|
Μπορεί ο τέως πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου να
περιγράφεται ως πιο «ανθρώπινος», αλλά δεν
έπεισε ότι μπορεί να είναι ο επόμενος
καγκελάριος. Αλλωστε στα επιμέρους ζητήματα ήταν
δύσκολο να διαφοροποιηθεί από την πολιτική των
Χριστιανοδημοκρατών, με τους οποίους το κόμμα
του συγκυβερνά τα οκτώ από τα τελευταία δώδεκα
χρόνια (2005 - 2009 και 2013 - 2017).
Η πρώτη γυναίκα καγκελάριος επιβεβαίωσε ότι
είναι τέρας ψυχραιμίας, η «ήρεμη δύναμη» που
οδηγεί με μετριοπάθεια την κοινωνία και με
σταθερότητα την οικονομία. Οι πολίτες της
μεγαλύτερης χώρας της Γηραιάς Ηπείρου ευημερούν.
Σε έναν αβέβαιο κόσμο, δεν θέλουν να ρισκάρουν
μια αλλαγή πορείας. Δεν δείχνουν διατεθειμένοι
να δοκιμάσουν κάτι άλλο. Προτιμούν την έμπειρη
καγκελάριο που εκπέμπει νηφαλιότητα και ασφάλεια
και η οποία, μετά τις τεκτονικές δονήσεις που
προκάλεσαν το Brexit και η εκλογή Τραμπ,
εμφανίζεται ως η ηγέτις της φιλελεύθερης Δύσης.
Το δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις. Εάν οι
Γερμανοί ψήφιζαν μόνο για καγκελάριο –όχι και
για κόμμα–, θα κέρδιζε με 50%.
Η Μέρκελ δεν διακρίνεται για τη ρητορική της
δεινότητα. Ενίοτε οι κινήσεις του σώματος
δείχνουν αμηχανία. Ωστόσο, κανείς δεν αμφισβητεί
τις ηγετικές της αρετές. Εχει την ικανότητα να
ισορροπεί ανάμεσα στη «σκληρή» γραμμή κάποιων
και τη μετριοπαθή άλλων, και τελικά καταφέρνει
να συσπειρώνει όχι μόνο τη συντριπτική
πλειοψηφία των στελεχών και των ψηφοφόρων του
κόμματός της, αλλά και την πλειονότητα των
πολιτών.
Το σκηνικό θυμίζει τις εκλογές του ’13. Το μόνο
ερώτημα που μένει να απαντηθεί στις κάλπες είναι
τι ποσοστά θα λάβουν τα μικρότερα κόμματα, τα
οποία θα καθορίσουν και τη σύνθεση της επόμενης
κυβέρνησης.
Αν, δηλαδή, θα έχουμε συνέχιση του Μεγάλου
Συνασπισμού ή αν οι Χριστιανοδημοκράτες θα
συνεργασθούν με τους Φιλελεύθερος Δημοκράτες,
όπως συνέβη από το 2009 μέχρι το 2013, πιθανώς
με την προσθήκη και των Πρασίνων.
Σε κάθε περίπτωση, μετά και το ντιμπέιτ, όλα
δείχνουν ότι η Αγκελα Μέρκελ θα συνεχίσει να
είναι καγκελάριος.
Αθανάσιος Έλλις (Καθημερινή) |
