|
Οι
δικαιολογίες εκφράζονται κατά βάση από τον
ΣΥΡΙΖΑ και είναι λογικό, αφού το πλήγμα για ένα
κόμμα που βρίσκεται στην κυβέρνηση και χάνει τα
πάντα, είναι βαρύ.
Το
ενδιαφέρον είναι ότι σε αυτόν τον πολιτικό χώρο,
αλλά την ίδια στιγμή και στο ΠαΣοΚ-ΚΙΝΑΛ,
εμφανίζεται ταυτόχρονα σε αυτήν την συγκυρία ένα
σύνδρομο, το οποίο έχει αποδειχθεί ότι σχεδόν με…
μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα
και εκτιμήσεις. Είναι το σύνδρομο της αλγεβρικής
προσέγγισης της πολιτικής και των εκλογών.
Με
αφορμή την παράδοξη πολιτική πρωτοβουλία της
Φώφης Γεννηματά να εξωθήσει τον Βαγγέλη Βενιζέλο
εκτός ψηφοδελτίων, αναπτύσσεται η εξής
επιχειρηματολογία: «βάζουμε τον Καμίνη και τον
Μαργαρίτη πρώτους στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας,
επειδή έτσι θα προσελκύσουμε τους
αριστερόστροφους ψηφοφόρους μας από τον ΣΥΡΙΖΑ». Την
ίδια ώρα σε ολόκληρη την χώρα καταγράφεται μία
μαζική αποδοκιμασία κάθε αριστερής πολιτικής
έκφρασης, λιγότερο ή περισσότερο θολής.
Το
επιχείρημα είναι τόσο απλοϊκό, που ενδεχομένως
προμηνύει και την αδυναμία του ΚΙΝΑΛ να λύσει
την εκλογική εξίσωση. Μάλλον επειδή έχουν μάθει
να λύνουν μόνο πρωτοβάθμιες εξισώσεις και
δυσκολεύονται στις πιο απαιτητικές…
Είναι εξ αρχής άκυρη αυτή η προσέγγιση.
Το
πρόσωπο στο οποίο προσφέρεται η πρώτη θέση στο
ψηφοδέλτιο Επικρατείας ήταν πριν από λίγες
ημέρες υποψήφιος του ΚΙΝΑΛ για την Ευρωβουλή.
Μπορεί κάποιος να υποθέσει βασίμως, ότι και σε
αυτήν την διαδικασία συμβόλιζε το ίδιο που θα
συμβολίσει και στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας: τον
μαγνήτη για τους αριστερούς ψηφοφόρους.
Δεν
φάνηκε να είναι τόσο ισχυρός ο μαγνήτης.
Ο
Καμίνης ήλθε τέταρτος, πίσω από τους Νίκο
Ανδρουλάκη, Εύα Καϊλή και Νίκο Παπανδρέου.
Συγκέντρωσε 75.366 σταυρούς σε ολόκληρη την
Επικράτεια. Είκοσι χιλιάδες λιγότερους από τον
Παπανδρέου, 30.000 λιγότερους από την Καϊλή και
50.000 λιγότερους από τον Ανδρουλάκη. Υποθέτει
κάποιος ότι και οι δύο με απόσταση πρώτοι κάτι
συμβολίζουν για τους ψηφοφόρους του ΠαΣοΚ και
πάντως κάτι κοντινότερο στον Βενιζέλο παρά στην
φιλοσυριζαϊκή θολούρα.
Κατανοεί κάποιος λοιπόν, ότι το επιχείρημα της
κ. Γεννηματά, βάσει του οποίου επιλέγει να
βυθίσει το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σε μία αβεβαιότητα και
εσωστρέφεια, λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές,
εξωθώντας σε αποχώρηση το σημαντικότερο
κοινοβουλευτικό (αν όχι οτιδήποτε άλλο…)
στέλεχος της παράταξης, δεν στέκει. Ούτε από
μαθηματικής, ούτε από πολιτικής άποψης.
Ακόμη και ως ρίσκο αν το αντιληφθεί κανείς,
τέτοιο ρίσκο δεν το παίρνει ένας υπεύθυνος
πολιτικός αρχηγός, ενώ ο χρόνος μετρά αντίστροφα
προς τις εκλογές.
Εκτός αν έχει άλλους λόγους και όλα αυτά
υπαγορεύονται από άλλα κέντρα. Πληροφορίες λένε
ότι κάτι άκουσε η κ. Γεννηματά από τον κ.
Βενιζέλο περί αυτού. Μετά τις εκλογές και
αναλόγως του αποτελέσματος, θα φανούν όλα.
Aγγελος
Κωβαίος
(in.gr) |
