|
|
|
Περίληψη:
Δεν υπάρχουν εύκολες
λύσεις για την
αντιμετώπιση των
αμέτρητων μαχητών του
ISIS, από την Ευρώπη και
αλλού, που τώρα
βρίσκονται υπό κράτηση
από τις κουρδικές
δυνάμεις που
υποστηρίζονται από τις
ΗΠΑ. Όμως, η κατάσταση
είναι εξαιρετικά ασταθής,
και το να αφεθούν οι
οικογένειες του ISIS σε
στρατόπεδα και φυλακές ή
να παραδοθούν στο Ιράκ
για εκτέλεση, δεν είναι
μια βιώσιμη τακτική.
|
|
|
|
|
|
-------------------
Όταν οι Δυτικοί έφτασαν
στο χαλιφάτο, έκαιγαν τα
διαβατήριά τους,
απορρίπτοντας
τελετουργικά την εθνική
τους ταυτότητα, και
κόμπαζαν για την πράξη
τους στο Twitter. Τώρα
που το Ισλαμικό Κράτος
(ή ISIS) έχει χάσει τα
τελευταία εδάφη του στο
Ιράκ και την Συρία,
εκατοντάδες από αυτούς
τους Δυτικούς και τα
παιδιά τους έχουν
κολλήσει σε στρατόπεδα
και φυλακές στην βόρεια
Συρία και το Ιράκ, συχνά
ελπίζοντας να
επιστρέψουν στις
πατρίδες τους. Οι
κυβερνήσεις τους, ωστόσο,
δεν θέλουν να πάρουν
πίσω τούς τζιχαντιστές -και
καταφεύγουν σε αμφίβολα
μέτρα για να τους
αφήσουν εκτός.
Γυναίκες σε στρατόπεδο
για εσωτερικά
εκτοπισμένα άτομα στην
βορειοανατολική Συρία,
τον Απρίλιο του 2019.
ALI HASHISHO / REUTERS
--------------------------------------------------------------------------
Πάρτε την περίπτωση της
Shamima Begum. Το 2015,
στην ηλικία των 15 ετών,
η Begum και δύο φίλες
από το σχολείο,
αμφότερες έφηβες, έφυγαν
από το σπίτι τους στο
ανατολικό Λονδίνο και
πέταξαν στην
Κωνσταντινούπολη. Από
εκεί, πήραν ένα
λεωφορείο για τα συριακά
σύνορα, φτάνοντας τελικά
στην Raqqa, όπου
εντάχθηκαν στο ISIS.
Εκείνη την εποχή, τα
κορίτσια ήταν η επιτομή
του φαινομένου των «νυφών
της τζιχάντ»: Ευάλωτες
νεαρές γυναίκες
προετοιμασμένες από
ιντερνετικούς
στρατολόγους για να
παντρευτούν ισλαμιστές
μαχητές στην Συρία.
Μια διαφορετική εικόνα
προέκυψε για την Begum
και τα κίνητρά της σε
μια συνέντευξη [1] που
έδωσε στους The Times
τον Φεβρουάριο, αφότου
μια δημοσιογράφος την
εντόπισε σε ένα
στρατόπεδο του ΟΗΕ για
εσωτερικά εκτοπισμένα
άτομα (internally
displaced persons, IDP)
στην ανατολική Συρία. Η
Begum εξήγησε ότι είχε
φύγει για να αναζητήσει
μια «τέλεια οικογένεια»
στο ISIS και ότι δεν
μετάνιωνε για τίποτα.
Επίσης, δήλωσε
εθελοντικά ότι όταν είδε
ένα αποκεφαλισμένο
κεφάλι σε κάδο
απορριμμάτων, «δεν
στενοχωρήθηκε» και, σε
μια μεταγενέστερη
συνέντευξη [2] στο BBC,
υπονόησε ότι οι βόμβες
το 2017 στο Μάντσεστερ
ήταν ένα «είδος
αντιποίνων» για τις
επιθέσεις της Δύσης στο
ISIS.
Δέκα ημέρες μετά την
άφιξή της στην Raqqa το
2015, η Begum
παντρεύτηκε έναν Ολλανδό
άνδρα που είχε
μεταστραφεί στο Ισλάμ
και έγινε μαχητής του
ISIS. Το νεαρό ζευγάρι
είχε τρία παιδιά, εκ των
οποίων όλα πέθαναν
σύντομα, το τρίτο λίγο
μετά την γέννησή του στο
στρατόπεδο όπου η
Μπέγκουμ έφτασε αφότου
διέφυγε από τον
τελευταίο εναπομείναντα
θύλακα του ISIS. Ο
σύντροφος της Begum,
Yago Riedijk, τώρα 27
ετών, κρατείται σε
στρατόπεδο κρατουμένων
στην Βόρεια Συρία. Σε
μια συνέντευξή του στο
BBC [3], ο Riedijk
έστειλε την αγάπη του
στην Begum και είπε ότι
ελπίζει ότι θα τους
επιτραπεί να επιστρέψουν
στην Ολλανδία μαζί.
Αλλά αυτή η προοπτική
είναι απίθανη. Η
ολλανδική κυβέρνηση
καταδίκασε τον Riedijk
ερήμην επειδή προσχώρησε
σε τρομοκρατική οργάνωση
και είναι ύποπτος για
μια ματαιωθείσα
τρομοκρατική επίθεση
τύπου Παρισιού στην
ιδιαίτερη πατρίδα του το
2018. Ο ψευτογάμος του
με την Begum, όπως όλες
οι αντίστοιχες ενώσεις [ζευγαριών]
που διαχειρίστηκε το
ISIS, δεν ισχύουν νομικά,
οπότε οι Riedijk και
Begum σχεδόν σίγουρα δεν
δικαιούνται οικογενειακή
επανένωση στην Ολλανδία
ή οπουδήποτε αλλού.
Η Shamima Begum και δύο
φίλες της στο αεροδρόμιο
Gatwick του Λονδίνου
προτού πετάξουν για την
Τουρκία, τον Φεβρουάριο
του 2015. METROPOLITAN
POLICE / THE NEW YORK
TIMES / REDUX
----------------------------------------------------------------
Ορισμένες από τις
γυναίκες που είναι
γνωστές ως νύφες των
τζιχαντιστών έχουν δει
τρομακτική βία και
έχασαν παιδιά και
συζύγους. Μερικές
πάσχουν από
μετατραυματικό στρες και
άλλες παθήσεις. Πολλές
είναι έγκυοι ή έχουν
πολλά παιδιά που
γεννήθηκαν σε έδαφος του
ISIS. Ωστόσο, μεταξύ
αυτών των γυναικών
συγκαταλέγονται και
πολλές που έχουν
λεηλατήσει την
ιδιοκτησία ανθρώπων που
δραπέτευαν από το ISIS,
ή είχαν προσχωρήσει στην
hesba –την γυναικεία
θρησκευτική αστυνομία
του ISIS- και έχουν
τυραννήσει άλλες
Μουσουλμάνες γυναίκες.
Μερικές έχουν καυχηθεί
ότι έβαλαν γυναίκες σε
δουλεία. Τον Απρίλιο,
μια Γερμανίδα
επαναπατρισθείσα του
ISIS, η Jennifer Wenisch,
η οποία φέρεται να ήταν
μέλος της αστυνομίας
ηθικής στην Φαλούτζα και
την Μοσούλη, δικάστηκε
[4] στην Γερμανία για
εγκλήματα πολέμου και
για την δολοφονία ενός
πεντάχρονου κοριτσιού
Yazidi, το οποίο αυτή
και ο σύζυγός της
κρατούσαν ως σκλάβα στην
Συρία. Η Begum και άλλες
όπως αυτή, ισχυρίζονται
τώρα ότι ήταν απλώς
νοικοκυρές στην Συρία,
αλλά οι λογαριασμοί τους
στα μέσα κοινωνικής
δικτύωσης [5] δείχνουν
ότι ορισμένες από αυτές
ενδέχεται να έχουν
διαπράξει εγκλήματα
ακόμη και πέρα από την
πράξη συμμετοχής σε μια
δολοφονική τρομοκρατική
οργάνωση.
Σύμφωνα με κάποιες
εκτιμήσεις, οι
υποστηριζόμενες από τις
ΗΠΑ κουρδικές δυνάμεις
στην ανατολική Συρία
κρατούν [φυλακισμένους]
τώρα περισσότερους από
χίλιους Δυτικούς άνδρες
και γυναίκες όπως την
Begum και τον σύντροφό
της, μαζί με πολλά
παιδιά, σε φυλακές και
στρατόπεδα. Οι Ηνωμένες
Πολιτείες έχουν πιέσει
τους Ευρωπαίους
συμμάχους τους να
δικάσουν αυτούς τους
κρατουμένους στις χώρες
καταγωγής τους. Νωρίτερα
φέτος, ο πρόεδρος των
ΗΠΑ, Donald Trump,
έγραψε στο Τουίτερ [6]
ότι η Γαλλία, η Γερμανία,
το Ηνωμένο Βασίλειο και
άλλες χώρες θα έπρεπε να
επαναπατρίσουν και να
διώξουν [ποινικά] τους
800 άνδρες από την
Ευρώπη που είναι μεταξύ
των κρατουμένων μαχητών.
Διαφορετικά,
προειδοποίησε ο Trump,
οι άνδρες θα
απελευθερωθούν και
πιθανότατα θα
επιστρέψουν στην Ευρώπη
για να διαπράξουν νέες
φρικαλεότητες εκεί. (Ο
Trump, από την πλευρά
του, αντιτίθεται στον
επαναπατρισμό της
24χρονης Hoda Muthana, η
οποία ταξίδεψε στην
Συρία από την Αλαμπάμα
το 2014 και της οποίας
το διαβατήριο ανακλήθηκε
από την διοίκηση του
Ομπάμα το 2016).
Οι ευρωπαϊκές
κυβερνήσεις δεν
συγκινήθηκαν, κυρίως
επειδή η διαδικασία της
παραπομπής
επαναπατρισμένων του
ISIS σε δίκη απέχει πολύ
από το να είναι απλή. Σε
ορισμένες χώρες, το
ταξίδι στο εξωτερικό για
συμμετοχή στις
εξεγέρσεις στην Συρία
και την Βόρεια Αφρική
δεν ήταν πάντα
εγκληματική πράξη. Η
Σουηδία, για παράδειγμα,
ποινικοποίησε τέτοια
ταξίδια μόλις το 2016,
πράγμα που σημαίνει ότι
οποιοσδήποτε Σουηδός
κάτοικος που ταξίδευε
πριν από τότε, θα
μπορούσε να κατηγορηθεί
μόνο για συγκεκριμένα
εγκλήματα που
διαπράχθηκαν στην ζώνη
των συγκρούσεων. Ωστόσο,
οι αποδείξεις των
αδικημάτων που
διαπράττονται στην ζώνη
συγκρούσεων είναι
δύσκολο να συγκεντρωθούν,
παρά την αυξανόμενη
χρήση μαρτυριών
προσφύγων και
αποδεικτικών στοιχείων
που συλλέγονται από
λογαριασμούς μέσων
κοινωνικής δικτύωσης. Οι
περισσότερες ευρωπαϊκές
χώρες δεν επιτρέπουν την
προδικαστική φυλάκιση
για περισσότερες από δύο
έως 14 ημέρες, και η
παρακολούθηση μεγάλου
αριθμού ελεύθερων
ύποπτων για
παρατεταμένες χρονικές
περιόδους έχει
αποδειχθεί δύσκολη.
Ακόμα και όταν οι
εθελοντές του ISIS
καταδικάζονται,
δημιουργούν πρόβλημα για
τις ευρωπαϊκές φυλακές,
οι οποίες πρέπει
ακολούθως να
διαχειριστούν έναν
πληθυσμό φανατικών που
προσηλυτίζουν.
Για όλους αυτούς τους
λόγους, οι ευρωπαϊκές
κυβερνήσεις προτιμούν να
αναθέτουν εξωτερικά τις
διώξεις όποτε είναι
δυνατόν. «Οι ξένοι
μαχητές θα πρέπει να
προσαχθούν στην
δικαιοσύνη σύμφωνα με
την κατάλληλη νομική
διαδικασία στην πιο
κατάλληλη δικαιοδοσία»,
δήλωσε [7] ένας
εκπρόσωπος της
Βρετανίδας πρωθυπουργού
Theresa May -με άλλα
λόγια, όχι στο Ηνωμένο
Βασίλειο. Το Υπουργείο
Εξωτερικών της Γερμανίας
αναγνώρισε ότι οι
Γερμανοί υπήκοοι που
έχουν απομείνει στην
Συρία θα πρέπει, κατ’
αρχήν, να μεταφερθούν
στην πατρίδα τους, αλλά
ο υπουργός Εξωτερικών
της χώρας Heiko Maas
δήλωσε [8] ότι,
δεδομένης της ασταθούς
κατάστασης ασφαλείας, ο
επαναπατρισμός των
κρατουμένων θα ήταν «εξαιρετικά
δύσκολο» να οργανωθεί.
Οι αυστριακές Αρχές
δήλωσαν ότι είναι πολύ
επικίνδυνο [9] να
αποστείλουν προξενικούς
υπαλλήλους για να
συλλέξουν Αυστριακούς
πολίτες από κέντρα
κράτησης και
καταυλισμούς IDP στην
Συρία. Τον Φεβρουάριο, η
Γαλλία ανακοίνωσε ότι 14
Γάλλοι πολεμιστές του
ISIS που βρίσκονται υπό
κράτηση στην ανατολική
Συρία θα σταλούν στο
Ιράκ για δίκη.
Ένας στρατιώτης των
Συριακών Δημοκρατικών
Δυνάμεων με δύο
φερόμενους ως μαχητές
του ISIS κρατούμενους,
βόρεια της Raqqa, στην
Συρία, τον Μάρτιο του
2017. RODI SAID/REUTERS
-----------------------------------------------------------------
Αλλά η εξωτερική ανάθεση
(outsourcing) της
δικαιοσύνης με αυτόν τον
τρόπο είναι προβληματική.
Ο ευρωπαϊκός νόμος
απαγορεύει την έκδοση
υπόπτων για να δικαστούν
σε χώρες όπου ενδέχεται
να αντιμετωπίσουν την
θανατική ποινή ή να
υποβληθούν σε απάνθρωπες
συνθήκες φυλάκισης. Δεν
υπάρχουν σαφή στατιστικά
στοιχεία για τον αριθμό
των Δυτικών πολιτών που
έχουν δικαστεί στο Ιράκ
ή τι καταδίκες υπέστησαν,
αλλά οι δημοσιογράφοι
που παρακολούθησαν
δικαστικές διαδικασίες
στην Βαγδάτη ανέφεραν
[10] βιαστικές δίκες που
διαρκούν μόλις δέκα
λεπτά. Οι άνδρες και οι
γυναίκες που
καταδικάζονται σε θάνατο
εκτελούνται επί τόπου.
Τρεις Βέλγοι και
τουλάχιστον 11 Γάλλοι
πολίτες [11]
καταδικάστηκαν σε θάνατο
στην κρεμάλα. Η γαλλική
κυβέρνηση τον Ιανουάριο
υποσχέθηκε να παρέμβει
για να αποτρέψει την
θανατική ποινή για τους
πολίτες της, αλλά
συνεχίζει να επιμένει
ότι πρέπει να δικαστούν
εκεί όπου έχουν
διαπραχθεί τα εγκλήματά
τους. Εν τω μεταξύ, η
γερμανική κυβέρνηση
κατάφερε να μετατρέψει
την θανατική ποινή μιας
γυναίκας [12] σε ισόβια
φυλάκιση. Οι Αρχές της
υπό κουρδική διοίκηση
βορειοανατολικής Συρίας,
όπου δεν υπάρχει
θανατική ποινή, δίωξαν [ποινικά]
επίσης χιλιάδες
αιχμαλωτισθέντες μαχητές
του ISIS [13], αλλά
προειδοποιούν ότι δεν
έχουν την ικανότητα να
αντιμετωπίσουν τόσους
πολλούς κρατούμενους.
Οι εναλλακτικές
προτάσεις θέτουν τα δικά
τους προβλήματα. Η
σουηδική κυβέρνηση
πρότεινε [14] την
σύσταση ενός διεθνούς
δικαστηρίου ειδικά για
τους μαχητές του ISIS.
Δεν είναι όμως σαφές το
πού θα έχει την έδρα του
ένα τέτοιο δικαστήριο,
πώς θα μετακινηθούν οι
ύποπτοι για να δικαστούν
ή αν το δικαστήριο θα
μπορούσε να
αντιμετωπίσει το βάρος
μιας υπόθεσης αρκετών
χιλιάδων υπόπτων που
κατηγορούνται για
εγκλήματα κατά της
ανθρωπότητας. Η εμπειρία
παρόμοιων δικαστηρίων
για εγκλήματα κατά της
ανθρωπότητας στην
Ρουάντα και την πρώην
Γιουγκοσλαβία δείχνει
ότι η δίκη θα ήταν
χρονοβόρα και δαπανηρή.
Επιπλέον, οι ευρωπαϊκές
κυβερνήσεις έχουν
αρχίσει να αποστερούν
τους ταξιδιώτες του ISIS
από την ιθαγένειά τους
για να τους αποτρέψουν
από το να επιστρέψουν
στην πατρίδα τους. Μια
εβδομάδα μετά την
διαπίστωση ότι η Shamima
Begum βρέθηκε σε
στρατόπεδο IDP της
Συρίας, ο Βρετανός
υπουργός Εσωτερικών,
Sajid Javid, ανακάλεσε
το διαβατήριό της. Ο
Javid ισχυρίστηκε ότι η
Begum ήταν επιλέξιμη για
υπηκοότητα Μπαγκλαντές,
δεδομένου ότι η μητέρα
της διέθετε διαβατήριο
του Μπαγκλαντές και,
συνεπώς, δεν θα γινόταν
άπατρις. Οι αξιωματούχοι
του Μπαγκλαντές, ωστόσο,
αρνήθηκαν ότι η Begum
είχε δικαίωμα στην
ιθαγένεια [αυτή]. Ακόμη
και αν η Begum ήταν σε
θέση να μετακομίσει στο
Μπαγκλαντές, πιθανότατα
θα αντιμετώπιζε την
θανατική ποινή [15]
επειδή εντάχθηκε στο
ISIS. Σε δύο ακόμα
Βρετανίδες νύφες
τζιχαντιστών που έφυγαν
για να παντρευτούν
μαχητές του ISIS, τις
αδερφές Reema και Zara
Iqbal, τα διαβατήριά
τους έχουν επίσης
ανακληθεί. Οι αδελφές
μπορεί να είναι
επιλέξιμες για
πακιστανική υπηκοότητα,
αλλά τα πέντε παιδιά
τους, που γεννήθηκαν υπό
την κυριαρχία του ISIS,
είναι πιθανόν απάτριδες.
Σύμφωνα με [την
εφημερίδα] The
Independent [16],
τουλάχιστον 150 Βρετανοί
έχουν απογυμνωθεί από
την ιθαγένειά τους από
το 2010, αν και δεν
είναι σαφές πόσες
περιπτώσεις συνδέονται
άμεσα με την συριακή
διαμάχη. Η Αυστραλία, το
Βέλγιο, η Δανία και οι
Ηνωμένες Πολιτείες είναι
επίσης γνωστό ότι έχουν
ανακαλέσει την ιθαγένεια
μελών και στρατολόγων
του ISIS˙ πολλές άλλες
χώρες,
συμπεριλαμβανομένης της
Αυστρίας, της Γερμανίας
και της Ελβετίας, είτε
εξέτασαν την εφαρμογή
του μέτρου είτε ψήφισαν
νόμους που τους
επέτρεπαν να το πράξουν.
Η απογύμνωση των
ταξιδιωτών του ISIS από
τα διαβατήριά τους
εξυπηρετεί δύο σκοπούς.
Το πρώτο είναι εκδίκηση.
«Αυτοί οι άνθρωποι πήγαν
να πολεμήσουν ενάντια
στην δημοκρατία, την
ελευθερία και για ό, τι
υπερασπίζεται η Δανία,
και δεν ανήκουν στην
Δανία», δήλωσε η Inger
Stojberg, υπουργός
Μετανάστευσης της Δανίας
[17], τον Μάρτιο. Αυτό
το συναίσθημα είναι
κοινό σε μεγάλο μέρος
της Ευρώπης. Το δεύτερο
πλεονέκτημα είναι
έλεγχος του φόρτου των
υποθέσεων, δεδομένου ότι
το κόστος παρακολούθησης
των επαναπατριζόμενων
ήδη πιέζει τους πόρους
των ευρωπαϊκών
οργανισμών επιτήρησης
και αντιτρομοκρατίας.
Βεβαίως, τα δικαστήρια
στην Ευρώπη έχουν συχνά
ανακαλέσει την ιθαγένεια
ατόμων που έχουν
καταδικαστεί για σοβαρά
εγκλήματα όπως η
τρομοκρατία, υπό τον όρο
ότι οι καταδικασθέντες
είχαν διπλή υπηκοότητα.
Σε περιπτώσεις όπως της
Begum, ωστόσο, τα κράτη
εφαρμόζουν το μέτρο
προληπτικά για να
αποφύγουν να βάλουν καν
τους υπόπτους σε δίκη.
Η ανάκληση της
ιθαγένειας των
ταξιδιωτών του ISIS
εγείρει νομικά ερωτήματα
και είναι κακή πολιτική.
Ο διεθνής νόμος για τα
ανθρώπινα δικαιώματα
προβλέπει ότι ο καθένας
έχει το δικαίωμα σε μια
ιθαγένεια και ότι κανείς
δεν μπορεί να στερηθεί
την ιθαγένειά του, αν
αυτό θα τον καθιστούσε
απάτριδα. Οι
περισσότεροι εθνικοί
νόμοι, επιπλέον, δεν
επιτρέπουν την
απογύμνωση ατόμων από
την εθνικότητά τους με
απλή διοικητική πράξη.
Σε ορισμένες περιπτώσεις,
οι Αρχές ήταν ελλιπώς
επιμελείς στο να
διασφαλίσουν ότι το
συγκεκριμένο άτομο έχει
έγκυρη αξίωση για
ιθαγένεια αλλού. Στα
τέλη του 2018, για
παράδειγμα, ένας
Βρετανός δικαστής
εμπόδισε την απόφαση της
κυβέρνησης να
αποστερήσει από δύο
τζιχαντιστές τα
διαβατήριά τους,
διαπιστώνοντας ότι δεν
είχαν έγκυρη εναλλακτική
υπηκοότητα. Ως
αποτέλεσμα, τα ευρωπαϊκά
και αμερικανικά
δικαστήρια ενδέχεται να
εμποδίσουν ή να
ανατρέψουν το μέτρο σε
άλλες περιπτώσεις.
Επιπλέον, η παρεμπόδιση
της επιστροφής των
ταξιδιωτών του ISIS με
την ανάκληση της
ιθαγένειάς τους δεν
κάνει τίποτα για
επιφέρει δικαιοσύνη
στους εκτιμώμενους [18]
1.200 πολίτες της
Ευρωπαϊκής Ένωσης που
πολέμησαν στην Συρία και
το Ιράκ και έχουν ήδη
επιστρέψει στην πατρίδα
τους. Λίγοι από αυτούς
τους επαναπατριζόμενους
έχουν διωχθεί [ποινικά].
Πέρυσι, μια πρόσφυγας
Yazidi, που κρατείτο από
το ISIS ως σεξουαλική
σκλάβα, είπε στο BBC
[19] ότι είχε πετύχει
τον πρώην βασανιστή της
έξω από ένα σούπερ
μάρκετ στην Γερμανία.
Παιδιά σε ένα στρατόπεδο
IDP στην βορειοανατολική
Συρία, τον Μάρτιο του
2019. ISSAM ABDALLAH /
REUTERS
------------------------------------------------------------
Ούτε η αποστέρηση των
ατόμων από τα διαβατήριά
τους αντιμετωπίζει την
δυσχερή κατάσταση των
παιδιών που γέννησαν ενώ
βρίσκονταν σε εδάφη
ελεγχόμενα από το ISIS.
Το ISIS δεν εξέδωσε
έγκυρα διαβατήρια και τα
παιδιά που γεννήθηκαν
στην επικράτειά του
είναι de facto απάτριδες.
Καμία από τις γεννήσεις
δεν ήταν νόμιμα
εγγεγραμμένη, και πολλά
ορφανά παιδιά βρίσκονται
υπό την φροντίδα
γυναικών που δεν είναι
οι μητέρες τους. Οι
πολυγαμικοί και κατά
σειράν γάμοι καθιστούν
δύσκολη την εγκαθίδρυση
της γονικής συγγένειας,
χωρίς την οποία δεν
μπορεί να προσδιοριστεί
ο ισχυρισμός περί
ιθαγένειας.
Ακόμα, η Σουηδία
πρόσφατα επαναπάτρισε τα
επτά ορφανά παιδιά ενός
γνωστού μαχητή του ISIS,
του Michael Skramo,
υποχωρώντας στην πίεση
των παππούδων των
παιδιών. Η Γαλλία είχε
αρχικά προγραμματίσει
[20] να επαναπατρίσει
περίπου 150 παιδιά
Γάλλων τζιχαντιστών από
την Συρία και το Ιράκ,
αλλά η κυβέρνηση,
πιθανώς φοβούμενη μια
δημόσια κατακραυγή, έχει
δεχθεί μόνο λίγα από
αυτά. Άλλες κυβερνήσεις
ήταν ακόμη λιγότερο
επιεικείς. Οι
στρατολογημένοι του ISIS
«έστρεψαν την πλάτη τους
στην Δανία», είπε [17] η
Inger Stojberg, υπουργός
Μετανάστευσης της Δανίας,
«οπότε δεν υπάρχει
κανένας λόγος τα παιδιά
τους να είναι πολίτες».
Δεν υπάρχουν εύκολες
λύσεις για την
αντιμετώπιση των
αμέτρητων μαχητών του
ISIS -από την Ευρώπη και
αλλού- που τώρα
βρίσκονται υπό κράτηση
από τις κουρδικές
δυνάμεις που
υποστηρίζονται από τις
ΗΠΑ. Όμως, η κατάσταση
είναι εξαιρετικά ασταθής,
και το να αφεθούν οι
οικογένειες του ISIS σε
στρατόπεδα και φυλακές ή
να παραδοθούν στο Ιράκ
για εκτέλεση, ίσως να
μην είναι μια βιώσιμη
τακτική για πολύ
περισσότερο. Στην
συριακή επαρχία Idlib,
τζιχαντιστικές ομάδες -συμπεριλαμβανομένων
ορισμένων που είναι
ευθυγραμμισμένες με το
ISIS- εξακολουθούν να
διεξάγουν έναν ανταρτικό
πόλεμο κατά του
καθεστώτος του Σύρου
προέδρου Μπασάρ αλ-Ασαντ
και μπορεί να
αποφασίσουν να γεμίσουν
τις τάξεις τους
απελευθερώνοντας μαχητές
του ISIS από κουρδικές
φυλακές. Οι αριθμοί
στρατιωτικών δυνάμεων
των ΗΠΑ στην Συρία έχουν
μειωθεί [21] και, σε
περίπτωση αποχώρησης των
ΗΠΑ, η Τουρκία και το
καθεστώς Assad ενδέχεται
να επιτεθούν στις
κουρδικές δυνάμεις, οι
οποίες ίσως να μην είναι
πλέον σε θέση να
επιβλέπουν τους
κρατούμενους.
Το να αφεθούν παιδιά
πίσω σε αυτό που
παραμένει μια ζώνη
πολέμου δεν είναι μια
αποδεκτή επιλογή.
Τουλάχιστον σε αυτήν την
περίπτωση, ο Trump είχε
δίκιο: Οι ευρωπαϊκές
κυβερνήσεις πρέπει να
φέρουν τους πολίτες τους
στην πατρίδα τους και να
διώξουν ποινικά εκείνους
που διέπραξαν εγκλήματα
και θηριωδίες.
H JYTTE KLAUSEN είναι
καθηγήτρια Διεθνούς
Συνεργασίας στην έδρα
Lawrence A. Wien στο
Πανεπιστήμιο Brandeis
και τοπική συνεργάτις
στο Κέντρο Ευρωπαϊκών
Μελετών του Χάρβαρντ.
Foreign Affairs
http://www.foreignaffairs.gr/articles/72329/jytte-klausen/oi-tzixantistes-kateythynontai-stis-patrides-toys?page=show
https://www.foreignaffairs.com/articles/europe/2019-06-06/jihadists-head-home
|
|
Greek Finance Forum |
|
Σχόλια Χρηστών |
|
|
|
|
|
|