|
Πολύ πριν ο Τραμπ προαναγγείλει χθες την
αποχώρηση πολλών χωρών από την ΕΕ και τη Μέρκελ
να του απαντά από τη μακρινή Νέα Ζηλανδία «εμείς
οι Ευρωπαίοι έχουμε την τύχη μας στα χέρια μας»,
το Βερολίνο έσπευσε να αξιοποιήσει την εκλογική
νίκη του τονίζοντας ότι στη βάση της
διατλαντικής σχέσης βρίσκονται κοινές αξίες. Με
άλλα λόγια πολύ πριν ο Τραμπ αμφισβητήσει το
μέλλον του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, η Μέρκελ δήλωσε
προσεκτικά ότι ο ρόλος των ΗΠΑ στην Ευρώπη δεν
είναι δεδομένος.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 πρώτα ο Τζορτζ
Μπους πατήρ και στη συνέχεια ο Μπιλ Κλίντον
είχαν προσφέρει στη Γερμανία τον ρόλο του
συνεταίρου στην ηγεμονία (Partner in
Leadership). Την άνοιξη του 2003 ο Σρέντερ μαζί
με τον Σιράκ συγκρούστηκαν ανοικτά με τις ΗΠΑ με
αφορμή την εισβολή στο Ιράκ και εγκαινίασαν
τριμερείς διαβουλεύσεις με τον Πούτιν. Λίγα
χρόνια αργότερα με την έναρξη της παγκόσμιας
χρηματοπιστωτικής κρίσης τον Σεπτέμβριο του 2008
και κυρίως μετά την έναρξη της κρίσης στην
Ευρωζώνη την άνοιξη του 2010, οι Μέρκελ -
Σόιμπλε συγκρούστηκαν μετωπικά με την πολιτική
Ομπάμα και πιο συγκεκριμένα με τους υπουργούς
Οικονομικών Γκάιτνερ και Λιου.
Μέχρι στιγμής σε επικοινωνιακό επίπεδο όλα πάνε
καλά για τη Μέρκελ, καθώς δεν απαντά απλώς στον
Τραμπ, αλλά έχει πείσει ότι τη σκυτάλη των
ηγετικών ευθυνών της Δύσης την παρέλαβε από τον
Ομπάμα στην αποχαιρετιστήρια επίσκεψη του
απερχόμενου προέδρου στο Βερολίνο.
Τα παραπάνω, όσο και να βοηθά ο απρόβλεπτος
Τραμπ, δεν ολοκληρώνουν την ανάληψη από τη
Γερμανία του ρόλου που είχαν μέχρι τώρα οι ΗΠΑ.
Η μέχρι στιγμής εξέλιξη της κρίσης της Ευρωζώνης
είναι μια έμπρακτη διάψευση των δυνατοτήτων και
της βούλησης της Γερμανίας να αναλάβει το κόστος,
πολιτικό και οικονομικό, ενός ηγεμονικού ρόλου.
Γιώργος Καπόπουλος (Έθνος) |
