|
Παρά την επιμονή και τις προσπάθειές της δεν
κατάφερνε, υποαμειβόμενη όπως ήταν, να
συγκεντρώνει ικανοποιητικό εισόδημα, αντάξιο των
προσόντων και των δεξιοτήτων της.
Προχθές ανήγγειλε στη συντροφιά της ότι αναχωρεί
για το Ντουμπάι, όπου τις προσφέρθηκαν αμοιβές
που τιμούν τις γνώσεις της και ικανοποιούν τις
προσδοκίες της.
Προφανώς δεν είναι η μόνη νέα που επιλέγει τη
μετανάστευση επειδή δεν αντέχει να τρέχει σε 4-5
διαφορετικούς εργοδότες προκειμένου να
συγκεντρώσει 400 με 500 ευρώ μηνιαίως.
Απειρες είναι οι περιπτώσεις πολύγλωσσων και
καλά εκπαιδευμένων νέων που αποκαρδιωμένοι από
τις ιδιότυπες ελληνικές οικονομικές συνθήκες και
την απαξίωση των δυνατοτήτων τους αναζητούν
καλύτερη τύχη αλλού, εκτός των συνόρων της χώρας.
Αλλά αν οι καλύτερα εκπαιδευμένοι νέοι έχουν μια
ευκαιρία ή αναγκάζονται να μετοικήσουν ακόμη και
σε «εξωτικές» - με εντελώς διαφορετική κουλτούρα
- χώρες, δεν συμβαίνει το ίδιο για τους
υπολοίπους, οι οποίοι μένοντας εδώ
αντιμετωπίζουν καταχρηστικές συμπεριφορές και
στάσεις από εργοδότες που εκμεταλλεύονται στο
έπακρο τις συνθήκες και τη νομοθεσία της μερικής
απασχόλησης.
Ενδεικτικά αναφέρεται ο τουριστικός και
επισιτιστικός τομέας, ο οποίος ειδικά εφέτος το
καλοκαίρι έζησε μέρες μεγάλης δόξας και
πρωτοφανούς κερδοφορίας, αλλά παρά ταύτα
συνέχισε να προσφέρει - ιδιαίτερα στους νέους - θλιβερά
χαμηλές αμοιβές, χωρίς ασφάλιση και δικαιώματα
στις περισσότερες περιπτώσεις.
Ολοι κατανοούν τις πολλαπλές επιδράσεις της
μακρόχρονης οικονομικής κρίσης και τις αδήριτες
ανάγκες ελέγχου του κόστους των κάθε λογής
δραστηριοτήτων. Ωστόσο, υποτυπώδης
επιχειρηματική ηθική επιβάλλει αναθεωρήσεις και
ιδιαιτέρως επιλογές που θα αμβλύνουν τις
κραυγαλέες εισοδηματικές ανισοκατανομές.
Στους ιδιαίτερους καιρούς που ζούμε άπαντες
οφείλουν να αναλογιστούν τις ευρύτερες συνέπειες
απαξίωσης της εργασίας, κυρίως στους
συγκλονισμένους από την κρίση νέους.
Τυχόν καταχρηστικές εργοδοτικές συμπεριφορές «φορτώνουν»
τη νέα γενιά με απόγνωση, κλονίζουν την πίστη
των νέων στη χώρα και κατά πάσα βεβαιότητα την
οδηγούν μαζικά στην περιθωριοποίηση, στην άρνηση
και εν τέλει σε τυφλή, στις πλείστες των
περιπτώσεων, αντίδραση κατά πάντων.
Η έξοδος από την κρίση προϋποθέτει τη συμμετοχή
των νέων. Δεν υπάρχει κοινωνία που να προόδευσε
αποκλείοντας τη νέα γενιά.
Η επανοικοδόμηση και ανασυγκρότηση της χώρας δεν
θα επιτευχθεί με τους νέους περιθωριοποιημένους
και οργισμένους.
Γι' αυτό όσοι αποφασίζουν και όσοι επιχειρούν
οφείλουν αν μη τι άλλο δεύτερες σκέψεις.
Καρακούσης Αντώνιος (Το Βήμα) |
