|
Σε ποιο βαθμό η παραπάνω εικόνα άλλαξε σε όφελος
του Βίλντερς και της ακροδεξιάς θα το δούμε το
βράδυ της Τετάρτης όταν ανοίξουν οι κάλπες των
βουλευτικών εκλογών στην Ολλανδία. Πώς θα
προσλάβουν οι ψηφοφόροι τη χωρίς προηγούμενο
αντιπαράθεση Ρούτε-Ερντογάν; Ως επιβεβαίωση του
ότι η ρητορική του πρωθυπουργού δεν είναι
ευκαιριακή στροφή για λόγους σκοπιμότητας, αλλά
προσαρμογή σε νέες συνθήκες; 'H ως πανηγυρική
δικαίωση του ηγέτη της ακροδεξιάς που είχε
εγκαίρως αναδείξει το εγγενές ασύμβατο των αξιών
του Ισλάμ με την εθνική ταυτότητα της Ολλανδίας;
Ο αιφνιδιασμός είναι απόλυτος: Το σκηνικό του
θριάμβου Σαρκοζί το 2007 έχει περάσει σε δεύτερο
πλάνο και στη θέση του δύο μέρες πριν ανοίξουν
οι κάλπες κυριαρχεί μια ατμόσφαιρα που
παραπέμπει τον Απρίλιο του 2004 στη Μαδρίτη,
όταν το προβάδισμα του Λαϊκού Κόμματος και του
υποψήφιου πρωθυπουργού Ραχόι συρρικνώθηκε σε
χρόνο μηδέν όταν αποκαλύφθηκε η προσπάθεια του
πρωθυπουργού Αθνάρ να χρεώσει στη βασκική
οργάνωση ΕΤΑ την τρομοκρατική επίθεση των
τζιχαντιστών στο κέντρο της Μαδρίτης.
Αν οι απαγορεύσεις προεκλογικής δραστηριότητας
υπέρ του Ερντογάν στη Γερμανία και την Ολλανδία
προδίδουν την αμηχανία και τον φόβο για πιθανή
ενίσχυση της ακροδεξιάς, η τουρκική επιμονή
αντίστοιχα προδίδει ανησυχία για την έκβαση του
δημοψηφίσματος, την εκτίμηση ότι η διαφορά του «Ναι»
και του «Οχι» θα είναι οριακή. Το ερώτημα μέχρι
το δημοψήφισμα στην Τουρκία στις 16.4 είναι αν
θα κυριαρχήσει η προσπάθεια Βερολίνου και
Αγκυρας να κρατήσουν υπό έλεγχο την αντιπαράθεση
ή αν θα κυριαρχήσει η εκτός ελέγχου κλιμάκωση
που είδαμε στην Ολλανδία.
Γιώργος Καπόπουλος (Έθνος) |
