Τώρα έχει φτάσει η στιγμή της αλήθειας. Πρέπει
όμως να γίνουν πολλά. Η διαδικασία που ακολουθεί
η Ε.Ε. δεν μπορεί να εφαρμόζεται σε θέματα που
απαιτούν άμεσες και πρακτικές αποφάσεις. Οι
συλλογικές και μακρόσυρτες διαβουλεύσεις που
μπορεί να μπλοκαριστούν με το βέτο μιας χώρας
είναι καλές για θέματα γεωργίας, όχι ασφάλειας
και άμυνας. Θα χρειασθεί ένας πιο σφικτός
πυρήνας ευρωπαϊκών χωρών. Για να γίνει όμως μία,
μικρή έστω, υπερδύναμη η Ευρώπη, θα απαιτηθεί
ένας κοινός αμυντικός σχεδιασμός. Είναι βλακώδες
και αντιπαραγωγικό να υπάρχουν πολλοί τύποι
αεροσκαφών, τανκς ή πολεμικών σκαφών στην Ευρώπη.
Και στον τομέα της εσωτερικής ασφάλειας και της
συλλογής πληροφοριών η Ευρώπη θα χρειασθεί να
ενηλικιωθεί και, το κυριότερο, να δουλεύει σαν
να πρόκειται για ένα κράτος.
Ολα αυτά συζητούνται τώρα στο Βερολίνο και στο
Παρίσι. Η Γερμανία διστάζει, λόγω του
παρελθόντος και των αναστολών της. Χρειάζεται τη
Γαλλία σε αυτό το νέο κεφάλαιο της ευρωπαϊκής
συνεργασίας.
Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να παίξει ρόλο στο
νέο σκηνικό. Οχι «κουτοπόνηρα», για να κερδίσει
ένα μικρό αντάλλαγμα εδώ ή παραπέρα. Βρίσκεται
στην πρώτη γραμμή απέναντι σε κάθε απειλή. Τα
σύνορά της είναι και τα σύνορα της Ε.Ε. έναντι
μιας τεράστιας μαύρης τρύπας που έχει
δημιουργηθεί στην περιοχή μας. Είναι ώρα να «παίξουμε
μπάλα». Χρειάζεται όμως σοβαρότητα, τεχνοκρατική
προετοιμασία και υψηλή πολιτική συμμαχιών. Για
να πάρουμε, θα πρέπει να συνεισφέρουμε. Ο
τελικός στόχος ασφαλώς και θα είναι η προστασία
των ελληνικών συνόρων ως ευρωπαϊκών. Για να
φτάσουμε, όμως, εκεί θα πρέπει να διεκδικήσουμε
και να εξασφαλίσουμε στρατηγικό ρόλο στον στενό
πυρήνα της Ευρώπης.
Αλέξης Παπαχελάς (Καθημερινή)
|