|
Το ότι η απαξίωση είναι γενικευμένη και αφορά
συνολικά την πενταετή κυβερνητική θητεία των
Σοσιαλιστών από την άνοιξη του 2012 μέχρι και
σήμερα, το αποδεικνύει και η ήττα του πρώην
πρωθυπουργού Βαλς από τον Αμόν στον δεύτερο γύρο
των προκριματικών του κυβερνώντος κόμματος. Την
ίδια στιγμή, η εμπλοκή του υποψηφίου των
Ρεπουμπλικάνων, Φιγιόν, σε σκάνδαλα φαίνεται να
ενισχύει την πιθανότητα του ανεξάρτητου
υποψηφίου Μακρόν να αντιμετωπίσει τη Λεπέν στον
δεύτερο γύρο.
Ιδού, λοιπόν, η αντίφαση σε όλο της το μεγαλείο:
Την ώρα που ο Ολάντ αυτοαποσύρεται και ο Βαλς
ηττάται ως αντίπαλος του ετερόκλητου
αντισυστημικού λαϊκισμού που στηρίζει τη Λεπέν,
προβάλλει ο Μακρόν, υπουργός Οικονομίας για
δυόμισι χρόνια των Ολάντ - Βαλς και μάλιστα
χρεωμένος με «μεταρρυθμίσεις» που είχαν
κοινωνικό και πολιτικό κόστος!
Οποιο επικοινωνιακό εύρημα κι αν χρησιμοποιήσει
ο Μακρόν, δύσκολα θα αντιμετωπίσει την
αναμενόμενη επίθεση της Λεπέν που θα τον
παρουσιάζει ως μέλος της ηγετικής ομάδας της
διακυβέρνησης Ολάντ - Βαλς. Δύσκολη και η θέση
του Αμόν, ο οποίος παρά το αριστερό πολιτικό του
στίγμα δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί από τα
πεπραγμένα των Ολάντ - Βαλς, αν δεν θέλει να δει
κύμα διαρροών της εκλογικής βάσης των
Σοσιαλιστών προς τον Μακρόν.
Ο κίνδυνος η υποψηφιότητα Μακρόν να ταυτισθεί ή
έστω να οριοθετηθεί από την απαξιωμένη στην
κοινή γνώμη πενταετή θητεία του Ολάντ είναι
υπαρκτός. Ο κίνδυνος δεν είναι η εκλογή της
Λεπέν στην προεδρία, που με τα σημερινά δεδομένα
δεν προκύπτει ως δυναμική, αλλά η παρουσία της
στον δεύτερο γύρο με ποσοστό που θα την
αναγορεύει ως κυβέρνηση σε αναμονή, δηλαδή ως
αξιωματική αντιπολίτευση ανεξάρτητα από τον
αριθμό βουλευτών που θα εκλέξει η ακροδεξιά στις
βουλευτικές εκλογές.
Γιώργος Καπόπουλος (Έθνος) |
