|
Ετσι έναν χρόνο μετά το σοκ του Brexit, οι
ηγέτες του οποίου με πρώτο τον Φάρατζ το έβαλαν
στα πόδια, αλλά και την ευρωσκεπτικιστική
πτέρυγα των Συντηρητικών υπό τον σημερινό
υπουργό Εξωτερικών Τζόνσον να μη διεκδικεί τη
διαδοχή του Κάμερον, ο σκληρός ευρωσκεπτικισμός
ως αντισυστημικό κίνημα διαμαρτυρίας με ευρύτερη
λαϊκή απήχηση τελειώνει άδοξα τον πολιτικό βίο
του μόλις τρία χρόνια μετά την πρωτιά του UKIP
στις ευρωεκλογές της άνοιξης του 2014, μια
πρωτιά που ανάγκασε τον Κάμερον να δεσμευθεί στο
μοιραίο δημοψήφισμα για να κερδίσει τις
βουλευτικές εκλογές της άνοιξης του 2015.
Εκ πρώτης όψεως φαίνεται απίστευτο, αλλά είναι
αληθινό, η εκλογική νίκη με ενισχυμένη
πλειοψηφία των Συντηρητικών την Πέμπτη 8.6 παρά
την προεκλογική ρητορική του σκληρού Brexit που
είναι αυτονόητη έστω και μόνο για
διαπραγματευτικούς λόγους δίνει ελευθερία
κινήσεων στην Ντάουνινγκ Στριτ, δίνει στη Μέι
την άνεση να σχεδιάσει την πολιτική της απέναντι
στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο, με κύριο
κριτήριο το όφελος και το κόστος των
εναλλακτικών σεναρίων και με καθοριστική
παράμετρο τις εξελίξεις στην ίδια την ΕΕ των 27.
Αν δηλαδή δεν υπάρξει σταθεροποίηση στη βάση
μιας επαναδιαπραγμάτευσης Γαλλίας - Γερμανίας
μετά τις γερμανικές εκλογές, το Λονδίνο θα
διαπραγματευθεί μια συντεταγμένη αποχώρηση, ένα
διαζύγιο που θα μπορεί να είναι ακόμη και
βελούδινο και να μη διαφέρει επί της ουσίας από
μια ειδική σχέση, η οποία με τη σειρά της δεν θα
διαφέρει και πολύ από την αλά καρτ συμμετοχή της
Βρετανίας που συμφωνήθηκε στο Μάαστριχτ τον
Νοέμβριο του 1991.
Γιώργος Καπόπουλος (Έθνος) |
