|
Επτά υποψήφιοι διεκδικούν το χρίσμα των
Σοσιαλιστών για την προεδρική εκλογή της άνοιξης,
με γνωστότερους τον μέχρι πρόσφατα πρωθυπουργό
Βαλς, που εκ των πραγμάτων θα χρεωθεί και θα
υπερασπισθεί τα πεπραγμένα του Ολάντ, και τον
επικεφαλής της αριστερής πτέρυγας Μοντεμπούρ.
Οπως όμως σημείωσε χθες η «Μοντ», οι ψηφοφόροι
των Σοσιαλιστών διαρρέουν προς δύο μη
κομματικούς υποψηφίους, προς τον αριστερό
Μελανσόν και τον κεντρώο Μακρόν. Είναι φανερό
ότι το Σοσιαλιστικό Κόμμα, ο χώρος της
Κεντροαριστεράς συνολικά στη Γαλλία, βρίσκεται
ξανά στο σημείο μηδέν, όπως είχε βρεθεί στην
προεδρική εκλογή του 1969, όταν ο υποψήφιος του
Ντεφέρ έλαβε ποσοστό 5% που ήταν και οι τίτλοι
τέλους του κόμματος πριν επανιδρυθεί από τον
Μιτεράν το 1971.
Το πολιτικό σκηνικό στη Γαλλία λίγο πριν από τη
διπλή εκλογική αναμέτρηση της άνοιξης δείχνει
μια πόλωση ανάμεσα στη σκληρή Δεξιά του Φιγιόν
και την ακροδεξιά της Λεπέν, με τον κεντρώο
Μακρόν να διατηρεί ακόμη τη δυνατότητα να
εκπλήξει με τη δυναμική του αουτσάιντερ. Με
παρόμοιους όρους, είναι φανερό ότι ο χώρος των
Σοσιαλιστών στη Γαλλία μπορεί να επανιδρυθεί και
να έχει δυναμική εξουσίας μόνον αν
ριζοσπαστικοποιηθεί, μόνον αν διαφοροποιηθεί με
τη γραμμή που χάραξαν από το 1983 οι Μιτεράν -
Ντελόρ, τον διαρκή αγώνα δρόμου της Γαλλίας να
προσαρμοσθεί στους όρους και τις προϋποθέσεις
ενός σκληρού ευρωπαϊκού πυρήνα που υπαγόρευε
μέχρι το 1990 η Βόννη και στη συνέχεια το
Βερολίνο. Αλλωστε μόνο με την ξεκάθαρη
ριζοσπαστικοποίηση προς τα αριστερά
αναγεννήθηκαν οι Σοσιαλιστές το 1971, για να
πάρουν ύστερα από δέκα χρόνια την εξουσία.
Γιώργος Καπόπουλος (Έθνος) |
