο πλαίσιο της οποίας αναθεώρησαν προς το
χειρότερο τον ρυθμό ανάπτυξης για φέτος και για του χρόνου,
οι οικονομολόγοι του ΟΟΣΑ προειδοποίησαν ότι ο μοναδικός
τρόπος προκειμένου Ευρώπη, ΗΠΑ, Ασία και Νότιος Αμερική να
επιτύχουν υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης και χάρη στις αυξημένες
φορολογικές να μειώσουν το δημόσιο χρέους τους είναι να
δράσουν συντονισμένα. Ο συντονισμός είναι αναγκαίος διότι αν
μια χώρα δράσει μεμονωμένα ώστε να τονώσει την ανάπτυξή της,
οι επιπλέον δαπάνες θα μπορούσαν να καταλήξουν σε εισαγωγές
από άλλες χώρες χωρίς να υπάρχει ταυτόχρονη αύξηση των
εξαγωγών, εξέλιξη που θα οδηγήσει σε αύξηση του ελλείμματος
τρεχουσών συναλλαγών. Η υψηλότερη ανάπτυξη θα μπορούσε να
λειτουργήσει και ως μαγνήτης για οικονομικούς μετανάστες,
προκαλώντας κοινωνικά προβλήματα και –χωρίς την ύπαρξη
ισχυρών μέτρων προστασίας της αγοράς εργασίας– να ενισχύσει
την οικονομία χαμηλών μισθών- χαμηλής παραγωγικότητας. Αυτή
είναι μια αρκετά ακριβής περιγραφή της Βρετανίας σήμερα.
Αν όλες οι χώρες του ΟΟΣΑ υιοθετούσαν χοντρικά το ίδιο
σχέδιο, τότε θα μπορούσαν να αναπτυχθούν χωρίς η ανάπτυξη να
συνοδεύεται από τα παραπάνω προβλήματα. Οπότε αποτελεί
ειρωνεία το γεγονός ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Ντέιβιντ
Κάμερον, να προσπαθεί να αποτρέψει την καταβολή ουσιαστικής
προσπάθειας ώστε να υπάρξει συντονισμός μεταξύ των
κρατών-μελών του ΟΟΣΑ. Πράγμα που δεν σημαίνει ότι θα
απογοητευόταν αν αναπτυσσόταν ταχύτερα η παγκόσμια οικονομία.
Απλώς οι προτεραιότητες που έχει ο κ. Κάμερον καθιστούν
ανάθεμα τέτοιου είδους συμφωνία.
Αν επιμείνει ο ΟΟΣΑ στα επιχειρήματά του, τότε είναι πιθανό
τα «πυροτεχνήματα» που θα εκτοξευθούν την επόμενη εβδομάδα
στη σύνοδο των υπουργών Οικονομικών του ΟΟΣΑ στη Σαγκάη να
συναγωνιστούν επάξια τα πυροτεχνήματα που εκτοξεύονται κατά
τον εορτασμό του κινεζικού νέου έτους. Οι υπέρμαχοι της
λιτότητας, υπό την καθοδήγηση του υπ. Οικονομικών της
Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, εξακολουθούν να υπερασπίζονται
σκληρά και να πιέζουν για την επικράτηση των θέσεών τους. Ο
κ. Σόιμπλε είναι η κινητήριος δύναμη στις Βρυξέλλες, γεγονός
που θα πρέπει να μας προετοιμάσει για σκληρές συγκρούσεις
μεταξύ ισχυρών κρατών-μελών του ΟΟΣΑ. |
