Μπορούμε να φανταστούμε ότι δόθηκαν μίζες σε πολιτικά πρόσωπα και μη, να επανεξετάσουμε τη σχέση των φαρμακευτικών εταιρειών με εκείνους που αποφασίζουν τις προμήθειες κ.λπ. Για παράδειγμα, το 2010 και το 2016 τέθηκαν κανόνες για τους ιατρικούς επισκέπτες στα νοσοκομεία, κανόνες όμως που για να εφαρμοστούν απαιτείται ο έλεγχος όσων μπαίνουν σε αυτές τις μονάδες. Κι επειδή ουδείς ρωτάει οποιονδήποτε πού πάει, οι εγκύκλιοι έχουν την τύχη των νόμων. Καθεύδουν, που έλεγε ο μακαριστός Χριστόδουλος.

Από εκεί και πέρα, όμως, είναι πολύ βαρύ για το πολιτικό σύστημα και πολύ κακό για τη Δημοκρατία να ρίχνονται ονόματα στη βορά της σκανδαλολογίας με τις διαδικασίες που επέλεξαν –για μία ακόμη φορά– οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ειδικώς όταν έχουμε ονόματα πρώην πρωθυπουργών. Οποιοι κι αν είναι, αποτελούν κομμάτι της ιστορίας αυτού του τόπου και το όνομά τους δεν μπορεί να αμαυρώνεται ακρίτως. Αφήστε δε που γελάνε και οι πέτρες να κατηγορείται για χρηματισμό υπηρεσιακός πρωθυπουργός είκοσι ημερών. Θυμίζει τις παλιές ελληνικές κωμωδίες, σαν εκείνη με τον Νίκο Σταυρίδη στα «Κίτρινα γάντια» ο οποίος, ως ζηλιάρης σύζυγος, δεν πείθεται από τα γεγονότα και καταλήγει «δηλαδή εσείς, ρε παιδιά, πότε προλάβατε, πότε τα είπατε (σ.σ.: και πότε χρηματιστήκατε) ένας Θεός το ξέρει».

Στη διάρκεια της έρευνας για το σκάνδαλο Watergate και ενώ όλα τα στοιχεία συνέκλιναν σε εμπλοκή του Λευκού Οίκου στην υπόθεση, ο διευθυντής της Washington Post Μπένζαμιν Μπράντλεϊ αρνείται να δημοσιεύσει υπαινιγμούς για τη συμμετοχή ανθρώπων του Νίξον. «Χρειαζόμαστε κάτι περισσότερο από ενδείξεις, για να κατηγορήσουμε τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών για συνωμοσία», είπε σε μια θυελλώδη σύσκεψη της εφημερίδας. Ετσι δεν έκαψε νωρίς τα χαρτιά του, ούτε την αξιοπιστία της έρευνας. Χρειάστηκαν δύο χρόνια για να τεκμηριωθεί η εμπλοκή που οδήγησε στην ντροπιαστική παραίτηση προέδρου για πρώτη φορά στην αμερικανική ιστορία.

Ο χειρισμός της υπόθεσης αυτής, η σπουδή να βγουν στα μανταλάκια ακόμη και υπουργοί Οικονομικών που δεν είχαν κατά νόμο αρμοδιότητα για τα φάρμακα (ενώ αντιθέτως απουσιάζουν οι υπουργοί Εμπορίου, που είχαν την αρμοδιότητα της τιμολόγησής των) θα έχει ως πιθανότερο αποτέλεσμα κοντά στα χλωρά να σωθούν και τα ξερά. Ομως, για να γίνει μια τέτοια ζημιά απαιτείται και το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο, ένας νόμος σαν τον «περί ευθύνης υπουργών», για τον οποίο θα μιλήσουμε αύριο...

Πάσχος Μανδραβέλης (Καθημερινή)

Greek Finance Forum

Σχόλια Χρηστών