|
Ο Αλέξης Τσίπρας είχε την ευκαιρία να ηγηθεί
ενός κεντροαριστερού πόλου. Οι Ευρωπαίοι του
ενεχείρισαν τα κλειδιά της σοσιαλιστικής
αντιπροσωπείας στην Ελλάδα. Συνεχίζει να τα
κοιτάζει και να κυβερνά κυρίως με τους ανθρώπους
και τις μεθόδους του προπατορικού 3%. Δεν
υπάρχει κανένα ενδιαφέρον για ουσιαστικά
ανοίγματα στη μετριοπαθή, φιλοευρωπαϊκή
Κεντροαριστερά. Αφήστε που και τα στελέχη της,
πλην όσων ψάχνουν απλώς για μια δουλειά,
θυμώνουν με τον πολιτικό πολιτισμό της σημερινής
κυβέρνησης. Η ρητορική του μίσους, οι επιθέσεις
στους θεσμούς, η παράξενη συγκατοίκηση τους
απωθούν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει, με «κόλπα» και ίσως
κάποιες ψευτομεταγραφές, να πείσει ότι
εξελίσσεται σε νέα Κεντροαριστερά. Αν οι
υπόλοιποι πρωταγωνιστές συνεχίσουν να συζητούν
πίνοντας πράσινο τσάι, ο ΣΥΡΙΖΑ θα τα καταφέρει
και θα εδραιωθεί ως ο μόνιμος, εναλλακτικός
κεντροαριστερός πόλος στη χώρα μας. Χωρίς να
μεταλλάσσεται επί της ουσίας, θα μοιάζει σαν το
μοναδικό καταφύγιο για πολίτες αριστερών ή
κεντροαριστερών απόψεων οι οποίοι δυσκολεύονται
πολύ να ψηφίσουν τη Ν.Δ. για πολιτισμικούς
λόγους.
Δικαιολογίες για να μη γίνει τίποτα και να
συνεχισθεί επ’ αόριστον η συζήτηση για το μέλλον
της Κεντροαριστεράς υπάρχουν πολλές. Είναι,
άλλωστε, πολλά τα καφέ και τα εστιατόρια που
ζουν από αυτές τις αναζητήσεις. Ομως, ο τόπος
έχει ανάγκη από μια ισχυρή κεντροαριστερή
παράταξη, η οποία μαζί με τη Ν.Δ. θα αναλάβει
την ανοικοδόμηση θεσμών και αξιών. Χρόνος πολύς
δεν υπάρχει. Από τον Σεπτέμβριο το πολιτικό
καμίνι θα αρχίσει να βράζει και οι δικαιολογίες
θα τελειώσουν.
Αλέξης Παπαχελάς (Καθημερινή)
|
