|
Στο εσωτερικό δέχθηκε κριτική από στελέχη των
δύο μεγαλύτερων κομμάτων της αντιπολίτευσης, τη
Νέα Δημοκρατία και το Κίνημα Αλλαγής, γιατί
επισκέφθηκε τη Μέκκα του καπιταλισμού και έδειξε
να «συμβιώνει» αρμονικά με τους εκπροσώπους του
μεγάλου –μεγαλύτερο δεν γίνεται...– κεφαλαίου.
Η κριτική από τα αριστερά είναι αναμενόμενη και
δικαιολογημένη από τα κόμματα που βρίσκονται στο
άλλο άκρο του πολιτικού φάσματος. Το ΚΚΕ, η
Πλεύση Ελευθερίας, η Λαϊκή Ενότητα, ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ
έχουν κάθε λόγο να αναδεικνύουν την ανακολουθία
και μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, και μέσα από το δικό
τους πρίσμα να καταγγέλλουν την «προδοσία» των
αρχών της Αριστεράς από τον Αλέξη Τσίπρα.
Τα κόμματα του Κέντρου και της Κεντροδεξιάς θα
έπρεπε να καλωσορίζουν την αποδοχή από τον
ΣΥΡΙΖΑ του συστήματος, με όλες του τις αδυναμίες
και διαστρεβλώσεις, να καταγγέλλουν τις «αυταπάτες»,
την ανικανότητα και άλλες αδυναμίες –και είναι
πολλές– και από εκεί και πέρα να
επιχειρηματολογούν και να εξηγούν γιατί αυτοί θα
είναι πιο αποτελεσματικοί στη διαχείρισή του.
Το αφήγημα, ιδιαίτερα της Ν.Δ., του κατεξοχήν
υπερμάχου του φιλελευθερισμού, έπρεπε να είναι
ότι ως κυβέρνηση θα «τρέξει» καλύτερα την
ιδιωτική οικονομία, που είναι η ατμομηχανή της
ανάπτυξης, γιατί την ξέρει και την πιστεύει. Να
αναδεικνύει, συχνά σε πείσμα ακόμη και στελεχών
των θεσμών, ότι υψηλή φορολογία και εισφορές
ενισχύουν τη φοροδιαφυγή, τη φοροαποφυγή και
σπρώχνουν επιχειρήσεις να μεταφέρουν αλλού την
έδρα τους, ενώ διώχνουν και πολλούς μισθωτούς,
κυρίως τους καλύτερους, που πηγαίνουν στο
εξωτερικό καθώς δεν μπορούν να βλέπουν το 70%
του συνολικού ποσού που τους καταβάλλει ο
εργοδότης να καταλήγει σε ασφαλιστικές εισφορές,
φόρους και εισφορά αλληλεγγύης.
Οι επενδυτές θέλουν σταθερότητα, πολιτική και
φορολογική, και περιορισμό της κρατικής
γραφειοκρατίας. Η ανάπτυξη θα έρθει από την
ιδιωτική και υγιή επιχειρηματικότητα, όχι την
κρατικοδίαιτη. Αλλά για να λειτουργήσει αυτή και
να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας –καλύτερη,
βιώσιμη και πιο παραγωγική λύση από ό,τι τα
επιδόματα– χρειάζονται κίνητρα. Η αύξηση των
φόρων πέραν ενός ορίου όχι μόνο δεν αυξάνει τα
έσοδα, αλλά δημιουργεί αντικίνητρα για να
σταματήσει κάποιος να εργάζεται, να παράγει, να
καινοτομεί.
Υπάρχει πολύς χώρος για εμπεριστατωμένη και με
πειστικό τρόπο κριτική από τη φιλελεύθερη σκοπιά.
Αθανάσιος Έλλις (Καθημερινή) |
