Tweet

Ωστόσο, το Ανώτατο Δικαστήριο με την υπ. αρ. 4/2019 απόφασή του απέρριψε την αίτηση αναίρεσης χωρίς να μπει στην ουσία της υπόθεσης, με την αιτιολογία ότι ο επίμαχος όρος είναι δηλωτικός και δεν υπόκειται σε έλεγχο καταχρηστικότητας.

Πρόκειται για εξαιρετικά σημαντική απόφαση η οποία ενδέχεται να «συμπαρασύρει» και την τύχη της συλλογικής αγωγής που θα συζητηθεί επίσης στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου στις 20 Μαΐου, από την οποία θα κριθεί συνολικά το θέμα της καταχρηστικότητας των όρων των επίμαχων συμβάσεων.

Η υπόθεση αφορά 65.000 – 70.000 περίπου δανειολήπτες, που έχουν λάβει δάνεια αξίας άνω των 7 δισ. ευρώ.

Υπενθυμίζεται, ότι υπέρ των θέσεων των δανειοληπτών σε ελβετικό φράγκο είχε ταχθεί ο εισαγγελέας της έδρας της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, Γιάννης Αγγελής, ενώπιον της οποίας είχε συζητηθεί η υπόθεση της δανειακής σύμβασης δανειολήπτριας από την Θεσσαλονίκη, προτείνοντας τότε να γίνει δεκτή η αναίρεση.

Ο κ. Αγγελής στην πρότασή του είχε επικαλεστεί την πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με την οποία οι τράπεζες πρέπει να παρέχουν στους δανειολήπτες επαρκή ενημέρωση, ώστε να μπορούν να παίρνουν συνετές αποφάσεις, ιδίως όταν πρόκειται για δάνεια σε συνάλλαγμα, όπου ελλοχεύει ο κίνδυνος μίας σοβαρής υποτίμησης του εγχώριου έναντι του ξένου νομίσματος. Σύμφωνα με την απόφαση του ΔΕΕ, η τράπεζα πρέπει να εκθέτει τις δυνητικές διακυμάνσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών και τους κινδύνους που ενέχει η σύναψη δανείου σε ξένο νόμισμα και τούτο διότι ο καταναλωτής πρέπει να έχει πράγματι την ευκαιρία να λάβει γνώση όλων των ρητρών της σύμβασης.