Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει ο ΣΚΑΙ, στο κείμενο συμπερασμάτων ο ΟΗΕ «αναγνωρίζει» ότι στην τότε Γιουγκοσλαβία «η λατινοποίηση του σερβοκροατικού και του μακεδονικού κυριλλικού αλφαβήτου χρησιμοποιείται επί καιρό σε επίσημα γεωγραφικά λεξικά και χάρτες».

Με βάση αυτή την παραδοχή, «συνιστά» τα συστήματα που αναφέρονται στο παράρτημα του ψηφίσματος «να υιοθετηθούν ως διεθνή συστήματα για τη λατινοποίηση των Σερβοκροατικών και Μακεδονικών γεωγραφικών ονομασιών στη Γιουγκοσλαβία».

Μολονότι στο κείμενο συμπερασμάτων δεν γίνεται ευθεία αναφορά σε «μακεδονική γλώσσα», αυτό φαίνεται να συμβαίνει στα δημοσιευμένα τεχνικά έγγραφα που συνοδεύουν την έκθεση.

Συγκεκριμένα, στον κατάλογο των επίσημων γλωσσών που παρουσίασε η Αυστρία, η «μακεδονική» αναγράφεται μαζί με την σερβοκροατική και την σλοβενική ως οι τρεις γλώσσες που ομιλούνται στην Γιουγκοσλαβία.

 

Ακόμα εκτενέστερη αναφορά σε «μακεδονική γλώσσα» γίνεται στην τεχνική έκθεση που παρουσίασε η ίδια η Γιουγκοσλαβία, η οποία πάντως προωθούσε από την δεκαετία του 1940 την ιδέα της δικής της «Μακεδονίας».

Το γιουγκοσλαβικό κείμενο αναλύει πως το κυριλλικό αλφάβητο που χρησιμοποιείται στην «μακεδονική γλώσσα αποτελείται από 31 χαρακτήρες και 31 ήχους», και συνεπώς διαφέρει ελαφρώς από το κυριλλικό αλφάβητο της σερβοκροατικής γλώσσας, το οποίο αριθμεί 30 χαρακτήρες και ήχους.

Το ζήτημα πλέον είναι η ερμηνεία.

Ο κ. Κοτζιάς υποστηρίζει ότι η ένταξη της «μακεδονικής γλώσσας» στους καταλόγους του ΟΗΕ οδήγησε σε de facto αναγνώρισή της, προσθέτοντας μάλιστα πως η Ελλάδα έθεσε το εν λόγω ζήτημα στον Οργανισμό το 2010 για να λάβει απάντηση πως το θέμα έχει ήδη διευθετηθεί.

Ο κ. Μπαμπινιώτης από την πλευρά του, που συμμετείχε στην ελληνική αντιπροσωπεία στη διάσκεψη του 1977, αντιτείνει ότι αντικείμενο των εργασιών ήταν αμιγώς η εφαρμογή του λατινικού αλφαβήτου σε μη λατινογενείς γλώσσες για την τυποποίηση γεωγραφικών ονομάτων.

Συνεπώς, συμπληρώνει, δεν υπάρχει αναγνώριση «μακεδονικής γλώσσας».

Η έκθεση του ΟΗΕ ΕΔΩ
Τα τεχνικά έγγραφα ΕΔΩ