|
|
|
Περίληψη:
Καθώς οι βασικές ιδέες
της σοσιαλδημοκρατίας
θεωρούνται δεδομένες από
την πλειοψηφία του
ευρωπαϊκού κοινού, τα
σοσιαλδημοκρατικά
κόμματα φαίνεται απλώς
να μην επωφελούνται
πλέον από αυτές εκλογικά.
Συνεπώς, κάθε έλεγχος
των λαϊκιστικών κομμάτων
προς το παρόν πρέπει να
προέρχεται από την
κεντροδεξιά.
|
|
|
|
|
|
---------------------
Το φάντασμα του
λαϊκισμού [1] συνεχίζει
να στοιχειώνει την
Ευρώπη. Το αποκαλούμενο
ευρωπαϊκό κατεστημένο
δεν έχει ακόμη βρει μια
ουσιαστική απάντηση για
να αντιμετωπίσει
εκείνους που βρίσκονται
στην άκρα αριστερά και
στην άκρα δεξιά που
ισχυρίζονται ότι εκείνοι,
και μόνο εκείνοι,
αντιπροσωπεύουν την
αληθινή βούληση του λαού.
Η τελευταία εκδήλωση
αυτής της τάσης συνέβη
το περασμένο
Σαββατοκύριακο όταν ένα
λαϊκίστικο ακροδεξιό
κατά της μετανάστευσης
κόμμα με ρίζες στους
νεοναζί είχε το καλύτερο
αποτέλεσμά του όλων των
εποχών στις γενικές
εκλογές της Σουηδίας.
Ειδικά τα
σοσιαλδημοκρατικά
κόμματα [2] βρίσκονται
σε κατάσταση βαθιάς
κρίσης -τα
κεντροαριστερά κόμματα
αποτελούν τώρα τμήμα
μόνο έξι κυβερνήσεων της
ΕΕ από τα 28 κράτη-μέλη
και δυσκολεύτηκαν να
συγκεντρώσουν ψηφοφόρους
γύρω από την παραδοσιακή
ατζέντα περί κοινωνικής
δικαιοσύνης και
αναδιανεμητικών
οικονομικών πολιτικών.
Καθώς οι ιδέες αυτές
θεωρούνται δεδομένες από
την πλειοψηφία του
ευρωπαϊκού κοινού, τα
σοσιαλδημοκρατικά
κόμματα φαίνεται απλώς
να μην επωφελούνται
πλέον από αυτές εκλογικά.
Ο Αυστριακός καγκελάριος,
Sebastian Kurz, και ο
αντι-καγκελάριος,
Heinz-Christian Strache,
απευθύνονται στον Τύπο
μετά από μια συνεδρίαση
του υπουργικού
συμβουλίου, στην Βιέννη,
τον Απρίλιο του 2018.
HEINZ-PETER BADER /
REUTERS
-------------------------------------------------------------
Συνεπώς, κάθε έλεγχος
των λαϊκιστικών κομμάτων
προς το παρόν πρέπει να
προέρχεται από την
κεντροδεξιά. Το Κόμμα
του Αυστριακού Λαού (ÖVP)
του Αυστριακού
καγκελαρίου Sebastian
Kurz, επί του παρόντος ο
βασικός εταίρος στην
κυβέρνηση συνασπισμού με
το δεξιό λαϊκίστικο
Κόμμα Ελευθερίας (FPÖ),
προσέφερε έναν τέτοιο
έλεγχο, τόσο στις κάλπες
όσο και στην κυβέρνηση.
Αν και έχει έρθει με ένα
κόστος -το ÖVP έχει
μετακινηθεί προς τα
δεξιά με τις πολιτικές
του- μια κυβέρνηση με
επικεφαλής ένα
κεντροδεξιό κόμμα είναι
απείρως προτιμότερη από
μια κυβέρνηση με
επικεφαλής την άκρως
λαϊκιστική δεξιά στο
σημερινό πολιτικό κλίμα.
Επομένως, η εξέταση της
υπόθεσης του ÖVP μπορεί
να προσφέρει ορισμένες
πληροφορίες για
στρατηγικές προς την
καταπολέμηση των
λαϊκιστικών δυνάμεων
στην Ευρώπη.
ΜΙΑ ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΕΚΛΟΓΙΚΗ
ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ
Καθώς πλησίαζαν οι
εκλογές του Αυγούστου
του 2017, το FPÖ ηγείτο
σταθερά στις
δημοσκοπήσεις όλο το
προηγούμενο έτος και
ήταν σε καλό δρόμο για
να γίνει η ισχυρότερη
πολιτική δύναμη της
χώρας. Για να ενισχύσει
τα δικά του ποσοστά στις
δημοσκοπήσεις, το ÖVP
υπό τον τότε 31χρονο
Kurz κινήθηκε προς τα
δεξιά και υιοθέτησε την
αντιμεταναστευτική,
αντι-ισλαμική και σκληρή
σε θέματα νόμου και
τάξης στάση του FPÖ στην
πορεία προς τις εκλογές.
Ο στόχος ήταν απλός: Να
αποστραγγίσει το FPÖ από
την βάση στήριξής του. Η
τακτική ήταν
αποτελεσματική. Με το
31,5% [3] των ψήφων, το
ÖVP όχι μόνο κέρδισε το
Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα
(SPÖ) αλλά και το FPÖ.
Εντούτοις, ο Kurz δεν
προσπάθησε να «απο-λαϊκοποιήσει»
τους λαϊκιστές αλλά
κέρδισε με μια
λαϊκιστική πλατφόρμα που
προωθούσε τον οικονομικό
φιλελευθερισμό και τον
πολιτιστικό πλουραλισμό
(σε συνδυασμό με μια
βαθιά ριζωμένη αίσθηση
εθνικής ταυτότητας).
Ο λαϊκισμός του Kurz όχι
μόνο τον βοήθησε να
κερδίσει [4] ψηφοφόρους
που είχαν προηγουμένως
ψηφίσει υπέρ του FPÖ
(168.000 ψήφοι) καθώς
και για άλλα δύο
ακροδεξιά λαϊκίστικα
κόμματα (158.000), αλλά
κατάφερε επίσης να
προσελκύσει 84.000
ψήφους από το πρώην
Κόμμα των Πράσινων,
60.000 ψήφους από το
φιλελεύθερο κόμμα Νέα
Αυστρία και το
Φιλελεύθερο Φόρουμ, και
121.000 πολίτες που
προηγουμένως δεν ψήφιζαν,
συμπεριλαμβανομένων των
για πρώτη φορά ψηφοφόρων,
σε σύγκριση με τις
προηγούμενες εκλογές.
Πράγματι, η εκστρατεία
του Kurz περιείχε
περισσότερα ελπιδοφόρα
πολιτικά μηνύματα από
όσα το πολωτικό FPÖ,
υπογραμμίζοντας [5], για
παράδειγμα, ότι με την
συνεργασία «μπορούμε να
ξαναφέρουμε την χώρα μας
στην κορυφή». Αντίθετα
με τους περισσότερους
λαϊκιστές, δεν
προσπάθησε ποτέ να
απονομιμοποιήσει την
πολιτική του
αντιπολίτευση.
Κι άλλοι παράγοντες
συνέβαλαν στη νίκη του
ÖVP εκτός από τη
μετατόπισή του προς τα
δεξιά. Το προσωπικό
χάρισμα του Kurz και οι
ρητορικές του δεξιότητες
διαδραμάτισαν σίγουρα
κάποιο ρόλο. Πράγματι, η
εκστρατεία του σε
πολλούς τομείς στερείτο
συγκεκριμένων προτάσεων
πολιτικής και δεν είχε
ούτε βάθος ούτε και
πεδίο δράσης. Χρόνια
πριν από τις εκλογές του
2017, ο Kurz είχε ήδη
γίνει ένας από τους
δημοφιλέστερους
πολιτικούς της Αυστρίας,
κυρίως επειδή επέκρινε
από νωρίς την
ανταπόκριση της
Γερμανίδας καγκελαρίου
Άνγκελα Μέρκελ στην
ευρωπαϊκή μεταναστευτική
κρίση του 2015 και την
υποστήριξή του για μια
συμφωνία το 2016 ώστε να
κλείσουν τα ευρωπαϊκά
σύνορα [6] για τους
πρόσφυγες, παρά την
αντίσταση του Βερολίνου.
Η σκληρή στάση του Kurz
σχετικά με την παράνομη
μετανάστευση τον έκανε
εξαιρετικά δημοφιλή μέσα
στο αυστριακό εκλογικό
σώμα.
Επιπλέον, με το να
ανακοινώσει την
δημιουργία ενός
πολιτικού κινήματος (Bewegung)
και ενός ανανεωμένου ÖVP
πριν από την έναρξη της
εκστρατείας του, ο Kurz,
ένας πολιτικός καριέρας
και ένα από τα πιο
μακροχρόνια μέλη της μη
δημοφιλούς κυβέρνησης
συνασπισμού SPÖ-ÖVP,
κατάφερε να
αποστασιοποιηθεί ο ίδιος
από το πολιτικό status
quo. Ο πολιτικός
καριέρας ξαφνικά έγινε
ένας υποψήφιος που
υποστήριζε την αλλαγή
και ο οποίος θεμελιωδώς
ήθελε να μεταρρυθμίσει
και να αναζωογονήσει το
πολιτικό τοπίο της
Αυστρίας. Όμως, όπου το
FPÖ υποστήριζε μια
ριζική αλλαγή, ο Kurz
παρουσίαζε έναν πιο
μετριοπαθή ρυθμό αλλαγής
που δεν απειλούσε
πυλώνες όπως η ένταξη
της χώρας στην ΕΕ, η
ανεξάρτητη δικαιοσύνη ή
τα ελεύθερα και
ανεξάρτητα μέσα
ενημέρωσης.
ΕΝΑ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΟΝ
ΕΞΤΡΕΜΙΣΜΟ
Τον Δεκέμβριο του 2017,
ο Kurz και το ÖVP
σχημάτισαν μια κυβέρνηση
συνασπισμού με το FPÖ ως
τον δευτερεύοντα εταίρο
του για να
αντικαταστήσει την βαθιά
αντι-δημοφιλή κυβέρνηση
συνασπισμού SPÖ-ÖVP, η
οποία βρισκόταν στην
εξουσία για μια δεκαετία
και είχε γίνει συνώνυμη
με την πολιτική
στασιμότητα. (Σύμφωνα
[7] με μια δημοσκόπηση
του φθινοπώρου του 2017,
μόνο το 15% των
Αυστριακών ψηφοφόρων θα
ευνοούσε μια νέα
κυβέρνηση συνασπισμού).
Αντίθετα με το 2000,
όταν το FPÖ -που
ιδρύθηκε από πρώην
αξιωματικούς των SS και
μέλη του Ναζιστικού
Κόμματος- εισήλθε στην
κυβέρνηση και η Αυστρία
αντιμετώπισε τιμωρητικά
μέτρα [8] από την ΕΕ ως
αποτέλεσμα, αυτή την
φορά δεν υπήρξαν μεγάλες
λαϊκές διαδηλώσεις και
μόνο λίγες (ανεπίσημες)
εκκλήσεις για
μποϊκοτάρισμα [9] του
νέου κυβερνώντος
συνασπισμού στην Βιέννη.
Αυτό ήταν εν μέρει το
αποτέλεσμα μιας καλά
εκτελεσμένης στρατηγικής
επικοινωνίας της
κυβέρνησης που βασιζόταν
στον προσεκτικό έλεγχο
των μηνυμάτων, αλλά
αντικατοπτρίζει επίσης
την γενική κίνηση του
ευρωπαϊκού πολιτικού
εκλογικού σώματος προς
τα δεξιά.
Βεβαίως, η προσχώρηση
του FPÖ στην εξουσία
έρχεται με μια σειρά
ανησυχητικών γεγονότων.
Τον Ιανουάριο του 2018,
κυκλοφόρησε η είδηση ότι
ο ηγέτης του FPÖ, Udo
Landbauer, είχε
δεσμευτεί [10] να
δημοσιεύσει ένα βιβλίο
με αντισημιτικά
τραγούδια και ο νέος
Αυστριακός υπουργός
Εσωτερικών και μέλος του
FPÖ, Herbert Kickl,
ανακοίνωσε την επιθυμία
του [11] τον Ιανουάριο
να «συγκεντρώσει» τους
αιτούντες άσυλο σε ένα
μέρος. Ότι αυτό συνέβη
το ίδιο έτος που η
Αυστρία μνημονεύει [12]
την 80ή επέτειο του
Anschluss, ή αλλιώς της
προσάρτησής της από τη
ναζιστική Γερμανία,
είναι ιδιαίτερα
ενοχλητικό για το ÖVP.
Εν τω μεταξύ, το FPÖ
ελέγχει τώρα τα
Υπουργεία Εσωτερικών και
Άμυνας και μαζί τους
μεγάλο μέρος της
ασφάλειας της Αυστρίας,
συμπεριλαμβανομένων των
υπηρεσιών πληροφοριών
της. Η πολιτική
αντιπολίτευση βλέπει
τους χειρότερους φόβους
της να
αντικατοπτρίζονται σε
ένα υποτιθέμενο σκάνδαλο
[13] που αφορά το
Γραφείο Προστασίας του
Συντάγματος και
Αντιτρομοκρατίας, το
γραφείο εσωτερικών
πληροφοριών της Αυστρίας,
το οποίο αφορούσε την
παράνομη λήψη
πληροφοριών της
υπηρεσίας από ακροδεξιές
ομάδες στην Αυστρία (πιθανώς
συμπεριλαμβανομένων
μελών του FPÖ) κατά την
διάρκεια μιας παράνομης
(σύμφωνα με [14] το
ανώτερο περιφερειακό
δικαστήριο της Βιέννης)
αστυνομικής επιδρομής
που διέταξαν κομματικά
μέλη του FPÖ. Αυτό
πιθανότατα προκλήθηκε
από πράξεις του Kickl, ο
οποίος υποτίθεται ότι
προσπαθούσε να διορίσει
έναν νέο επικεφαλής με
το να δυσφημίσει τον
υφιστάμενο διευθυντή του
οργανισμού.
Ωστόσο, με το FPÖ ως τον
μη έχοντα εμπειρία,
δευτερεύοντα εταίρο στην
εξουσία, το ÖVP μπόρεσε
να λειτουργήσει ως μια
δύναμη συγκράτησης.
Πράγματι, φαίνεται να
υπάρχει πραγματικά
μικρός κίνδυνος ότι το
FPÖ θα θεσμοθετήσει μια
ουγγρικού στυλ
αντιφιλελεύθερη
δημοκρατία [15] στην
χώρα. (Σε τηλεοπτική
συνέντευξη στις 10
Σεπτεμβρίου, ο Kurz
δήλωσε [16] ότι τα μέλη
του ÖVP στο Ευρωπαϊκό
Κοινοβούλιο θα ψηφίσουν
υπέρ της επιβολής
κυρώσεων κατά της
Ουγγαρίας βάσει του
άρθρου 7 της ΕΕ ως
αποτέλεσμα των
παραβιάσεων των αξιών
της ΕΕ και του κράτους
δικαίου από την
Βουδαπέστη). Δεν έχουν
υπάρξει επιθέσεις
εναντίον του ανεξάρτητου
δικαστικού συστήματος ή
του νομοθετικού κλάδου
της κυβέρνησης. Και
παρότι το FPÖ έχει
κατηγορήσει
επανειλημμένα [17] τον
αυστριακό δημόσιο
ραδιοτηλεοπτικό
οργανισμό ORF για
αριστερές προκαταλήψεις
και πιέζει να τον
μεταρρυθμίσει, η πίεση
του ÖVP φέρεται να
οδήγησε τον Αυστριακό
αντικαγκελάριο και ηγέτη
του FPÖ, Heinz-Christian
Strache, να ζητήσει
συγνώμη [18] και να
πληρώσει αποζημίωση στον
κορυφαίο παρουσιαστή
ειδήσεων της χώρας,
Armin Wolf, αφού
κατηγόρησε αυτόν και το
ORF ότι ψεύδονται. Το
FPÖ όντως διόρισε την
Αυστριακή υπουργό
Εξωτερικών, Karin
Kneissl, η οποία [19]
είχε επικρίνει τον Τύπο
και κάλεσε [20] τον Ρώσο
πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν
στο γάμο της φέτος το
καλοκαίρι, αλλά σε
απάντηση το ÖVP απλώς
μετέφερε το
σημαντικότερο τμήμα του
Υπουργείου που
ασχολείται [ 21] με τις
σχέσεις της Αυστρίας με
την Ευρωπαϊκή Ένωση στην
καγκελαρία που
διοικείται από το ÖVP.
Σύμφωνα με μια μελέτη
που συνέταξε η Επιτροπή
Μαουτχάουζεν Αυστρίας (Mauthausen
Committee Austria), ο
δεξιός εξτρεμισμός,
συμπεριλαμβανομένων των
περιπτώσεων
αντισημιτισμού, αυξήθηκε
από τότε που το FPÖ
εισήλθε στην κυβέρνηση
τον Δεκέμβριο του 2017.
Ωστόσο, το FPÖ μείωσε
την ακραία ρητορική του.
Ο Strache, ύστερα από
πιέσεις του ÖVP και του
Kurz, καταδίκασαν
δημοσίως τον [23]
αντισημιτισμό και την
άρνηση του Ολοκαυτώματος
σε μια ομιλία που
εκφωνήθηκε μπροστά σε
ένα ευρωπαϊκό ακροδεξιό
ακροατήριο τον Ιανουάριο.
Το FPÖ προσπάθησε επίσης
να αποστασιοποιηθεί
σταδιακά από άλλα
ακροδεξιά στοιχεία στην
αυστριακή κοινωνία. Για
παράδειγμα, δεν
υποστηρίζει πλέον [24]
το ακροδεξιό περιοδικό
Aula, το οποίο ως εκ
τούτου οδηγήθηκε στο να
τερματίσει τις
δραστηριότητές του τον
Ιούνιο του τρέχοντος
έτους. Κάτω από την
πίεση του ÖVP, η ηγεσία
του FPÖ γύρω από τον
Strache άρχισε να
τακτοποιεί τα του οίκου
της, αν και πρέπει να
σημειωθεί ότι ορισμένα
εξτρεμιστικά μέλη, όπως
ο κοινοβουλευτικός
ηγέτης Johann Gudenus -ο
οποίος ενέκρινε, μεταξύ
άλλων, την ρωσική κατοχή
της Κριμαίας, χλεύασε
δημοσίως τους ΛΟΑΤ και
υιοθέτησε [25]
αντισημιτικές θεωρίες
συνωμοσίας γύρω από τον
Αμερικανο-ούγγρο
δισεκατομμυριούχο George
Soros- έχουν παραμείνει
μέχρι τώρα στις θέσεις
τους.
Υπάρχουν πολλοί άλλοι
τομείς πολιτικής όπου ο
Kurz και το ÖVP έχουν
μετριάσει τον λαϊκισμό
του FPÖ. Το ÖVP
περιόρισε [26] σχέδια
του FPÖ να αποδυναμώσει
την αντιπροσωπευτική
δημοκρατία επιμένοντας
σε πιο άμεσους
δημοκρατικούς
μηχανισμούς, όπως τα
νομικά δεσμευτικά
δημοψηφίσματα χωρίς την
έγκριση του κοινοβουλίου.
Και το ότι είναι ο
δευτερεύων εταίρος του
ÖVP ανάγκασε το FPÖ να
απομακρυνθεί από την
οικονομική λαϊκιστική
πλατφόρμα του και να
υποστηρίξει το
φιλελεύθερο οικονομικό
πρόγραμμα του ÖVP. Αυτό
περιλαμβάνει την
υποστήριξη της Συνολικής
Οικονομικής και
Εμπορικής Συμφωνίας
(Comprehensive Economic
and Trade Agreement),
μιας συνθήκης ελεύθερου
εμπορίου μεταξύ ΕΕ και
Καναδά, στην οποία το
FPÖ είχε αντιταχθεί για
χρόνια, καθώς και να
συμφωνήσει στην χαλάρωση
των εργατικών νόμων που
υποστήριζε [27] το ÖVP.
Με το ÖVP να συνεχίζει
να υποστηρίζει την
ολοκλήρωση της ΕΕ, το
FPÖ έπρεπε επίσης να
συμβιβαστεί για την
πολυετή επιμονή του να
μειώσει τις αυστριακές
χρηματοδοτικές
συνεισφορές στον
προϋπολογισμό της ΕΕ.
Με την πρώτη ματιά, μόνο
η μετανάστευση είναι το
θέμα στο οποίο τα δυο
κόμματα συμφωνούν. Τόσο
το ÖVP όσο και το FPÖ
διατύπωσαν μια σκληρή
γραμμή σχετικά με την
παράνομη μετανάστευση
και από κοινού μείωσαν
την χρηματοδότηση για
πρωτοβουλίες ενσωμάτωσης,
όπως τα μαθήματα
γερμανικής γλώσσας.
Επιτάχυναν επίσης την
απέλαση από το αυστριακό
έδαφος των μεταναστών
χωρίς άδεια, και
περιόρισαν περαιτέρω την
πρόσβαση στην αυστριακή
αγορά εργασίας. Ακόμη
όμως και στον τομέα αυτό,
οι πιο ακραίες πολιτικές
προτάσεις του FPÖ, όπως
η πλήρης παύση της
μετανάστευσης, την οποία
το κόμμα υποστήριζε ήδη
από την ηγεσία του Jörg
Haider στην δεκαετία του
1990, δεν επικράτησαν.
Το ÖVP πιστεύει επίσης
[28] στην «ένταξη μέσω
προσπαθειών», παρά την
συνεχιζόμενη επιμονή του
FPÖ ότι η ενσωμάτωση των
προσφύγων [29] είναι
απλώς αδύνατη.
Όπως ο πολιτικός
αναλυτής Thomas Hofer
μου είπε σε μια
συνέντευξη: «Ενώ το FPÖ
φαινόταν να είναι υπέρ
των τειχών και του
απόλυτου κλεισίματος της
Αυστρίας, το ÖVP
υποστηρίζει τη
μεταρρύθμιση ενός
αδύναμου μεταναστευτικού
συστήματος, αλλά όχι να
απορριφθεί εντελώς ο
ανθρωπισμός -και σίγουρα
όχι η διασύνδεση της
Αυστρίας ως μια χώρα
στην καρδιά της Ευρώπης».
Ειδικότερα, η ιδέα του
Kurz να δημιουργήσει μια
ευρωπαϊκή εκδοχή του
αυστραλιανού μοντέλου
[30] μετανάστευσης
επικεντρωμένη γύρω από
ένα σχέδιο κατασκευής
κέντρων διεκπεραίωσης
μεταναστών στην Βόρεια
Αφρική σε μια προσπάθεια
αποτροπής των ανθρώπων
από την διέλευση της
Μεσογείου Θάλασσας με
την βοήθεια διακινητών
ανθρώπων, έχει γίνει
ευρέως αποδεκτή εντός
της ΕΕ και έχει καταστεί
η κύρια θέση. Δεδομένης
της ανάγκης να
διατηρήσει τις αρχές της
χριστιανοδημοκρατίας
ώστε να κρατήσει την
υποστήριξη της [εκλογικής]
βάσης του, το ÖVP
πιθανότατα θα συνεχίσει
να απωθεί τις πιο
ακραίες μεταναστευτικές
προτάσεις του FPÖ.
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΛΗ ΕΛΠΙΔΑ;
Δεν υπάρχει αμφιβολία
ότι το FPÖ χάνει την
υποστήριξή του από τις
βασικές εκλογικές
περιφέρειές του. (Ο
Strache, για παράδειγμα,
έχει επικριθεί από
διάφορα εναλλακτικά μέσα
μαζικής ενημέρωσης για
το ότι υποτίθεται ότι
ενέκρινε πολιτικές της
κύριας τάσης). Παρόλο
που είχε ισχυρό
προβάδισμα σε σχέση με
το ÖVP και το SPÖ στις
δημοσκοπήσεις το 2016
και το φθινόπωρο του
2017, το κόμμα παρέμεινε
κολλημένο στην τρίτη
θέση από τότε που
εισήλθε σε μια κυβέρνηση
συνασπισμού. Αυτό είναι
εν μέρει αποτέλεσμα της
στρατηγικής του ÖVP περί
τριγωνισμού κατά τις
εκλογές του 2017, καθώς
και των πολλών
συμβιβασμών -η πιο
επιζήμια λέξη για τους
λαϊκιστές- τους οποίους
το FPÖ έπρεπε να κάνει
από την στιγμή της
σύσταση του συνασπισμού
και εντεύθεν. Εν ολίγοις,
το FPÖ δεν είναι πλέον η
πολιτική δύναμη που ήταν
κάποτε.
Το παράδειγμα της
Αυστρίας δεν πρέπει να
δικαιολογήσει μια
ανοιχτή έκκληση για να
επιτρέπεται σε
ακροδεξιούς λαϊκιστές να
συμμετέχουν σε
κυβερνήσεις ή για
περισσότερα κόμματα του
κατεστημένου να
αντιγράφουν τις πιο
λαϊκιστικές πλατφόρμες
τους για να τα
αφοπλίσουν. Παρόλο που
το μοντέλο αυτό
λειτουργεί στην Αυστρία,
είναι μια ατελής λύση
που διακινδυνεύει
μακροπρόθεσμες βλάβες
στην δημοκρατία, ειδικά
σε χώρες με ασθενέστερη
πολιτική αντιπολίτευση,
μια ασθενέστερη κοινωνία
των πολιτών και ένα
πολιτικό σύστημα που δεν
βασίζεται στην αναλογική
εκπροσώπηση. Ωστόσο, με
την Ευρώπη να έχει
μετατοπιστεί
αποφασιστικά προς τα
δεξιά του πολιτικού
φάσματος, τα κεντροδεξιά
κόμματα μπορεί να είναι
η τελευταία ελπίδα του
κατεστημένου για να
σταματήσει η παλίρροια
του λαϊκισμού.
Ο FRANZ-STEFAN GADY
είναι ανώτερος συντάκτης
στο περιοδικό The
Diplomat και ανώτερος
συνεργάτης στο EastWest
Institute.
Foreign Affairs
http://www.foreignaffairs.gr/articles/71955/franz-stefan-gady/i-aystria-brike-tin-apantisi-ston-deksio-laikismo?page=show
https://www.foreignaffairs.com/articles/austria/2018-09-11/has-austria-found-answer-right-wing-populism
|
|
Greek Finance Forum |
|
Σχόλια Χρηστών |
|
|
|
|
|
|