|
|
|
Περίληψη:
Τίποτα δεν είναι τόσο
σημαντικό για να
κερδίσει κανείς τον
σεβασμό της βάσης του
CDU όσο η εκλογική
επιτυχία. Εάν η
Kramp-Karrenbauer
αποτύχει να
σταθεροποιήσει το κόμμα
της, η θητεία της μπορεί
να είναι σύντομη.
|
|
|
|
|
|
-----------------------
Σχεδόν 2.000
δημοσιογράφοι πήγαν στο
Αμβούργο την περασμένη
εβδομάδα για να
παρακολουθήσουν ένα
θέαμα που δεν είχαν δει
από το 1971: Έναν
ανοικτό ανταγωνισμό για
την ηγεσία του πιο
επιτυχημένου πολιτικού
κόμματος της Γερμανίας.
Οι 1.001 αντιπρόσωποι
στο συνέδριο κόμματος
της
Χριστιανοδημοκρατικής
Ένωσης (Christian
Democratic Union, CDU)
έπρεπε να επιλέξουν τον
διάδοχο της καγκελαρίου
Angela Merkel, η οποία
ήταν αρχηγός κόμματος
για 18 χρόνια πριν
ανακοινώσει τον Οκτώβριο
ότι θα παραιτηθεί μετά
από μια σειρά κακών
εκλογικών εμφανίσεων και
μια βουτιά στα
δημοσκοπικά ποσοστά για
το κόμμα της. Αν και η
Μέρκελ σχεδιάζει να
παραμείνει καγκελάριος
μέχρι τις επόμενες
ομοσπονδιακές εκλογές το
2021, οι αντιπρόσωποι
γνωρίζουν ότι θα
ψηφίσουν όχι μόνο για
μια προεδρία κόμματος
αλλά και για έναν πιθανό
διάδοχο της Μέρκελ ως
αρχηγό κυβέρνησης.
Επέλεξαν [1] την
Annegret
Kramp-Karrenbauer, την
56χρονη γενική γραμματέα
του CDU και πρώην
πρωθυπουργό του [ομοσπονδιακού
κρατιδίου] Σάαρλαντ. Η
AKK, όπως είναι γνωστή,
νίκησε τον Friedrich
Merz, έναν 63χρονο
εκατομμυριούχο εταιρικό
δικηγόρο, με μια μικρή
διαφορά 35 ψήφων -52%
προς 48%. Μια νίκη του
Merz θα σήμαινε την
επιστροφή στα
Δυτικογερμανικά άλφα
αρσενικά, τα οποία η
Μέρκελ τελείωσε ένα προς
ένα, και μια απότομη
συντηρητική στροφή για
το CDU. Η
Kramp-Karrenbauer, εν τω
μεταξύ, ήταν η
κληρονόμος που
προτιμούσε η Μέρκελ και
θεωρείται ότι εγγυάται
την γενικότερη συνέχεια
στις πολιτικές θέσεις
και το ρητορικό στυλ του
CDU.
Η Merkel και η
Kramp-Karrenbauer στο
συνέδριο του κόμματος
CDU στο Αμβούργο, τον
Δεκέμβριο του 2018. KAI
PFAFFENBACH / REUTERS
----------------------------------------------------------------------
Η Kramp-Karrenbauer
αναλαμβάνει εξουσία σε
μια δύσκολη στιγμή για
το CDU. Από τις εκλογές
του 2017, το κόμμα της
και η γερμανική πολιτική
γενικά ήταν πιο ασταθείς
από όσο σε δεκαετίες.
Πρέπει να ενώσει το CDU,
να σταθεροποιήσει την
κλυδωνιζόμενη κυβέρνηση
συνασπισμού, να οξύνει
το δικό της πολιτικό
προφίλ στην εγχώρια και
την εξωτερική πολιτική,
να πολεμήσει σε τέσσερις
δύσκολες περιφερειακές
εκλογές το 2019 και να
προετοιμαστεί για
γενικές εκλογές που θα
μπορούσαν να έρθουν το
επόμενο έτος.
Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΟΝΟΚΕΡΩΣ
Στην ομιλία της στο
συνέδριο του κόμματος, η
Kramp-Karrenbauer
αποκάλεσε [2] το CDU ως
«τον τελευταίο μονόκερω
στην Ευρώπη» -το
τελευταίο
χριστιανοδημοκρατικό
κόμμα που έχει
διατηρήσει το καθεστώς
του ως Volkspartei, μια
μεγάλη ομπρέλα με
ελκυστικότητα που
καλύπτει όλη την
κοινωνία. Το CDU
ενοποιεί τρία ξεχωριστά
στοιχεία: Μια πτέρυγα
εργατική, μια οικονομικά
φιλελεύθερη πτέρυγα και
μια συντηρητική πτέρυγα.
Ιστορικά, η επιθυμία για
απόκτηση και διατήρηση
της εξουσίας κράτησε
μαζί τα διαφορετικά
στοιχεία του κόμματος.
Ωστόσο, πολλά μέλη του
CDU βρήκαν την
κυβερνητική στρατηγική
της Μέρκελ, γνωστή ως «ασύμμετρη
αποστράτευση»
(asymmetric
demobilization),
ενοχλητική. Η προσέγγιση
της Μέρκελ ήταν να
ταιριάξει με το
Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα
(SPD) στο μέτωπο της
κοινωνικής πολιτικής
–στην ουσία
μετατρέποντας το CDU σε
ένα δεύτερο
σοσιαλδημοκρατικό κόμμα-
και το Πράσινο Κόμμα στο
περιβαλλοντικό μέτωπο,
για παράδειγμα με την
σταδιακή κατάργηση της
πυρηνικής ενέργειας. Με
αυτόν τον τρόπο, έλεγε ο
υπολογισμός, οι
ψηφοφόροι του SPD και
των Πρασίνων θα
στρατευθούν λιγότερο για
να πάνε στις κάλπες.
Κάποιοι από αυτούς ίσως
ακόμη και να ψηφίσουν
υπέρ του CDU. Το 2013, η
στρατηγική αυτή έφερε το
CDU της Μέρκελ κοντά
στην απόλυτη πλειοψηφία.
Αυτή η νίκη -στο CDU δεν
υπάρχει καλύτερο
ηρεμιστικό από μια
εκλογική επιτυχία-
κράτησαν πολλούς στο
κόμμα οι οποίοι είχαν
αμφιβολίες σχετικά με
τις πολιτικές της Μέρκελ.
Η προσφυγική κρίση του
2015 τερμάτισε αυτή την
εκεχειρία. Η απόφαση της
Μέρκελ να μην κλείσει τα
σύνορα της Γερμανίας
οδήγησε στην άνοδο του
αντι-μεταναστευτικού
κόμματος «Εναλλακτική
για την Γερμανία»
(Alternative for
Germany, AfD) ως μια
μεγάλη δύναμη στα δεξιά
του CDU. Το AfD έχει
τώρα εκπροσώπους σε κάθε
γερμανικό ομοσπονδιακό
και κρατικό κοινοβούλιο.
Ένα νέο ρήγμα, μεταξύ
ανοίγματος και
κλεισίματος της
μετανάστευσης, έχει
κυριαρχήσει στην
γερμανική πολιτική.
Ταυτόχρονα, η πικρή
διαμάχη μεταξύ του CDU
και του αδελφού κόμματος
της Βαυαρίας, της
Χριστιανικής Κοινωνικής
Ένωσης (CSU), έχει
καταστρέψει την εικόνα
του CDU ως του κόμματος
της ικανής διακυβέρνησης.
Στις πρόσφατες εκλογές,
το CDU έχασε έδαφος τόσο
έναντι του AfD όσο και
των Πρασίνων, τις δύο
δυνάμεις με τις πιο
ξεκάθαρες θέσεις στο
χάσμα «ανοιχτό-κλειστό».
Οι εκπρόσωποι στο
συνέδριο του CDU έπρεπε
να επιλέξουν μεταξύ δύο
αντιτιθέμενων οραμάτων
για το πώς να αναβιώσουν
τον τελευταίο μονόκερω.
Ο Merz θα είχε πάει το
κόμμα προς τα δεξιά με
την ελπίδα να κερδίσει
πίσω τους ψηφοφόρους του
AfD. Επέκρινε δριμύτατα
το CDU επειδή αντέδρασε
στην άνοδο του AfD «με
αδιαφορία». Υποσχέθηκε
να μειώσει κατά το ήμισυ
το μερίδιο ψήφου του AfD
υιοθετώντας πιο
συντηρητικές και
οικονομικά φιλελεύθερες
πολιτικές και πιο
πολωτικό ρητορικό ύφος.
Αυτό θα είχε μετατοπίσει
το CDU μακριά από την
σοσιαλδημοκρατία και θα
επέτρεπε έναν ανανεωμένο
ανταγωνισμό μεταξύ του
CDU και του SPD, το
οποίο, κολλημένο σε ένα
δύσκολο κυβερνητικό
συνασπισμό και ανίκανο
να διαφοροποιηθεί από το
CDU, είδε τα εκλογικά
ποσοστά του να πέφτουν
σε ιστορικά χαμηλά.
Η Kramp-Karrenbauer, εν
τω μεταξύ, θέλει να
παραμείνει η πορεία [επικεντρωμένη]
στην ουσία και στο στυλ.
Η προτεινόμενη λύση για
τα δεινά του CDU είναι η
καλύτερη διακυβέρνηση.
Υποστηρίζει ότι οι
ψηφοφόροι έχουν χάσει
την εμπιστοσύνη τους
στην ικανότητα του
κράτους να αποδίδει στα
πάντα, από την
οικονομικά προσιτή
στέγαση μέχρι τις
δημόσιες μεταφορές και
την εσωτερική ασφάλεια.
Αυτή η προσέγγιση θα
αφήσει λιγότερο χώρο για
το SPD να κάνει τον
εαυτό του διακριτό από
το CDU, καθιστώντας πιο
δύσκολη την αναζωπύρωση
του πολιτικού
ανταγωνισμού στο κέντρο.
Η μικρή διαφορά της
νίκης της
Kramp-Karrenbauer
σημαίνει ότι ίσως
χρειαστεί να συμβιβαστεί
με τους συντηρητικούς.
Κατά την διάρκεια της
προεκλογικής εκστρατείας,
σε μια προσπάθεια να
κερδίσει μερικούς από
τους υποστηρικτές του
Merz, συνήψε μια
συμφωνία με τον
συντηρητικό ηγέτη της
νεολαίας του CDU, τον
33χρονο Paul Ziemiak,
σύμφωνα με την οποία θα
γίνει ο νέος γενικός
γραμματέας του κόμματος.
Περιμένετε να δείτε
περισσότερα τέτοια τους
επόμενους μήνες.
ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΝΤΑΣ ΜΙΑ
ΑΤΖΕΝΤΑ
Κατά την διάρκεια του
επόμενου έτους, η
Kramp-Karrenbauer θα
χρειαστεί να ανανεώσει
τους μηχανισμούς του
κόμματος μετά από χρόνια
παραμέλησης από την
Μέρκελ, που μετέτρεψε
την καγκελαρία, κι όχι
το κόμμα, σε κέντρο
λήψης βασικών αποφάσεων.
Η Kramp-Karrenbauer θα
χρειαστεί επίσης να
αναπτύξει μια ξεχωριστή
πολιτική ατζέντα για την
εγχώρια και την
εξωτερική πολιτική για
να οξύνει την δική της
πολιτική ταυτότητα και
να γεφυρώσει τα ρήγματα
στο κόμμα.
Πάνω απ’ όλα, θα πρέπει
να τερματίσει το
κακοφορμισμένο τραύμα
του CDU σχετικά με τη
μετανάστευση. Τα
τελευταία τρία χρόνια,
το κόμμα επανέλαβε ξανά
και ξανά την απόφαση που
πήρε η Merkel το 2015. Η
Kramp-Karrenbauer θα
πρέπει να βρει έναν
τρόπο να ξεπεράσει αυτή
την συζήτηση. Έχει ήδη
υιοθετήσει αυστηρότερη
ρητορική από τη Μέρκελ
για την προστασία των
εξωτερικών συνόρων της
Ευρώπης και την
επιστροφή [στην πατρίδα
τους] όσων θεωρηθεί ότι
δεν χρειάζονται διεθνή
προστασία. Τις προσεχείς
εβδομάδες σχεδιάζει [3]
να «συγκαλέσει μια
‘συζήτηση εργασίας’ για
τη μετανάστευση και την
ασφάλεια με ειδικούς και
με επικριτές της
μεταναστευτικής
πολιτικής και της
πολιτικής για τους
πρόσφυγες», είπε στην
εφημερίδα Bild am
Sonntag.
Στο μέτωπο της εγχώριας
πολιτικής, η κοινωνικά
συντηρητική στάση της
Kramp-Karrenbauer σε
θέματα όπως ο γάμος των
ομοφυλοφίλων θα την
βοηθήσει να προσεγγίσει
την συντηρητική πτέρυγα
του κόμματος. Έχει
επίσης υποσχεθεί να
αναπτύξει την ιδέα ενός
υποχρεωτικού έτους
στρατιωτικής θητείας για
τους νέους Γερμανούς.
Πέρα από την άρθρωση
ενός αφηγήματος για να
ενώσει μια
διαφοροποιημένη Γερμανία,
η μεγαλύτερη εσωτερική
δυσκολία της θα είναι η
πολιτική καινοτομίας. Η
Γερμανία πρέπει να
αναβαθμίσει την
βιομηχανική της υποδομή
και να εκμεταλλευτεί
σημαντικές μελλοντικές
τεχνολογίες, όπως οι
κυψέλες μπαταριών και η
τεχνητή νοημοσύνη. Σε
μια ρήξη με την
οικονομικά φιλελεύθερη
παράδοση του CDU, η
Kramp-Karrenbauer
υποστήριξε τον ισχυρό
κυβερνητικό ρόλο στη
βιομηχανική πολιτική.
Θέλει η Γερμανία να
σταματήσει να φοβάται
την τεχνολογική αλλαγή
και να ενθουσιαστεί για
την διαμόρφωση του
μέλλοντος. Έχει
υποσχεθεί «κινητό
Internet υψηλής
ταχύτητας 5G σε κάθε
δοχείο γάλακτος» για να
διαβεβαιώσει ότι οι
αγροτικές περιοχές δεν
θα μείνουν πίσω. Εάν
πετύχει, η προσέγγισή
της θα μπορούσε να
μετακινήσει την εθνική
συζήτηση μακριά από τη
μεταναστευτική πολιτική
και να θέσει τα θεμέλια
για τη μελλοντική
οικονομική επιτυχία της
Γερμανίας.
Όσον αφορά την εξωτερική
πολιτική, η
Kramp-Karrenbauer έχει
περιορισμένη εμπειρία.
Μέχρι στιγμής, οι θέσεις
της έχουν ευθυγραμμιστεί
με την κεντρική τάση του
CDU. Κατά την διάρκεια
της ομιλίας της την
περασμένη εβδομάδα,
έκανε έκκληση να ληφθούν
μέτρα για να καταστεί η
ευρωζώνη ασφαλής από
κρίσεις, και για την
δημιουργία ενός
Ευρωπαϊκού Συμβουλίου
Ασφαλείας και ενός
ευρωπαϊκού στρατού που
θα επιτρέψει στην ΕΕ να
προβάλει καλύτερα ισχύ.
Υιοθέτησε μια σκληρή
στάση σχετικά με την
ρωσική επιθετικότητα,
αλλά σταμάτησε να ζητά η
Γερμανία να εγκαταλείψει
τον άκρως αμφιλεγόμενο
αγωγό Nord Stream 2.
Γαλλόφωνη και πρώην
πρωθυπουργός του
Σάαρλαντ, που έχει
στενούς δεσμούς με την
γειτονική Γαλλία,
θεωρείται φυσικά πιο
κοντά στο Παρίσι από όσο
η Μέρκελ. Ωστόσο, η
απόφαση του Γάλλου
προέδρου, Εμμανουέλ
Μακρόν, να ενισχύσει το
έλλειμμα του
προϋπολογισμού της
Γαλλίας ως απάντηση στις
διαμαρτυρίες για τα
gilets jaunes (κίτρινα
γιλέκα) θα καταστήσει
λιγότερο πιθανή
οποιαδήποτε
γαλλο-γερμανική μεγάλη
συμφωνία για την ΕΕ,
δεδομένης της έντονης
αποστροφής του CDU στα
δημοσιονομικά ελλείμματα
(τουλάχιστον εκείνα των
άλλων χωρών).
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΩΡΑ
Βραχυπρόθεσμα, η νίκη
της Kramp-Karrenbauer θα
βοηθήσει στην
σταθεροποίηση της
κυβέρνησης συνασπισμού.
Είναι πιθανό να τα πάει
καλά με τη Μέρκελ.
Περιορισμένο λόγω των
απωλειών στις εκλογές
του κρατιδίου της
Βαυαρίας, το CSU έχει
απομακρυνθεί από την
προηγούμενη στρατηγική
του να ρίχνει βόμβες στο
εσωτερικό [του
κομματικού συνασπισμού].
Η μεγαλύτερη αβεβαιότητα
προέρχεται τώρα από το
SPD. Σε περίπτωση που τα
θλιβερά ποσοστά
επιμείνουν, όλο και
περισσότερες φωνές μέσα
στο κόμμα θα
υποστηρίξουν ότι πρέπει
να εγκαταλείψει τον
συνασπισμό. Σύμφωνα με
την συμφωνία συνασπισμού,
το SPD έχει την ευκαιρία
να αναθεωρήσει την
συμφωνία στα τέλη του
2019, μια στιγμή που θα
του προσφέρει την φυσική
ευκαιρία να φύγει. Έτσι,
η Kramp-Karrenbauer
πρέπει να είναι έτοιμη
να οδηγήσει το CDU σε
εκλογές από τις αρχές
του 2020, αν όχι
νωρίτερα.
Άλλες σημαντικές
δοκιμασίες θα έρθουν
ακόμα πιο γρήγορα. Για
το 2019
προγραμματίζονται
τέσσερις σημαντικές
εκλογές: Οι
κοινοβουλευτικές εκλογές
του Ευρωπαϊκού
Κοινοβουλίου τον Μάιο
και οι περιφερειακές
εκλογές σε τρία
ανατολικογερμανικά
κρατίδια, όπου το AfD
είναι ιδιαίτερα ισχυρό.
Τα αποτελέσματα σε αυτά
τα κρατίδια μπορεί να
παρουσιάσουν στην
Kramp-Karrenbauer
δύσκολες επιλογές. Κατά
την διάρκεια του
συνεδρίου του κόμματος
της περασμένης εβδομάδας,
το CDU ψήφισε μια
πρόταση να μην συναφθεί
οποιαδήποτε συμφωνία
συμμαχίας ή κυβερνητικού
συνασπισμού είτε με το
Αριστερό Κόμμα είτε με
το AfD. Ωστόσο, οι
δημοσκοπήσεις σε κράτη
όπως η Σαξωνία έχουν το
συνδυασμένο ποσοστό
ψήφου αυτών των δύο
κομμάτων στο 45%. Εάν οι
δημοσκοπήσεις
αποδειχθούν ακριβείς, η
άρνηση του CDU να
συμμετάσχει σε συμμαχία
με οποιοδήποτε από τα
δύο κόμματα κινδυνεύει
να καταστήσει αυτά τα
κράτη ακυβέρνητα. Και
ένας συνασπισμός είτε με
την Αριστερά είτε με το
AfD θα διακινδυνεύσει να
διχάσει το CDU. Η
Kramp-Karrenbauer
υπόκειται σε τεράστια
πίεση για να αποδώσει
καλά στις εκλογές αυτές.
Τίποτα δεν είναι τόσο
σημαντικό για να
κερδίσει κανείς τον
σεβασμό της βάσης του
CDU όσο η εκλογική
επιτυχία. Εάν η
Kramp-Karrenbauer
αποτύχει να
σταθεροποιήσει τον
τελευταίο μονόκερω, η
θητεία της μπορεί να
είναι σύντομη.
Νωρίτερα φέτος, η
Kramp-Karrenbauer
εγκατέλειψε μια άνετη
δουλειά ως πρωθυπουργός
στο κρατίδιο καταγωγής
της για τον πιο
επικίνδυνο ρόλο του
γενικού γραμματέα του
CDU. Τον Οκτώβριο,
έπρεπε να ρίξει τον
εαυτό της στον αγώνα για
την κομματική ηγεσία,
όταν η Μέρκελ
παραιτήθηκε πολύ
νωρίτερα από ό, τι
περίμενε κανείς.
Δεδομένης της πολιτικής
μεταβλητότητας της
Γερμανίας, η
Kramp-Karrenbauer
ενδέχεται να μην έχει
πολύ χρόνο πριν το
επόμενο μεγάλο εμπόδιο:
Τις ομοσπονδιακές
εκλογές. Θα έχει μικρό
περιθώριο αναπνοής για
να αναπτύξει ένα όραμα
για το κόμμα και την
χώρα. Όποιος κοιτάζει
προς την σημερινή
κυβέρνηση συνασπισμού
για ανανεωμένη γερμανική
ηγεσία στην Ευρώπη και
στην παγκόσμια σκηνή, θα
απογοητευτεί.
Ο THORSTEN BENNER είναι
διευθυντής στο Global
Public Policy Institute
στο Βερολίνο.
Foreign Affairs
http://www.foreignaffairs.gr/articles/72090/thorsten-benner/ti-tha-simanei-i-diadoxos-tis-merkel-gia-tin-germaniki-politiki?page=show
https://www.foreignaffairs.com/articles/germany/2018-12-13/what-merkels-successor-will-mean-german-politics
|
|
Greek Finance Forum |
|
Σχόλια Χρηστών |
|
|
|
|
|
|