Αρχική | Ειδήσεις - Αναλύσεις | Ο Κυνηγός | Λεωφόρος Αθηνών | "Κουλου - Βάχατα" | Marx - Soros | Contact

 
 

00:01 - 14/09/17

Μια Βραδιά στο Βαρουφάκη / Γιώργος Λαγαρίας

 

Η μέρα μου, εκείνο τον περασμένο Δεκέμβριο, ήταν κάπως ανιαρή. Αποτιμήσεις επενδύσεων, λίγη κίνηση στην αγορά και εορταστικό κλίμα. Εδώ στο Λονδίνο τα Χριστούγεννα ξεκινούν να γιορτάζονται από τον Οκτώβριο, οπότε όταν φτάσουμε στις τελευταίες μέρες του χρόνου η δουλειά νεκρώνει. Έτσι, όταν μου έφεραν στο γραφείο μου η πρόσκληση χαμογέλασα. Μια μεγάλη εταιρία Asset Management με την οποία συνεργάζομαι έκανε βραδιά investment με καλεσμένο το Γιάνη (sic) Βαρουφάκη. «Γιατί όχι;» είπα. «Ας είμαι ανοιχτόμυαλος».

 

 

Ένα μήνα μετά ήρθε η μέρα. Είχα αρχίσει να ανυπομονώ. Η αλήθεια είναι ότι σκόπευα να τον προκαλέσω ως ένας οικονομολόγος προς έναν άλλο, μπροστά σε όλους για τις πολλές φορές εκτός λογικής δηλώσεις του. Μιλάμε για τον άνθρωπο που πήγε με μαγνητοφωνάκι στο Eurogroup. Που πήγε μόνος να βγάλει την Ελλάδα από το Ευρώ. Τον άνθρωπο που έγινε άλλοθι για μια κυβέρνηση που πρόσθεσε πολλά δισ. στο χρέος και οδήγησε στην προσυπογραφή ακόμα περισσότερων «ασημικών» του δημοσίου στους ξένους.

 

Η βραδιά πήγε όπως πάνε όλες οι επαγγελματικές. Πολλές παρουσιάσεις για προϊόντα, χασμουρητά και για άλλη μια φορά ένα συναίσθημα κούρασης. Δώδεκα χρόνια δουλειάς ακούω τα ίδια πράγματα. Κατά τις 9 όμως ξεκινούσε το κυρίως πιάτο. Εκεί στο δείπνο θα έβλεπα επιτέλους γιατί όλος ο χαμός με το Γιάνη. Και το κυριότερο, θα τον «έστηνα στον τοίχο».

 

Ο Έλληνας οικονομολόγος-σταρ ανέβηκε στο podium με χαρακτηριστικό αέρα υπό τον ήχο χειροκροτημάτων. Έπαιζε με το κοινό με την ίδια ευκολία που παίζει με την κάμερα και τους δημοσιογράφους του lifestyle. Ο Γιάνης είναι πολύ δημοφιλής εδώ στο City, χάρη στους Φιλιππικούς του ενάντια στην -καθόλου δημοφιλή- Ευρωπαϊκή Ένωση. Ξεκίνησε το λόγο του λέγοντας ότι το μεγαλύτερο αστείο στο δωμάτιο είναι ο ίδιος, ένας Έλληνας οικονομολόγος! (Ευχαριστώ για αυτό επί τη ευκαιρία Gianis, θα βοηθήσει σίγουρα τους πολλούς νέους Έλληνες που πασχίζουν να αποδείξουν ότι αξίζουν μια θέση στο City). Η διάλεξη του στην αρχή επικεντρώθηκε στο πώς η ΕΕ χρησιμοποιεί την πολυπλοκότητα των θεσμών όταν θέλει να αποφύγει να διαπραγματευτεί, οπότε αυτό θα πρέπει να περιμένουν και οι Βρετανοί. «Ενδιαφέρον», σκέφτηκα. Μετά ξεκίνησε η εξιστόρηση της ελληνικής του εμπειρίας. Πώς από «στενός φίλος» του Γιώργου Παπανδρέου βρέθηκε στην «Κομμουνιστική» κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, πως εκείνος ήταν ο μόνος «ενήλικος»τόσο στο Eurogroup όσο και στην κυβέρνηση, και πώς εν τέλει δεν θα συγχωρούσε ποτέ τον Αλέξη Τσίπρα που πρόδωσε τη μεγαλοφυή του διαπραγμάτευση.

 

Ήθελα να πω πολλά, σε αυτόν τον οικονο-Blogger που έγινε τελείως τυχαία υπουργός οικονομικών, καταφέρνοντας μέσα σε έξι μήνες να αποτελειώσει μια χώρα ήδη στα γόνατα. Όταν όμως εξήγησε το πόσο αντιπαθούσε τον Τσίπρα, με φυσικότητα σαν να έδινε συνταγή για μπιφτέκια, εκεί σώπασα. Ο Τσίπρας είχε χρησιμοποιήσει τον Γιάνη σαν άλλοθι για τη μη εκπλήρωση των υποσχέσεών του και ο Γιάνης χρησιμοποίησε τον Αλέξη για να γίνει πιο γνωστός και να πουλάει διαλέξεις και βιβλία. Και οι δύο έβαλαν τους πολίτες σε δεύτερο πλάνο, πίσω από τις προσωπικές τους επιδιώξεις. Τι να του πω; Τι θα άλλαζε και σε ποιον; Πώς μπορούσα να αποδείξω την εμπορική συναλλαγή; Ποιον ενδιέφερε σε εκείνο το δωμάτιο, διψασμένο για νέους μύδρους ενάντια στη μισητή, πλέον, Ε.Ε.;

 

Στην εποχή μας κυριαρχούν οι γρήγορες εντυπώσεις και τα συναισθήματα και η λογική έχει κάτσει στην πίσω θέση τρομαγμένη. Είναι πολύ αργή για το αστραπιαίο facebook, πολύ πολύπλοκη για τους 140 χαρακτήρες του Twitter.

Η βραδιά τελείωνε και ένιωσα άδειος. «Diem Perdidi», έχασα τη μέρα μου, που θα έλεγε και εκείνος ο εξυπνάκιας πειρατής στο Αστερίξ που βρισκόταν μόνιμα βυθισμένος. Με το που τελείωσε η διάλεξη, σηκώθηκα να φύγω. Ο Larry, όμως, ο πωλητής που με είχε καλέσει, ήταν αρκετά πιωμένος. Με τράβηξε από το μανίκι, ντε και καλά να γνωρίσω τον σταρ. Με τα πολλά τον πλησίασα, του έδωσα το χέρι μου, μου έδωσε μια χειραψία πιο αδύναμη και από παιδί, καθώς και ένα τελείως άδειο βλέμμα, και πήρα το μετρό για το σπίτι.

 

Για την ιστορία η πρόβλεψη του Γιάνη για τους Ευρωπαίους που θα κωλυσιεργούσαν στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για το Brexit έπεσε τελείως έξω. Τελικά οι Βρετανοί είναι αυτοί που λίγους μήνες μετά καθυστερούν χωρίς καμία στρατηγική.

 

Το μόνο που αναρωτιόμουν στη διαδρομή είναι «γιατί δίνουμε σημασία σε τέτοιους ανθρώπους». Πώς δίνουμε ουσία σε προσωπικότητες τόσο αδειανές, όσο και οι κούκλες που παίζουν στο κουκλοθέατρο; Γιατί παρασυρόμαστε από λόγια, ονειροπόλημα και ιδεολογίες, όταν μάλιστα οι πράξεις και οι προβλέψεις πέφτουν τόσο έξω; Γιατί είναι πιο εύκολο να φανταζόμαστε από το να σκεφτόμαστε;

 

Όταν ξεκίνησα να γράφω το άρθρο, ο Βαρουφάκης ήταν επικεφαλίδα στα νέα. Μετά από λίγες μέρες, ο Κοντονής αποφάσισε να ξαναπαίξει τον εμφύλιο και βρεθήκαμε πάλι να συζητάμε αν ο κομμουνισμός είναι κακός σαν το Ναζισμό ή όχι. Φαίνεται ότι κάθε φορά που αυτή η χώρα κάνει να γυρίσει το βλέμμα μπροστά, οι πολιτικοί της στρέφουν με τη βία το κεφάλι 180 μοίρες προκειμένου με τους τσακωμούς μας να καλύψουν τις αδυναμίες και τις ανασφάλειές τους. Και έτσι, σαν τους κολασμένους μάντεις του Δάντη που ήταν καταδικασμένοι να βλέπουν μονάχα πίσω και να κάνουν κύκλους για όλη την αιωνιότητα, η χώρα βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στην κρίση και στην απελπισία της. Εν τω μεταξύ, τo ένα νέο διαδέχεται το άλλο, μην αφήνοντας χρόνο για ανάλυση και σοφή δράση. Έτσι ο καθένας μπορεί να ισχυρίζεται ο,τι θέλει και κερδίζει όποιος τα λέει ωραιότερα.

 

Στην εποχή μας κυριαρχούν οι γρήγορες εντυπώσεις και τα συναισθήματα και η λογική έχει κάτσει στην πίσω θέση τρομαγμένη. Είναι πολύ αργή για το αστραπιαίο facebook, πολύ πολύπλοκη για τους 140 χαρακτήρες του Twitter. Είναι προφορική ή γραπτή και δεν φωτογραφίζεται στο Instagram ή στο Snapchat . Η αργή και μεθοδική φύση της δεν έχει θέση σε ένα κόσμο που απαιτεί γρήγορες δόσεις ντοπαμίνης και διαρκείς διαβεβαιώσεις για την αξία του μέσα από τον παραμορφωτικό καθρέφτη των Social Media. Είναι η εποχή του Γιάνη.

 

Σε ένα κόσμο που κλείνει τα αυτιά του στους άλλους ανθρώπους και αναζητά αυτοεπιβεβαίωση από ένα timeline το οποίο κατά βάθος ξέρει ότι είναι φτιαγμένο για να του λέει αυτά που θέλει, ισχύει ένας εκπληκτικά παλιός κανόνας: πες στον κόσμο ό,τι θέλεις. Πες ότι μας χρωστάνε τρισ., ότι έχουμε κρυμμένα πετρέλαια και χρυσό, πες ότι μας ψεκάζουν αν θέλεις. Πες ότι θα δώσεις ένα εκατομμύριο στον καθένα. Ένα πράγμα μην τους πεις: ότι μπορεί και να κάνουν λάθος.

 

Δεν είναι μια εποχή τεράτων. Δυστυχώς όμως, είναι μια εποχή που επιχειρεί να επιβάλλει και να δημιουργήσει μηδενικά.

 

Γιώργος Λαγαρίας -- Οικονομικός Αναλυτής

Από τo προσωπικό του Blog Ηuffington Post

Περισσότερα στο Twitter: Γιώργος Λαγαρίας :www.twitter.com/@fearsandflows

 

Greek Finance Forum

 

Σχόλια Χρηστών

HTML Comment Box is loading comments...

 

 

 

 

Δείτε όλα τα Aρθρα - Απόψεις

Plus500

Kάντε Trading σε ελληνικές μετοχές μέσω της Πλατφόρμας Συναλλαγών Plus 500 (Κάντε Click και Κατεβάστε την μοναδική πλατφόρμα συναλλαγών, χωρίς καμία οικονομική υποχρέωση, περιλαμβάνει και λογαριασμό "επίδειξης" - Demo -Kερδίστε bonus εγγραφής ). 

Λήψη τώρα!

 © 2016-2017 Greek Finance Forum

Αποποίηση Ευθύνης....