----------------
Τον Απρίλιο του 2018,
πήγα στην Ράκκα της
Συρίας για πρώτη φορά
από τότε που έκανα
ρεπορτάζ οκτώ μήνες
νωρίτερα για τη μάχη που
ελευθέρωσε την πόλη από
το Ισλαμικό Κράτος,
γνωστό και ως ISIS.
Μέχρι τον Απρίλιο, η
Raqqa δεν αντηχούσε από
βλήματα όλμων αλλά από
τρυπάνια και
κροταλίσματα γεννητριών
καθώς οι κάτοικοι της
πόλης ξέθαβαν τα
υπολείμματα των σπιτιών
τους από τα ερείπια που
τα είχαν κατακλύσει. Μια
πόλη που κάποτε
κατοικείτο από
φαντάσματα τώρα
σιγά-σιγά γυρνούσε πίσω
στην ζωή, με την καθαρή
δύναμη της βούλησης και
του σθένους.
Μια τάξη στην Raqqa, τον
Νοέμβριο του 2018. ABOUD
HAMAM/REUTERS
-----------------------------------------------------------
Καθώς έφτασα στην πόλη,
βρήκα ένα θέαμα
ιδιαίτερα παράξενο. Εκεί
σε έναν δρόμο γεμάτο
θρυμματισμένα κτίρια
υπήρχε μια μαύρη,
περήφανα κρεμασμένη
πινακίδα, πίσω από την
οποία ένας νεαρός άνδρας
καθόταν μπροστά σε
δεκάδες γυάλινες φιάλες:
Ένα κατάστημα αρωμάτων,
η μοναδική βιτρίνα
καταστήματος που ήταν
ανοιχτό στον δρόμο.
Ποιος, απ’ όλο τον κόσμο,
θα άνοιγε ένα κατάστημα
αρωμάτων σε μια πόλη που
είχε μόλις βγει από τη
μαύρη κουρτίνα του
πολέμου και της
διακυβέρνησης του ISIS;
Ένας τόπος που
χρειαζόταν
κατασκευαστικές εταιρίες
και παντοπωλεία και
φαρμακεία, σίγουρα -αλλά
άρωμα;
Μερικούς μήνες αργότερα,
ο νέος επιχειρηματίας
αρωμάτων θα μου έλεγε
την δική του ιστορία
καταστροφής και
αναβίωσης. Ήταν μια
ιστορία που είχα ακούσει
σε πολλές επισκέψεις,
από δεκάδες πολίτες της
Raqqa που νεκρανάσταιναν
την πόλη τους: Μια
μοδίστρα που τώρα έχει
ένα κατάστημα με
πιτζάμες, μια δασκάλα
που ξανακτίζει το
σχολείο της, και μια
κομμώτρια που τώρα έχει
το δικό της κομμωτήριο
στο κέντρο της πόλης. Η
Raqqa προχωράει μπροστά,
μου είπαν οι πολίτες της,
ξαναβρίσκοντας την ζωή
αργά, παρά τη μεγάλη
ευθραυστότητα και τα
τεράστια εμπόδια. Οι
νέοι που δεν έχουν
εγκαταλείψει την πόλη
τους ή την κοινωνία τους,
ηγούνται αυτής της
αναβίωσης. Και οι νεαρές
γυναίκες βρίσκονται στο
κέντρο της.
Από τις πέντε επισκέψεις
μου στην βορειοανατολική
Συρία από τον Αύγουστο
του 2017, κατέληξα στο
συμπέρασμα ότι η
πολιτική των ΗΠΑ στην
βορειοανατολική Συρία
λειτουργεί. Μια
μετριοπαθής επένδυση των
δολαρίων των Αμερικανών
φορολογουμένων επέτρεψε
να διατηρηθεί μια
εύθραυστη σταθερότητα σε
ένα μέρος που κάποτε
χρησίμευε ως η
πρωτεύουσα του
εξτρεμισμού. Το ISIS
παρέμεινε υπό πίεση, τα
σχολεία είναι ανοιχτά
και οι καταστηματάρχες
φέρνουν το κέντρο της
πόλης πίσω στην ζωή. Οι
Ηνωμένες Πολιτείες
βοήθησαν να νικηθεί το
ISIS και απέτρεψαν την
αναζωπύρωσή του, και δεν
το έκαναν μόνο με άμεση
αμερικανική στρατιωτική
δέσμευση, αλλά βοηθώντας
μια συνεργατική δύναμη –μια
δύναμη της οποίας τα
νεκροταφεία γεμίζουν με
τους λευκούς μαρμάρινους
τάφους νέων ανθρώπων που
έδωσαν την ζωή τους
μαχόμενοι το λεγόμενο
Ισλαμικό Κράτος.
Τα συντρίμμια του
πολέμου της Συρίας είναι
ορατά από την στιγμή που
εισέρχεστε στην πόλη
Raqqa -και το ίδιο είναι
και το βουητό μιας νέας
κανονικότητας, γεμάτης
με καταστήματα,
εστιατόρια και τώρα
κίνηση στους δρόμους.
Αυτή η κανονικότητα
είναι ίσως το πιο
αξιόλογο θέαμα της πόλης.
Η απώλειά της
τρομοκρατεί έναν λαό που
την έχτισε στην πλάτη
της μάχης κατά του ISIS.
Και κρέμεται στην
ζυγαριά καθώς τα
γεγονότα επί του εδάφους
στην Ουάσιγκτον
διαμορφώνουν τα γεγονότα
επί του εδάφους στην
Συρία.
ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ
Η ανοικοδόμηση της Raqqa
είναι υποχρηματοδοτημένη,
ελλιπής και ατελής. Αλλά
η πρόοδος είναι
πραγματική, και δεν
είναι απλά η δουλειά των
ανδρών. Οι γυναίκες
είναι έξω, και
συμμετέχουν στην ηγεσία
της πόλης τους.
Η Hawla είναι μια τέτοια
γυναίκα. Την συνάντησα
για πρώτη φορά τον
Απρίλιο, όταν ο
συνάδελφός μου και εγώ
μπήκαμε στο κατάστημά
της με τις πιτζάμες και
την βλέπω ξανά κάθε φορά
που επιστρέφω.
Η Hawla είπε ότι μαχητές
του ISIS συνήθιζαν να
έρχονται στην πόρτα της
ζητώντας της να ράβει τα
ρούχα τους, κάτι που
αρνήθηκε να κάνει γιατί
δεν υποστήριζε ούτε
αυτούς ούτε την
ιδεολογία τους. «Τους
είπα ότι ήμουν άρρωστη».
Κρατούσε τις κόρες της
κλεισμένες μέσα, ειδικά
αφότου μια από αυτές
σχεδόν συνελήφθη από το
ISIS επειδή βρισκόταν
στον δρόμο φορώντας ένα
σετ πιτζάμες με ένα
χαμογελαστό πρόσωπο πάνω
τους.
Στο κατάστημα της Hawla
τον περασμένο Αύγουστο
συνάντησα δυο φοιτήτριες,
αμφότερες νεαρές
γυναίκες, που επαινούσαν
τους Αμερικανούς και
είπαν ότι ήλπιζαν να
μείνουν. Η παρουσία των
ΗΠΑ, μου είπαν οι
φοιτήτριες, παρείχε το
αόρατο πεδίο ισχύος που
κρατούσε το ISIS κάτω
και τους Ρώσους, τους
Ιρανούς και τους
Τούρκους σε απόσταση.
Με μόνο λίγες χιλιάδες
στρατιώτες στο έδαφος
στην βορειοανατολική
Συρία, οι Ηνωμένες
Πολιτείες είναι σχεδόν
αόρατες σε τοπικό
επίπεδο, αλλά έχουν
αποδώσει πραγματικά
αποτελέσματα. Η παρουσία
τους παρείχε την
απαιτούμενη σταθερότητα
για να είναι
αποτελεσματικές οι
τοπικές δυνάμεις -το
είδος [των τοπικών
δυνάμεων] που οι
προηγούμενες
αμερικανικές διοικήσεις
αγωνίστηκαν να
παροτρύνουν να
δημιουργηθούν σε μέρη
όπως το Ιράκ και το
Αφγανιστάν- για να
κάνουν το έργο που καμία
δύναμη ξηράς των ΗΠΑ δεν
μπορεί να κάνει. Αυτές
οι τοπικές δυνάμεις
είναι επιφορτισμένες με
την διατήρηση της
κλονισμένης ειρήνης στην
θέση της, έτσι ώστε οι
μητέρες όπως η Hawla να
μπορούν να
ανοικοδομήσουν την
κοινωνία τους και να
πολεμήσουν τον
εξτρεμισμό.
Η Hawla είχε φύγει από
την Raqqa για μια
κοντινή πόλη ήδη
απελευθερωμένη από το
ISIS από το 2017. Στις
αρχές του περασμένου
έτους, επέστρεψε. Οι
δουλειές πήγαιναν αργά,
αλλά ο πατέρας της την
ενθάρρυνε να μην
εγκαταλείψει. Αυτό που
κινείται πολύ πιο
γρήγορα από την δουλειά
της, λέει, είναι ο
ρυθμός της αλλαγής στην
πόλη της.
«Υπάρχουν καλές
ευκαιρίες για δουλειά˙ η
πόλη βελτιώνεται,
περισσότερα μπάζα
απομακρύνονται, υπάρχουν
περισσότερες θέσεις
εργασίας. Και οι
γυναίκες είναι παντού»,
μου είπε η Hawla. Στην
πραγματικότητα, είχα
εντοπίσει δύο γυναίκες
που εργάζονταν στις
δυνάμεις ασφαλείας της
Raqqa καθώς
εισερχόμασταν στην πόλη
μέσω ενός από τα πολλά
σημεία ελέγχου.
Η Fatima, μια κομμώτρια
με την οποία συναντήθηκα
τον Απρίλιο, είναι μια
γυναίκα επιχειρηματίας
της οποίας η
επιχειρηματική
δραστηριότητα είναι
ακμάζουσα. Εκείνη την
εποχή δούλευε σε ένα από
τα λίγα κομμωτήρια που
άνοιξαν στην πόλη.
Χτένιζε γυναικεία μαλλιά
καθ’ όλη την
διακυβέρνηση του ISIS
στην Raqqa. Κάποιες
σύζυγοι του ISIS -συμπεριλαμβανομένης,
όπως λέει, μιας
Αμερικανίδας που
συνήθιζε να δείχνει τις
φωτογραφίες της από τις
Ηνωμένες Πολιτείες, την
«χώρα του Kafir», στο
τηλέφωνό της- ήταν
τακτικές στο κομμωτήριό
της. Η Φατιμά μού είπε
ότι σταμάτησε να
ανησυχεί ότι η Hisbah, ή
αλλιώς η θρησκευτική
αστυνομία, θα την
συλλάβει όταν άρχισε να
φτιάχνει τα μαλλιά των
γυναικών αξιωματικών
παράλληλα με των συζύγων.
«Με έπαιρναν το απόγευμα
και ήμουν έξω κατά το
βράδυ», είπε για τις
σύντομες συλλήψεις της,
σημειώνοντας ότι την
άφηναν εγκαίρως για να
φτιάξει τα μαλλιά των
συζύγων του ISIS την
επόμενη μέρα.
Η Φατιμά ήθελε δύο
πράγματα, μου είπε τον
Απρίλιο. Το ένα ήταν η
ασφάλεια και ο
τερματισμός του πολέμου.
Το άλλο ήταν να έχει το
πιο διάσημο κομμωτήριο
στην Raqqa. Όταν την
είδα και πάλι τέσσερις
μήνες αργότερα, το
κομμωτήριο όπου δούλευε
βούιζε, γεμάτο γυναίκες
που έφτιαχναν τα μαλλιά
τους και βελτίωναν το
μακιγιάζ τους. Πήγαμε
στις βιτρίνες απέναντι
για να μιλήσουμε, μόνο
για να μας διακόπτουν
τακτικά υπάλληλοι με
ερωτήσεις ή πελάτες που
ήθελαν συμβουλές για τις
ανάγκες των επερχόμενων
γάμων τους. Μέχρι τον
Δεκέμβριο ήταν πια πολύ
απασχολημένη για να
καθηλωθεί για μια
συνέντευξη δέκα λεπτών:
Είχε εξοικονομήσει
χρήματα και άνοιξε το
δικό της κομμωτήριο,
όπως ήλπιζε, και η μόνη
της εστίαση ήταν στην
ανάπτυξη της επιχείρησής
της.
Μια γυναίκα πουλάει
ρούχα σε ένα δρόμο στην
Raqqa, τον Μάιο του
2018. REUTERS
-----------------------------------------------------------------
Το περασμένο καλοκαίρι
παρακολούθησα την ίδρυση
του Συμβουλίου Γυναικών
της Raqqa, ενός
οργανισμού που
υποστηρίζει τις
οικονομικές και
κοινωνικές
δραστηριότητες των
τοπικών γυναικών. Πήγα
περιμένοντας μια
φανταχτερή εκδήλωση
δημιουργημένη από και
για τους αλλοδαπούς. Αντ’
αυτού δεν είδα καθόλου
Αμερικανούς, μόνο Σύρους
(συμπεριλαμβανομένης
μιας νεαρής γυναίκας που
φορούσε το τότε διαβόητο
παλτό Zara που έγραφε
στην πλάτη «I really
don’t care do U?» [«πραγματικά
δεν με νοιάζει, εσένα;»]).
Τον Δεκέμβριο μοιράστηκα
έναν ήσυχο καφέ με δύο
γυναίκες από το
συμβούλιο. Αμφότερες
προέρχονταν από την
Raqqa και δεν είχαν
εργαστεί έξω από το
σπίτι ποτέ πριν.
«Ποιος προσέχει τα
παιδιά σας;» ρώτησα,
καθώς ένα ζωηρό μικρό
παιδί χοροπηδούσε γύρω
από τα γόνατα της μιας
γυναίκας. Η γυναίκα, που
δεν ήθελε να δημοσιευθεί
το όνομά της, είπε ότι
είχε μόλις τελειώσει μια
δεκαήμερη εκπαίδευση από
το συμβούλιο που την
προετοίμασε για να
διαχειριστεί τα
οικονομικά της και να
αναζητήσει τον δικό της
βιοπορισμό.
«Η πεθερά μου», είπε η
γυναίκα. «Μου είπε, "Πήγαινε,
θα προσέχω τα παιδιά".
Μου είπε, "Ποτέ δεν
είχαμε τέτοιες ευκαιρίες
στην γενιά μας"».
ΜΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΩΝ ΗΠΑ
Οι Αμερικανοί έχουν
παραβλέψει σε μεγάλο
βαθμό τις πολλές
προόδους -αβέβαιες όπως
είναι- στις
βορειοανατολικές
συριακές πόλεις από τη
Manbij έως την Tabqa,
την Raqqa και το Kobani
και την Qamishli. Οι
εγχώριες υποθέσεις
φαίνεται να έχουν αφήσει
ελάχιστο μερίδιο για
σκέψη ή προσοχή για
οτιδήποτε πέρα από τα
σύνορα των ΗΠΑ. Υπάρχουν
όμως και άλλοι αρνητικοί
παράγοντες. Η μάχη για
την απελευθέρωση της
περιοχής από το ISIS
ήταν αιματηρή. Η Τουρκία
έχει καταστήσει σαφή την
συνεχή ενόχλησή της με
τους Σύρους Κούρδους
μαχητές που ηγήθηκαν στη
μάχη στο Κομπάνι και
πέραν αυτού˙ και το Ιράκ
και το Αφγανιστάν
δίδαξαν τις Ηνωμένες
Πολιτείες να μένουν
εκτός των πολέμων στη
Μέση Ανατολή. Σήμερα,
πάρα πολλοί Αμερικανοί
έχουν μάθει το μάθημα
της
αναποτελεσματικότητας
των ΗΠΑ στην περιοχή
τόσο καλά ώστε
αποτυγχάνουν να
καταγράψουν την ιστορία
μιας πολιτικής που έχει
πάει σε μεγάλο βαθμό
καλά δια μέσω δύο [αμερικανικών]
κυβερνήσεων.
Αυτή η παράλειψη είναι
μια ντροπή που μπορεί να
αποφευχθεί. Και απειλεί
με εξαφάνιση μια υπό
προϋποθέσεις σταθερότητα,
που συχνά έχει την
αίσθηση της
επιστημονικής φαντασίας
όταν φαίνεται επί τόπου,
τόσο διαφορετική από
αυτήν που φτάσαμε να
περιμένουμε από τις μετά
την 11η Σεπτεμβρίου
παρεμβάσεις. Χάρη στο
θάρρος και την
αποτελεσματικότητα των
Σύρων πολιτών και των
συριακών τοπικών
δυνάμεων, μαζί με την
παρουσία των Ηνωμένων
Πολιτειών που μοιάζει με
τον μάγο του Οζ, τα
πράγματα είναι στην
πραγματικότητα στον
σωστό δρόμο -όχι έναν
τέλειο, αλλά έναν δρόμο
σε σταθερό έδαφος. Και
οι Ηνωμένες Πολιτείες το
έχουν καταφέρει αυτό με
ένα ελάχιστα ορατό
αποτύπωμα. Δεν έχω δει
ποτέ τους Αμερικανούς
έξω, εκτός από όταν
είναι στον δρόμο στα
φορτηγά τους και σε ένα
κατάστημα κεμπάπ στη
Manbji -ακριβώς το
χαμηλό προφίλ που
ανέφεραν πάντα ότι
ήθελαν οι πολιτικοί των
ΗΠΑ.
Τον περασμένο μήνα, όταν
ο Τούρκος πρόεδρος
Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν
απείλησε να εισβάλει
στην βορειοανατολική
Συρία, έτυχε να είμαι σε
μια στρατιωτική βάση που
ανήκει στις -υποστηριζόμενες
από τις ΗΠΑ-
Δημοκρατικές Δυνάμεις
της Συρίας (Syrian
Democratic Forces, SDF).
Εκείνη τη νύχτα
συναντήθηκα με τον
διοικητή Mazloum Kobani,
του οποίου οι Κουρδικές
Λαϊκές Μονάδες
Προστασίας, ή YPG,
υποστηρίχθηκαν από τις
Ηνωμένες Πολιτείες από
τη μάχη τους το 2014 στο
Kobani εναντίον του
ISIS. Ένα
χριστουγεννιάτικο δέντρο
έλαμπε πίσω του καθώς ο
Mazloum μού είπε πόσο
σοβαρά τον έπληξαν τα
λόγια του Ερντογάν.
«Αυτό θα επηρεάσει τη
μάχη ενάντια στο
Ισλαμικό Κράτος», μου
είπε ο Mazloum. Θα
υποχρεωνόταν να αποσύρει
τις δυνάμεις του από τον
αγώνα κατά του ISIS για
να προστατέψει τα σύνορα
της Συρίας. Μίλησε για
εκείνους που
αναπτύχθηκαν για να
πολεμήσουν το ISIS στην
Hajin, στα ανατολικά. Αν
οι οικογένειες
στρατιωτών στα
βορειοανατολικά
απειληθούν από τουρκική
επίθεση, ο Mazloum
παρατήρησε ότι «θα
πρέπει να αποσυρθούν από
τον αγώνα στη Hajin και
η κατάσταση θα γίνει
πολύ περίπλοκη».
Επιπλέον μου είπε ότι «Εάν
οι Τούρκοι επιτεθούν, οι
Ιρανοί θα έχουν όφελος.
Θέλουν να έρθουν σε αυτή
την περιοχή. Αυτή την
στιγμή τους εμποδίζουμε
να εισέλθουν, αλλά αν
είμαστε απασχολημένοι με
τους Τούρκους, οι Ιρανοί
θα αξιοποιήσουν στο
έπακρο την ευκαιρία».
Από την άλλη πλευρά, ο
Mazloum μου είπε, «Αν
δεν υπάρχουν επιθέσεις
από το εξωτερικό,
καθόλου χέρια από το
εξωτερικό, θα
βελτιώσουμε αυτό που
χτίζουμε εδώ. Μπορούμε
να οικοδομήσουμε στην
κατάσταση. Οι άνθρωποι
επιστρέφουν στην
κανονική ζωή».
ΤΟ ΝΕΟ ΚΑΝΟΝΙΚΟ
Συνάντησα τελικά τον
καταστηματάρχη με τα
αρώματα τον Δεκέμβριο. Ο
Mohamed είναι 20 ετών
και έχει το κατάστημά
του τέσσερα χρόνια. «Κατά
την διάρκεια του ISIS
δεν μπορούσαμε να
συνεχίσουμε τις σπουδές
μας, γι’ αυτό ήθελα να
έχω ένα κατάστημα», μου
είπε. «Άνοιξα αυτό».
Κατά τους τελευταίους
μήνες της μάχης για την
Raqqa το 2017, διέφυγε
δυτικά, στην κοντινή
πόλη Tabqa. Επέστρεψε
στην Raqqa σχεδόν αμέσως
μόλις έφυγε το ISIS και
χρειάστηκε έναν μήνα για
να ξαναχτίσει το
κατάστημά του. Σήμερα η
επιχείρηση αρωμάτων
υποστηρίζει τους γονείς
του και τα αδέλφια του.
«Όταν άνοιξα ξανά το
κατάστημα, δημοσίευσα
στο Facebook και οι
άνθρωποι ήρθαν», είπε ο
Mohamed. «Αρχικά, όταν
ανοίξαμε, είχαμε 20 με
30 πελάτες την ημέρα.
Τώρα έχουμε 50 με 60».
Δεν ήθελε να πάρω μια
φωτογραφία του
καταστήματός του. Δεν
χρειάζεται να είμαστε
πολύ ορατοί σε μια πόλη
όπου τα εν υπνώσει
κύτταρα του ISIS μπορεί
να είναι πίσω από την
γωνία: Καλύτερα να
χανόμαστε στο πλήθος.
Όλοι γνωρίζουν ότι η
στιγμή είναι επισφαλής.
Μπορείτε να το
αισθανθείτε να κινείται
γύρω στην πόλη: Όλα
είναι εντάξει μέχρι να
μην είναι. Την ημέρα
μετά την επίσκεψή μου
στο κατάστημα αρωμάτων,
μια στρατιωτική
διοικητής καθυστέρησε
την συνάντησή της μαζί
μου επειδή το ISIS είχε
τοποθετήσει έναν
αυτοσχέδιο εκρηκτικό
μηχανισμό (IED) κάτω από
το αυτοκίνητο ενός
φίλιου στρατιώτη. Κανείς
δεν σκοτώθηκε, αλλά η
προσπάθεια ήταν μια
υπενθύμιση της πίεσης
στις τοπικές δυνάμεις να
κρατήσουν το ISIS σε
απόσταση.
«Ελπίζουμε ότι θα έχουμε
σταθερότητα όπως και
πριν από τον πόλεμο»,
μου είπε ο Mohamed. Στον
δρόμο έξω, η κυκλοφορία
ήταν διπλάσια ή
τριπλάσια από όσο πριν
οκτώ μήνες. «Η κατάσταση
βελτιώνεται».
Όσο για το ερώτημα που
έμεινε μαζί μου από τον
Απρίλιο -γιατί πωλούν
αρώματα σε μια πόλη που
αγωνίζεται να αναβιώσει
μετά από έναν πόλεμο;-
καθισμένη μπροστά σε
γυάλινες φιάλες γεμάτες
με αρώματα σε αποχρώσεις
του μπεζ και του
κεχριμπαριού, ο Μοχάμεντ
με κοίταξε με μια
έκφραση που πρόδωσε το
πόσο φρικτή θεώρησε την
ερώτηση.
«Στο κάτω-κάτω», είπε,
«ο καθένας έχει ανάγκη
να μυρίζει καλά».
ΕΝΑ ΕΠΙΣΦΑΛΕΣ ΜΕΛΛΟΝ
Τον Απρίλιο, μια δασκάλα
με το όνομα Shamsa με
παρότρυνε να πω στον
κόσμο γενικότερα, και
ειδικότερα στους
Αμερικανούς, ότι έπρεπε
να παραμείνουν στην
Raqqa και να μην τα
παρατήσουν από το να
βοηθούν να έρθει ένα
βασικό επίπεδο υπηρεσιών
πίσω στην πόλη της. Οι
μαθητές της είχαν δει
αποκεφαλισμούς και
απαγχονισμούς υπό το
ISIS και έπρεπε να
αδειάσουν το μυαλό τους
από τέτοια φρίκη.
Δεκάδες εκατοντάδες
παιδιά έρχονται στο
σχολείο της κάθε μέρα,
με εκρηκτική χαρά και
ενέργεια καθώς φώναζαν
την αλφαβήτα τους.
Αρχικά οι γονείς
ανησυχούσαν ότι τα
παιδιά τους δεν θα ήταν
ασφαλή στο σχολείο από
το ISIS, αλλά αυτό που
ήθελαν τα παιδιά ήταν να
είναι εκεί.
Σχολεία όπως αυτό θα
είναι η διαρκής άμυνα
της Συρίας κατά του
εξτρεμισμού και η
καλύτερη ασφάλεια της
περιοχής για ένα μέλλον
που δείχνει διαφορετικό
από το παρελθόν. Αλλά το
σχολείο της Shamsa δεν
είχε αρκετά παράθυρα. Ή
πόρτες. Τα μικρά παιδιά
που ήταν αρκετά τυχερά
να έχουν παλτά και
καπέλα του σκι, τα
φορούσαν στην τάξη για
να μένουν ζεστά. Είδα
ένα αγόρι που
ακτινοβολούσε, επτά ή
ίσως οκτώ ετών, στον
διάδρομο του σχολείου
φορώντας μόνο ένα λευκό
μπλουζάκι για να τον
προστατεύσει από το κρύο
του χειμώνα. Ένιωσα τόσο
ανεπαρκής για το τρίξιμο
των δοντιών του. Το ίδιο
ήταν κι ο κόσμος.
Η ηλεκτρική ενέργεια και
το νερό είναι σε έλλειψη
στην Raqqa. Οι μισθοί
δεν φθάνουν για να
καλύψουν την αγορά
γεννητριών. Οι δάσκαλοι
προσπαθούν να τα βγάλουν
πέρα. Αλλά η πόλη
συνεχίζει να αποτινάσσει
τα χρόνια του ISIS και
να κρατά τον εξτρεμισμό
σε απόσταση. Η περιοχή
στέκεται όρθια και
γράφει το επόμενο
κεφάλαιό της,
υποστηριζόμενη από την
πολύ περιορισμένη
επένδυση των ΗΠΑ και την
ελάχιστη παρουσία
αμερικανικών
στρατευμάτων. Αυτή είναι
μια πραγματικά
αποτελεσματική πολιτική.
Ανακύπτουν πολύ μεγάλα
ερωτήματα για το μέλλον.
Η
GAYLE TZEMACH LEMMON
είναι ανώτερη συνεργάτις
στο
Council on Foreign
Relations
και η συγγραφεύς του
βιβλίου με τίτλο
Ashley's
War
[1].
Foreign Affairs
http://www.foreignaffairs.gr/articles/72121/gayle-tzemach-lemmon/ti-diakindyneyei-na-xasei-i-syria
https://www.foreignaffairs.com/articles/syria/2019-01-16/what-syria-stands-lose |