Tweet

Τα κακά νέα; Η μειωμένη ρευστότητα των αγορών που έχει προκύψει από την καταβαράθρωση του 2008 είναι ένας «άγνωστος Χ» που πολύ δύσκολα μπορεί να υπολογιστεί.

Το μοντέλο της JPMorgan υπολογίζει ενδεχόμενα αποτελέσματα με βάση τη διάρκεια της οικονομικής ανάπτυξης, την πιθανή διάρκεια της επόμενης ύφεσης, τον βαθμό μόχλευσης, τις αποτιμήσεις των στοιχείων ενεργητικού, και τον βαθμό απορρύθμισης και χρηματοπιστωτικής καινοτομίας πριν την κρίση.

Υποθέτοντας μια ύφεση μέσης διάρκειας, το μοντέλο κατέληξε στις ακόλουθες εκτιμήσεις για την επόμενη κρίση:

-Πτώση κατά 20% του αμερικανικού χρηματιστηρίου.

-Κατακόρυφη αύξηση κατά 1,15 ποσοστιαίες μονάδες της απόδοσης των αμερικανικών εταιρικών ομολόγων.

-Πτώση κατά 35% των τιμών ενέργειας και κατά 29% των τιμών των μετάλλων.

-Διεύρυνση κατά 2,79 ποσοστιαίες μονάδες των spreads των κρατικών ομολόγων στις αναδυόμενες αγορές.

-Πτώση κατά 48% των μετοχών στις αναδυόμενες αγορές και κατά 14,4% των νομισμάτων αυτών των αγορών.

«Αυτές οι προβλέψεις ίσως φαντάζουν καθησυχαστικές σε σχέση με τους μέσους όρους των υφέσεων/κρίσεων του παρελθόντος» ανέφεραν οι John Normand και Federico Manicardi της JPMorgan, επισημαίνοντας ότι κατά τη διάρκεια της τελευταίας παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης ο δείκτης S&P 500 έπεσε κατά 54%.

Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, ότι ο Marko Kolanovic, επίσης αναλυτής της JPMorgan, συμπέρανε σε προηγούμενη ανάλυσή του ότι η απομάκρυνση από τις επενδύσεις ενεργούς διαχείρισης – μέσω της ανόδου των index funds και των ποσοτικοποιημένων στρατηγικών trading – έχει πολλαπλασιάσει τον κίνδυνο αποδιοργάνωσης των αγορών.