|
Από
Σεπτέμβριο λοιπόν θα έχουμε φασισμό, αφού το
μετρό «θα λειτουργεί κανονικά, όπως πρέπει». Ως
γνωστόν, ένα από τα πιο γνωστά επιχειρήματα της
ιταλικής Ακροδεξιάς είναι ότι επί Μουσολίνι «τουλάχιστον
τα τρένα έφευγαν στην ώρα τους».
Και
ένα από τα βασικά προβλήματα της Αριστεράς είναι
ότι χάρισε την κοινή λογική στη Δεξιά.
Χαρακτηρίζει ακροδεξιά απόκλιση κάθε τι που
επιθυμούν οι άνθρωποι στις οργανωμένες κοινωνίες.
Χρησιμοποιώντας χιλιοειπωμένα τσιτάτα,
διαστρέφοντας λέξεις και νοήματα,
κατακρεουργώντας την τέχνη του συλλογισμού,
αποξενώνει κάποιους καθημερινούς ανθρώπους από
λογική και στρέφει πολλούς άλλους στην Ακροδεξιά.
Στην αγωνία, π.χ., των ανθρώπων να κυκλοφορούν
χωρίς φόβο στους δρόμους αντιτάσσει τον Οδυσσέα
Ελύτη, που (για άλλους λόγους) έγραψε «όταν
ακούς “τάξη”, ανθρώπινο κρέας μυρίζει».
Στο
πρόβλημα του μαγαζάτορα που βρίσκει καμένο το
βιος του, μετά ένα «επαναστατικό ξέσπασμα»,
ακούει θούριους για τη νεολαία που σηκώθηκε από
τον καναπέ και διαμαρτυρήθηκε κατά του «απάνθρωπου
καπιταλισμού». Αν μάλιστα ο καταστηματάρχης
διαμαρτυρηθεί, απαξιώνεται ως «μικροαστός» ή «νοικοκυραίος».
Στην επιθυμία των φτωχών οικογενειών να
σπουδάσει το παιδί τους και να ξεφύγει από τη
δύσκολη μοίρα αναπτύσσουν περίτεχνες θεωρίες για
τους ανθούς της επανάστασης που φύονται στις
καταλήψεις, για το αγωνιστικό φρόνημα (του 3%)
των φοιτητών, για το «λαμπρό μέλλον που έρχεται»
με ενότητα και πάλη.
Στον φρεσκοβαμμένο τοίχο του μεροκαματιάρη
εμφανίζονται συνθήματα με μαύρο σπρέι «καθαροί
τοίχοι, βρώμικα μυαλά».
Στην ανάγκη των ανθρώπων να επιστρέψουν μια ώρα
αρχύτερα από τη δουλειά τους ακούν δοξολογίες
για πενήντα νοματαίους, οι οποίοι με το έτσι
θέλω κι ένα πανό κλείνουν κατά πλάτος τη Σταδίου.
Στη
διέξοδο του μικροαποταμιευτή, που αγόρασε μια
γκαρσονιέρα στο κέντρο της Αθήνας, η οποία στην
περίοδο της κρίσης ρήμαζε, αναπτύσσουν θεωρίες
περί αλλοτρίωσης της... γειτονιάς και
υπερτουριστικοποίησης της Αθήνας.
Στην επιθυμία των κατοίκων των Εξαρχείων να
κοιμηθούν ένα βράδυ σαν άνθρωποι αντιτείνουν
επιχειρήματα για το «πνεύμα της πλατείας», που
θα χαθεί αν τυχόν εμφανιστούν αστυνομικοί στην
περιοχή.
Μ’
αυτά και μ’ αυτά βασίλεψε για ένα διάστημα η
παλαβή Αριστερά και περιθωριοποιήθηκε η κοινή
λογική. Τώρα, ευτυχώς, βρισκόμαστε στην
αντίστροφη διαδικασία.
Πάσχος Μανδράβελης
(Καθημερινή) |
