|
Τα παραπάνω μας τα θύμισε η έκθεση της επιτροπής
Σοφών της γερμανικής κυβέρνησης, που για ακόμη
μία φορά στοχοποιεί την πολιτική χαμηλών
επιτοκίων της ΕΚΤ και του επικεφαλής της Μάριο
Ντράγκι. Το κείμενο αξίζει τον κόπο να διαβαστεί
πολλές φορές, γιατί το πραγματικό του μήνυμα
είναι βαρύνουσας σημασίας: Η κριτική των Σοφών
έχει λογική αν επρόκειτο για το εθνικό νόμισμα
της Γερμανίας και όχι για το ευρώ.
Το ευρώ είναι το μάρκο με άλλο όνομα, λένε οι
Σοφοί, και το μόνο που μπορεί να αποτελεί
αντικείμενο διαπραγμάτευσης είναι η διαδρομή
προσαρμογής των υπόλοιπων μελών της Ευρωζώνης
και κυρίως του Νότου, ένα ευρύ φάσμα που ξεκινά
από πολιτικές ήπιας προσαρμογής και φθάνει μέχρι
θεραπείες-σοκ.
Θα ήταν επιπόλαιο να προσεγγίσουμε τους Σοφούς
οικονομολόγους της Γερμανίας ως γραφικούς
ακαδημαϊκούς. Σε πιο πολιτικά ορθή εκδοχή δεν
υπάρχει πολιτική δύναμη εξουσίας στη χώρα που να
μη συμφωνεί στην ταύτιση μάρκου - ευρώ, με τις
διαφωνίες να καταγράφονται στον χρονικό ορίζοντα
και στο μείγμα πολιτικών που θα πρέπει να
ακολουθήσουν οι παραβατικοί της δημοσιονομικής
πειθαρχίας εταίροι του Βερολίνου στην Ευρωζώνη.
Αν για τον Νότο η Ευρωζώνη ολοένα και
περισσότερο ξυπνά τις μνήμες μιας γερμανικής
Ευρώπης, το ίδιο συμβαίνει ως συμμετρική
αντίστιξη στη Γερμανία: Πολλοί στην ελίτ και την
κοινή γνώμη είδαν το ευρώ ως εκβιασμό για την
ενοποίηση της χώρας το 1989-90 και ακόμη
περισσότεροι όταν ακούν τον Νότο να ζητά
χαλάρωση της λιτότητας θυμούνται τις πολεμικές
επανορθώσεις που απαιτούσε η Γαλλία μετά τον Α'
Παγκόσμιο Πόλεμο με σύνθημα «Η Γερμανία θα
πληρώσει»!
Γιώργος Καπόπουλος (Έθνος) |
