| Ειδήσεις - Αναλύσεις | Ο Κυνηγός | Λεωφόρος Αθηνών | "Κουλου - Βάχατα" | +/- | Fundamentalist | Marx - Soros | Start Trading |

 

 
 

Ο Soleimani ήταν πιο πολύτιμος στην πολιτική απ' όσο στον πόλεμο

 

Παρασκευή, 00:01 - 10/01/2020

 

   Share

 

Περίληψη: 

 

Αυτό που διακυβεύεται στο Ιράν είναι όλο και λιγότερο η υπερηφάνεια και το κύρος της επαναστατικής αιτίας που το κυβερνών κατεστημένο έχει επιφορτιστεί να στηρίξει Διακυβεύεται όλο και περισσότερο ακριβώς η επιβίωση αυτού του κατεστημένου που βρίσκεται στην εξουσία.

 

 

------------------------

 

Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν υπέστη μια απώλεια με τον φόνο του Qasem Soleimani, του πιο σημαντικού στρατηγού. Η φύση και οι διαστάσεις αυτού του πλήγματος, ωστόσο, δεν αποτελούν ένα απλό θέμα του υψηλού προφίλ περιφερειακού ρόλου του Soleimani. Η Δύναμη Quds, το εξωτερικό σκέλος του Σώματος της Ισλαμικής Επαναστατικής Φρουράς, θα ζήσει και μετά τον πρώην διοικητή της, όπως θα κάνει και η περιφερειακή πολιτική ασφαλείας του Ιράν. Αλλά, παρά ταύτα, ο φόνος του Σολεϊμανί πρέπει να προξενήσει μια ψυχική αναζήτηση εντός ενός κατεστημένου που δεν κατάφερε να προβλέψει τον κίνδυνο για το άτομό του, και που έχει χάσει τώρα ένα περίλαμπρο αστέρι από το στερέωμα του.

 

 

Ένα μνημόσυνο για τον Soleimani στη Mashhad, στο Ιράν, τον Ιανουάριο του 2020. Sadegh Zabbah / Middle East Images

----------------------------------------------------------------

Από την άποψη της Τεχεράνης, η επιτυχία του αμερικανικού χτυπήματος στον Soleimani [1] και του επί μακρόν συναδέλφου του, Abu Mahdi al-Muhandis, αναπληρωτή επικεφαλής των Λαϊκών Δυνάμεων Κινητοποίησης του Ιράκ, μοιάζουν με μια αποτυχία της αντικατασκοπείας και [των υπηρεσιών] ασφαλείας της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Ένας αυξανόμενος αριθμός αναφορών από ανεπίσημους λογαριασμούς [2] και ειδησεογραφικά μέσα υποδηλώνουν ότι οι διαρροές πληροφοριών και οι παραβιάσεις στα πρωτόκολλα ασφαλείας του Soleimani κατέστησαν δυνατή την αποτελεσματική εξάλειψη του στρατηγού.

«Γνωρίζουμε ότι οι Αμερικανοί κυνηγούσαν τους δύο άνδρες για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά χωρίς επιτυχία», δήλωσε [2] ένας Ιρακινός παραστρατιωτικός ηγέτης στις 4 Ιανουαρίου. «Είναι σαφές ότι αυτοί [οι Αμερικανοί] έχουν στρατολογήσει μερικούς ανθρώπους κοντά στους δυο [άνδρες], για να ακολουθήσουν τις κινήσεις τους και να καθορίσουν τον τόπο και τον χρόνο για να τους φονεύσουν». Δύο άνθρωποι που ήταν στο αεροπλάνο που μετέφερε τον Soleimani φέρονται [3] να έχουν τεθεί υπό κράτηση από τις Λαϊκές Δυνάμεις Κινητοποίησης του Ιράκ για περαιτέρω έρευνες.

Τέτοια περιστατικά υποδηλώνουν ότι, όπως υποστήριξα [4] σε αυτές τις σελίδες τον Νοέμβριο, διακυβεύεται ο επαναστατικός πυρήνας του Ιράν, συμπεριλαμβανομένου του Σώματος της Ισλαμικής Επαναστατικής Φρουράς (Islamic Revolutionary Guards Corps, IRGC) και της γενικότερης δομής ασφαλείας της χώρας. Αλλά η απώλεια του Σολεϊμανί παραπέμπει σε ακόμα πιο βαθιά και πιο σημαντικά προβλήματα.

Μια θεμελιώδης αποτυχία φαντασίας και μια θανατηφόρα λανθασμένη εκτίμηση τύφλωσαν την ηγεσία του Ιράν για την επικείμενη επίθεση. Περισπασμένοι από την διαμάχη γύρω από την καταστολή των πανεθνικών διαμαρτυριών [5] εγχωρίως, και ενθαρρυμένοι επειδή υιοθέτησαν μια πιο επιθετική στάση στην περιοχή, οι ηγέτες του Ιράν δεν κατάφεραν να φανταστούν ότι οι εντάσεις θα μπορούσαν να κλιμακωθούν σε ένα νέο επίπεδο. Ήταν γενικά πολύ αισιόδοξοι δεδομένου ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Donald Trump, εκκεντρικός [6] στις καλύτερες εποχές και τώρα μπλεγμένος σε μια ατιμαστική υπόθεση μομφής και περιβαλλόμενος από γεράκια [κατά] του Ιράν, είχε μόλις παραγγείλει την θανατηφόρα στόχευση [7] των υποστηριζόμενων από το Ιράν παραστρατιωτικών μαχητών στο Ιράκ και απείλησε ρητά την Τεχεράνη για την επακόλουθη παραβίαση της αμερικανικής πρεσβείας στην Βαγδάτη.

Η υπερβολική αυτοπεποίθηση οδήγησε την Τεχεράνη, αντί να αναλάβει ειδικές προφυλάξεις, να οργανώσει ένα πρωτόκολλο ασφαλείας καθημερινού τύπου (business-as-usual) για τον διοικητή μιας δύναμης την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν ορίσει [8] ως Εξωτερική Τρομοκρατική Οργάνωση (Foreign Terrorist Organization) τον περασμένο Απρίλιο.

«Σε αυτό το ταξίδι, ταξίδεψε στην Βαγδάτη κατόπιν πρόσκλησης Ιρακινών κυβερνητικών αξιωματούχων. Αυτή την φορά συγκεκριμένα, ταξίδεψε από την Συρία στο Ιράκ με ένα επιβατικό αεροπλάνο, το οποίο θα μπορούσε να παρακολουθηθεί ακόμη και σε δικτυακούς τόπους αεροπορικών μεταφορών», είπε ο αναπληρωτής διοικητής του IRGC, στρατηγός Ali Fadavi, στην κρατική τηλεόραση στις 3 Ιανουαρίου, αφότου διαδόθηκε η είδηση του φόνου.

Ένα τέτοιο χαλαρό πρωτόκολλο θα έπρεπε να προξενεί έκπληξη. Όχι μόνο η οργάνωση που ο ίδιος κατηύθυνε είχε χαρακτηριστεί ως τρομοκρατική, αλλά ο Soleimani απολάμβανε μια κατάσταση διασημότητας που τον έκανε προσωπικά έναν προφανή στόχο. Είχε αποκτήσει την δύναμη του σταρ με την βοήθεια της ογκώδους κρατικής προπαγάνδας, αφότου ηγήθηκε στην επιτυχή μάχη ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος, γνωστό ως ISIS. Στα διαρρεύσαντα έγγραφα πληροφοριών σχετικά με το «σύμπλεγμα κατασκόπων» [9] του Ιράν στο Ιράκ, που αποκαλύφθηκαν από το Intercept [theintercept.com] και τους New York Times τον Νοέμβριο, πράκτορες από το ιρανικό Υπουργείο Πληροφοριών προειδοποίησαν ξεκάθαρα [10] για τις πιθανές συνέπειες του δημόσιου θεάματος και της λατρείας προσωπικότητας που σχηματιζόταν γύρω του.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΠΑΡΑ ΑΛΛΑΓΗ

Η απώλεια του Soleimani είναι ένα σήμα αφύπνισης για το IRGC, που θα ήταν καλό να μελετήσει τα μαθήματά του. Αλλά η απουσία του στρατηγού δεν θα υπονομεύσει την ελίτ Δύναμη ούτε θα εκτροχιάσει την εσωτερική και περιφερειακή πολιτική που εκτελεί για λογαριασμό της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Το κοινοβούλιο του Ιράν μόλις υπογράμμισε [11] αυτό το γεγονός, με το να ορίσει ολόκληρο τον αμερικανικό στρατό ως τρομοκρατική οργάνωση και αφιερώνοντας επιπλέον 223 εκατομμύρια δολάρια στην Δύναμη Quds. Και ο αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν, δεν έχασε χρόνο για να διορίσει τον στρατηγό Esmail Qaani, ως νέο επικεφαλής της Δύναμης Quds, υποδεικνύοντας ότι το σύστημα υπό την εποπτεία του δεν έχει έλλειψη ανθρώπων για ηγετικούς ρόλους και ότι, όπως δήλωσε, «η πορεία του Soleimani θα συνεχιστεί».

Τουλάχιστον για να σώσει τα προσχήματα, ο Ιρανός ηγέτης θα κάνει ό, τι μπορεί για να δείξει δημόσια ότι ο «εχθρός» δεν κατόρθωσε να υποβαθμίσει την Δύναμη Quds. Από καιρό έδειχνε ότι ασχολείται με την διαχείριση της εικόνας [12] και την προβολή της ισχύος. Τον Νοέμβριο, αρνήθηκε [13] να υποχωρήσει έναντι των λαϊκών διαμαρτυριών και των κοινοβουλευτικών αντιρρήσεων για μια άκαιρη αύξηση των τιμών της βενζίνης που είχε επιβάλει το κράτος. Και έχει επιδιώξει επανειλημμένα να αποδείξει ότι η πολιτική «μέγιστης πίεσης» της κυβέρνησης Τραμπ δεν καταφέρνει να κάμψει την Ισλαμική Δημοκρατία.

Το πρόσφατο μήνυμα συλλυπητηρίων του Χαμενεΐ μεταφέρει μια παρόμοια αποφασιστική πρόθεση. «Ο μάρτυρας Σολεϊμανί είναι μια διεθνής προσωπικότητα της Αντίστασης, και όλοι οι λάτρεις της Αντίστασης είναι τώρα οι εκδικητές του. Αφήστε όλους τους φίλους του -όπως και όλους τους εχθρούς του- να γνωρίζουν ότι η γραμμή της Αντίστασης Τζιχάντ θα συνεχίσει με μεγαλύτερο κίνητρο», δήλωσε ο ηγέτης [14].

Ευτυχώς για τον Khamenei και τον Qaani, το IRGC είναι ένας πολύπλοκος θεσμός με βαθιές ρίζες, κάτι που τον καθιστά όχι ευαίσθητο σε «αποκεφαλισμό της ηγεσίας» [15]. Ο Qaani στερείται του χαρίσματος και της αίσθησης του χιούμορ του Soleimani, και δεδομένου ότι το να ηγείται κάποιος ενός τεράστιου δικτύου ομάδων πολιτοφυλακής εξαρτάται τόσο από τις ανεπίσημες διασυνδέσεις και τις φιλίες, όσο και από την οργανωτική πειθαρχία, ίσως να μην μπορέσει ποτέ να γίνει τόσο βελούδινος και δημοφιλής όπως ο προκάτοχός του. Ωστόσο, αυτή η ανεπάρκεια από μόνη της δεν θα μειώσει ουσιαστικά την αποτελεσματικότητα της Δύναμης Quds υπό την ηγεσία του.

Ο Qaani είχε επίσημα υπηρετήσει [16] ως αναπληρωτής του Soleimani από το 2007. Έχει επιβλέψει άμεσα επιχειρήσεις και έχει συνεργαστεί με παραστρατιωτικές ομάδες σε διάφορα εδάφη. Κατά την διάρκεια των περισσότερων από δύο δεκαετιών συνεργασίας και συντροφικότητας -από τότε που ο Σολεϊμανί διορίστηκε για πρώτη φορά στην ηγεσία της Δύναμης Quds το 1997- ο Qaani και ο διοικητής του ήταν σχεδόν στο ίδιο πολιτικό και ιδεολογικό μήκος κύματος. Και οι δύο στρατηγοί ήταν μεταξύ των υπογραφόντων μιας διαβόητης επιστολής από τους διοικητές του IRGC προς τον μεταρρυθμιστή πρώην πρόεδρο Mohammad Khatami μετά από τις φοιτητικές διαμαρτυρίες στην Τεχεράνη το 1999. Η επιστολή επιτίθετο [17] στην διοίκηση Khatami για συμπάθεια προς τους διαδηλωτές κατά του κατεστημένου, και για ενθάρρυνση των αντιπάλων του Ιράν. Απαιτούσε ο φιλοδυτικός πρόεδρος να αναλάβει δράση εναντίον των αντεπαναστατικών δυνάμεων και να προειδοποιήσει ότι οι υπογράφοντες «χάνουν την υπομονή τους».

Επειδή ο Qaani δεν έχει την ίδια ροπή προς τον πραγματισμό και την ανεξάρτητη δράση που είχε ο Soleimani, θα μπορούσε να καταλήξει να ενεργεί πιο άκαμπτα και σκληρά [18] από τον προκάτοχό του. Επιπλέον, κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου πένθους, πιθανότατα θα βιαστεί να κεφαλαιοποιήσει τις φρέσκες συναισθηματικές πληγές και να ενισχύσει τα αδελφικά αισθήματα των μαχητών των σιιτικών πολιτοφυλακών προκειμένου να εμπνεύσει την συμπάθειά τους και να εξασφαλίσει την προσωπική τους πίστη.

ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ

Το IRGC υποφέρει ένα τραύμα στο οποίο θα πρέπει να προσαρμοστεί ψυχολογικά και επιχειρησιακά. Και η απουσία του Soleimani αφήνει ένα κενό που ο Qaani θα πρέπει να κάνει πραγματική προσπάθεια για να γεμίσει. Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα τύχει της διασημότητας του προκατόχου του. Ωστόσο, δεδομένης της εγγύτητας του Qaani προς τον Soleimani, μαζί με την αποφασιστικότητα του Χαμενεΐ να προβάλλει σταθερή εξουσία, η δολοφονία είναι απίθανο να επηρεάσει προς το μετριοπαθέστερο την γενική πολιτική ή τη μεθοδολογία του IRGC, πόσω μάλλον να παρέμβει στην αποτελεσματικότητά του.

Αν μη τι άλλο, η ψυχική αναζήτηση που θα εμπνεύσει η εξάλειψη του στρατηγού μέσα στο μεγαθήριο [το IRGC], θα το ωθήσει να ενεργήσει [19] πιο αδίστακτα και με μεγαλύτερο υπολογισμό. Για την ηγεσία του Ιράν έγινε αναγκαστική μια δαπανηρή κατανόηση, ότι οι κανόνες εμπλοκής που συνήθιζαν να διέπουν την ρύθμιση των σχέσεων με τους αντιπάλους, κυρίως τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν ισχύουν πλέον και δημιουργείται ένας νέος τρόπος λειτουργίας (modus operandi). Αυτό που διακυβεύεται είναι όλο και λιγότερο η υπερηφάνεια και το κύρος της επαναστατικής αιτίας που το κατεστημένο έχει επιφορτιστεί να στηρίξει, και όλο και περισσότερο [διακυβεύεται] ακριβώς η επιβίωση αυτού του κατεστημένου που βρίσκεται στην εξουσία.

Τελικά, η σημαντικότερη απώλεια για την Ισλαμική Δημοκρατία είναι αυτή ενός παγκοσμίου φήμης λαϊκού στρατιωτικού διοικητή με την δυνατότητα να απαλύνει την θρησκευτική ιδεολογία του κράτους στο κύμα του κοσμικού εθνικισμού που έχει διαβρέξει ολόκληρη την κοινωνία, ιδίως μεταξύ των νέων Ιρανών που δεν γνώρισαν ούτε την επανάσταση του 1979 ούτε τον πόλεμο Ιράν-Ιράκ. Για τον λόγο αυτό, τα κρατικά μέσα ενημέρωσης είχαν αρχίσει να τον προωθούν [20] ως ιδανικό υποψήφιο για την προεδρία του Ιράν -και τεράστια πλήθη κάθε είδους προσήλθαν [21] για την κηδεία του σε όλο το Ιράν.

Η Ισλαμική Δημοκρατία δεν έχει περιποιηθεί πολλές τέτοιες προσωπικότητες. Γι' αυτόν τον λόγο, θα νοσταλγεί οδυνηρά τον Soleimani για την διακριτή πολιτική αξία του - περισσότερο, τελικά, από την οξυδερκή ηγεσία του σε ζώνες συγκρούσεων.

Ο MAYSAM BEHRAVESH είναι αναλυτής στο Gulf State Analytics και εργάστηκε ως αναλυτής πληροφοριών και σύμβουλος πολιτικής στο Ιράν από το 2008 έως το 2010. Ακολουθήστε τον στο Twitter @MaysamBehravesh.

Foreign Affairs

http://www.foreignaffairs.gr/articles/72585/maysam-behravesh/o-soleimani-itan-pio-polytimos-stin-politiki-ap-oso-ston-polemo?page=show

https://www.foreignaffairs.com/articles/iran/2020-01-08/soleimani-was-more-valuable-politics-war 

 

Greek Finance Forum

 

 

Σχόλια Χρηστών

 
 
 

 

 

 

 

 
 
   

   

   

Trading σε ελληνικές μετοχές μέσω της Πλατφόρμας Συναλλαγών Plus 500 (Κάντε Click και Κατεβάστε την μοναδική πλατφόρμα συναλλαγών, χωρίς καμία οικονομική υποχρέωση, περιλαμβάνει και λογαριασμό "επίδειξης" - Demo). 

Λήψη τώρα!

 © 2016-2017 Greek Finance Forum

Αποποίηση Ευθύνης....