|
Ο κοινός παρονομαστής ανάμεσα στην επικράτηση
του Brexit, στη νίκη του Τραμπ, αλλά και στην
αντισυστημική αμφισβήτηση που σαρώνει την
ΕΕ-Ευρωζώνη είναι η αμφισβήτηση της
παγκοσμιοποίησης ή, για να είμαστε πιο ακριβείς,
των πολιτικών που επιλέγονται σε περιφερειακό
και εθνικό επίπεδο γιά την προσαρμογή στις
προκλήσεις της.
Ποια ανάγνωση θα κάνουν οι συνδαιτυμόνες στο
Νταβός; Θα υιοθετήσουν τη λογική του Μπούνκερ
και θα υποβαθμίσουν τους ταυτόχρονους
κοινωνικούς-πολιτικούς κλυδωνισμούς ως μάχες
οπισθοφυλακής του παλιού στο καινούργιο,
λέγοντάς μας για μια ακόμη φορά ότι δεν υπάρχει
Εναλλακτική (There is no alternative ή TINA, για
να θυμηθούμε τον γκουρού της Θάτσερ Νόρμαν
Τέμπιτ);
'Η θα στείλουν το μήνυμα ότι έχουν επαφή με την
πραγματικότητα και ότι προβληματίζονται σοβαρά
γιά να προσδιορίσουν έναν Τρίτο Δρόμο ανάμεσα
στην αποσταθεροποιητική και χωρίς κανόνες
παγκοσμιοποίηση και μια εθνική αναδίπλωση που
δεν οδηγεί πουθενά;
Σε κάθε περίπτωση, η πρώτη μέρα στο Nταβός θα
γίνει στη σκιά της ομιλίας της πρωθυπουργού της
Βρετανίας Μέι, η οποία προαναγγέλλεται ως
επιλογή σκληρού και ξεκάθαρου Brexit. Εξέλιξη
που αν επιβεβαιωθεί θα έχει ενδιαφέρον όπως θα
αξιολογηθεί από τα ύψη των Ελβετικών Αλπεων.
Θα καταγραφεί ως εγκλωβισμός του Λονδίνου σε μια
αδιέξοδη και οδυνηρή επιλογή ή σαν προεξόφληση
από την κυβέρνηση Μέι μιας μη αντιστρέψιμης
αποσύνθεσης της ΕΕ-Ευρωζώνης και της ευρωπαϊκής
ολοκλήρωσης συνολικά; Πριν από έναν χρόνο στο
Νταβός κυριαρχούσε το ερώτημα αν έρχεται μια
παλινδρόμηση στην ύφεση, φέτος τίθενται
υπαρξιακά ερωτήματα για τη μελλοντική πορεία και
τις παρενέργειες της παγκοσμιοποίησης.
Γιώργος Καπόπουλος (Έθνος) |
