|
Ο ISIS μετά τις ήττες ανασυντάσσεται στη Λιβύη,
μας πληροφορεί εκτεταμένο ρεπορτάζ των «New York
Times», από το οποίο προκύπτει η διπλή διάσταση
ταυτόχρονης απειλής για την Ευρώπη αλλά και για
την Υποσαχάρια Αφρική.
Στο μακρινό και ξεχασμένο Αφγανιστάν οι Ταλιμπάν
σημείωσαν πρόσφατα νέες προόδους, καθώς, σύμφωνα
με αμερικανικές εκτιμήσεις, κατέχουν το 60% της
χώρας δεκαέξι χρόνια μετά την εκδίωξή τους από
τις δυνάμεις των ΗΠΑ από την πρωτεύουσα της
χώρας, Καμπούλ. Ο κοινός παρονομαστής της
κατάστασης πραγμάτων στη Λιβύη και στο
Αφγανιστάν είναι όχι η απουσία μιας στρατηγικής
σταθεροποίησης, την οποία δεν διαθέτει η Δύση
ούτε στο Ιράκ, ούτε στη Συρία, αλλά η πλήρης
έλλειψη βούλησης και δυνατότητας ανάληψης δράσης
πριν η κατάσταση τεθεί εκτός ελέγχου.
Με άλλα λόγια, τόσο στη Λιβύη όσο και στο
Αφγανιστάν θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι
για θεαματικές εξελίξεις σαν την πτώση της
Μοσούλης τον Ιούνιο του 2014. Μια ματιά στον
χάρτη δείχνει το ντόμινο της αποσταθεροποίησης
της Λιβύης σε Αλγερία, Τυνησία και Αίγυπτο, με
το Αλγέρι, την Τύνιδα και το Κάιρο να φοβούνται
ότι μια προληπτική επέμβασή τους θα ήταν
θρυαλλίδα εσωτερικής τους ανάφλεξης.
Ιδια και χειρότερη η κατάσταση στο Αφγανιστάν,
καθώς η δυναμική επάνοδος των Ταλιμπάν δεν θα
σταματήσει στην Καμπούλ, αλλά θα συμπαρασύρει σε
περιδίνηση και το γειτονικό Πακιστάν, που
διαθέτει πυρηνικά όπλα, με πολύ πιθανή την
επέμβαση του Ιράν και της Ινδίας. Εξυπακούεται
ότι το βραχυκύκλωμα των ΗΠΑ και της Δύσης
απέναντι στις εξελίξεις στη Λιβύη και στο
Αφγανιστάν δεν θα παραλείψει να το αξιοποιήσει
διπλωματικά και επιχειρησιακά η Ρωσία του Πούτιν,
ενθαρρυμένη από την επιτυχή εμπλοκή της στη
Συρία.
Γιώργος Καπόπουλος (Έθνος) |
