|
|
|
00:01 - 22/01/19 |
|
|
|
|
|
Μια μόνιμη φαγωμάρα … μουρμούρα …
Παρακολουθούμε τις τελευταίες εξελίξεις …. Και πάλι μια
από τα ίδια. Φαγωμάρα … ο κακός χαμός ….. πολιτικές
διαφωνίες …. Βρισιές και όλα τα γνωστά. Αλλά ας αφήσουμε την
συμφωνία των Πρεσπών …. Όλο το 2018 και αν
και σίγουρα δεν είναι η κατάσταση των πρώτων ετών του
μνημονίου (με μια πιο ξεκάθαρη κατάσταση στα περισσότερα
νοικοκυριά - πράγμα λογικό μετά από 10 χρόνια κρίσης). Το
περάσαμε με τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα (Σύριζα – ΝΔ) να
βρίσκονται σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Το περάσαμε με έναν κακό χαμό κάθε
λίγο και λιγάκι. Και δυστυχώς και όσο
πλησιάζουμε κοντά στις εκλογές. Οι τόνοι ανεβαίνουνε ακόμη
περισσότερο.
Και μπορεί όλα αυτά να μας φαίνονται φυσιολογικά
(αυτό είναι ακόμη χειρότερο). Αλλά δεν είναι έτσι. Το
επαναλαμβάνουμε, πως δε γίνεται η χώρα να βγει έτσι από το
τούνελ. Να βγει από την κρίση, με πειστικούς ρυθμούς
ανάπτυξης, όταν υπάρχει ένα σκηνικό συνεχούς
σύγκρουσης.
Μην κοροϊδευόμαστε …. Δεν γίνεται να συμβεί αυτό όταν το
βασικό μέλημα των ελληνικών κομμάτων (και κυρίως των
κυβερνήσεων) είναι απλά και μόνο τα μικροπολιτικά συμφέροντα
και τίποτα περισσότερο! |
|
|
|
|
|
|
|
Θέατρο του παραλόγου
Και σε σχέση με τα παραπάνω. Τι ακούσαμε την Κυριακή
μετά το συλλαλητήριο και τα όσα έγιναν το σύνταγμα. Ο Σύριζα
να υπερασπίζεται την αστυνομία και η ΝΔ να κατηγορεί την
αστυνομία και την κυβέρνηση για την χρήση χημικών. Σύριζα ο
οποίος συνεχώς και εδώ και χρόνια κατηγορούσε τις
προηγούμενες κυβερνήσεις για την χρήση χημικών και ζητούσε
την κατάργηση τους, μηνύοντας την αστυνομία!!
Επαναλαμβάνουμε, πως φθάσαμε στο σημείο να ακούμε το
Σύριζα (με υπουργό την κα Παπακώστα) να υπερασπίζεται την
αστυνομία. Και την ΝΔ να την κατηγορεί.
Και είναι τώρα υπερβολή να πούμε την αγαπημένη μας φράση.
Έλεος!!! Ή να χαρακτηρίσουμε αυτήν την κατάσταση ως το
απόλυτο «θέατρο του παραλόγου»!!! |
|
|
|
|
|
|
|
Από το κακό στο χειρότερο
Έχοντας προειδοποίηση από την αρχή της κρίσης, για τις
επιπτώσεις στην δημογραφική κατάσταση της χώρας. Μόνο τη
φράση από το κακό στο χειρότερο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε
για τα όσα σημειώνονται παρακάτω.
------------------------------------------------
Η προϋπάρχουσα τάση
μείωσης των γεννήσεων στην Ελλάδα επιδεινώθηκε σοβαρά μετά
την οικονομικη κρίση και την υπαγωγή της χώρας στον
μνημονιακό μηχανισμό, καθώς το αρνητικό ισοζύγιο
γεννήσεων/θανάτων και εισερχόμενης/εξερχόμενης μετανάστευσης
οδηγεί σε μείωση του πληθυσμού. Αυτό ήταν το βασικό
συμπέρασμα από τα στοιχεία που παρουσίασε ο επίκουρος
καθηγητής Επιδημιολογίας και Επαγγελματικής Υγιεινής του
Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Γιώργος
Ραχιώτης, σε διάλεξη του με θέμα «Όψεις του Δημογραφικού
Προβλήματος στην Ελλάδα. Παρελθόν, Παρόν & Στόχοι», στο
Ινστιτούτο Δημόσιας Υγείας του Αμερικανικού Κολλεγίου
Ελλάδος.
Όπως ανέφερε ο κ. Ραχιώτης, για την άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος πρέπει
να δρομολογηθεί σχέδιο για την επάνοδο στη χώρα των νέων
επιστημόνων παραγωγικής ηλικίας και υψηλής ειδίκευσης, ενώ
απαιτείται και η επαναθέσπιση κινήτρων προστασίας της
μητρότητας και των γεννήσεων, όχι μόνο για τους πολύτεκνους
και τρίτεκνους, αλλά και για το πρώτο και δεύτερο παιδί.
Τέλος, πρόσθεσε πως πρέπει να εκπονηθεί επειγόντως σχέδιο
αποκατάστασης της δημογραφικής ισορροπίας σε ευαίσθητες
περιοχές της χώρας, με έμφαση στη Θράκη.
Η μείωση των γεννήσεων και η οικονομική κρίση
Όπως αναφέρει το
ΑΠΕ-ΜΠΕ, το φαινόμενο της μείωσης των γεννήσεων δεν είναι
αποκλειστικά ελληνικό. Υπάρχει μία τάση μείωσης των
γεννήσεων στην Ευρώπη, όπως σημείωσε ο κ. Ραχιώτης. Η μείωση
των γεννήσεων έχει πολυπαραγοντική αιτιολογία, τόνισε, όπως
η αυξημένη συμμετοχή των γυναικών στο παραγωγικό δυναμικό,
οι μεταβολές στο σύστημα προσωπικών αξιών, οι οικονομικοί
παράμετροι, η κρατική μέριμνα για την ενίσχυση της
οικογένειας κ.ά.
Ο ίδιος εξήγησε ότι ήδη,
από τις δεκαετίες του '70 και του '80, υπάρχει μία τάση
μείωσης των γεννήσεων και στην Ελλάδα. Παρ' όλα αυτά, ο
πληθυσμός αυξανόταν λόγω του θετικού μεταναστευτικού
ισοζυγίου (υπεροχή των εισερχόμενων μεταναστών έναντι των
εξερχόμενων), αλλά και επειδή ο αριθμός των γεννήσεων
υπερτερούσε του αριθμού των θανάτων.
«Όμως, η οικονομική
κρίση και η επακόλουθη υπαγωγή της χώρας στον μηχανισμό του
μνημονίου ανέτρεψε τις ισορροπίες. Η Ελλάδα υπέστη μία
κολοσσιαία οκονομική και κοινωνική καταστροφή (πτώση του ΑΕΠ
κατά 30%, έκρηξη της ανεργίας), πρωτοφανή για τα
μεταπολεμικά δεδομένα. Οι ευαίσθητες δημογραφικές ισορροπίες
ανατράπηκαν, οι γεννήσεις μειώθηκαν δραματικά. Ενδεικτικά,
κατά την περίοδο 2015-2017 οι θάνατοι ξεπέρασαν τις
γεννήσεις κατά 91.207, ενώ το 2017 οι γεννήσεις έπεσαν κάτω
από τις 90.000 ετησίως. Το ίδιο χρονικό διάστημα
καταγράφηκε, επίσης, και ανατροπή του μεταναστευτικού
ισοζυγίου με τη διαρροή στο εξωτερικό εκατοντάδων χιλιάδων
Ελλήνων παραγωγικής ηλικίας και υψηλής εκπαίδευσης και
ειδίκευσης» επισήμανε ο κ. Ραχιώτης.
Το αποτέλεσμα αυτών των
δημογραφικών εξελίξεων ήταν ο ελληνικός πληθυσμός μεταξύ
2008-2017 να μειωθεί κατά 355.000 κατοίκους.
«Η δημογραφική
ανισορροπία προσλαμβάνει χαρακτήρα προβλήματος εθνικής
ασφάλειας, ιδιαίτερα σε εθνικά ευαίσθητες περιοχές»
υπογράμμισε ο καθηγητής και παρέθεσε στοιχεία: Στην
Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, ειδικότερα στην
Περιφερειακή Ενότητα Ροδόπης, οι θάνατοι (1.425) ήταν
διπλάσιοι από τις γεννήσεις (791) το 2017. Σημαντική είναι
και η ανατροπή του ισοζυγίου στην Περιφερειακή Ενότητα Έβρου
(2.031 θάνατοι, 1.203 γεννήσεις), αλλά και στα νησιά του
Βορείου Αιγαίου.
Υστερούμε στην εφαρμογή πολιτικών για τη στήριξη της
μητρότητας και των γεννήσεων
Η Ελλάδα βρίσκεται στις
τελευταίες θέσεις μεταξύ των χωρών της ΕΕ αναφορικά με την
εφαρμογή πολιτικών για τη στήριξη της μητρότητας και των
γεννήσεων (π.χ. επιδοματική πολιτική, φορολογικές
ελαφρύνσεις κ.λπ.), όπως ανέφερε, στην ομιλία του, ο κ.
Ραχιώτης. Σημείωσε πως θα πρέπει να τονιστεί ότι την περίοδο
2004-2009 ελήφθησαν σημαντικά μέτρα με στόχο την ενίσχυση
της γεννητικότητας, με έμφαση στις πολύτεκνες και τρίτεκνες
οικογένειες. Αυτά τα μέτρα περιελάμβαναν οικονομικές
ενισχύσεις, αλλά και μέτρα θεσμικού χαρακτήρα με ευεργετικό
οικονομικό αντίκτυπο. Επίσης, αυξήθηκε το διάστημα της
άδειας μητρότητας για τις μητέρες που εργάζονταν στον
ιδιωτικό τομέα.
Τα περισσότερα από αυτά
τα μέτρα έτυχαν δραστικής περικοπής κατά την περίοδο που
ακολούθησε την υπαγωγή της χώρας στο μνημόνιο. Κατά τη
διάρκεια της ίδιας περιόδου καταργήθηκαν ευεργετικά μέτρα
παλαιότερων κυβερνήσεων, με ενδεικτικά παραδείγματα την
κατάργηση νόμου του 1994 για την αύξηση του αφορολόγητου για
τις πολύτεκνες οικογένειες και του νόμου του 1990 για την
ισόβια σύνταξη πολύτεκνης μητέρας.
|
|
|
|
|
|
|
|
Ενδιαφέρον
Και πάμε τώρα σε μερικά ενδιαφέροντα νούμερα, σχετικά με
το χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό), τόσο στη χώρα μας. Όσο και
παγκοσμίως. Σύμφωνα λοιπόν με την τελευταία έκθεση του ΔΝΤ,
το άθροισμα του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους στην Ελλάδα
είναι περίπου τριπλάσιο από την οικονομική δραστηριότητά της
(300% του ΑΕΠ).
Με βάση στοιχεία του 2017 οι μελετητές του Ταμείου εκτιμούν
πως κάτι παραπάνω από το 60% του χρέους βαραίνει τον δημόσιο
τομέα, ενώ οι υπόλοιπες οφειλές αναλογούν σε ιδιώτες.
Η χώρα μας είναι μία από τις μόλις πέντε ανεπτυγμένες
οικονομίες όπου το δημόσιο χρέος είναι μεγαλύτερο από το
ιδιωτικό, γεγονός που αντανακλά τα πακέτα στήριξης που έλαβε
η χώρα μας στο πλαίσιο των Μνημονίων αλλά και την βαθιά
περιστολή του τραπεζικού δανεισμού στην πραγματική οικονομία
την τελευταία δεκαετία.
Το πρόβλημα του χρέους πάντως δεν είναι αμιγώς ελληνικό, με
τους αναλυτές του ΔΝΤ να υπολογίζουν πως το 2017 το
παγκόσμιο χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό, ανήλθε στα 184
τρισεκατομμύρια δολάρια, που αποτελεί καινούργιο
ιστορικό υψηλό.
Ο όγκος του παγκόσμιου χρέους ισοδυναμεί με το 225% της
παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας, που σημαίνει ότι
αναλογεί σε περισσότερα από 86.000 δολάρια ανά άτομο.
Οι ισχυρότερες οικονομίες είναι και οι πιο βαθιά χρεωμένες,
με τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Κίνα και την Ιαπωνία να είναι
«υπεύθυνες» για περισσότερο από το ήμισυ του παγκόσμιου
χρέους, δηλαδή για μεγαλύτερο ποσοστό από το ΑΕΠ τους.
Η Ιαπωνία «κουβαλά» το μεγαλύτερο βάρος, καθώς οι
εκκρεμότητες κράτους και ιδιωτών ανέρχονται στο 395% του ΑΕΠ
της.
Από το 1950 κύριος μπροστάρης στην αύξηση του παγκόσμιου
χρέους έχει υπάρξει ο ιδιωτικός τομέας, οι οφειλές του
οποίου τριπλασιάστηκαν σε βάθος 67 ετών. Το δημόσιο χρέος
ήταν σχεδόν στάσιμο έως τα μέσα της δεκαετίας του 1970, όμως
έκτοτε κινείται προς τα πάνω.
Αρχικά ο μεγαλύτερος δανεισμός ως ποσοστό του ΑΕΠ αναλογούσε
στις ανεπτυγμένες οικονομίες, όμως τα τελευταία χρόνια ο
αναπτυσσόμενος κόσμος έχει πάρει την σκυτάλη ενώ αντίθετα ο
ανεπτυγμένος έχει αρχίσει να μειώνει ελαφρά το χρέος του.
Στο πλαίσιο αυτό, σε ξεχωριστή ανάλυσή τους άλλοι
μελετητές του ΔΝΤ επισημαίνουν πως ο δημόσιος δανεισμός
πρέπει να κατευθύνεται σε πλουτοπαραγωγικές δραστηριότητες –
όπως η ανάπτυξη υποδομών ή η παιδεία.
Σημειώνουν επίσης την ανάγκη ακριβούς και ορθής καταγραφής
των χρεών, περιλαμβανομένων των κρατικών εγγυήσεων ή των
οφειλών δημόσιων επιχειρήσεων, και υπογραμμίζουν την ανάγκη
να προωθηθεί βαθύτερη συνεννόηση μεταξύ πιστωτικών φορέων
για το ενδεχόμενο αναδιαρθρώσεων.
|
|
