Εκείνοι πίστευαν στην αρχή ότι η χρεοκοπία δεν ήταν πραγματική, αλλά ένα τέχνασμα για να μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις. Έπειτα έλεγαν ότι η Ελλάδα είναι ένα πειραματόζωο για τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές ή ότι είναι θύμα των ξένων τοκογλύφων. Ότι το οικονομικό πρόβλημα της χώρας θα λυθεί μόλις έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ και ανοίξει η λίστα Λαγκαρντ και οι άλλες λίστες και θα εισπραχθούν οι φόροι για τα χρήματα που κρύβονται εκεί.

Πολλοί από τους φίλους μου αυτούς βρίσκονταν από παλιά στον χώρο της Αριστεράς και η άνοδος της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ τους γέμισε με ενθουσιασμό. Στο μεταξύ είχαν αποδεχτεί το «ή εμείς ή αυτοί». Φανερά ενοχλούνταν όταν επισήμαινα τον λαϊκισμό και τις ανακολουθίες στην πολιτική του κόμματος που υποστήριζαν. Ήταν σαν να τους χάλαγα το ειδύλλιο που ζούσαν. Με ορισμένους οι σχέσεις μας ψυχράθηκαν.

Η εξέλιξη αυτή ήταν πολύ δυσάρεστη. Έπειτα σκέφτηκα ότι σε παλιότερες εποχές οι άνθρωποι ήταν αντιμέτωποι με πολύ σοβαρές συνέπειες για οι ιδέες τους. Φυλακίσεις, εξορίες, βασανιστήρια, κοινωνικός στιγματισμός, επαγγελματικός αποκλεισμός ακόμη και θάνατος, ήταν μερικές από τις συνέπειες αυτές. Αυτή είναι η τύχη των αντιφρονούντων και σήμερα σε πολλά μέρη του κόσμου. Από αυτή την άποψη, το να χάσει κάποιος μόνο μερικούς φίλους, είναι ένα μικρό κακό.

Το πρώτο εξάμηνο του 2015 οι φίλοι μου ήταν εκστασιασμένοι. Ζούσαν το όνειρο της πρώτης φοράς Αριστερά. Μετά το δημοψήφισμα προσγειώθηκαν απότομα. Μπορεί το σοκ να ήταν ισχυρό, όμως για αυτούς το σημαντικό ήταν να παραμείνει η Αριστερά στην εξουσία. Φαντάζομαι τι θα έλεγαν και τι θα έκαναν, αν η ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ είχαν αντιστρέψει το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος.

Με όσα πίστευαν μέχρι πριν μερικές μέρες για τα μνημόνια και τη διαπραγμάτευση λογικό θα ήταν να ακολουθήσουν τον Λαφαζάνη ή άλλους αντιμνημονιακούς, όμως εκείνοι προτίμησαν να γίνουν μνημονιακοί παρά να απαρνηθούν τον Τσίπρα. Σιγά σιγά σταμάτησαν να μιλούν για τοκογλύφους και για πειραματόζωα –όπως και το κόμμα τους– και αναγνώριζαν πλέον ότι το ελληνικό κράτος ξόδευε πολλά πριν τη χρεοκοπία και έπρεπε να γίνουν ορισμένες μεταρρυθμίσεις. Θεωρούσαν ότι τα μέτρα του τρίτου μνημονίου τα είχαν επιβάλει οι δανειστές και δεν ήθελαν να αναγνωρίσουν ότι πριν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κανείς δεν συζητούσε για διπλασιασμό του ΦΠΑ στα περισσότερα τρόφιμα και για τόσους άλλους έμμεσους φόρους, όπως στο πετρέλαιο θέρμανσης, που πλήττουν τα φτωχά νοικοκυριά.

Στην αρχή δικαιολόγησαν τη συνεργασία με τον Καμμένο γιατί ήταν και αυτός αντιμνημονιακός. Μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 –που ήταν πλέον όλοι μνημονιακοί– δεν έψαχναν πλέον για δικαιολογίες. Τους αρκούσε που η Αριστερά παρέμεινε στην εξουσία.

Αυτοί οι πολέμιοι της λιτότητας δεν είχαν πρόβλημα με την παραπάνω λιτότητα των υπερπλεονασμάτων. Είναι ικανοποιημένοι από τα επιδόματα που μοιράζει ο Τσίπρας και δεν ενδιαφέρονται για το πώς βρίσκονται τα χρήματα. Δεν τους νοιάζει ότι τα υπερπλεονάσματα δημιουργούνται από την περικοπή των δημοσίων επενδύσεων, η οποία στερεί θέσεις εργασίας και ανάπτυξη. Τους φτάνει που ο αριστερός ηγέτης δείχνει κοινωνική ευαισθησία.

Τελευταία βρίσκονται ξανά σε πόλεμο. Όχι με τους τοκογλύφους και τους γερμανοτσολιάδες, αλλά με την ακροδεξιά. Κοιτούν μακριά, μα δεν βλέπουν δίπλα τους. Οι ακροδεξιοί βουλευτές του Καμμένου που ενσωματώθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ –μέσα στο διαρκές παιγνίδι μασκαρεμάτων– δεν έπαψαν ξαφνικά να είναι ακροδεξιοί.

Αυτή την εποχή οι φίλοι μου είναι χαρούμενοι γιατί εκεί που έβλεπαν τον ΣΥΡΙΖΑ να αποδυναμώνεται, τον βλέπουν τώρα να ενισχύεται με τις μεταγραφές από την κεντροαριστερά. Οι ίδιοι υποστήριζαν τον Τσίπρα ως ριζοσπάστη αριστερό, αλλά σήμερα δεν τους πειράζει που εμφανίζεται σαν σοσιαλδημοκράτης.

Για να συντονιστούν με τον Τσίπρα οι φίλοι μου αναγκάστηκαν να κάνουν τη δική τους κολοτούμπα. Εκείνος αλλάζει συνεχώς εαυτό και αυτοί τον ακολουθούν. Όσο εκείνος απολαμβάνει την εξουσία, αυτοί συνεχίζουν να ζουν το όνειρό τους. Και όλοι τους περνούν υπέροχα.

Σπύρος Βλέτσας (Athens Voice)

Greek Finance Forum

Σχόλια Χρηστών