|
Η έλλειψη πολιτικής ουσίας και οι, κατά πολύ
χειρότερες των προηγουμένων, μνημονιακές
φοροεισπρακτικές αφαιμάξεις των πολιτών τις
οποίες νομοθετεί η σημερινή Κυβέρνηση, την
ωθούν σε αντισταθμιστικές επικοινωνιακές φιέστες,
όπως αυτή που έστησε πρόσφατα, με αφορμή το
μνημείο της ΕΡΤ. Μια φιέστα η οποία,
περιποιώντας τιμή στους απολυμένους της ΕΡΤ
προσβάλλει τις χιλιάδες των απολυμένων άλλων
τομέων, οι οποίοι υφίστανται καθημερινά τις
οδυνηρές συνέπειες της παράτασης και της
επιδείνωσης της αντιαναπτυξιακής περιδίνησης
στην οποία εγκλώβισε ο ΣΥΡΙΖΑ τη χώρα και την
οικονομία. Μια οικονομία που στα τέλη του 2014,
είχε αρχίσει να εμφανίζει ρεαλιστικές προοπτικές
επιστροφής στην κανονικότητα. Αντί για αυτό,
όμως, ακολούθησαν οι αναίτιες θυσίες του 3ου
μνημονίου το οποίο φέρει αποκλειστικά τη
σφραγίδα της διαπραγματευτικής ανικανότητας των
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Ένα μνημόνιο που εφαρμόστηκε επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ και
οι πολιτικοί του συνοδηπόροι στο μέτωπο του
λαϊκισμού, της πολιτικής απρέπειας, της
γραφικότητας και της ανεπάρκειας αρνήθηκαν να
αφήσουν την Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου να
ολοκληρώσει τον μεταρρυθμιστικό της κύκλο,
βγάζοντας τη χώρα στις αγορές. Από αυτήν την
άποψη, το κλείσιμο της ΕΡΤ απετέλεσε τη
θρυαλλίδα για την καταστροφική παράδοση της
χώρας στον κ. Τσίπρα και τους εξίσου
αναποτελεσματικούς πολιτικούς τους φίλους,
συντρόφους και συνεργάτες. Το "μαύρο" στην ΕΡΤ
ήταν αυτό που οδήγησε, έστω ως αφορμή, στην
αποχώρηση του κου Κουβέλη από τον τρικομματικό
συνασπισμό ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, δίνοντας την ευκαιρία
στον ΣΥΡΙΖΑ να επιδοθεί σε ένα επιζήμιο θεσμικό
παίγνιο σχετικά με την τίποτε εκλογή του
Προέδρου της Δημοκρατίας. Τότε ο κ. Τσίπρας
προτίμησε να καταδικάσει σε προεκλογική αστάθεια
την -έστω και αναιμικώς- ανακάμπτουσα οικονομία
της πατρίδος μας, προκειμένου να ανέβει μία ώρα
αρχίτερα στην εξουσία αυτός και το κόμμα του.
Όμως, πλέον, ο λαός είναι ύποψιασμένος και
ενήμερος και για αυτό, επικοινωνιακοί
αντιπερισπασμοί, όπως το μνημείο της ΕΡΤ ή οι
θεσμικά απαράδεκτες δηλώσεις Πολλάκη για τη
δικαιοσύνη, δεν μπορούν να αποπροσανατολίσουν τη
δικαιολογημένη αγανάκτηση των πολιτών και το
μόνο που καταφέρνουν είναι να αποκαλύπτουν την
πολιτική απρέπεια και τη θεσμική ανεπάρκεια
στελεχών όπως ο Υφυπουργός Υγείας, ο Πρόεδρος
της ΕΡΤ ή η κα Ραχήλ Μακρή, με τα δύο τελευταία
δημόσια πρόσωπα να αλληλουβρίζονται μπροστά στις
κάμερες. Στελέχη τα οποία δεν θα είχαν καμία
πολιτική τύχη και προοπτική σε συνθήκες
κανονικότητας και ορθής κρίσης των πολιτών, παρά
μόνον εκμεταλλευόμενα το λαϊκίστικο κύμα της
αγανάκτησης που έφερε στην κοινωνία η κρίση.
Κύμα το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποίησε
καιροσκοπικά προκειμένου να ανέλθει στην εξουσία,
μέσα από την εξαπάτηση του λαού και τις
αυταπάτες του ίδιου του κ. Πρωθυπουργού.
Κύμα το οποίο μετέτρεψε τον ΣΥΡΙΖΑ του
περιθωριακού 3% της αντιδραστικής αριστεράς των
καταλήψεων σε κυβερνώσα παράταξη. Τόσο ήταν το
ποσοστό του, όταν το καλοκαίρι του 2007 η χώρα
καιγόταν από άκρη σε άκρη, πιθανώς στο πλαίσιο
οργανωμένου ξενοκίνητου σχεδίου. Τότε δεν
ακούσαμε ίχνος ενωτικού λόγου από τον σημερινό
Πρωθυπουργό και την κοινοβουλευτική και
ιδεολογική του ομήγυρη. Μετά ήρθε η κρίση, η
αγανάκτηση των πολιτών και η διπλά εσφαλμένη
προσπάθειά τους να τιμωρήσουν τον "παλιό"
πολιτικό κόσμο για τα λάθη του, φέρνοντας στην
εξουσία μία κυβέρνηση της οποίας οι Υπουργοί
συνομιλούν με ισοβίτες...
Χρίστος Χ.
Λιάπης – European Business
Review
*Ψυχίατρος-Διδάκτωρ Παν/μίου Αθηνών |
