|
Φιγιόν και Μακρόν αντιπροσωπεύουν δύο
διαφορετικές τακτικές απέναντι στην ηγέτιδα του
ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου: -Σκληρός δεξιός στις
αξιακές του αναφορές και δεδηλωμένος θρήσκος, ο
Φιγιόν υποτίθεται ότι ήταν ο καταλληλότερος για
να συγκρατήσει διαρροές δεξιών ψηφοφόρων προς
την ακροδεξιά υποψήφια. Ταυτόχρονα ήταν και
είναι ο πιο κατάλληλος για να συσπειρώσει την
εκλογική βάση του δημοκρατικού τόξου απέναντι
στη Λεπέν, καθώς ένα σημαντικό κομμάτι της
Αριστεράς θα προτιμούσε την αποχή. -Στους
αντίποδες, το προφίλ του Μακρόν, πολύ πιο
κατάλληλου να συσπειρώσει το δημοκρατικό τόξο
αλλά αμφίβολης διεισδυτικότητας στους
συντηρητικούς συμπολίτες του ώστε να ανακόψει τη
διαρροή δεξιών ψηφοφόρων προς τη Λεπέν.
Τούτων λεχθέντων, τόσο ο Φιγιόν, που εμφανίσθηκε
στην αρχή σαν όψιμος θατσερικός αλλά και ως
θρήσκος καθολικός για να αναδιπλωθεί σε ό,τι
αφορά τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα του πριν
αλέκτορα φωνήσαι, όσο και ο Μακρόν, που ήταν για
δύο και πλέον χρόνια υπουργός Οικονομίας των
Ολάντ - Βαλς, αφήνουν στη Λεπέν το μονοπώλιο της
καταγγελίας της δημοσιονομικής λιτότητας, με
μοναδική λύση την αποχώρηση της χώρας από την ΕΕ.
Το φθινόπωρο ο Σαρκοζί ήταν εκείνος που θα ήταν
απέναντι στη Λεπέν στον δεύτερο γύρο, στη
συνέχεια τη θέση του πήρε ο Ζιπέ, και τέλος
επικράτησε ο αουτσάιντερ Φιγιόν, ο οποίος νιώθει
τώρα στην πλάτη την ανάσα του Μακρόν... Το μόνο
που μπορούμε σήμερα να πούμε με βεβαιότητα είναι
ότι η Γαλλία είναι όσο ποτέ τις τελευταίες
δεκαετίες απρόβλεπτη, με την πολιτική σκηνή της
να δίνει την εικόνα κινούμενης άμμου.
Γιώργος Καπόπουλος (Έθνος) |
