|
|
|
Περίληψη:
Το ΝΑΤΟ εισέρχεται στην
όγδοη δεκαετία του σε
πολύ καλή υγεία, διότι
επιτυγχάνει με
αξιοθαύμαστο τρόπο την
προώθηση των κοινών
συμφερόντων των μελών
του. Η ρωσική επίθεση
στην Ουκρανία έχει
επαναφέρει στο προσκήνιο
την παραδοσιακή αποστολή
του ΝΑΤΟ για εδαφική
άμυνα.
|
|
|
|
|
|
----------------------------------
Οι υπουργοί Εξωτερικών
του ΝΑΤΟ θα συναντηθούν
στις 4 Απριλίου στην
Ουάσιγκτον, για να
γιορτάσουν την 70η
επέτειο της συμμαχίας.
Ωστόσο, οι εορταστικές
εκδηλώσεις τους δύσκολα
θα καλύψουν την βαθιά
ανησυχία για το μέλλον
του ΝΑΤΟ που
συσσωρεύεται και στις
δύο πλευρές του
Ατλαντικού [1]. Ο
πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald
Trump, είναι, φυσικά, η
κύρια αιτία [2] της
ανησυχίας. Οι
ομοβροντίες του εναντίον
συμμάχων για το ότι δεν
ξοδεύουν αρκετά για την
άμυνα, η δημόσια
αμφιθυμία του για το εάν
οι Ηνωμένες Πολιτείες θα
τηρήσουν την δέσμευσή
τους για συλλογική άμυνα,
και η αναφερθείσα
επιθυμία του να αποσύρει
τις Ηνωμένες Πολιτείες
από την συμμαχία,
δημιουργούν φόβους ότι
το 2019 θα μπορούσε να
είναι ένα έτος ευλογιών
για το ΝΑΤΟ παρά
εορτασμών.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ,
Ντόναλντ Τραμπ,
καταφθάνει στην
συνέντευξη Τύπου μετά
την συμμετοχή του στην
Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ
στις Βρυξέλλες, τον
Ιούλιο του 2018. KEVIN
LAMARQUE / REUTERS
------------------------------------------------------------
Οι λίβελλοι του Trump
δεν είναι η μόνη αιτία
της ανησυχίας. Ένας
διευρυνόμενος χορός
ρεαλιστών στρατηγιστών
[3] ισχυρίζεται ότι οι
Ηνωμένες Πολιτείες έχουν
καθυστερήσει για μια
σημαντική στρατηγική
οπισθοχώρηση και ότι
έχει περάσει ο καιρός
για την Ευρώπη ώστε να
φροντίσει τον δικό της
κήπο. Ακόμη και σταθεροί
υπερασπιστές του ΝΑΤΟ
εκφράζουν αμφιβολίες για
το μέλλον του. Κάποιοι
[4] ανησυχούν ότι η
αυξανόμενη αμερικανική
ενασχόληση με την
Ανατολική Ασία θα
παρασύρει τις Ηνωμένες
Πολιτείες μακριά από την
ατλαντική αποστολή τους
και θα δημιουργήσει
διατλαντικές εντάσεις
για το πώς να
αντιμετωπιστεί η άνοδος
της Κίνας. Άλλοι [5]
φοβούνται ότι η
δημοκρατική διολίσθηση
μεταξύ των μελών [6]
θέτει σε κίνδυνο την
βασισμένη σε αξίες
αλληλεγγύη της συμμαχίας.
Οι κοντινοί παρατηρητές
του ΝΑΤΟ [7] εκφράζουν
την ανησυχία τους για το
γεγονός ότι οι
προσπάθειες της ΕΕ για
μια βαθύτερη ολοκλήρωση
της ευρωπαϊκής
εξωτερικής και αμυντικής
πολιτικής θα μπορούσαν
τελικά να αποδυναμώσουν
[8] τον ατλαντικό δεσμό.
Και η συζήτηση μαίνεται
και στις δύο πλευρές του
Ατλαντικού ως προς το
κατά πόσον η διεύρυνση
του ΝΑΤΟ έχει ενισχύσει
ή έχει διαβρώσει την
ευρωπαϊκή σταθερότητα
και εάν θα συνεχίσει να
επεκτείνεται παρά το
κόστος στις σχέσεις της
Δύσης με την Ρωσία.
Εκτός τούτων -και
παραδόξως- οι
εξευτελιστικές επιθέσεις
του Trump στην συμμαχία
ενισχύουν το ΝΑΤΟ. Οι
υπερασπιστές της
συμμαχίας βγαίνουν στο
φως, ειδικά στο Κογκρέσο
των ΗΠΑ. Οι τακτικές
δημηγορίες του Trump
στους συμμάχους για τις
ανεπαρκείς αμυντικές
δαπάνες τους, αποδίδουν:
Οι Ευρωπαίοι επενδύουν
τελικά περισσότερο στους
στρατούς τους,
καθιστώντας το μόνο πιο
πιθανό ότι οι Ηνωμένες
Πολιτείες θα κολλήσουν
στην Ευρώπη ως εταίρο
από επιλογή. Και ο
σκεπτικισμός του Trump
προς την επέκταση του
ΝΑΤΟ θα μπορούσε να
βοηθήσει στην επίλυση
της συνεχιζόμενης
διαμάχης για την
διεύρυνση, οδηγώντας
τους συμμάχους στο
λογικό συμπέρασμα ότι
είναι καιρός η συμμαχία
να αρχίσει να κλείνει
την ανοιχτή πόρτα της.
ΜΙΑ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
Το ΝΑΤΟ εισέρχεται στην
όγδοη δεκαετία του σε
πολύ καλή υγεία, διότι
επιτυγχάνει με
αξιοθαύμαστο τρόπο την
προώθηση των κοινών
συμφερόντων των μελών
του. Η ρωσική επίθεση
στην Ουκρανία έχει
επαναφέρει στο προσκήνιο
την παραδοσιακή αποστολή
του ΝΑΤΟ για εδαφική
άμυνα. Στην σύνοδο
κορυφής του 2016, το
ΝΑΤΟ έλαβε το συνετό
βήμα να αναπτύξει
ετοιμοπόλεμα τάγματα
στην Εσθονία, την
Λετονία, την Λιθουανία
και την Πολωνία. Οι
Ηνωμένες Πολιτείες
αύξησαν την παρουσία της
στην ανατολική πλευρά,
και η κυβέρνηση Trump
συμφώνησε να αυξήσει τις
δαπάνες για την
ευρωπαϊκή άμυνα και να
αναπτύξει επιπλέον
αμερικανικά στρατεύματα
στην ήπειρο. Στην σύνοδο
κορυφής του 2018, το
ΝΑΤΟ ίδρυσε δύο νέες
διοικήσεις για να
ενισχύσει την ασφάλεια
των θαλάσσιων συνδέσεων
μεταξύ της Βόρειας
Αμερικής και της Ευρώπης
και να βελτιώσει την
κινητικότητα των
δυνάμεων μέσα στην
Ευρώπη.
Το ΝΑΤΟ βοήθησε στον
τερματισμό της εθνοτικής
σύγκρουσης στα Βαλκάνια
την δεκαετία του 1990
και από τότε διατηρεί
στρατεύματα για να
περιφρουρήσει την ειρήνη.
Παρά τις δυσκολίες και
τους κινδύνους της
αποστολής στο Αφγανιστάν,
από το 2003 το ΝΑΤΟ έχει
παραμείνει στην πορεία
του, τηρώντας την πρώτη
και μόνη επίκληση του
άρθρου 5 –την δέσμευση
για συλλογική άμυνα- που
ακολούθησε τις
τρομοκρατικές επιθέσεις
της 11ης Σεπτεμβρίου
2001. Η συμμαχία
συνέβαλε σημαντικά στην
εκστρατεία εναντίον του
Ισλαμικού Κράτους (ή
ISIS), παρέχοντας
αεροσκάφη επιτήρησης και
συμβάλλοντας στην
εκπαίδευση ιρακινών
δυνάμεων. Το ΝΑΤΟ έχει
αναπτύξει πλοία στο
Αιγαίο και τη Μεσόγειο
για να βοηθήσει στην
παροχή θαλάσσιας
ασφάλειας και να
αντιμετωπίσει τη
μεταναστευτική κρίση.
Εκτός από αυτές τις
αποστολές, το ΝΑΤΟ
εργάζεται συνεχώς για να
αναπτύξει ικανότητες
μεταξύ των πολλών
εταίρων του. Η Σύμπραξη
για την Ειρήνη
(Partnership for Peace)
προσφέρει εκπαίδευση και
ασκήσεις σε μη μέλη της
ευρωατλαντικής συμμαχίας.
Μέσω του Μεσογειακού
Διαλόγου (Mediterranean
Dialogue) και της
Πρωτοβουλίας Συνεργασίας
της Κωνσταντινούπολης
(Istanbul Cooperation
Initiative), το ΝΑΤΟ
συμβουλεύει πολλές χώρες
στην ευρύτερη Μέση
Ανατολή,
συμπεριλαμβανομένων της
Αιγύπτου, του Ισραήλ,
του Μαρόκου, του Κουβέιτ
και των Ηνωμένων
Αραβικών Εμιράτων. Το
ΝΑΤΟ έχει συμφωνίες
συνεργασίας με τους
παγκόσμιους εταίρους του,
οι οποίοι περιλαμβάνουν
την Αυστραλία, την
Ιαπωνία, την Κορέα και
το Πακιστάν. Η συμμαχία
έχει ήδη ανοίξει το
Ευρωπαϊκό Κέντρο
Αριστείας για την
Αντιμετώπιση Υβριδικών
Απειλών (European Centre
of Excellence for
Countering Hybrid
Threats) και βρίσκεται
στη μέση της δημιουργίας
ενός νέου Κέντρου
Επιχειρήσεων
Κυβερνοχώρου (Cyberspace
Operations Centre).
ΓΙΑΤΙ Ο ΤΡΑΜΠ ΕΙΝΑΙ
ΚΑΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΑΤΟ
Η εχθρική στάση του
Trump απέναντι στο ΝΑΤΟ,
μαζί με την προσέγγισή
του για πολιτικές τύπου
«Πρώτα η Αμερική»,
αναμφισβήτητα
επιβαρύνουν σοβαρά την
υπερατλαντική αλληλεγγύη.
Η ευρωπαϊκή εμπιστοσύνη
στην ηγεσία των ΗΠΑ έχει
βυθιστεί κατά την
διάρκεια της θητείας του
Trump˙ περίπου το 70%
των Ευρωπαίων δεν έχουν
εμπιστοσύνη στον
χειρισμό των διεθνών
υποθέσεων από τον
πρόεδρο. Ακόμα κι αν ο
Trump αποδειχθεί
πρόεδρος της μιας
θητείας και ο διάδοχός
του επιδιώξει να
αποκαταστήσει την
Ατλαντική λεπτότητα, οι
Ευρωπαίοι δικαιολογημένα
θα αναρωτηθούν εάν έχουν
έναν αξιόπιστο και
σταθερό σύμμαχο στο
πρόσωπο των Ηνωμένων
Πολιτειών.
Φυσικά, η υπερατλαντική
δυσκολία θα μπορούσε να
χειροτερεύσει. Ο Trump
θα μπορούσε να διατάξει
την απόσυρση
αμερικανικών
στρατιωτικών δυνάμεων
από την Ευρώπη,
διασπώντας ουσιαστικά
την στρατιωτική
ραχοκοκαλιά του ΝΑΤΟ. Θα
μπορούσε επίσης να
αποφασίσει ότι οι
Ηνωμένες Πολιτείες θα
πρέπει να εγκαταλείψουν
την συμμαχία. Η Συνθήκη
του Βόρειου Ατλαντικού
ορίζει ότι τα κράτη-μέλη
μπορούν να αποσυρθούν,
υπό τον όρο ότι θα
προειδοποιήσουν
τουλάχιστον ένα έτος
νωρίτερα. Και παρόλο που
η Γερουσία των ΗΠΑ
πρέπει να κυρώσει τις
συνθήκες με πλειοψηφία
δύο τρίτων, το Σύνταγμα
σιωπά για την απόσυρση,
πρακτικά δίδοντας στον
πρόεδρο ελευθερία
κινήσεων.
Ο πρόεδρος Τζωρτζ
Ουάσιγκτον, το 1793,
ανακάλεσε την συμμαχία
των ΗΠΑ με την Γαλλία. ο
πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ το
1979 ακύρωσε μια
αμοιβαία αμυντική
συνθήκη με την Ταϊβάν˙ ο
πρόεδρος Τζορτζ Μπους το
2002 αποσύρθηκε από τη
Συνθήκη κατά των
Βαλλιστικών Πυραύλων -όλοι
χωρίς έγκριση του
Κογκρέσου. Το Κογκρέσο
προσπάθησε μερικές φορές
να αντισταθεί και
μάλιστα στράφηκε στα
δικαστήρια για να
επιδιώξει την επανόρθωση.
Αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Εάν ο Trump θέλει να
βγει από το ΝΑΤΟ, τα
προηγούμενα υπονοούν ότι
το Κογκρέσο δεν μπορεί
να κάνει τίποτα για να
τον σταματήσει.
Μια άσκηση του ΝΑΤΟ
κοντά στην Setubal, στην
Πορτογαλία, τον Νοέμβριο
του 2015. RAFAEL
MARCHANTE/REUTERS
---------------------------------------------------
Αλλά ακόμα κι αν ο Trump
έχει την εξουσία να
φύγει από την συμμαχία,
είναι πολύ απίθανο να το
κάνει. Δεν υπάρχει
σχεδόν καμία στήριξη -στην
δική του διοίκηση, στο
αμερικανικό κοινό ή στο
Κογκρέσο- για να
καταφέρει ένα
καταστροφικό χτύπημα στο
ΝΑΤΟ. Ακόμη και όταν ο
Trump περιδιαβαίνει
ανάμεσα από συμβούλους
εξωτερικής πολιτικής με
διάφορες ιδεολογικές
πεποιθήσεις, όλοι τους
είναι αρκούντως ικανοί
για να κατανοήσουν την
αμετάβλητη στρατηγική
αξία του ΝΑΤΟ. Το
εκλογικό σώμα γνωρίζει
ομοίως καλύτερα από τον
Trump. Μια έρευνα του
Chicago Council on
Global Affairs το 2018,
υποδεικνύει ότι το 75%
των Αμερικανών πιστεύει
πως οι Ηνωμένες
Πολιτείες θα πρέπει είτε
να διατηρήσουν είτε να
αυξήσουν την δέσμευση
του έθνους στο ΝΑΤΟ -ακριβώς
όπως και το 2016, προτού
αναλάβει το αξίωμα ο
Trump.
Το Κογκρέσο, αν και αυτή
την στιγμή αποτελεί μια
έρημο όταν πρόκειται για
συνεργασία μεταξύ των
δύο κομμάτων, έχει
αντιδράσει στη
ΝΑΤΟ-φοβία του Trump, με
το να γίνει μια
διακομματική
υπερασπιστική ομάδα για
την συμμαχία. Ακόμη και
όταν ο Trump αναστάτωσε
την σύνοδο κορυφής του
ΝΑΤΟ τον περασμένο
καλοκαίρι με το να
προσβάλλει και να
απειλεί συμμάχους -οι
βοηθοί του φέρεται να
οριστικοποίησαν εκ των
προτέρων την δήλωση της
συνόδου κορυφής για να
περιορίσουν τις ζημιές
που θα μπορούσε να
προκαλέσει [ο Τραμπ]
στην συνεδρίαση- η
Γερουσία με διαφορά 97
έναντι 2 πέρασε ένα
ψήφισμα προς υποστήριξη
του ΝΑΤΟ. Η Βουλή [των
Αντιπροσώπων] έκανε το
ίδιο με ομόφωνη δια βοής
ψηφοφορία, ενώ ο πρώην
πρόεδρος [της Βουλής]
Paul Ryan (Ρεπουμπλικανός
από του Ουισκόνσιν)
αποκάλεσε την συμμαχία
ως «απαραίτητη».
Τον περασμένο Ιανουάριο,
μετά από διαρροές ότι ο
Τραμπ σκέπτεται να
αποσυρθεί από το ΝΑΤΟ, η
Βουλή επανεπιβεβαίωσε
την υποστήριξη της
δέσμευσης των Ηνωμένων
Πολιτειών για συλλογική
άμυνα και ψήφισε με 357
υπέρ έναντι 22 κατά για
να απαγορεύσει την χρήση
ομοσπονδιακών κονδυλίων
για να αποσυρθούν οι
Ηνωμένες Πολιτείες από
την συμμαχία. Ένα
νομοσχέδιο που
αποσκοπούσε στην
παρεμπόδιση της
απόσυρσης των ΗΠΑ από το
ΝΑΤΟ έχει επίσης
εισαχθεί στην Γερουσία.
Σύμφωνα με τον
γερουσιαστή Jim Risch (Ρεπουμπλικανός
από το Αϊντάχο), πρόεδρο
της Επιτροπής Εξωτερικών
Σχέσεων της Γερουσίας, «δεν
υπάρχει καμία όρεξη στο
Κογκρέσο των Ηνωμένων
Πολιτειών να
εγκαταλειφθεί το ΝΑΤΟ».
Ως ακόμη μια
προειδοποίηση στον
Trump, η πρόεδρος της
Βουλής, Nancy Pelosi,
και ο ηγέτης της
πλειοψηφίας στην
γερουσία, Mitch
McConnell, κάλεσαν τον
επικεφαλής του ΝΑΤΟ,
Jens Stoltenberg, να
απευθυνθεί σε κοινή
σύνοδο του Κογκρέσου
όταν θα έλθει στην
Ουάσινγκτον τον επόμενο
μήνα για τον εορτασμό
της επετείου της
συμμαχίας.
Η στήριξη στην άλλη
πλευρά του Ατλαντικού
είναι εξίσου ισχυρή.
Περίπου τα δύο τρίτα των
Ευρωπαίων εγκρίνουν την
συμμαχία. Οι
περισσότερες ευρωπαϊκές
δημοκρατίες που δεν
είναι ακόμη μέλη του
ΝΑΤΟ ζητούν να εισέλθουν.
Η εμπιστοσύνη στην
ηγεσία των ΗΠΑ μπορεί να
έχει καταρρεύσει, αλλά
οι Ευρωπαίοι
εξακολουθούν να θέλουν ο
εγγυητής ασφαλείας τους
να παραμείνει στη θέση
του. Επιπλέον, τα
ευρωπαϊκά κράτη-μέλη
λαμβάνουν επιτέλους
μέτρα για την αύξηση των
αμυντικών δαπανών.
Είκοσι τέσσερα από τα 29
μέλη του ΝΑΤΟ αύξησαν
τους αμυντικούς
προϋπολογισμούς τους το
2018 και εννέα μέλη του
ΝΑΤΟ φέτος θα φτάσουν
στο όριο του ΝΑΤΟ για [αμυντικές]
δαπάνες στο 2% του ΑΕΠ -σε
σύγκριση με μόλις
τέσσερα μέλη το 2014. Η
πλειοψηφία των μελών
βρίσκεται σε καλό δρόμο
να ανταποκριθεί σε αυτό
το σημείο αναφοράς έως
την ημερομηνία-στόχο του
2024 που καθορίστηκε
στην διάσκεψη κορυφής
του 2014.
Ακόμα και ο Trump
επικροτεί την Ευρώπη για
την αύξηση των
στρατιωτικών δαπανών,
σημειώνοντας στην ομιλία
του για την «Κατάσταση
του Έθνους» τον
Φεβρουάριο ότι «έχουμε
εξασφαλίσει μια αύξηση
100 δισεκατομμυρίων
δολαρίων στις αμυντικές
δαπάνες από συμμάχους
του ΝΑΤΟ». Η αύξηση των
δαπανών άρχισε
πραγματικά πριν εκλεγεί
ο Τραμπ –ήταν το
αποτέλεσμα της εισβολής
της Ρωσίας στην Ουκρανία
και της συνόδου κορυφής
του 2014 κατά την οποία
επισημοποιήθηκε το
ποσοστό ορόσημο του 2%.
Παρόλα αυτά, εάν το να
αφήσουμε τον Trump να
πιστωθεί το ότι έπεισε
τους Ευρωπαίους να
επενδύσουν περισσότερο
στην άμυνα βελτιώσει την
άποψή του για την
συμμαχία, τότε ας τον
ικανοποιήσουμε με κάθε
τρόπο.
Βεβαίως, οι ηγέτες της
Ευρώπης αντισταθμίζουν
τα στοιχήματά τους. Η
Ευρωπαϊκή Ένωση
προβαίνει σε αμυντικές
μεταρρυθμίσεις για την
ενίσχυση της «στρατηγικής
αυτονομίας» για την
περίπτωση που οι
Ευρωπαίοι βρεθούν όντως
μόνοι τους. Αλλά αυτό το
αποτέλεσμα δύσκολα
αποτελεί την προτίμησή
τους. Ιδιαίτερα καθώς το
Brexit και ο λαϊκισμός
δημιουργούν προβλήματα
στο σχέδιο της
ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης,
το τελευταίο πράγμα που
θέλουν οι Ευρωπαίοι
είναι την έξοδο του
Αμερικανού προστάτη και
ειρηνοποιού. Επιπλέον, η
νέα ετοιμότητα της
Ευρώπης να επενδύσει
στην άμυνα θα ενισχύσει
τελικά το ΝΑΤΟ, και δεν
θα οδηγήσει σε
στρατηγική αποσύνδεση:
Όσο πιο ικανοί είναι οι
Ευρωπαίοι στην άμυνα,
τόσο περισσότερο οι
Ηνωμένες Πολιτείες θα
εκτιμούν τον Ατλαντικό
σύνδεσμο.
ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΟΙΧΤΗ
ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΝΑΤΟ
Ο Trump έχει δίκιο όχι
μόνο να επιμένει ώστε οι
σύμμαχοι να επωμίζονται
το δίκαιο μερίδιό τους
στο αμυντικό φορτίο,
αλλά και να αμφισβητεί
το σκεπτικό για την
συνεχιζόμενη διεύρυνση
της συμμαχίας, όπως
έκανε όταν εντάχθηκε το
Μαυροβούνιο το 2017. Από
το τέλος του Ψυχρού
Πολέμου, υπήρξαν 13 νέα
μέλη στην Κεντρική και
Ανατολική Ευρώπη -μια
κίνηση που έχει
δημιουργήσει σοβαρές
εντάσεις στις σχέσεις
του με την Ρωσία. Η
αντίδραση του Κρεμλίνου
είναι κατανοητή: Οι
Ηνωμένες Πολιτείες
δύσκολα θα κάθονταν
αδρανείς αν η Ρωσία είχε
συνάψει στρατιωτική
συμμαχία με τον Καναδά
και το Μεξικό και είχε
αναπτύξει ρωσικά
στρατεύματα στα σύνορα
των ΗΠΑ. Παρ’ όλα αυτά,
η διεύρυνση συνεχίζεται
καθώς το ΝΑΤΟ στρέφει το
βλέμμα του στα Βαλκάνια.
Η Βόρεια Μακεδονία είναι
η επόμενη στην σειρά
τώρα που έχει επιλύσει
την διαμάχη με την
Ελλάδα για το όνομά της.
Η ενσωμάτωση της
υπόλοιπης χερσονήσου των
Βαλκανίων έχει νόημα,
καθώς αυτό θα επιτρέψει
στο ΝΑΤΟ να προσφέρει
σταθερότητα σε μια
περιοχή που εξακολουθεί
να μαστίζεται από
εθνοτικές εντάσεις και
ρωσικές παρεμβάσεις.
Ωστόσο, μετά την ένταξη
των Βαλκανίων, το ΝΑΤΟ
θα πρέπει να κλείσει τις
πόρτες του. Η επέκταση
προς τα ανατολικά και η
προσφορά θέσης μέλους
στην Γεωργία και την
Ουκρανία -όπως ήταν η
υπόσχεση στην Σύνοδο
Κορυφής του ΝΑΤΟ το
2008- θα διακινδύνευσε
ανοιχτή σύγκρουση με την
Ρωσία. Πράγματι, η Ρωσία
άρπαξε κομμάτια γης στην
Γεωργία το 2008 και την
Ουκρανία το 2014 εν
μέρει για να μπλοκάρει
τις προσπάθειες των
χωρών αυτών για ένταξη
στο ΝΑΤΟ. Επιπλέον, το
ΝΑΤΟ θα πρέπει να
αποφύγει να διαβρώσει
την δική του αξιοπιστία
με το να διευρύνει την
εμβέλειά του βαθιά στην
περιφέρεια της Ρωσίας
και αναλαμβάνοντας
δεσμεύσεις που θα
πιεστεί σκληρά για να
υποστηρίξει.
Την περασμένη δεκαετία,
το ΝΑΤΟ φλυαρούσε για το
μέλλον της διεύρυνσης
και πιθανότατα θα
συνεχίσει να το κάνει.
Θα επιμείνει ότι οι
πόρτες του παραμένουν
ανοιχτές σε όλες τις
κατάλληλες χώρες, ενώ
στην πράξη θα αναβάλλει
την ενδεχόμενη
προσχώρηση της Γεωργίας
και της Ουκρανίας,
γνωρίζοντας καλά τους
κινδύνους που
συνεπάγεται η προώθηση
σε αυτό το μέτωπο. Αλλά
το ΝΑΤΟ θα ήταν καλύτερο
να εκμεταλλευτεί τις
αμφιβολίες του Τραμπ
σχετικά με την διεύρυνση
για να ανακοινώσει ότι
θα κλείσει τις πόρτες
του μόλις εισέλθουν τα
βαλκανικά κράτη. Αυτό θα
ωθήσει τις χώρες στην
περιφέρεια της Ρωσίας να
ακολουθήσουν άλλες
επιλογές και θα μπορούσε
να ενθαρρύνει την Ρωσία
να χαλαρώσει τον
εκφοβισμό των γειτόνων
της.
Η απορριπτική και
υποτιμητική μεταχείριση
του ΝΑΤΟ από τον Τραμπ
είναι απερίσκεπτη και
επικίνδυνη. Αλλά η
συμμαχία ξεκινά την
όγδοη δεκαετία της σε
εξαιρετικά ισχυρή φόρμα
παρά τον -και εν μέρει
λόγω του- Donald Trump.
Ο CHARLES A. KUPCHAN
είναι καθηγητής Διεθνών
Υποθέσεων στο
Πανεπιστήμιο Georgetown
και ανώτερος συνεργάτης
στο Council on Foreign
Relations.
Foreign Affairs
http://www.foreignaffairs.gr/articles/72209/charles-a-kupchan/to-nato-eyimerei-para-ton-tramp?page=show
https://www.foreignaffairs.com/articles/2019-03-20/nato-thriving-spite-trump
|
|
Greek Finance Forum |
|
Σχόλια Χρηστών |
|
|
|
|
|
|