Αρχική | Ειδήσεις - Αναλύσεις | Ο Κυνηγός | Λεωφόρος Αθηνών | "Κουλου - Βάχατα" | Marx - Soros | Contact

 

00:01 - 20/06/18

Γιατί οι μετριοπαθείς υποστηρίζουν εξτρεμιστικές ομάδες

 

Περίληψη: 

 

Δεν είναι τυχαίο ότι μια ιδεολογία που δίνει έμφαση στην ηθική και την δικαιοσύνη έχει προκύψει σε μια περιοχή που κυριαρχείται από καταπιεστικές και συγκλονιστικά κακές κυβερνήσεις.

 

 

--------------------------


Μια από τις μεγάλες εκπλήξεις από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου υπήρξε η ανάπτυξη ριζοσπαστικών ισλαμικών ομάδων [1], ιδιαίτερα εκείνων που προσχωρούν στον σαλαφιτικό τζιχαντισμό [2], ένα υπερσυντηρητικό αναμορφωτικό κίνημα που επιδιώκει να δημιουργήσει ένα διακρατικό χαλιφάτο βάσει του νόμου της σαρία. Οι οργανισμοί αυτοί απορρίπτουν την δημοκρατία και πιστεύουν ότι η βία και η τρομοκρατία δικαιολογούνται για την επιδίωξη των στόχων τους. Πριν από το 1990, υπήρχε μόνο μια χούφτα δραστήριων σαλαφιτικών τζιχαντιστικών ομάδων. Μέχρι το 2013, υπήρχαν 49.

 

Ο πολλαπλασιασμός αυτών των ομάδων είναι αινιγματικός επειδή οι στόχοι τους είναι μακράν πιο ριζοσπαστικοί από εκείνους του σουνιτικού πληθυσμού τον οποίο επιδιώκουν να αντιπροσωπεύσουν. Σύμφωνα με έρευνα επί 38.000 Μουσουλμάνων σε 39 χώρες που πραγματοποιήθηκε από το ερευνητικό κέντρο Pew, το 2013, οι περισσότεροι Σουνίτες ευνοούν την δημοκρατία έναντι του αυταρχισμού και οι μεγάλες πλειοψηφίες απορρίπτουν έντονα την βία στο όνομα του Ισλάμ. Εάν τόσοι πολλοί Μουσουλμάνοι διαφωνούν με τους στόχους και τις μεθόδους αυτών των ριζοσπαστικών ομάδων, γιατί αυτές πολλαπλασιάστηκαν;

 

Η απάντηση έχει να κάνει λίγα με την θρησκεία ή την ιδεολογία και τα πάντα με την πολιτική και την ασφάλεια. Σε περιβάλλοντα που χαρακτηρίζονται από ταχεία πολιτική μεταβολή, περιορισμένο κράτος δικαίου και ενδημική διαφθορά, οι μετριοπαθείς πολίτες έχουν λογικές αιτίες να ευνοούν ιδεολογικά ακραίες ομάδες. Αυτό ισχύει σε οποιαδήποτε χώρα, μουσουλμανική ή όχι. Και είναι αλήθεια, ακόμη και αν οι περισσότεροι πολίτες δεν πιστεύουν στους υποκείμενους στόχους και την ιδεολογία τέτοιων κινημάτων. Η άνοδος του ριζοσπαστικού ισλαμισμού δεν είναι αποτέλεσμα της αυξημένης υποστήριξης σε ακραίες ιδέες, αλλά το αποτέλεσμα των μέσων Σουνιτών που συμπεριφέρονται στρατηγικά κατά τους ταραχώδεις καιρούς.

 

ΤΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΤΩΝ ΕΞΤΡΕΜΙΣΤΩΝ

 

Όταν οι εμφύλιοι πόλεμοι [3] ξεσπούν, όπως στο Τσαντ, το Ιράκ, την Λιβύη, τη Νιγηρία, το Μάλι, το Πακιστάν, την Σομαλία, την Συρία και την Υεμένη, οι μετριοπαθείς πολίτες έχουν δύο επιλογές: Είτε να διαλέξουν μια πλευρά είτε να προσπαθήσουν να παραμείνουν ουδέτεροι. Η καλύτερη επιλογή είναι να ευθυγραμμιστούν με την ένοπλη πολεμική ομάδα που πιθανότατα θα κερδίσει τον πόλεμο και θα δημιουργήσει πραγματικές πολιτικές μεταρρυθμίσεις. Η υποστήριξη του νικητή προστατεύει ένα άτομο από τα μεταπολεμικά αντίποινα, και η συνεργασία με μια ομάδα που υπόσχεται μεταρρύθμιση ανοίγει την πιθανότητα θετικής πολιτικής αλλαγής. Αλλά οι πολίτες δεν ξέρουν ποιος θα βγει στην κορυφή ή πώς θα συμπεριφερθεί ο νικητής μόλις βρεθεί στην εξουσία.

 

Αυτή η στρατηγική κατάσταση δίνει πλεονεκτήματα στις εξτρεμιστικές ομάδες. Μια ακραία ιδεολογία επιτρέπει σε μια ομάδα να στρατολογήσει ζηλωτές, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να αγωνιστούν για περισσότερο χρόνο και σκληρότερα για τη νίκη από όσο οι μετριοπαθείς. Αυτοί οι πεισμωμένοι μαχητές βοηθούν την ομάδα να κερδίσει τις αρχικές μάχες και να οικοδομήσει μια φήμη για πειθαρχία και αποτελεσματικότητα. Το αποτέλεσμα είναι ένας τύπος παιχνιδιού δελεασμού: Οι αληθινοί πιστοί συμμετέχουν πρώτοι λόγω της ακλόνητης αφοσίωσής τους στην αιτία˙ μετά συμμετέχουν τα πιο πρακτικά άτομα επειδή πιστεύουν ότι η ομάδα είναι πιθανό να κερδίσει. Αυτό ακριβώς πιστεύει ο ειδικός της τρομοκρατίας Will McCants [4] ότι συνέβη στην Συρία: Η αρχική επιτυχία του Ισλαμικού Κράτους (ή ISIS) έπεισε πολλούς πρώην μαχητές του Ελεύθερου Συριακού Στρατού να αποστατήσουν προς αυτό που θεωρούσαν ότι ήταν η καλύτερα χρηματοδοτούμενη και περισσότερο οργανωμένη τζιχαντιστική ομάδα.

 

Οι μετριοπαθείς πολίτες θα προτιμούσαν επίσης να υποστηρίξουν την φατρία που πιθανότατα θα παραμείνει αδιάφθορη μόλις αναλάβει το αξίωμα. Ο καθορισμός του ποιος θα κυβερνήσει δίκαια, ωστόσο, είναι εξαιρετικά δύσκολος. Οι ηγέτες των ανταρτών έχουν κίνητρα να ισχυριστούν ότι είναι διαφορετικοί από τις κατεστημένες ελίτ και επιθυμούν πολιτική αλλαγή, ακόμα κι αν παρακινούνται πραγματικά από φιλοδοξία ή απληστία. Σε χώρες με λίγους θεσμικούς ελέγχους στην εκτελεστική εξουσία, το ξεπούλημα [των ιδεών τους] μόλις αναλαμβάνουν την εξουσία είναι σύνηθες.

 

Για άλλη μια φορά, μια ακραία ιδεολογία δίνει στις ομάδες ένα προβάδισμα. Κατ’ αρχάς, οι σκληροπυρηνικοί αναμένεται να απορρίψουν τις μετριότερες συμφωνίες πιο συχνά από τους μετριοπαθείς, αναγκάζοντας τις κυβερνήσεις να κάνουν καλύτερες προσφορές. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, για παράδειγμα, οι Παλαιστίνιοι ενδέχεται να προτιμούν την Χαμάς έναντι της Παλαιστινιακής Αρχής όταν πρόκειται για διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ. Δεύτερον, η υιοθέτηση μιας ακραίας ιδεολογίας υποδηλώνει ότι ένας ηγέτης ανταρτών ενδιαφέρεται για περισσότερα [πράγματα] από την εξουσία ή τον πλουτισμό. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα εάν μια ιδεολογία απαιτεί δαπανηρή προσωπική θυσία από τους ηγέτες της, όπως η αποχή ή η φτώχεια. Ο Οσάμα Μπιν Λάντεν [5] μπόρεσε να σηματοδοτήσει την δέσμευσή του για πιο αξιακή διακυβέρνηση, επειδή όλοι γνώριζαν ότι είχε εγκαταλείψει την περιουσία του για να πολεμήσει. Τέλος, οι θρησκευτικές εξτρεμιστικές ομάδες έχουν συχνά τα δικά τους συστήματα δικαιοσύνης, γεγονός που δημιουργεί πρόσθετο έλεγχο στην κακή συμπεριφορά. Ο ισλαμιστικός εξτρεμισμός, για παράδειγμα, έρχεται με την δική του εκτεταμένη νομολογία. Η ηγεσία της Αλ Κάιντα φαινόταν να κατανοεί αυτό το πλεονέκτημα όταν στόχευε περιοχές όπου οι τοπικοί πληθυσμοί χρειάζονταν βασική διακυβέρνηση. Στις θρησκευτικές κοινότητες, υπάρχουν επίσης αξιόπιστα τρίτα μέρη, όπως οι ιμάμηδες, οι μουφτήδες και οι αγιατολάχ, που μπορούν να προβούν στην διαιτησία των διαφορών και στην τιμωρία των ηγετών που κάνουν κατάχρηση της εξουσίας τους.

 

ΤΕΛΕΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΞΤΡΕΜΙΣΜΟ

 

Τα άτομα δεν χρειάζεται να πιστεύουν σε μια ριζοσπαστική ερμηνεία του Ισλάμ για να υποστηρίξουν μια εξτρεμιστική ομάδα. Αυτό έχει σημαντικές συνέπειες για την στρατηγική της αντιτρομοκρατίας των ΗΠΑ. Το να αποθαρρυνθούν οι αληθινοί πιστοί από το να ενωθούν με αυτά τα κινήματα είναι εξαιρετικά δύσκολο, αλλά το να πεισθούν οι μετριοπαθείς για να αποστατήσουν, ίσως να μην είναι.

 

Ο καλύτερος τρόπος για να μειωθεί η υποστήριξη των μετριοπαθών προς οργανώσεις όπως η Αλ Κάιντα και το ISIS [6] είναι να ενθαρρυνθούν οι πολιτικές διευθετήσεις [7] στους εμφύλιους πολέμους που στηρίζουν και φιλοξενούν αυτές τις ομάδες. Οι πολιτικές διευθετήσεις είναι ο «κρυπτονίτης» του σαλαφιτικού τζιχαντισμού. Οι συμφωνίες επιμερισμού της εξουσίας τερματίζουν τις βίαιες πολιτικές αμφισβητήσεις. Για τους μετριοπαθείς, αυτό σημαίνει ότι η επιλογή δεν είναι πλέον το ποια ομάδα θα υποστηρίξουν, αλλά το εάν θα αποδεχθούν έναν ρόλο στην διακυβέρνηση ή θα συνεχίσουν να μάχονται. Η καλύτερη επιλογή είναι προφανής. Και όταν οι μετριοπαθείς κερδίσουν πολιτική αντιπροσώπευση, η βάση της στήριξης για τις εξτρεμιστικές ομάδες μειώνεται. Αυτό ακριβώς συνέβη με τις πολλές παραστρατιωτικές ομάδες στην Βόρειο Ιρλανδία μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Μεγάλης Παρασκευής του 1998. Σήμερα, οι περισσότερες από τις ριζοσπαστικές ομάδες της Βόρειας Ιρλανδίας έχουν αφοπλιστεί και η βία έχει μειωθεί δραματικά. Δεν πρέπει λοιπόν να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο ISIS προειδοποίησε τους Ιρακινούς Σουνίτες να παραμείνουν μακριά από τις κάλπες τον Μάιο του 2018, δηλώνοντας ότι «τα εκλογικά κέντρα και εκείνοι που βρίσκονται μέσα σε αυτά είναι οι στόχοι των σπαθιών μας». Η ομάδα δεν φοβόταν μήπως χάσει τους αληθινούς πιστούς της. Φοβόταν μήπως χάσει τους μετριοπαθείς.

 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει επίσης να βοηθήσουν τις κυβερνήσεις στις ζώνες των συγκρούσεων να αναπτύξουν ισχυρότερους περιορισμούς στην εκτελεστική εξουσία. Η έλλειψη ελέγχων στους Άραβες ηγέτες και η εξαιρετική διαφθορά που χαρακτηρίζει αυτά τα καθεστώτα εδώ και δεκαετίες, σημαίνουν ότι οι περισσότεροι Σουνίτες απλά δεν πιστεύουν ότι οι μετριοπαθείς ηγέτες δεν θα τους ξεπουλήσουν μόλις βρεθούν στην εξουσία. Δεν είναι τυχαίο ότι μια ιδεολογία που δίνει έμφαση στην ηθική και την δικαιοσύνη έχει προκύψει σε μια περιοχή που κυριαρχείται από καταπιεστικές και συγκλονιστικά κακές κυβερνήσεις. Οι επενδύσεις στο κράτος δικαίου και οι ισχυρότεροι «έλεγχοι και ισορροπίες» (checks and balances) θα αναιρούσαν την ανάγκη για ένα δευτερεύον σύστημα δικαιοσύνης και θα περιόριζαν έναν από τους λόγους που οι μετριοπαθείς υποστηρίζουν εξτρεμιστικές ομάδες. Φυσικά, αυτό είναι πιο εύκολο να το λέγεται παρά να γίνεται. Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ιστορικά κάποια επιτυχία στην ενθάρρυνση συμμάχων όπως η Νότια Κορέα και η Ταϊβάν για να κάνουν δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Όσο ισχυρότερο είναι το κράτος δικαίου, τόσο λιγότερο ελκυστικός είναι ο εξτρεμισμός.

 

Ένας άλλος τρόπος να υποσκαφθούν οι εξτρεμιστικές ομάδες είναι να αντιμετωπιστεί η προπαγάνδα τους [8]. Οι Σαλαφίτες τζιχαντιστές έχουν πείσει τουλάχιστον κάποιους μετριοπαθείς ότι είναι πιο πιθανό να δημιουργήσουν ένα δίκαιο πολιτικό σύστημα από όσο οι αντίπαλοί τους. Ένας τρόπος να καταπολεμηθεί αυτό το αφήγημα είναι να δημοσιοποιηθούν οι πολλές περιπτώσεις στις οποίες οι ηγέτες έχουν πιαστεί να αποκλίνουν από τους κανόνες και τις αρχές που κηρύσσουν. Ένα κλασικό παράδειγμα είναι το βίντεο του ηγέτη του ISIS, Abu Bakr al-Baghdadi, τον Ιούλιο του 2014, με ένα ρολόι Rolex στο χέρι ενώ καλούσε τους πιστούς να εξαπολύσουν τζιχάντ στο Ιράκ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν επίσης να ενθαρρύνουν τις μετριοπαθείς θρησκευτικές Αρχές (συχνά φυλετικούς ηγέτες) να αμφισβητούν τη νομιμότητα των ριζοσπαστών ηγετών που προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν την θρησκευτικότητά τους προς όφελός τους. Αυτό ακριβώς συνέβη κατά την διάρκεια της Αφύπνισης της Anbar, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεργάστηκαν με φυλετικούς ηγέτες εναντίον της Αλ Κάιντα στο Ιράκ.

 

Μια εξτρεμιστική ιδεολογία θα προσελκύει πάντα ορισμένους αληθινούς πιστούς, αλλά σε περιόδους αβεβαιότητας και ανασφάλειας θα προσελκύσει επίσης μετριοπαθείς. Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να αλλάξουν τις συνθήκες που καθιστούν την υποστήριξη αυτών των ομάδων μια λογική επιλογή για τους μέσους πολίτες, θα είναι πολύ πιο δύσκολο για τον εξτρεμισμό να ευδοκιμήσει.

 

Η BARBARA F. WALTER είναι καθηγήτρια Πολιτικών Επιστημών στην Σχολή Παγκόσμιας Πολιτικής και Στρατηγικής, του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο.

 

Foreign Affairs

 

https://www.foreignaffairs.gr/articles/71834/barbara-f-walter/giati-oi-metriopatheis-ypostirizoyn-ekstremistikes-omades?page=show

 

https://www.foreignaffairs.com/articles/2018-06-18/why-moderates-support-extreme-groups

 

Greek Finance Forum

 

Σχόλια Χρηστών

HTML Comment Box is loading comments...

 

 

 

 

 

Plus500

Trading σε ελληνικές μετοχές μέσω της Πλατφόρμας Συναλλαγών Plus 500 (Κάντε Click και Κατεβάστε την μοναδική πλατφόρμα συναλλαγών, χωρίς καμία οικονομική υποχρέωση, περιλαμβάνει και λογαριασμό "επίδειξης" - Demo -Kερδίστε bonus εγγραφής ). 

Λήψη τώρα!

 © 2016-2017 Greek Finance Forum

Αποποίηση Ευθύνης....