|
Ας συνοψίσουμε: Οι ΗΠΑ δεν εγκαταλείπουν τους
συμμάχους τους σε Ευρώπη, Ειρηνικό και Μέση
Ανατολή, αλλά οι εταίροι των ΗΠΑ πρέπει να
συνεισφέρουν το κόστος που τους αναλογεί. Σε
ό,τι αφορά την προοπτική των σχέσεων με τη Ρωσία,
ο Τραμπ επέλεξε διά της αποσιώπησης και της
παράλειψης να τη θέσει σε κατάσταση αναμονής,
όταν προφανώς η όποια κίνηση και το όποιο
άνοιγμα προς το Κρεμλίνο δεν θα κινδυνεύει ούτε
να προκαλέσει θεσμική εσωτερική κρίση στις ΗΠΑ
ούτε να λειτουργήσει σαν πολλαπλασιαστής της
ψυχροπολεμικής καχυποψίας που επικρατεί ανάμεσα
στην Ουάσιγκτον και την Ευρώπη. Ετσι η στροφή
στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ που εξήγγειλε ο
Τραμπ με κεντρικά σημεία αναφοράς την
αποδέσμευση από στρατιωτικές συμμαχίες αλλά και
μια ολόπλευρη προσέγγιση με τη Ρωσία τίθεται σε
κατάσταση αναμονής περιμένοντας καλύτερες γιά
τον ένοικο του Λευκού Οίκου μέρες.
Προσεκτικά διατυπωμένες οι αναφορές Τραμπ στην
εξωτερική πολιτική με μια προσεκτική ανάγνωση
προβάλλουν ως αισθητά λιγότερο δεσμευτικές από
τις διαβεβαιώσεις συνέχειας που έδωσαν πρόσφατα
επί ευρωπαϊκού εδάφους οι επικεφαλής του Στέιτ
Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου Τίλερσον και
Μάτις, καθώς και ο αντιπρόεδρος Πενς. Από την
ομιλία Τραμπ να κρατήσουμε την παραίνεση προς
τους Συμμάχους στο ΝΑΤΟ για αύξηση της
συνεισφοράς τους, η οποία είναι μια υποθήκη
μελλοντικής μετωπικής αντιπαράθεσης κυρίως με το
Βερολίνο όπου η επιμονή των ΗΠΑ για αύξηση των
αμυντικών δαπανών προσλαμβάνεται και σαν μια
επιπρόσθετη πίεση για χαλάρωση της
δημοσιονομικής πειθαρχίας που έχει επιβάλει η
Γερμανία. Κατάσταση αναμονής σε ορίζοντα μηνών
για να στερεωθεί ο έλεγχος του Λευκού Οίκου σε
μηχανισμούς και υπηρεσίες.
Γιώργος Καπόπουλος (Έθνος) |
