Τέτοια ξεσπάσματα έχουν ξανασυμβεί στο παρελθόν.
Το ζήτημα είναι πώς τα αντιμετωπίζουν οι
πολιτικοί και άλλοι ταγοί της χώρας. Ενα κομμάτι
της ελληνικής ελίτ παθαίνει κυριολεκτικά
αλλεργία με τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης
στο θέμα των Σκοπίων. Κάνει το μοιραίο σφάλμα να
ταμπουρώνεται πίσω από μια ελιτίστικη κριτική,
που υποδηλώνει απέχθεια για το πώς σκέπτονται
πολλοί Ελληνες πολίτες. Είναι ακριβώς το λάθος
που έκανε η Χίλαρι Κλίντον όταν μιλούσε
απαξιωτικά για εκείνους που πίστευαν στις
θεωρίες συνωμοσίας και τα συνθήματα του Τραμπ.
Πρόκειται για τον σίγουρο τρόπο να χάσεις κάθε
επαφή με μια κοινωνία και να τη χαρίσεις στους
έμπειρους πλασιέ του λαϊκισμού και του
εθνικισμού. Ειδικά στην εποχή των μέσων
κοινωνικής δικτύωσης και των άκρων, είναι πολύ
εύκολο σε μια χώρα μεσογειακή να γίνει η σπίθα
πυρκαγιά. Οποιος δεν το καταλαβαίνει, το έχουμε
ξαναπεί, καλό είναι να περιοριστεί σε κύκλους
ανάγνωσης λογοτεχνίας. Αλλά παράκληση να μην
γκρινιάζει, γιατί καμία μάχη δεν κερδίζεται από
αυτούς που δεν τη δίνουν.
Υπάρχει βέβαια και ο άλλος κίνδυνος. Να αφεθούν
οι ταγοί μας στο ρεύμα και όπου τους βγάλει. Και
αυτό μας έχει ξανασυμβεί και το πληρώσαμε ακριβά.
Η χώρα πήγε μπροστά και απέφυγε καταστροφές όταν
είχε ηγέτες που έπειθαν τον λαό με πυγμή και
χωρίς περιστροφές για επιλογές που δεν ήταν
απαραίτητα δημοφιλείς. Λαμπρά παραδείγματα, ο
Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Κωνσταντίνος
Καραμανλής. Αλλες, όμως, εποχές.
Αυτό που προέχει σήμερα είναι να χαράξουμε μια
συνετή εθνική γραμμή, η οποία θα ενισχύσει τα
ελληνικά συμφέροντα, έχοντας στον νου μας ότι
χρειαζόμαστε προτεραιότητες. Δεν μπορούμε να
έχουμε πολλά μέτωπα ανοικτά ταυτόχρονα.
Σημαντικό επίσης είναι να μην κατρακυλήσει η
χώρα σε έναν ανεξέλεγκτο εθνικολαϊκισμό, χωρίς
πυξίδα και λογική. Είναι δύσκολο το μονοπάτι που
πρέπει να ακολουθήσει ένας ηγέτης σήμερα.
Σίγουρα, δεν μπορεί ούτε να κάθεται στην όχθη
πίνοντας τσάι την ώρα που φουσκώνει ο χείμαρρος,
ούτε όμως και να μοιάζει με κλαράκι που τον
παρασέρνει. Το καμίνι της ελληνικής πολιτικής
έφθανε πάντοτε σε απαγορευτικές θερμοκρασίες,
τώρα πια όμως δοκιμάζει ακόμη και τα πιο
ανθεκτικά «υλικά».
Αλέξης Παπαχελάς (Καθημερινή)
|
