|
Έβαλαν την ταμπέλα του «αντιευρωπαϊσμού» στην
ελληνική κυβέρνηση, την στιγμή που ζητούσε
περισσότερη και πιο δαφανή Ευρώπη. Οι παρακάτω
πολιτικές εξελίξεις μόνο αντιευρωπαϊκή κυβέρνηση
δεν αναδεικνύουν.
Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, Πρόεδρος
της Κομισιόν θα γινόταν ο επικεφαλής εκείνου του
ευρωπαϊκού κόμματος που θα εξασφάλιζε την
πλειοψηφία. Προηγουμένως, τον εξέλεγαν οι
εθνικές κυβερνήσεις. Στις προηγούμενες
ευρωεκλογές, νίκησε η ευρωπαϊκή δεξιά και ο Ζαν
Κλοντ Γιούνκερ. Έσπευσε τότε η Μέρκελ να πει για
την Συνθήκη της Λισαβόνας: «Δεν αποκλείω τίποτα»,
«δεν θεωρώ δεδομένο τίποτα». Αισθανόταν άβολα η
Ευρωβουλή να εκλέξει τον Πρόεδρο της Κομισιόν.
Αντίθετα, ο υποψήφιος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς
κ. Αλέξης Τσίπρας, αν και έχασε, ξεκαθάρισε ότι
πρέπει να εφαρμοστεί η Συνθήκη που δίνει
αυξημένες αρμοδιότητες στην Ευρωβουλή, και να
πάρει το χρίσμα ο Γιούνκερ.
Ακόμη, η ελληνική κυβέρνηση μαζί με τον πλέον
ευρωπαϊστή Γκι Φερφόφσταντ (Φιλελεύθεροι)
μίλησαν επίσης υπέρ της εμπλοκής της Ευρωβουλής
στα προγράμματα διάσωσης των κρατών μελών για
μεγαλύτερη διαφάνεια.
Το Βερολίνο επιμένει, επίσης, από την πρώτη
στιγμή ότι το ΔΝΤ πρέπει να παραμείνει στο
ελληνικό πρόγραμμα. Έχει δεσμευτεί άλλωστε και
στο κοινοβούλιό του ότι θα συνεχίσει να βοηθά
μόνο με αυτή την προϋπόθεση. Η ελληνική
κυβέρνηση μέσω του Νίκου Παππά είχε διεμηνύσει
από την πρώτη στιγμή ότι η Ευρώπη έχει το
θεσμικό εκτόπισμα να στηρίξει την Ελλάδα χωρίς
το ΔΝΤ. Τώρα, επιμένει ότι το ΔΝΤ πρέπει να
αποχωρήσει, ευρωπαϊκή λύση στα ευρωπαϊκά
προβλήματά μας.
Επιπλέον, η Αθήνα ήταν η πρώτη που μίλησε κατά
του Eurogroup, αυτού του άτυπου θεμισκού οργάνου.
Κεκλεισμένων των θυρών αποφάσεις που καθορίζουν
τις τύχες των ευρωπαϊκών λαών. Πάγιο αίτημα των
παραδοσιακών υποστηρικτών της ευρωπαϊκής
ενοποίησης ο εκδημοκρατισμός του.
Στο μεταναστευτικό, επί χρόνια προσπαθούσαν να
μας πείσουν ότι είναι ένα θέμα που αφορά στην
Ιταλία και την Ελλάδα. Τελικά, μετά από δέκα
χρόνια περίπου η κεντρική Ευρώπη κατάλαβε ότι
είναι πανευρωπαϊκό ζήτημα και ως ευρωπαϊκή λύση
πρόκρινε το κλείσιμο των συνόρων, συγκεκριμένα
του βαλκανικού διαδρόμου προκειμένου να
εγκλωβιστούν οι πρόσφυγες/μετανάστες στην Ελλάδα
και να μην προχωρήσουν στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Απόφαση που δρομολογήθηκε από το κεντροδεξιό
Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα πολύ νωρίτερα.
Ποιος είναι λαϊκιστής; Αυτός που ζητά
περισσότερη αλλά διαφορετική Ευρώπη από αυτή που
έχει επιλέξει ο κ. Σόιμπλε;
Στο ελληνικό δημοψήφισμα, κινητοποιήθηκε όλος ο
ευρωσκεπτικιστικός μηχανισμός της ΕΕ να πείσει
τους Ευρωπαίους πολίτες ότι το ΟΧΙ σημαίνει
έξοδος από την ΕΕ, αντίθετα με τις τοποθετήσεις
της Αθήνας που ξεκαθάριζε ότι συνιστά ΟΧΙ στην
παρούσα Ευρώπη.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, δεν κατάλαβα ποτέ
γιατί η εκδήλωση του ΟΧΙ στο ελληνικό
δημοψήφισμα δεν πλημμύρισε από ευρωπαϊκές
σημαίες.
Σαράντης Μιχαλόπουλος – Δημοσιογράφος -
European Business Review |
