Περί οικονομίας

Μιλώντας για την οικονομία ασφαλώς δεν αναφερόμαστε σε ένα φυσικό φαινόμενο του οποίου οι συνέπειες θα εκδηλωθούν - εμφανισθούν (κατά κανόνα) ανεξάρτητα από τη δική μας συμμετοχή.

Οι εξελίξεις στο χώρο της, θετικές ή αρνητικές, είναι αποτέλεσμα ανθρώπινων αποφάσεων και ενεργειών. Για παράδειγμα, για να εμφανιστεί το «αντίκρισμα» των αναβαθμίσεων των ξένων οίκων αξιολόγησης στην πραγματική οικονομία χρειάζονται και οι ανάλογες κινήσεις από αυτούς που χαράσσουν κυρίως την οικονομική πολιτική, αλλά όχι μόνο αυτή.

Μια καλή αξιολόγηση μετά 10 χρόνια κρίσης είναι κάτι το οποίο νομοτελειακά θα συμβεί μια και είναι γνωστό ότι στην οικονομία υπάρχουν εναλλαγές καλών και κακών ημερών. Η ανάκαμψη πάντα εμφανίζεται μετά την ύφεση. Το ζητούμενο είναι να «υποστηρίξει» την θετική προοπτική μια ανάλογη οικονομική, πολιτική και κοινωνική συμπεριφορά.

Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την αναβάθμιση

Τις τελευταίες μέρες, κάποια άτομα σε αυτόν τον τόπο, αφενός αρνούνται πεισματικά να μας δείξουν ότι έχουν συναίσθηση της ευθύνης της δημοσίας θέσης που κατέχουν, και αφετέρου η συμπεριφορά τους ατυχώς μας βεβαιώνει ότι έχουν αντιληφθεί υπερβολικά λίγα από αυτά που έχουν συμβεί την τελευταία 10ετία. Συγχρόνως «άκοπα μας πείθουν» ότι ουδόλως σκέφτονται το ενδεχόμενο αλλαγής κουλτούρας  στην πολιτική ζωή.

Σε αυτή την «παρέλαση» χαρακτήρων ο πρωταγωνιστής αλλάζει συχνά πρόσωπο!

Τη μια στη σκηνή ανεβαίνει ο Κύριος Α και αναφερόμενος στις ανά το Αιγαίο Τουρκικές «κρουαζιέρες» δηλώνει ότι «να προσέξουν οι καλοί μας γείτονες γιατί τη άλλη φορά που θα το ξανακάνουν…θα…». Δηλαδή αν το ξανακάνουν - τι θα; Θα ντυθείς «ράμπο» και θα τους δείρεις; Ή μήπως έχεις την προσωπικότητα να «εμπνεύσεις» άλλους να το κάνουν;

Στην επόμενη σκηνή εμφανίζεται ο Κύριος Β ο οποίος γενικά «μαλώνει»..χωρίς να προτείνει όμως κάτι. Σε μεταφέρει στην παιδική σου ηλικία που κάποιος από την παρέα περιοριζόταν να κατηγορεί τους υπόλοιπους γιατί χάσαμε στην «μπάλα» χωρίς όμως να προτείνει τι να κάνουμε στον επόμενο αγώνα για να κερδίσουμε.

Αργότερα, σύσσωμος ο θίασος μεταφέρεται στη Βουλή των Ελλήνων! Εκεί, την (όπως πάντα) πολιτισμένη ατμόσφαιρα ξαφνικά διακόπτει - όπως αναφέρθηκε – ένας «διάολος»! Αν η αναφορά είναι αληθινή το γεγονός δεν θα μας κάνει υπερήφανους (για μια ακόμα φορά) για τους αντιπροσώπους μας!

Λίγο πριν τη τελευταία σκηνή της εβδομάδας να σου το «κοντράστ» των συναισθημάτων! Σε κάποιο Κύριο φαίνεται «αστεία» η ύπαρξη συγκινησιακού λόγου! Έτσι λοιπόν ο Κύριος –όπως αναφέρθηκε – ξεσπάει στα γέλια σε μια ανάλογη περίπτωση! Άμα έχεις την αίσθηση του χιούμορ αυτά συμβαίνουν…

Και πριν πέσει η αυλαία, να και το ξεμπέρδεμα του μυαλού μας που «νόμιζε» ότι έχουν μειωθεί μισθοί και συντάξεις τα τελευταία 3 χρόνια. Όχι, λάθος του. Αυτά είναι της φαντασίας του. Υπάρχει επίσημη δήλωση «οι μειώσεις ήταν κάτι ψιλά»!

Τα συναισθήματα του κοινού

Και έτσι όπως τελειώνει άλλη μια παράσταση εμφανίζονται στο κοινό (σε εμάς) τα ίδια συναισθήματα με την προηγούμενη φορά που βρεθήκαμε στο ίδιο έργο θεατές.

Αναρωτιέσαι λοιπόν μήπως σε αυτή τη χώρα κάποιοι έχουν τη αίσθηση ότι οι αναβαθμίσεις και η επικειμένη έξοδος από τα μνημόνια από μόνες τους αρκούν για ένα καλύτερο αύριο;

Είναι τόσο δύσκολο να αντιληφθούν ορισμένοι το αυτονόητο, δηλαδή ότι η χώρα μετά τα 9 χρόνια ύφεσης (άρθρο) πρέπει να συμμετέχει και η ίδια με σωστή πολιτική (και όχι μόνο οικονομική) στην ανάκαμψη της οικονομίας της. Και μια τέτοια πολιτική ασφαλώς δεν συνάδει με τις προηγούμενες συμπεριφορές.

Θέλεις να βρίσεις! Σε συγκρατεί όμως η σκέψη ότι αν το κάνεις, το πρόσωπό σου θα θυμίζει αυτόν τον Κύριο με την «περίεργη» αίσθηση του χιούμορ που λέγαμε πριν. Και αυτό δεν θέλεις να σου συμβεί.

Αισθάνεσαι έντονα την ανάγκη να υπενθυμίσεις σε κάποιους ότι μεγαλώσαμε αρκετά για να διατηρούμε τη συμπεριφορά του φίλου στην παιδική παρέα που προηγούμενα αναφερθήκαμε. Δεν θέλουμε να ακούμε παράπονα και μαλώματα. Τις λύσεις αναζητούμε.

Ψάχνεις μέσα στο πλήθος να βρεις άτομα με παρόμοιες ανησυχίες για να «ακουστείτε» μαζί προς τα έξω.. Όμως αυτού του είδους οι παρέες έχουν εδώ και χρόνια ατονήσει ..

Οι ερωτήσεις

Και μέχρι το επόμενο show δυο ερωτήματα μένουν αναπάντητα:

Ποιο «ακριβώς» είναι το αντικείμενο της πολιτικής σήμερα;Τι είδους έμπνευση περνάμε στους νέους μέσα από παρόμοιες με τις αναφερθείσες «σκηνές»;

Πρόκειται βέβαια για ρητορικές ερωτήσεις..

Μανώλης Αναστόπουλος

Economist, Economics Teacher, Writer

Απο το προσωπικό του Blog

Greek Finance Forum

Σχόλια Χρηστών