Tweet

Από την εμπλοκή σε πολύκροτα σκάνδαλα έως το επίμονο βάρος των κόκκινων δανείων για ορισμένες εξ αυτών και από την διατήρηση των επιτοκίων σε μηδενικά ή και αρνητικά επίπεδα έως την προώθηση πιο αυστηρού ρυθμιστικού πλαισίου οι πονοκέφαλοι ήταν πολλοί. Σε αυτούς δε ήρθαν να προστεθούν η επιβράδυνση της οικονομίας και η άνοδος του πολιτικού ρίσκου, που με τη σειρά τους περιόρισαν την διάθεση των επενδυτών για έκθεση στο όποιο ρίσκο.

Για το 2019 η  μεγάλη πρόκληση δεν θα είναι άλλη από το Brexit, οι όροι του οποίου δεν είναι ακόμη σαφείς. Εάν η έξοδος της Βρετανίας έλθει στη βάση μίας συμφωνίας με μεταβατική περίοδο, τότε η όποια αναταραχή στον χρηματοοικονομικό τομέα θα είναι περιορισμένη. Εάν ωστόσο το διαζύγιο έρθει απότομα, χωρίς συμφωνία, τα πράγματα θα είναι δύσκολα όχι μόνο για το Σίτι, αλλά συνολικά για τον ευρωπαίκό τραπεζικό κλάδο. 

Ακόμη και εάν το εφιαλτικό σενάριο του no deal αποφευχθεί, οι τράπεζες της ηπείρου θα είναι αντιμέτωπες με ένα δύσκολο περιβάλλον, γεγονός που ενδεχομένως να δώσει ώθηση στα σχέδια συγκέντρωσης, που συζητούνται έντονα τα τελευταία χρόνια. Τα βλέμματα είναι κυρίως στραμμένα στη Γερμανία, όπου η κυβέρνηση φαίνεται να «σπρώχνει» προς το σενάριο της συγχώνευσης των δύο μεγαλύτερων τραπεζών της χώρας, Deutsche Bank και Commerzbank, αλλά και προς τη συνένωση μικρότερων πιστωτικών ιδρυμάτων. 

Ωστόσο το 2019 θα μπορούσε να φέρει και μία μεγάλη διασυνοριακή συγχώνευση. Αυτή της ιταλικής UniCredit με τη γαλλική Societe Generale, για την οποία η φημολογία έχει επίσης ενταθεί τον τελευταίο χρόνο. 

Στην Ισπανία δεν αποκλείεται μεσαίου και μικρού μεγέθους τράπεζες να επιδιώξουν συνένωση δυνάμεων. Οι Unicaja Banco kai Liberbank έχουν ήδη αρχίσει σχετικές συνομιλίες. Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να συμβεί και στη Βρετανία.

Όσον αφορά στο πεδίο της νομισματικής πολιτικής, ενδεχόμενες αυξήσεις επιτοκίων από την ΕΚΤ θα ήταν καλοδεχούμενες, αφού αυτές σημαίνουν διεύρυνση των περιθωρίων κέρδους. Από την άλλη, όμως, δεν αποκλείεται το τραπεζικό σύστημα να χρειαστεί νέες ενέσεις ρευστότητας στη μορφή στοχευμένων δημοπρασιών φθηνών δανείων (LTROs). Σημειώνεται ότι από το 2020 αρχίζουν να λήγουν μακροπρόθεσμα δάνεια ύψους 722 εκατ. ευρώ, που έχουν χορηγηθεί από την ΕΚΤ στις τράπεζες.