Το παραπάνω αναφέρει σε
άρθρο του στην
Καθημερινή της Κυριακής,
ο πρόεδρος της Grant
Thornton Νίκος Καραμούζης.
Όπως αναφέρει, αναγκαία
προϋπόθεση για να
εδραιωθεί η ανάκαμψη
είναι να κατορθώσει η
Ελλάδα να ακολουθήσει
ταχύτερη και διατηρήσιμη
αναπτυξιακή τροχιά - άνω
του 3% ετησίως κατά τα
προσεχή έτη. Για να
επιτευχθεί ο στόχος
απαιτούνται βαθιές
μεταρρυθμίσεις στην
οικονομία και το δημόσιο
τομέα και τολμηρές
πρωτοβουλίες οικονομικής
πολιτικής, άρα ισχυρή
πολιτική βούληση και
ιδιοκτησία της
μεταρρυθμιστικής
διαδικασίας.
Σύμφωνα με τον κ.
Καραμούζη, η Ελλάδα
χρειάζεται επειγόντως
νέο μίγμα δημοσιονομικής
πολιτικής. Οι υπερβολικά
υψηλοί φορολογικοί
συντελεστές μειώνουν τα
κίνητρα για εργασία,
αποταμίευση και
επενδύσεις,
ενθαρρύνοντας τη
φοροδιαφυγή και τη
μεταφορά των
δραστηριοτήτων, αλλά και
των ανθρώπων, στο
εξωτερικό. Οι
χαμηλότεροι φορολογικοί
συντελεστές και η
αναγκαία μείωση των
ασφαλιστικών εισφορών
πρέπει να συνδεθούν με
μετρήσιμες
αντισταθμιστικές
δημοσιονομικές
πρωτοβουλίες,
συμπεριλαμβανομένου του
εξορθολογισμού των
δημόσιων δαπανών, των
ιδιωτικοποιήσεων, της
διεύρυνσης της
φορολογικής βάσης, της
συρρίκνωσης των
αναποτελεσματικών
δημόσιων επιχειρήσεων
και οργανισμών, της
εξωτερικής ανάθεσης
ορισμένων δημόσιων
υπηρεσιών και της
αποτελεσματικής
καταπολέμησης της
φοροδιαφυγής. Ένα πρώτο
βήμα, μπορεί να είναι η
καθιέρωση υποχρεωτικών
ηλεκτρονικών πληρωμών
για όλες τις
νομισματικές συναλλαγές
των εταιρειών,
καταργώντας κατ’ ουσίαν
τις πληρωμές σε μετρητά.
Η ταχύτερη ανάπτυξη
είναι ο καλύτερος δρόμος
προς τη βιωσιμότητα του
δημόσιου χρέους και τη
δημοσιονομική
σταθερότητα. Η σημερινή
υποχρέωση για επίτευξη
πρωτογενούς πλεονάσματος
3,5% του ΑΕΠ έως το 2022
και 2,2% κατά μέσο όρο
έως το 2060 αποτελεί
σημαντικό εμπόδιο. Η
δέσμευση αυτή πρέπει να
μειωθεί στο 1,75% του
ΑΕΠ ετησίως, υπό δύο
προϋποθέσεις: να
εφαρμοσθούν πρώτα
μετρήσιμες,
εμπροσθοβαρείς,
φιλοαναπτυξιακές
μεταρρυθμίσεις· και ο
δημοσιονομικός "χώρος”
που θα δημιουργηθεί από
τους χαμηλότερους
στόχους να
χρησιμοποιηθεί για την
επιτάχυνση των δημόσιων
επενδύσεων ή / και τη
μείωση φόρων και
εισφορών με τον πιο
φιλοαναπτυξιακό τρόπο.
Επιπροσθέτως, πρέπει να
προχωρήσουμε στην
καθιέρωση πλέγματος
μεσοπρόθεσμων
φορολογικών και άλλων
κινήτρων που θα
ενθαρρύνουν τις
επιχειρήσεις να
μοιράζουν το μέρισμα της
επιτυχίας τους και στους
εργαζόμενους (π.χ.
ιδιωτικά συνταξιοδοτικά
προγράμματα, ασφάλειες
ζωής, νοσοκομειακή
κάλυψη, πρόνοιες για
εργαζόμενες μητέρες,
μακροχρόνιες μεταβλητές
αμοιβές). Όλα αυτά
δηλαδή που ορίζουν έναν
ιδιωτικό κοινωνικό μισθό
και που συμβάλλουν
καθοριστικά στην
κοινωνική συνοχή.
Οι φιλοαναπτυξιακές
μεταρρυθμίσεις πρέπει να
στοχεύσουν στην
αναδιάρθρωση της
προβληματικής δημόσιας
διοίκησης, στην
αντιμετώπιση της
αναποτελεσματικότητας
απονομής της δικαιοσύνης,
στην αποκατάσταση της
πλήρους βιωσιμότητας του
συνταξιοδοτικού
συστήματος με ενίσχυση
των κεφαλαιοποιητικών
χαρακτηριστικών του,
στην ενίσχυση του
ανταγωνισμού και της
ευελιξίας των αγορών
προϊόντων και υπηρεσιών
και στη μείωση του
διοικητικού βάρους στο
επιχειρείν. Οι δημόσιες
επενδύσεις θα πρέπει να
επικεντρωθούν στα δίκτυα
μεταφοράς και διανομής
ενέργειας, στις γενικές
και κοινωνικές υποδομές,
στην ψηφιακή αναβάθμιση,
στις μεταφορές και στις
τηλεπικοινωνίες, κυρίως
μέσω της επιτάχυνσης των
συμπράξεων δημοσίου και
ιδιωτικού τομέα.
Ο τομέας της ενέργειας
θα αποτελέσει τη
μεγαλύτερη πρόκληση για
την ελληνική κυβέρνηση.
Η Ελλάδα πρέπει να
επιταχύνει τις
προσπάθειές της για να
ανοίξει την ενεργειακή
της αγορά στον
ανταγωνισμό και τις
εναλλακτικές πηγές
ενέργειας.
Ο κ. Καραμούζης,
αναφερόμενος στη
δραματική συρρίκνωση των
εγχώριων αποταμιεύσεων
και των επενδύσεων,
τονίζει ότι για να
καλυφθεί αυτό το κενό,
πρέπει να διαμορφωθεί
ελκυστικό πλαίσιο για
την προσέλκυση
επενδύσεων και μαζική
εισροή κεφαλαίων,
συμπεριλαμβανομένου του
επαναπατρισμού ελληνικών
χρηματοοικονομικών
περιουσιακών στοιχείων
από το εξωτερικό.
|
|
