|
Μέχρι στιγμής έχει δείξει μια διάθεση θεσμικής
συμπεριφοράς (συνεχάρη τον Κυριάκο Μητσοτάκη για
τη νίκη του, τον υποδέχθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου,
στήριξε Κωνσταντίνο Τασούλα για ΠτΒ, δεσμεύτηκε
ότι δεν θα ζητάει εκλογές) αλλά την ίδια ώρα
υπεραμύνεται της Νομικής στην Πάτρα που δεν
προέκυψε από αίτημα της πανεπιστημιακής
κοινότητας και ακολουθεί την παραδοσιακή κακή
πρακτική της μίας αρνητικής ανακοίνωσης για κάθε
ενέργεια της κυβέρνησης.
Η
κατάσταση είναι πιο σύνθετη σε σχέση με τη νέα
ανθρωπογεωγραφία: Το ισχυρό πρόσωπο είναι ο
Ευκλείδης Τσακαλώτος, που ως τομεάρχης
οικονομικών και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος
βρίσκεται πολύ κοντά στην ηγεσία και
απομακρύνεται από τους «53» που δεν είχαν
σπουδαίες επιδόσεις ως προς την εκλογή βουλευτών.
Ενισχυμένος είναι ο Νίκος Παππάς ως αντι-Άδωνις,
αφού τοποθετήθηκε απέναντί του ως τομεάρχης
οικονομίας, μαζί του ενισχύεται και ο Γιώργος
Τσίπρας, ενώ κεντρικό πολιτικό ρόλο αναλαμβάνει
ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Αλέξης Χαρίτσης και
η πρώην υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου που
προεκλογικά έδειξαν επικοινωνιακά χαρίσματα. Αν
γίνει γραμματέας της Κ.Ε. ο Νάσος Ηλιόπουλος θα
γίνει εντελώς ορατό ότι ο Τσίπρας επενδύει στους
«μικρούς», αφού άλλωστε έχρισε τομεάρχη
τουρισμού τη Νοτοπούλου. Ο Γιάννης Δραγασάκης
ουσιαστικά αποστρατεύεται, στο περιθώριο ο
Κώστας Γαβρόγλου, ο Νίκος Βούτσης γίνεται
Νέστορας της κοινοβουλευτικής ομάδας, ο Αλέκος
Φλαμπουράρης μένει στο κάδρο μάλλον για
συναισθηματικούς λόγους που έχουν να κάνουν με
την προσωπική του σχέση με τον πρωθυπουργό.
Γιώργος Χουλιαράκης και Στέργιος Πιτσιόρλας, που
εκπροσωπούν το πιο εκσυγχρονιστικό πρόσωπο του
ΣΥΡΙΖΑ και το πλέον χρήσιμο για τη σοσιαλδημοκρατική
στροφή παρακολουθούν από απόσταση, ενώ ο Παύλος
Πολάκης, που εκπροσωπεί το ακριβώς αντίθετο,
αφού έφαγε τον Γιώργο Σταθάκη στα Χανιά
παραμένει δυνατά στο παιχνίδι. Ο Χριστόφορος
Βερναρδάκης έχει εξαφανιστεί από τον στενό κύκλο
του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και αντίθετα ο Νίκος
Φίλης επέστρεψε δικαιωμένος στα θέματα παιδείας.
Ο Δημήτρης Τζανακόπουλος είναι κοντά στον Αλέξη
Τσίπρα αλλά φαίνεται πως όχι με τα παλιά του
προνόμια και το ίδιο ισχύει μάλλον και για τον
Θανάση Καρτερό. Ο Χρήστος Σπίρτζης έχει αναλάβει
ειδικό ρόλο στις παρασκηνιακές επαφές με ένα
κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου
προσφέρει τον αέρα του ανοίγματος στο κέντρο και
βοηθά με τη μετριοπάθειά της, ενώ ο Γιάννης
Ραγκούσης απέναντι στον σταρ της νέας κυβέρνησης
τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη έχει την πιο μεγάλη ευθύνη
που θα μπορούσε να αναθέσει ο Αλ. Τσίπρας σε
τομεάρχη: Ένας πρώην γραμματέας και επιτυχημένος
υπουργός του ΠΑΣΟΚ, μεταρρυθμιστής, απέναντι σε
έναν επίσης πρώην γραμματέα και επιτυχημένο
υπουργό του ΠΑΣΟΚ, εκσυγχρονιστή, καλείται να
αποδομήσει την ατζέντα της ασφάλειας, που
αποτελεί τη μεγαλύτερη πολιτική επένδυση της ΝΔ.
Τι
σημαίνουν όλα αυτά; Πολλά και τίποτα. Ο Αλέξης
Τσίπρας δεν έχει κάποιο πρόσωπο γερό στα θέματα
οικολογίας και νέων τεχνολογιών για να κάνει τη
διαφορά, δεν έχει κάποιον τεχνοκράτη στην πρώτη
γραμμή απέναντι στην ξεκάθαρη υπεροπλία της ΝΔ
σ’ αυτόν τον τομέα και δεν έχει αξιόπιστο
επικοινωνιακό μηχανισμό.
Ακόμη είναι πολύ νωρίς αλλά και λίγο αργά, με
την έννοια ότι προκύπτει μια βαθιά αμφιθυμία που
διαρκεί και διαρκεί και διαρκεί...
Αγγελική Σπανού (Athens
Voice) |
