|
Το πρώτο σενάριο μοιάζει απίστευτο και έχει να
κάνει με τους φανατικούς Αμερικανούς
ευαγγελιστές, οι οποίοι αποτελούν μία πολύ
υπολογίσιμη πολιτική δύναμη και έπαιξαν
σημαντικό ρόλο στην εκλογή του Τραμπ. Εδώ και
πολλές δεκαετίες πιέζουν τους υποψηφίους για την
προεδρία των ΗΠΑ να δεσμευθούν για τη μεταφορά
της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ.
Είναι άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν ακράδαντα στη
Δευτέρα Παρουσία, την οποία θέλουν να
επιταχύνουν. Η Ιερουσαλήμ έχει μυθικές
διαστάσεις γι’ αυτούς, καθώς είναι βέβαιοι ότι
θα αποτελέσει το επίκεντρο μιας παγκόσμιας
σύγκρουσης που θα φέρει –κυριολεκτικά– το τέλος
του κόσμου. Οι ευαγγελιστές αποτελούν το 30% του
αμερικανικού πληθυσμού, χωρίς ασφαλώς να
συμφωνούν όλοι με αυτές τις ακραίες προφητείες.
Οι πιο φανατικοί είναι, όμως, αυτοί με τη
μεγαλύτερη πολιτική ισχύ. Ο Τραμπ απευθυνόταν,
λοιπόν, σε αυτούς.
Το δεύτερο σενάριο βασίζεται στην κλασική
διαπραγματευτική τακτική του, η οποία
περιγράφεται στο περίφημο βιβλίο «Η τέχνη μιας
συμφωνίας (ενός deal)». Ο Τραμπ πιέζει τα
πράγματα στα άκρα, στα όριά τους, προκειμένου να
πετύχει μία ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ
Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Δίνει ένα διάστημα
1-2 ετών με το πρόσχημα ότι απαιτείται χρόνος
για τη μεταφορά της πρεσβείας, ελπίζοντας πως
παρασκηνιακά οι δύο πλευρές θα βρουν λύση. Οι
επιτελείς του Λευκού Οίκου που προωθούν αυτή τη
θεωρία ισχυρίζονται πως οι Παλαιστίνιοι, για
δικούς τους εσωτερικούς λόγους, δεν έδειξαν
καμία ευελιξία τα τελευταία χρόνια απέναντι στις
διάφορες ειρηνευτικές πρωτοβουλίες της
Ουάσιγκτον. Κατά την άποψή τους, η προοπτική της
μεταφοράς της πρεσβείας των ΗΠΑ θα τους
αναγκάσει να βάλουν «νερό στο κρασί τους» και να
δεχθούν κάποιον συμβιβασμό.
Το πρώτο σενάριο ακούγεται «τρελό», αλλά δεν
είναι. Πολλές φορές η αμερικανική πολιτική
επηρεάζεται από συμφέροντα και ομάδες που δεν
έχουν τίποτα να κάνουν με στρατηγήματα. Αν
ισχύει μόνο αυτό, πρέπει να μιλάμε για σταδιακό
εκφυλισμό της εξωτερικής πολιτικής που θα
εκδηλωθεί και σε άλλα μέτωπα. Αν ισχύει το
δεύτερο σενάριο, το ρίσκο είναι πολύ μεγάλο.
Γιατί οι τεχνικές της διαπραγμάτευσης ενός
επιχειρηματία στο Μανχάταν δεν είναι καθόλου
βέβαιο ότι θα αποδειχθούν σώφρονες και
αποτελεσματικές στο μεγάλο καμίνι της Μέσης
Ανατολής.
Αλέξης Παπαχελάς (Καθημερινή) |
