Αρχική | Ειδήσεις - Αναλύσεις | Ο Κυνηγός | Λεωφόρος Αθηνών | "Κουλου - Βάχατα" | Marx - Soros | Contact

 

00:01 - 09/01/19

Μένοντας έξω από την Συρία

 

Περίληψη: 

 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν καλές επιλογές στην Συρία. Μέχρι τώρα, οι ελπίδες απαλλαγής από τον Assad ή εξασφάλισης μιας μεταρρυθμισμένης κυβέρνηση είναι φαντασιώσεις. Αυτό σημαίνει ότι οι ΗΠΑ θα έχουν να εγκαταλείψουν κάθε ελπίδα υποστήριξης μιας ξεχωριστής κουρδικής περιοχής ή εξασφάλισης του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας. Οι ΗΠΑ θα πρέπει επίσης να αποκλείσουν την παροχή βοήθειας για την ανασυγκρότηση του καθεστώτος.

 

 

-----------------------

 

Ο εμφύλιος πόλεμος της Συρίας εισήλθε σε μια νέα φάση. Η κυβέρνηση του προέδρου Bashar al-Assad έχει εδραιώσει την λαβή της στο δυτικό μισό της χώρας και, στα ανατολικά, οι δυνάμεις που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ προχωρούν στα απομεινάρια του Ισλαμικού Κράτους [1] (επίσης γνωστό ως ISIS). Μέχρι στιγμής, αυτές οι δύο εκστρατείες παρέμειναν σε μεγάλο βαθμό ξεχωριστές. Αλλά αυτό αλλάζει: Ο Assad, με την βοήθεια του Ιράν και της Ρωσίας, αρχίζει να προβάλλει περισσότερη ισχύ στην ανατολική Συρία [2]. Καθώς η υπόλοιπη επικράτεια του ISIS συρρικνώνεται, οι δυνάμεις της Συρίας και των ΗΠΑ συγκλίνουν στις ίδιες πόλεις. Πολύ σύντομα, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να αποφασίσει εάν, πότε και πώς θα αποσυρθεί.

 

 

Πίσω από τις εχθρικές γραμμές: Κούρδοι μαχητές στην Raqqa, στην Συρία, τον Ιούλιο του 2017. GORAN TOMASEVIC / REUTERS


---------------------------------------------------------------------------------

 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν καλές επιλογές στην Συρία, αλλά ορισμένες είναι χειρότερες από άλλες. Μέχρι τώρα, οι ελπίδες μιας απαλλαγής από τον Assad ή της εξασφάλισης μιας μεταρρυθμισμένης κυβέρνηση είναι μεγαλόπνοες φαντασιώσεις, οπότε η στήριξη των αντιπολιτευτικών φατριών πρέπει να βρίσκεται εκτός του τραπεζιού. Η συριακή κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να πάρει πίσω ολόκληρη την χώρα και μάλλον θα το καταφέρει. Αυτό σημαίνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έχουν να εγκαταλείψουν κάθε ελπίδα υποστήριξης μιας ξεχωριστής κουρδικής περιοχής ή εξασφάλισης του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας. Και επειδή η κυβέρνηση Assad είναι βαθιά διεφθαρμένη, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει επίσης να αποκλείσουν την παροχή βοήθειας για την ανασυγκρότηση του καθεστώτος [3]. Υπάρχει, ωστόσο, ένας τρόπος με τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν ακόμα να κάνουν το καλό: Ελαφρώνοντας τα δεινά των εκατομμυρίων Σύρων προσφύγων [4] που βρίσκονται έξω από την χώρα. Με το να επικεντρωθεί στην κρίση που τους μαστίζει, η Ουάσινγκτον θα βοηθούσε μερικούς από τους πιο ευάλωτους Σύρους, θα μείωνε την επιβάρυνση των χωρών που τους φιλοξενούν και θα περιόριζε τις ευκαιρίες για στρατολόγηση τζιχαντιστών στις κοινότητες των προσφύγων.

 

ΝΙΚΗ ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ

 

Το τελευταίο ενάμισι έτος, η κυβέρνηση Assad πέτυχε μια πρωτοφανή σειρά στρατιωτικών επιτυχιών στην δυτική Συρία. Τον Δεκέμβριο του 2016, ανάγκασε τους τελευταίους μαχητές των ανταρτών και τις οικογένειές τους να εγκαταλείψουν το Χαλέπι, την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας, και έπειτα, τον Μάιο, κατέλαβε το τελευταίο οχυρό των ανταρτών στην τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, την Homs. Εν τω μεταξύ, οι κυβερνητικές δυνάμεις προωθήθηκαν σταθερά εναντίον μακροχρόνιων επαναστατικών προπύργιων κοντά στην Δαμασκό, καταλαμβάνοντας την Daraya τον Αύγουστο του 2016 και τις Barzeh και Qaboun την περασμένη άνοιξη.

 

Μια σειρά από λάθη της αντιπολίτευσης βοήθησαν στην επιτυχία του Assad. Οι δολοφονικές ηγετικές αντιπαραθέσεις μέσα στην αντιπολίτευση εμπόδισαν τις ενιαίες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Οι πολιτικοί ηγέτες της αντιπολίτευσης δεν κατάφεραν να προσεγγίσουν στοιχεία της βάσης στήριξης της κυβέρνησης, όπως είναι οι θρησκευτικές μειονοτικές κοινότητες και τα επιχειρηματικά συμφέροντα της μεσαίας τάξης, τα οποία θα μπορούσαν να συμπαθούν τους στόχους τους. Η αντιπολίτευση ήταν αργή στο να απορρίπτει τις εξτρεμιστικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνταν ανάμεσά της, και ειδικότερα το Μέτωπο al-Nusra που συνδέεται με την Αλ Κάιντα. Και οι ομάδες των ανταρτών ποτέ δεν τιμώρησαν ανοιχτά τους μαχητές που έχουν διαπράξει φρικαλεότητες. Αυτές οι αποτυχίες επέτρεψαν στον Assad να διατηρήσει αρκετή υποστήριξη μεταξύ ανόμοιων επαγγελματικών, επιχειρηματικών και μειονοτικών κοινοτήτων της Συρίας, οι οποίες φοβούνται ότι θα υποφέρουν υπό μια ισλαμική διακυβέρνηση, ώστε να κινητοποιήσει τους απαραίτητους πόρους και το ανθρώπινο δυναμικό για να επιβιώσει.

 

Ο Assad έχει επίσης επωφεληθεί από την βοήθεια από το εξωτερικό. Η ιρανική κυβέρνηση συγκέντρωσε δεκάδες χιλιάδες Σιίτες μαχητές από το Αφγανιστάν, το Ιράν, το Ιράκ, τον Λίβανο και ακόμη και από το Πακιστάν για να πολεμήσουν υπέρ της συριακής κυβέρνησης. Μαζί με την ρωσική αεροπορική υποστήριξη, αυτά τα στρατεύματα βοήθησαν τις δυνάμεις του Assad να ανακαταλάβει τα κύρια πληθυσμιακά κέντρα της Συρίας.

 

Την ίδια στιγμή που ο Assad λαμβάνει βοήθεια από το εξωτερικό, η εξωτερική υποστήριξη της αντιπολίτευσης έχει εξαφανιστεί. Το 2016, η Τουρκία και οι Ηνωμένες Πολιτείες τσακώθηκαν σχετικά με την υποστήριξη των ΗΠΑ προς τους Σύρους Κούρδους που μάχονται το ISIS στην ανατολική Συρία. Η Τουρκία, φοβούμενη την ανάπτυξη μιας ανεξάρτητης κουρδικής περιοχής κατά μήκος των νότιων συνόρων της, παράτησε την εκστρατεία εναντίον του Assad και ανακατεύθυνε την βοήθειά της σε Σύρους αντάρτες που θα πολεμούσαν τους Κούρδους. Στην συνέχεια, τον Ιούλιο, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, τερμάτισε ένα σε μεγάλο βαθμό ετοιμοθάνατο πρόγραμμα της CIA [5] το οποίο είχε σκοπό να βοηθήσει τους κοσμικούς επαναστάτες να πολεμήσουν τον Άσαντ, καθώς οι ομάδες που υποστήριζε είχαν μετατραπεί σε απλούς βοηθούς του Μετώπου Αλ-Νούσρα.

 

 

Καπνός ανεβαίνει μετά από ένα αεροπορικό χτύπημα κατά την διάρκεια των συγκρούσεων μεταξύ μελών των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων και μαχητών του ISIS στην Raqqa της Συρίας, τον Αύγουστο του 2017. ZOHRA BENSEMRA / REUTERS
 

-----------------------------------------------------------------------

 

ΟΙ ΚΑΤΑΠΑΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ

 

Καθώς το στρατιωτικό αποτέλεσμα έχει γίνει πιο σίγουρο, η Ρωσία προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την παρέμβασή της για να εξασφαλίσει μια ευνοϊκή πολιτική διευθέτηση που θα σταματούσε τις μάχες και θα άφηνε την Συρία υπό τον έλεγχο της υπάρχουσας κυβέρνησης. Μετά την πτώση του Χαλεπίου, η Μόσχα έφερε μαζί αντιπροσωπείες από την συριακή κυβέρνηση και διάφορες ομάδες αντιπολίτευσης στην Αστάνα του Καζακστάν, παράλληλα με αξιωματούχους από το Ιράν και την Τουρκία με την ελπίδα ότι η κάθε χώρα θα αναγκάσει τους Σύρους συμμάχους της να τερματίσουν τις εχθροπραξίες επί του πεδίου. Τον Μάιο, το Ιράν, η Ρωσία και η Τουρκία ανακοίνωσαν τέσσερις «ζώνες αποκλιμάκωσης» που κάλυπταν μερικά από τα εναπομείναντα οχυρά της δυτικής Συρίας: Η Idlib στα βορειοδυτικά˙ μια περιοχή που περιλαμβάνει πόλεις βόρεια της Homs˙ τα ανατολικά προάστια της Δαμασκού˙ και τη νοτιοδυτική γωνία της Συρίας κοντά στα σύνορα με την Ιορδανία, συμπεριλαμβανομένης της πόλης Daraa, όπου ξεκίνησε η εξέγερση το 2011. Υπό την συμφωνία, όλοι οι μαχητές θα σταματούσαν τις επιθέσεις εναντίον των μη εξτρεμιστικών δυνάμεων στις περιοχές αυτές και η συριακή κυβέρνηση θα επέτρεπε την πρόσβαση στην ανθρωπιστικούς βοήθεια και στους παλιννοστούντες πολίτες.

 

Μέχρι στιγμής, αυτές οι διπλωματικές προσπάθειες έχουν μερική επιτυχία, κυρίως επειδή η συριακή κυβέρνηση, με ιρανική στήριξη, δεν τήρησε την κατάπαυση του πυρός [2] όποτε κάτι τέτοιο θα ήταν προς όφελός της. Από τις τέσσερις ζώνες αποκλιμάκωσης που δηλώθηκαν τον Μάιο, μόνο η Idlib παρουσίασε μια σημαντική μείωση στις μάχες, στην αρχή. Κυβερνητικές αεροπορικές επιθέσεις και επιθέσεις εδάφους συνεχίστηκαν βόρεια της Homs, στην ανατολική Δαμασκό και στα νοτιοδυτικά. Στην συνέχεια, τον Ιούλιο, η Ρωσία -που συνεργάστηκε με την Ιορδανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες υποστήριξαν τους νότιους αντάρτες- εισήγαγε μια νέα συμφωνία κατάπαυσης του πυρός στα νοτιοδυτικά, η οποία τηρήθηκε περισσότερο.

 

Η δυνατότητα επιλεκτικού σεβασμού των ζωνών αποκλιμάκωσης αποδείχθηκε στρατιωτικό δώρο στην συριακή κυβέρνηση. Στα νοτιοδυτικά, ο συριακός στρατός είχε μόνο αργή πρόοδο στη Νταραά. Και χωρίς συνεχή ρωσική αεροπορική υποστήριξη που συμπληρώνει τις συριακές επιθέσεις από ξηράς και αέρος, η ανάκτηση της Idlib θα ήταν δύσκολη, αν όχι αδύνατη. Ως αποτέλεσμα, μέχρι τον Αύγουστο, η κυβέρνηση της Συρίας σε μεγάλο βαθμό σεβόταν την κατάπαυση πυρός γύρω από τις Daraa και Idlib, ενώ μετατόπιζε τα στρατεύματά της μακριά από τα νοτιοδυτικά σύνορα για να επιτεθεί στα ανατολικά προάστια της Δαμασκού και στις πόλεις βόρεια της Homs. Αυτή η στρατηγική τήρησης κάποιων από τις καταπαύσεις πυρός και αγνόησης των άλλων, επέτρεψε στην κυβέρνηση να επιτύχει στρατιωτικές νίκες που διαφορετικά δεν θα είχε.

 

Φυσικά, η Δαμασκός δεν θα σεβαστεί τις εναπομένουσες καταπαύσεις του πυρός για πάντα. Στη νότια Συρία, οι πολίτες εγκαθιστούν τοπικές κυβερνήσεις για να παρέχουν υπηρεσίες και να προωθούν την οικονομική αναζωογόνηση. Και σε αρκετές πόλεις στην επαρχία Idlib, οι κάτοικοι έχουν διοργανώσει εκλογές για διαχειριστές των πόλεων. Επειδή η κυβέρνηση της Συρίας απέρριψε με συνέπεια όλες τις άλλες πολιτικές οντότητες στην Συρία ως παράνομες, θα καταβάλει μεγάλες προσπάθειες για την κατάργηση αυτών των οργανώσεων. Στην Δαμασκό το 2015 και το 2016, για παράδειγμα, έκλεισε τις ανεξάρτητες διοικήσεις σε γειτονιές που είχαν κάνει ειρήνη με την κυβέρνηση.

 

Η άρνηση της συριακής κυβέρνησης να αποδεχθεί τη νομιμότητα άλλων πολιτικών ομάδων εντός της Συρίας έχει σταματήσει την πρόοδο στις ειρηνευτικές συνομιλίες του ΟΗΕ στην Γενεύη. Οι απεσταλμένοι του Assad αρνούνται να συζητήσουν οποιεσδήποτε πολιτικές μεταρρυθμίσεις, πολύ δε περισσότερο μια μετάβαση εκτός του ίδιου του Assad. Εν τω μεταξύ, η αντιπροσωπεία της αντιπολίτευσης, υποστηριζόμενη από το Κατάρ, την Σαουδική Αραβία, την Τουρκία και την Δύση, επέμεινε ότι ο Assad πρέπει να εγκαταλείψει την εξουσία ως μέρος οποιασδήποτε συμφωνίας. Αυτό το αδιέξοδο δεν δείχνει κανένα σημάδι υποχώρησης, πριν από τον επόμενο γύρο συνομιλιών που έχει προγραμματιστεί για τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο.

 

Τις προσεχείς εβδομάδες και μήνες, οι δυνάμεις της συριακής κυβέρνησης θα συνεχίσουν να προχωρούν, χιλιόμετρο μετά από χιλιόμετρο, με την σειρά, τηρώντας και περιφρονώντας τις καταπαύσεις πυρός ανάλογα με το τι υπαγορεύει το στρατιωτικό πλεονέκτημα. Κάποια στιγμή, ο Άσαντ θα μπορούσε να συμφωνήσει σε συμβολικές πολιτικές αλλαγές με την υπόδειξη της Ρωσίας ή ακόμη και του Ιράν. Μπορεί να επιτρέψει έναν νέο πρωθυπουργό ή έναν νέο υπουργό Οικονομίας ή Πολιτισμού, αλλά δεν θα δεχτεί ποτέ την διαφάνεια ούτε θα διεξαγάγει ελεύθερες και δίκαιες εκλογές. Ο πυρήνας του φαύλου αστυνομικού κράτους –αυτού που χρησιμοποίησε χημικά όπλα, έριξε βόμβες-βαρέλια, συνεταιρίστηκε με τρομοκρατικές ομάδες και βασάνισε και σκότωσε χιλιάδες- θα παραμείνει.

 

Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ISIS

 

Στην ανατολική Συρία, αποσπασμένες από τον αγώνα του Assad κατά της αντιπολίτευσης στα δυτικά, οι δυνάμεις που υποστηρίχθηκαν από τις ΗΠΑ έχουν σημειώσει μεγάλη πρόοδο εναντίον του ISIS [6]. Μέχρι τον Αύγουστο, τρία χρόνια μετά την έναρξη της εκστρατείας κατά του ISIS στην Συρία από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, ο συνασπισμός υπό την ηγεσία των ΗΠΑ είχε εκδιώξει την οργάνωση από το περίπου 60% της επικράτειας που κατείχε κάποτε. Η πρόοδος αυτή έχει έλθει με ανθρώπινο και διπλωματικό κόστος: Οι αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ έχουν σκοτώσει εκατοντάδες πολίτες και η υποστήριξη των ΗΠΑ προς τις κουρδικές δυνάμεις έχει καταστρέψει την σχέση των Ηνωμένων Πολιτειών με την Τουρκία. Τον Ιούνιο, παρά τις σφοδρές αντιρρήσεις της Άγκυρας, η διοίκηση του Trump άρχισε ανοιχτά να προμηθεύει όπλα στις Λαϊκές Μονάδες Προστασίας, γνωστές ως YPG, μια κουρδική πολιτοφυλακή που μάχεται το ISIS στην Συρία, παρά τους άμεσους δεσμούς της ομάδας με το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα ή PKK, μια τρομοκρατική οργάνωση που εδρεύει στο βόρειο Ιράκ. Σε μια προσπάθεια να αμβλύνουν τις ανησυχίες της Τουρκίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες στρατολόγησαν μια ομάδα Αράβων μαχητών για να δημιουργήσουν μια συμμαχία με τους Κούρδους, τις γνωστές ως Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), αλλά οι YPG αποτελούν την ραχοκοκαλιά της ομάδας.

 

Το καλοκαίρι του 2017, για πρώτη φορά στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας, το ISIS άρχισε να αντιμετωπίζει συνεχείς επιθέσεις από στρατούς που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ, το Ιράν και την Ρωσία. Την ώρα που γραφόταν αυτό το κείμενο, οι SDF, με την αεροπορική υποστήριξη των ΗΠΑ, ανακατέλαβαν την πρωτεύουσα της ISIS, την Raqqa, και μετακινήθηκαν στο τελευταίο οχυρό της οργάνωσης, στη νοτιοανατολική επαρχία Deir ez-Zor, της οποίας τα πετρελαϊκά κοιτάσματα τροφοδοτούσαν το ISIS με κεφάλαια. Εν τω μεταξύ, στις αρχές Σεπτεμβρίου, οι δυνάμεις της συριακής κυβέρνησης εφόρμησαν στην πρωτεύουσα της επαρχίας, που ονομάζεται επίσης Deir ez-Zor, η οποία βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Ευφράτη. Η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες συμφώνησαν ότι ο ποταμός θα πρέπει να χωρίσει τις δύο δυνάμεις, ενώ τα συριακά κυβερνητικά στρατεύματα παραμένουν στην δυτική όχθη και οι SDF παραμένουν στα ανατολικά. Την ίδια στιγμή που οι κυβερνητικές δυνάμεις προχωρούν στην πόλη, βρίσκονται στην διαδικασία ανακατάληψης της υπόλοιπης επαρχίας Deir ez-Zor δυτικά του Ευφράτη, ενώ οι SDF παίρνουν το τμήμα της επαρχίας ανατολικά του ποταμού.

 

Μόλις οι SDF καταλάβουν την Raqqa και τα συριακά κυβερνητικά στρατεύματα φθάσουν στην Αμπού Καμάλ, την τελευταία πόλη της Συρίας δυτικά του Ευφράτη πριν τα ιρακινά σύνορα, δεν θα υπάρχουν οχυρά του ISIS για να ανακαταληφθούν. Στην συνέχεια, η Δαμασκός θα αναζητήσει έναν τρόπο να καταλάβει τα κοιτάσματα πετρελαίου Deir ez-Zor, τα οποία θα είναι ζωτικής σημασίας για την χρηματοδότηση της ανασυγκρότησης, αλλά τα οποία βρίσκονται ανατολικά του ποταμού. Η συριακή κυβέρνηση θα δει εξαιρετικά αρνητικά το προσωρινό δημοτικό συμβούλιο που ίδρυσαν οι SDF για να κυβερνά τα τμήματα της επαρχίας που ελέγχει. Οι εσωτερικές φυλετικές διαμάχες που πιθανότατα θα διχάσουν τις SDF μετά την κατάρρευση του ISIS θα δώσουν στην κυβέρνηση της Συρίας την ευκαιρία να μετακινήσει τις δυνάμεις της ανατολικά του Ευφράτη, καθώς και να παράσχει ευκαιρίες στρατολόγησης Σουνιτών μαχητών.

 

Η συριακή κυβέρνηση έχει ήδη απορρίψει τη νομιμότητα της αυτόνομης κουρδικής περιοχής της Συρίας, γνωστής ως Rojava, που ιδρύθηκε στην βορειοανατολική Συρία. Τον Αύγουστο, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Συρίας, Faisal Mekdad, δήλωσε ότι η κυβέρνηση δεν θα επιτρέψει σε καμία περιοχή να απειλήσει την «εθνική ενότητα» και χαρακτήρισε τις τοπικές εκλογές που οι Κούρδοι οργανώνουν στην Ροζάβα ως «ένα αστείο». Από την πλευρά του, ο Άσαντ επανειλημμένα τόνισε ότι η κυβέρνησή του θα νικήσει τους «αποσχιστές». Ούτε το Ιράν, το οποίο αντιμετωπίζει νευρικότητα εντός και του δικού του κουρδικού πληθυσμού, δεν έχει καμία συμπάθεια για μια αυτόνομη κουρδική ζώνη στην Συρία. Ωστόσο, ο Άσαντ και οι Ιρανοί θα είναι υπομονετικοί. Οι δυνάμεις τους μπορεί να καθυστερήσουν πριν κινηθούν εναντίον των SDF στο Deir ez-Zor ή των Κούρδων στην βορειοανατολική Συρία, αλλά δεν θα δεχτούν τις τοπικές κυβερνήσεις που μπορούν να αγνοήσουν και να προσβάλουν την Δαμασκό. Στο κάτω-κάτω, ο εμφύλιος πόλεμος ξεκίνησε το 2011 λόγω της άρνησης του Assad να μεταρρυθμίσει την αυταρχική κυβέρνησή του.

 

 

Ένα ρωσικό ελικόπτερο πετά κοντά στην αεροπορική βάση Shayrat στην Συρία, τον Σεπτέμβριο του 2017. OMAR SANADIKI / REUTERS


---------------------------------------------------------------------------

 

ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ

 

Τώρα που είναι ορατό το τέλος της εκστρατείας εναντίον του ISIS, η διοίκηση Trump θα πρέπει να αποφασίσει πόσο καιρό θα κρατήσει η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην ανατολική Συρία. Μεταξύ 1.000 και 2.000 στρατιωτών των ΗΠΑ και μια χούφτα Αμερικανών πολιτών αναπτύσσονται επί του παρόντος στην χώρα. Η αποστολή των Ηνωμένων Πολιτειών στην Συρία ξεκίνησε ως στρατιωτική υποστήριξη προς τις κουρδικές δυνάμεις που μάχονταν το ISIS, αλλά έχει συμπεριλάβει την διατήρηση της ειρήνης μεταξύ των κυβερνητικών δυνάμεων, των Αράβων ανταρτών και ακόμη και των Τούρκων στρατιωτών στην βόρεια συριακή πόλη Manbij, και την βοήθεια στην πραγματοποίηση των αρχικών εργασιών ανοικοδόμησης. Η πρώτη προτεραιότητα των Ηνωμένων Πολιτειών θα πρέπει να είναι η αποφυγή περαιτέρω παρελκυστικότητας της αποστολής και, πάνω απ’ όλα, να φροντίσουν να μην παγιδευτούν σε οποιαδήποτε δαπανηρή νέα στρατιωτική εκστρατεία.

 

Δεν θα υπάρξει έλλειψη φαινομενικά εύλογων αιτιών για παρέμβαση. Όταν η συριακή κυβέρνηση και οι κουρδικές δυνάμεις αναπόφευκτα παλέψουν για την κουρδική αυτοδιοίκηση στην Ροζάβα ή αν η κυβέρνηση της Συρίας επιτεθεί στις δυνάμεις των SDF στο ανατολικό Deir ez-Zor, οι Ηνωμένες Πολιτείες ενδέχεται να μπουν στον πειρασμό να παρέμβουν για λογαριασμό παλαιών συμμάχων. Αυτό θα ήταν λάθος. Κανένας σημαντικός δρων στον πόλεμο της ανατολικής Συρίας -ούτε η Ιορδανία, ούτε οι Ιρακινοί Κούρδοι, ούτε η ιρακινή κυβέρνηση στην Βαγδάτη- θα βοηθούσαν στην υπεράσπιση των Σύρων Κούρδων ή ακόμα και των μαχητών των SDF στο Deir ez-Zor. Η τουρκική κυβέρνηση θα χαιρετήσει την καταστολή του Assad στους Σύρους Κούρδους και πιθανόν θα εμπόδιζε οποιαδήποτε βοήθεια των ΗΠΑ θα περνούσε από την Τουρκία. Η Ρωσία είναι ευαίσθητη στην Δυτική παρέμβαση εναντίον αυταρχικών κυβερνήσεων και έχει, εν πάση περιπτώσει, περιορισμένη μόχλευση. Το Ιράν, αντιμέτωπο με τον δικό του ανήσυχο κουρδικό πληθυσμό, θα υποστήριζε τον Assad. Επιπλέον, δεν υπάρχει πολιτική βούληση στις Ηνωμένες Πολιτείες για λογαριασμό των συριακών κουρδικών συμφερόντων ή των Σύρων Αράβων φυλετικών μαχητών στο Deir ez-Zor, και η ανατολική Συρία ποτέ δεν ήταν σημαντική για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ.

 

Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στην Ουάσιγκτον και στην Ιερουσαλήμ είναι επίσης ανήσυχοι για την στρατιωτική θέση του Ιράν στην Συρία, κοντά στα Υψίπεδα του Γκολάν, από την οποία θα μπορούσε να απειλήσει το Ισραήλ. Αυτό αποτελεί θεμιτή ανησυχία: Η Harakat Hezbollah al-Nujaba, μια από τους μεγαλύτερες ιρανικές μαχητικές ομάδες στην Συρία, έχει ήδη υποσχεθεί ότι η επόμενη μάχη θα είναι η απελευθέρωση των υψωμάτων του Γκολάν. Ωστόσο, η Συρία δεν είναι ο τόπος για να γίνει αντίσταση στον ιρανικό επεκτατισμό. Οι αεροπορικές επιδρομές δεν θα αναγκάσουν τις ιρανικές δυνάμεις να εγκαταλείψουν την Συρία και οι επιδρομές από το έδαφος απλώς θα αναγκάσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες να υπερασπιστούν τα εδάφη απέναντι σε συνεχείς τακτικές ανορθόδοξου πολέμου από το Ιράν και την Συρία. Η ιστορία δείχνει ότι οι κυβερνήσεις του Ιράν και της Συρίας θα μπορούσαν να στρατολογήσουν και τζιχαντιστές για να πολεμήσουν εναντίον των δυνάμεων των ΗΠΑ. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να περιμένουν λίγη βοήθεια από την Τουρκία σε οποιαδήποτε σύγκρουση με το Ιράν. Η βοήθεια των ΗΠΑ προς τις κουρδικές ομάδες στην Συρία έχει δημιουργήσει τις δυνατότητες συνεργασίας μεταξύ Άγκυρας και Τεχεράνης˙ τον Αύγουστο, ο αρχηγός του ιρανικού στρατού επισκέφθηκε την Άγκυρα για πρώτη φορά από το 1979. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πόσο χρόνο θα πάρει ένας πόλεμος για τον περιορισμό της ιρανικής επιρροής στην Συρία ή πώς θα μοιάζει η νίκη που θα επιτευχθεί.

 

Ως αποτέλεσμα, πολλοί πολιτικοί στην Ουάσινγκτον και την Ιερουσαλήμ ελπίζουν ότι η Ρωσία θα περιορίσει την επιρροή του Ιράν, προλαμβάνοντας την ανάγκη άμεσης στρατιωτικής αντιπαράθεσης. Αυτές οι ελπίδες είναι λανθασμένες. Η Ρωσία δεν θα θέσει σε κίνδυνο τις πολιτικές και επιχειρηματικές σχέσεις της με το Ιράν, οι οποίες περιλαμβάνουν κοινά συμφέροντα στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία. Η Ουάσινγκτον και η Ιερουσαλήμ πρέπει να αναγνωρίσουν ότι και οι δύο έκαναν την επιλογή τους εδώ και χρόνια. Έχοντας δεχθεί ότι ο Άσαντ θα παραμείνει στην εξουσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει επίσης να αποδεχθούν ένα νέο Ιράν το οποίο θα έχει επιρροή.

 

Ευτυχώς, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να ζήσουν με τη μεγαλύτερη ιρανική επιρροή στην Συρία. Η παρουσία του Ιράν θα περιπλέξει την ισραηλινή ασφάλεια, αλλά δεν θα απειλήσει την ύπαρξη της χώρας. Θα ήταν χειρότερο οι τζιχαντιστές να ξανακερδίσουν έδαφος της Συρίας και να το χρησιμοποιήσουν ως βάση για εξαγωγή της τρομοκρατίας. Αυτός είναι ένας πραγματικός κίνδυνος, καθώς νέες τζιχαντιστικές ομάδες έχουν εμφανιστεί επανειλημμένα από τα κατάλοιπα παλαιών. Το 2011, για παράδειγμα, το μέτωπο Al-Nusra προέκυψε από την «Αλ Κάιντα στο Ιράκ». Η Αλ-Νούσρα έμαθε από την προκάτοχό της: Ήταν λιγότερο βάναυση και κατέληξε σε πολλές συμμαχίες με μη τζιχαντιστικές ομάδες μέχρι να μπορέσει να «γυρίσει το χαρτί» στους πρώην συμμάχους της και να τους καταστρέψει έναν προς έναν. Εάν μια νέα έκδοση της Αλ Κάιντα αναδυθεί στην Συρία, θα έχει μάθει από το Μέτωπο al-Nusra και το ISIS, και πιθανότατα θα είναι πολύ πιο δύσκολο να εντοπιστεί και να συγκρατηθεί από όσο οι προκάτοχοί της.

 

Ο καλύτερος τρόπος να αποτραπεί η εξτρεμιστική στρατολόγηση στις λίγες περιοχές που εξακολουθούν να ελέγχονται από την αντίσταση, θα ήταν να ξεκινήσει εκ νέου η τοπική οικονομία. Οι οικονομικές απογοητεύσεις μεταξύ των κατοίκων των φτωχών προαστίων γύρω από το Χαλέπι, την Δαμασκό και την Χομς βοήθησαν να κινητοποιηθεί η αρχική εξέγερση του 2011. Και σύμφωνα με δημοσκόπηση που διεξήγαγε η Burson-Marsteller, μια εταιρεία δημοσίων σχέσεων, το 2017, το 25% των νέων στη Μέση Ανατολή θεώρησαν την παροχή καλύτερης εκπαίδευσης και θέσεων εργασίας ως τα καλύτερα μέσα αντίστασης στο ISIS˙ μόνο το 13% πιστεύει ότι η λύση ήταν η στρατιωτική δράση. Αυτή την στιγμή, όμως, η οικονομική ανάπτυξη είναι μια μακρινή προοπτική. Μόνο όταν σταματήσουν οι μάχες θα μπορέσουν οι επιχειρήσεις να ξανανοίξουν και οι διοικήσεις θα μπορέσουν να αποκαταστήσουν βασικές υπηρεσίες όπως καθαρό νερό, ηλεκτρικό ρεύμα, νοσοκομεία και σχολεία. Η ρωσική διπλωματική στρατηγική για την δημιουργία ζωνών αποκλιμάκωσης μπορεί να επιτρέψει την καλύτερη τοπική διακυβέρνηση και την οικονομική ανάκαμψη στις ζώνες αυτές, εάν η συριακή κυβέρνηση τις σεβαστεί. Συνεπώς, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να στηρίξουν την ρωσική προσέγγιση με την προϋπόθεση ότι η οικονομική βοήθεια θα διαρκέσει μόνο εάν τηρηθούν οι εκεχειρίες.

 

Η Ρωσία ελπίζει ότι η Δύση θα προσφέρει τελικά βοήθεια για την ανασυγκρότηση των τμημάτων της Συρίας όπου κυριαρχεί ο Άσαντ. Αλλά τα πρόσφατα ανθρωπιστικά προγράμματα του ΟΗΕ έχουν αποδείξει ότι μια τέτοια προσπάθεια θα ήταν ανόητη. Επειδή οι εξωτερικοί πόροι έπρεπε να ρεύσουν μέσω της συριακής κυβέρνησης, σημαντικά τμήματα της βοήθειας του ΟΗΕ έχουν καταλήξει στις τσέπες ανθρώπων της κυβέρνησης ή έρευσαν μόνο σε ευνοούμενες ομάδες που υποστηρίζουν την κυβέρνηση. Εν πάση περιπτώσει, οι κυρώσεις των Ηνωμένων Πολιτειών κατά της συριακής κυβέρνησης θα καταστήσουν νομικά αδύνατο ένα τέτοιο πρόγραμμα βοήθειας για το προσεχές μέλλον. Ορισμένοι αναλυτές, συμπεριλαμβανομένου του ειδικού για την Συρία, Joshua Landis, ισχυρίστηκαν ότι οι κυρώσεις θα πρέπει να καταργηθούν γιατί τιμωρούν κυρίως τον συριακό λαό και όχι την κυβέρνηση. Αυτά τα επιχειρήματα χάνουν το βασικό νόημα: Ο λαός της Συρίας θα υποστεί επίσημη διαφθορά, βιαιότητα και οικονομική κακοδιαχείριση, ανεξάρτητα από το τι κάνουν η Ουάσινγκτον και οι σύμμαχοί της. Το μόνο ερώτημα είναι εάν πρέπει να σπαταληθούν αμερικανικοί πόροι για την συριακή κυβέρνηση.

 

Ομοίως, είναι αδύνατο να εξασφαλιστεί ακόμη και ο ελάχιστος σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των δημοκρατικών κανόνων ή της καλής διακυβέρνησης στην Συρία. Ο Άσαντ και οι εκπρόσωποί του έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι η κυβέρνηση θα επαναβεβαιώσει τον πλήρη έλεγχο του συνόλου της Συρίας. Το εννοούν. Η μπααθιστική ιδεολογία που διαπνέει το συριακό κράτος απορρίπτει την αποκέντρωση, και η Συρία στερείται εξειδικευμένων διοικητών επαρχιών και πόλεων. Η εμπειρία του Ιράκ από την διαφθορά, την κακοδιαχείριση και τις πολιτικές διαμάχες δείχνει πόσο δύσκολη μπορεί να είναι η αποκέντρωση ενός μπααθικού κράτους, ακόμη και με ένα βαθμό βούλησης και πετρελαϊκού πλούτου που η Συρία δεν έχει. Ο Assad προτιμά να ζει με ένα αποδυναμωμένο αλλά βίαιο συγκεντρωτικό κράτος παρά να προσπαθήσει να εισαγάγει πραγματική μεταρρύθμιση, μια επιλογή που έκανε πριν από χρόνια.

 

 

Σύροι πρόσφυγες περπατούν κατά μήκος ενός δρόμου στο στρατόπεδο προσφύγων Nizip, κοντά στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας στην επαρχία Γκαζιαντέπ, στην Τουρκία, τον Νοέμβριο του 2016. UMIT BEKTAS / REUTERS

 

----------------------------------------------------------------------------------

 

Υπάρχει ένας τομέας όπου η βοήθεια των ΗΠΑ θα μπορούσε να κάνει καλό: Βοηθώντας τους Σύρους πρόσφυγες στην Αίγυπτο, την Ιορδανία, τον Λίβανο και την Τουρκία. Οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών, οι οποίες βρίσκονται ήδη υπό υπερβολική πίεση, πιθανώς θα επιτρέψουν στην αμερικανική κυβέρνηση και στις συνεργαζόμενες οργανώσεις των ΗΠΑ να λειτουργήσουν με περισσότερη αυτονομία από ό, τι θα μπορούσαν στις ελεγχόμενες από την κυβέρνηση της Συρίας περιοχές. Μια ανανεωμένη προσπάθεια των Ηνωμένων Πολιτειών για συγκέντρωση κεφαλαίων θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμη σε μια περίοδο αυξανόμενης κόπωσης των δωρητών και εξασθένησης των πόρων του ΟΗΕ, οι οποίες οδήγησαν σε περικοπές στα σιτηρέσια σε κάποιους προσφυγικούς καταυλισμούς. Λαμβάνοντας υπόψη τις οικονομικές δυσκολίες στην Συρία και το κυβερνητικό πρόγραμμα εθνοκάθαρσης -το καθεστώς έχει καταλάβει ολόκληρες γειτονιές σε πόλεις όπως η Δαμασκός και η Χομς από τις ενοχλητικές κοινότητες στις οποίες ρίζωνε η αντιπολίτευση- πολλοί πρόσφυγες είναι απίθανο να επιστρέψουν στην πατρίδα τους στο εγγύς μέλλον. Η παροχή βοήθειας σε εκείνους τους πρόσφυγες ώστε να διατηρήσουν μια αξιοπρέπεια, θα μείωνε την ελκυστικότητα των εξτρεμιστών και εν μέρει θα ανακούφιζε μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση. Μια τέτοια ισχνή πολιτική θα αποτελούσε μια λυπηρή απάντηση σε μια εξέγερση που απαιτούσε στην αρχή της μόνο βασική λογοδοσία από την κυβέρνηση και την αναγνώριση της αξιοπρέπειας των Σύρων ως ανθρώπων. Αλλά προς το παρόν, είναι το καλύτερο που μπορούν να κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες.

 

Ο ROBERT S. FORD είναι ανώτερος συνεργάτης του Middle East Institute και ανώτερος υπότροφος Κίσινγκερ στο Jackson Institute for Global Affairs του Πανεπιστημίου Yale. Από το 2011 έως το 2014, διετέλεσε Πρέσβυς των ΗΠΑ στην Συρία.

 

Foreign Affairs

 

http://www.foreignaffairs.gr/articles/72111/robert-s-ford/menontas-ekso-apo-tin-syria?page=show 

 

https://www.foreignaffairs.com/articles/syria/2017-10-16/keeping-out-syria

 

Greek Finance Forum

 

Σχόλια Χρηστών

HTML Comment Box is loading comments...

 

 

 

 

 

Plus500

Trading σε ελληνικές μετοχές μέσω της Πλατφόρμας Συναλλαγών Plus 500 (Κάντε Click και Κατεβάστε την μοναδική πλατφόρμα συναλλαγών, χωρίς καμία οικονομική υποχρέωση, περιλαμβάνει και λογαριασμό "επίδειξης" - Demo). 

Λήψη τώρα!

 © 2016-2017 Greek Finance Forum

Αποποίηση Ευθύνης....