|
Σύμφωνα με πληροφορίες ο Κυρ. Μητσοτάκης είναι
σε ανοικτή γραμμή με τον πρώην Πρωθυπουργό Κώστα
Καραμανλή που χειρίστηκε την υπόθεση στο
Βουκουρέστι, κατά την Σύνοδο του ΝΑΤΟ, οπότε και
ετέθη το βέτο στην ένταξη της πΓΔΜ στην
βορειοατλαντική συμμαχία.
Πριν φθάσουμε όμως στο 2008, υπήρχε το 1992 και
συγκεκριμένα η απόφαση του συμβουλίου των
πολιτικών αρχηγών, στο οποίο συμμετείχαν, ο
Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης,
η Αλέκα Παπαρήγα και η Μαρία Δαμανάκη, υπό την
προεδρία του τότε ανώτατου πολιτειακού παράγοντα
Κωνσταντίνου Καραμανλή. Τότε οι πολιτικοί
αρχηγοί συμφώνησαν σε ονομασία που δεν θα
περιέχει τη λέξη «Μακεδονία» ή παράγωγά της.
Μετά το συμβούλιο, ο τότε γενικός γραμματέας της
Προεδρίας της Δημοκρατίας, Πέτρος Μολυβιάτης,
ανέφερε: «Σχετικά με το θέμα των Σκοπίων,η
πολιτική ηγεσία της χώρας, με εξαίρεση το ΚΚΕ,
συμφώνησε ότι η Ελλάδα θα αναγνωρίσει ανεξάρτητο
κράτος των Σκοπίων μόνον αν τηρηθούν και οι
τρεις όροι που έθεσε η ΕΟΚ, στις 16 Δεκεμβρίου
1991,με την αυτονόητη διευκρίνιση ότι στο όνομα
του κράτους αυτού δεν θα υπάρχει η λέξη “Μακεδονία”».
Λίγο αργότερα, ο Αντώνης Σαμαράς, σημειώνει
μεταξύ άλλων στη γραπτή του δήλωση: «Χαίρομαι
που έστω και καθυστερημένα ο Πρόεδρος της
Δημοκρατίας και ο Πρωθυπουργός υιοθέτησαν
επιτέλους δημόσια ότι η ουσία του τρίτου όρου
είναι να φύγει η ιερή λέξη “Μακεδονία” από το
όνομα των Σκοπίων».
Μετά από διάφορες φάσεις, φθάνουμε στο 2008,
όταν ο νυν διαπραγματευτής Μάθιου Νίμιτς,
πρότεινε τα εξής πέντε ονόματα για την πΓΔΜ:
Συνταγματική Δημοκρατία της Μακεδονίας, Λαϊκή
Δημοκρατία της Μακεδονίας, Ανεξάρτητη Δημοκρατία
της Μακεδονίας, Νέα Δημοκρατία της Μακεδονίας
και Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας.
Εκείνη την περίοδο, η Ελλάδα συζητούσε υπό
προϋποθέσεις μόνο το όνομα Δημοκρατία της Άνω
Μακεδονίας», ενώ ο Νίμιτς επέμεινε στην ονομασία
Δημοκρατία της Μακεδονίας-Σκόπια.
Ακολουθεί το βέτο του Καραμανλή στο Βουκουρέστι
για την ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, το οποίο
αμφισβητούν πολλοί, όπως π.χ. ο Ευάγγελος
Βενιζέλος.
Και εδώ, λοιπόν, μετά από αυτή την σύντομη
ιστορική αναδρομή προκύπτει το εξής ερώτημα:
Ποια θέση ήταν η σωστή; Αυτή του 1992, την οποία
υπεραμύνονται πάρα πολλοί, όπως π.χ. ο Μίκης
Θεοδωράκης ή αυτή του 2008;
Τον Μάρτιο του 2008, ο Αντ. Σαμαράς με άρθρο του
στην Καθημερινή, περίπου 20 μέρες πριν από τη
Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, σημείωνε ότι
την άποψη πως δεν μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε
κράτος με όνομα «Μακεδονία» δίπλα στα σύνορά μας,
τη στήριζε η συντριπτική πλειονότητα της
ελληνικής κοινής γνώμης.
«…δεν την επέβαλε το «πεζοδρόμιο», ούτε τα
συλλαλητήρια, ούτε οι «Μακεδονομάχοι», ούτε,
ασφαλώς ο Αντώνης Σαμαράς! Τη διαμόρφωσαν οι δύο
κορυφαίοι πολιτικοί της εποχής εκείνης, ο
Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου»
ανέφερε ο Αντ. Σαμαράς και υπενθύμισε ότι αυτές
τις απόψεις υιοθέτησε ομόφωνα η κοινοβουλευτική
ομάδα της ΝΔ, που τότε βρισκόταν στην κυβέρνηση,
αλλά και με συντριπτική πλειοψηφία η τότε
Ελληνική Βουλή.
«Αυτές τις απόψεις είχε υιοθετήσει ομόφωνα το
τότε υπουργικό Συμβούλιο. Κι αυτές της απόψεις
υπερασπίστηκα εγώ, τότε, ως υπουργός Εξωτερικών.
Ασφαλώς συμφωνούσα με τις απόψεις αυτές. Ακόμα
συμφωνώ…» υπογράμμισε ο Αντ. Σαμαράς και σε άλλο
σημείο υποστήριζε: «…Σήμερα ο πρωθυπουργός (σ.σ.
αναφερόταν στον Κ. Καραμανλή) αποκλείει κάθε
προοπτική διπλής ονομασίας. Αλλά αποδέχεται να
συζητήσει για «σύνθετη». Εγώ εξακολουθώ να
διαφωνώ με τη σύνθετη ονομασία. Αλλά επικροτώ
την αποφυγή διπλής ονομασίας...Ο Κωνσταντίνος
Καραμανλής επισήμαινε το Φλεβάρη του 1992: «τα
κράτη δεν ζουν μόνο με το σήμερα. Πρέπει να
θυμούνται και το χθες για να μη το ξαναζήσουν
αύριο».
Αυτό να το θυμούνται όσοι βιάζονται να «κλείσουν»
τα μεγάλα εθνικά ζητήματα όπως, αδιαφορώντας για
τα προβλήματα που δημιουργούν στο μέλλον. Τα
μεγάλα προβλήματα απαιτούν να τα λύσουμε, όχι να
τα «κλείσουμε». Εκείνη την άποψη Καραμανλή εγώ
την ενστερνίστηκα τότε και έκτοτε. Κάποιοι δεν
την πίστεψαν ποτέ».
Με ενδιαφέρον αναμένουμε τη σημερινή άποψη του
πρώην Πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά που θα δώσει και
τον τόνο σε ένα μεγάλο τμήμα της σημερινής ΝΔ
και θα δείξει που θα γείρει η πλάστιγγα.
Παιχνίδια της ιστορίας…
|
