Tweet

--------------------

Καθώς το Εθνικό Λαϊκό Κογκρέσο της Κίνας και το συμβουλευτικό του σώμα, η Πολιτική Συμβουλευτική Διάσκεψη του Κινεζικού Λαού, συναθροίζονται αυτόν τον Μάρτιο στο Πεκίνο για τις ετήσιες συνεδριάσεις διάρκειας δύο εβδομάδων ώστε να συζητήσουν τις προκλήσεις και την πορεία της χώρας, ο πρόεδρος Xi Jinping μπορεί να μπει στον πειρασμό να κάνει έναν γύρο νίκης. Μέσα στα πρώτα πέντε χρόνια της θητείας του, πρωτοπόρησε με το δικό του στυλ κινεζικής πολιτικής, ανατρέποντας επιτέλους το μοντέλο του Deng Xiaoping που καθιερώθηκε πριν από 30 χρόνια. Όπως έγραψα στο Foreign Affairs πέρσι China’s New Revolution [1], Μάιος/Ιούνιος 2018), ο Xi απομακρύνθηκε από την διαδικασία λήψης αποφάσεων του Deng που είχε ως βάση την συναίνεση, και ενοποίησε την θεσμική εξουσία στα χέρια του. Έχει οδηγήσει το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) πιο βαθιά στην πολιτική, κοινωνική και οικονομική κινεζική ζωή, περιορίζοντας την επιρροή των ξένων ιδεών και του οικονομικού ανταγωνισμού. Και έχει εγκαταλείψει την χαμηλού προφίλ εξωτερική πολιτική του Ντενγκ υπέρ μιας που είναι φιλόδοξη και επεκτατική.

Ο Κινέζος πρόεδρος, Xi Jinping, συναντά τον Γερμανό πρόεδρο, Frank-Walter Steinmeier, στη Μεγάλη Αίθουσα του Λαού, στο Πεκίνο, τον Δεκέμβριο του 2018. FRED DUFOUR / POOL VIA REUTERS
 

---------------------------------------------------------------------

Και όμως η διάθεση στο Πεκίνο απέχει πολύ από το να είναι νικηφόρα. Καθώς ο Xi ξεκινά την δεύτερη πενταετή θητεία του ως γενικός γραμματέας του ΚΚΚ και (σύντομα) πρόεδρος, υπάρχουν ενδείξεις ότι οι μεγάλες επιτυχίες του νέου μοντέλου μετατρέπονται σε παθητικό. Ο υπερβολικός κομματικός έλεγχος συμβάλλει στην στασιμότητα της οικονομίας [2] και στην κοινωνική δυσαρέσκεια, ενώ η υπερβολική φιλοδοξία έχει ψυχράνει [3] την αρχική ζέση με την οποία πολλοί στην διεθνή κοινότητα χαιρέτιζαν το όραμα του Xi για μια νέα παγκόσμια τάξη «με κινέζικα χαρακτηριστικά».

Ο Xi έδωσε λίγα μηνύματα δημοσίως ότι κάτι έχει πάει στραβά: Οι πρώτες ομιλίες [4] της δεύτερης θητείας του μάλιστα δείχνουν ότι εντείνει την τρέχουσα προσέγγισή του. Κάτι τέτοιο μόνο θα επιδεινώσει τις προκλήσεις που αναδύονται. Αλλά ευτυχώς, επειδή τα περισσότερα από τα σημερινά προβλήματα της χώρας είναι της βούλησης του Xi, έχει ακόμα τόσο τον χρόνο όσο και την δύναμη να διορθώσει την πορεία του.

ΕΧΕΙ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ

Τα επιτεύγματα του Xi μέχρι σήμερα είναι αναμφισβήτητα. Οι προσπάθειές του για εδραίωση της θεσμικής εξουσίας απέδωσαν τον Μάρτιο του 2018, όταν με επιτυχία διαχειρίστηκε την εξάλειψη του ορίου δύο θητειών [5] για την προεδρία, διασφαλίζοντας ότι θα μπορούσε να συνεχίσει να κατέχει τρεις από τις ισχυρότερες θέσεις της χώρας -γενικός γραμματέας του ΚΚΚ, πρόεδρος της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής, και πρόεδρος- τουλάχιστον ως και το 2027, αν όχι και πιο μετά. Η εκστρατεία του κατά της διαφθοράς επίσης συνέχισε να κερδίζει ορμή: Το 2018, τιμωρήθηκαν 621.000 αξιωματούχοι, μια σημαντική αύξηση [6] έναντι των 527.000 που συνελήφθησαν το 2017. Και δεκάδες πανεπιστήμια έχουν αγωνιστεί να δημιουργήσουν [7] νέα ινστιτούτα και τμήματα αφιερωμένα στη μελέτη της σκέψης του Xi Jinping, ένα μανιφέστο 14 σημείων που περιλαμβάνει το απαραβίαστο της ηγεσίας του ΚΚΚ, το κράτος δικαίου, την ενισχυμένη εθνική ασφάλεια και τον σοσιαλισμό με κινεζικά χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων ευρύτερων δεσμεύσεων.

Υπό την ηγεσία του Xi, το κόμμα έχει τώρα μάτια παντού -κυριολεκτικά. Έχουν ήδη εγκατασταθεί 200 εκατομμύρια [8] κάμερες επιτήρησης σε μια προσπάθεια να μειωθεί το έγκλημα και να καταπολεμηθεί η κοινωνική αναταραχή. Η τεχνολογία των παρακολουθήσεων θα διαδραματίσει επίσης σημαντικό ρόλο στην εθνική ανάπτυξη του συστήματος κοινωνικής πίστης της χώρας το 2020, το οποίο θα αξιολογεί την πολιτική και οικονομική αξιοπιστία των πολιτών και θα τους επιβραβεύει ή θα τους τιμωρεί αναλόγως. Το ΚΚΚ έχει πλέον δημιουργήσει κομματικές επιτροπές σε ποσοστό σχεδόν 70% [9] όλων των ιδιωτικών επιχειρήσεων και κοινοπραξιών, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι επιχειρήσεις προωθούν τα συμφέροντα του κράτους. Το Πεκίνο πέτυχε επίσης να περιορίσει τις εξωτερικές επιρροές: Χάρη σε έναν νόμο που πέρασε πριν από δύο χρόνια, ο αριθμός των ξένων μη κυβερνητικών οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στην Κίνα μειώθηκε από πάνω από 7.000 [10] σε λίγο πάνω από 400. Και το «Made in China 2025» -το σχέδιο της Κίνας για την προστασία των εγχώριων επιχειρήσεων από τον ξένο ανταγωνισμό σε δέκα περιοχές κρίσιμης τεχνολογίας αιχμής- είναι σε εξέλιξη. Η επαρχιακή κυβέρνηση του Σιτσουάν, για παράδειγμα, έχει ορίσει [11] ότι για 15 τύπους ιατρικών συσκευών, τα νοσοκομεία θα αποζημιώνονται μόνο για διαδικασίες που χρησιμοποιούν κινεζικές συσκευές.

Οι προσπάθειες του Xi για την εδραίωση μεγαλύτερου ελέγχου εγχωρίως συνοδεύονται από εξίσου δραματικές κινήσεις για να διεκδικηθεί ο έλεγχος των περιοχών που η Κίνα θεωρεί ως κυρίαρχη επικράτειά της. Ο Xi έχει στρατιωτικοποιήσει επτά τεχνητά στοιχεία στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας και τον Ιανουάριο του 2019, ένας Κινέζος ναυτικός αξιωματούχος υπονόησε [12] ότι η Κίνα θα μπορούσε «να ενισχύσει περαιτέρω» τις νησίδες αν αισθανθεί απειλούμενη. Καθώς το Πεκίνο διαπραγματεύεται έναν κώδικα δεοντολογίας για την Θάλασσα της Νότιας Κίνας [13] με την Ένωση των Χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας (Association of Southeast Asian Nations, ASEAN), επιδιώκει να αποκλείσει τις μη-ASEAN χώρες ή μη κινεζικές πολυεθνικές από τις έρευνες για πετρέλαιο και να απαγορεύσει στις ξένες δυνάμεις να διεξάγουν στρατιωτικές ασκήσεις, εκτός εάν συμφωνηθεί από όλους τους υπογράφοντες. Εν τω μεταξύ, ο Xi αύξησε τον πολιτικό και οικονομικό έλεγχο επί της χερσονήσου του Χονγκ Κονγκ, απαγορεύοντας [14] ένα υπέρ της ανεξαρτησίας πολιτικό κόμμα, ζητώντας [15] από τα μέσα ενημέρωσης του Χονγκ Κονγκ να αντισταθούν στην πίεση των «εξωτερικών δυνάμεων» για να επικρίνουν ή να αμφισβητήσουν το Πεκίνο, και κατασκευάζοντας [16] έναν σιδηροδρομικό τερματικό σταθμό στο έδαφος του Χονγκ Κονγκ, ο οποίος περιλαμβάνει έναν τελωνειακό έλεγχο από την Κίνα για ταξίδια στην ηπειρωτική χώρα. Ο Xi, στη προσπάθειά του να προωθήσει τις αξιώσεις κυριαρχίας του, υιοθέτησε επίσης μια σειρά καταναγκαστικών οικονομικών και πολιτικών έναντι της Ταϊβάν, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης [17] του αριθμού των τουριστών της ηπειρωτικής χώρας στο νησί, της επιτυχούς πειθούς [18] στις πολυεθνικές να μην αναγνωρίσουν την Ταϊβάν ως ξεχωριστή οντότητα, και έπεισε [19] πέντε χώρες να μεταθέσουν την διπλωματική τους αναγνώριση από την Ταϊβάν προς την ηπειρωτική χώρα,. Η Πρωτοβουλία Belt and Road –το μεγάλης κλίμακας σχέδιο διασύνδεσης του Xi- τώρα εκτείνεται πέρα από την Ασία, την Ευρώπη και την Αφρική για να συμπεριλάβει και την Λατινική Αμερική. Λίγο περισσότερο από έναν χρόνο πριν, ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός δημιούργησε μια βάση εφοδιασμού στο Τζιμπουτί, ενώ σε ιδιωτικές συνομιλίες, οι Κινέζοι στρατιωτικοί αναγνώριζαν [20] ότι θα μπορούσαν να ακολουθήσουν περισσότερες επιτυχίες.

Ακόμη και καθώς η Κίνα επεκτείνει τις σκληρές υποδομές της -λιμάνια, σιδηρόδρομους, αυτοκινητόδρομους και αγωγούς- έχει γίνει όλο και πιο σημαντικός παράγοντας στον τομέα της τεχνολογίας. Φίρμες όπως η Alibaba, η Lenovo και η Huawei έχουν φθάσει σε παγκόσμιο επίπεδο, και άλλες είναι στον ορίζοντα. Ένα βιβλίο [21] του Κινέζου τεχνολογικού γκουρού Kai-Fu Lee, διακηρύσσει ότι η Κίνα θα κυριαρχήσει αναπόφευκτα στην τεχνητή νοημοσύνη (artificial intelligence, AI) –δεν αποτελεί έκπληξη ότι το βιβλίο έχει γίνει διεθνές μπεστ σέλερ. Αν και η πρόβλεψη του Lee μπορεί προσώρας να μην επαληθευτεί πλήρως, η Κίνα θέτει τα θεμέλια για την ηγεσία της AI: Τα δύο τρίτα [22] των παγκόσμιων επενδύσεων στην AI είναι στην Κίνα, και η Κίνα ήδη καυχάται για μια επιβλητική παρουσία σε τομείς όπως οι τεχνολογίες των drone και της αναγνώρισης προσώπου.

Όλες αυτές οι επιτυχίες έχουν καταστήσει την Κίνα ελκυστική για τις μικρότερες χώρες όχι μόνο ως οικονομικό εταίρο αλλά και ως ιδεολογικό σημαιοφόρο. Ο Xi έχει διαβεβαιώσει ότι το λεγόμενο κινεζικό μοντέλο προσφέρει στις χώρες που απογοητεύτηκαν με την Δυτικού στυλ δημοκρατία της αγοράς μια διαφορετική πορεία προς την ανάπτυξη. Σε χώρες όπως η Αιθιοπία, η Τανζανία και η Ουγκάντα, το μήνυμα έχει απήχηση και οι αξιωματούχοι μαθαίνουν [23] από τους Κινέζους ομολόγους τους το πώς να ελέγχουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και να περιορίζουν την πολιτική διαφωνία.

ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΙΣΧΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΕΓΑΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Ωστόσο, παρ’ όλες τις επιτυχίες του μέχρι στιγμής, το μοντέλο Xi, πλήρως υλοποιημένο, μπορεί απλά να παραείναι καλό. Ο υπερβολικός κομματικός έλεγχος -ίσως υπερβολικά συγκεντρωμένος στα χέρια του Xi- συνέβαλε στην οικονομική στασιμότητα. Η συνεχής ροή συχνά ανταγωνιστικών οδηγιών από το Πεκίνο προκάλεσε παράλυση σε τοπικό επίπεδο. Τον Αύγουστο του 2018, το Υπουργείο Οικονομικών της Κίνας ενίσχυσε [24] μια προηγούμενη οδηγία που καλούσε τις τοπικές κυβερνήσεις να εκδώσουν περισσότερα ομόλογα για την υποστήριξη έργων υποδομής ώστε να βοηθήσουν να ενισχυθεί η επιβραδυνόμενη οικονομία˙ πολλές τοπικές κυβερνήσεις αντιστέκονταν στο αίτημα της κυβέρνησης, επειδή το σχέδιο έχει χαμηλές αποδόσεις. Ωστόσο, τον ίδιο μήνα, το Πεκίνο ανακοίνωσε ότι οι αξιωματούχοι που δεν κατάφεραν να εφαρμόσουν τις πολιτικές του Πεκίνου θα μπορούσαν να χάσουν την δουλειά τους ή να αποβληθούν από το κόμμα.

Η προτίμηση του Xi για κρατικό έλεγχο στην οικονομία έχει επίσης απισχνάσει από κεφάλαια τον πιο αποτελεσματικό ιδιωτικό τομέα. Η επιθυμία του για ενισχυμένο κομματικό έλεγχο μέσα στις επιχειρήσεις οδήγησε έναν επικεφαλής κρατικής επιχείρησης να εγκαταλείψει˙ σχολίασε ιδιωτικά ότι οι κομματικές επιτροπές ήθελαν να λαμβάνουν αποφάσεις, αλλά δεν θα αναλάμβαναν ευθύνη όταν θα αποτύγχαναν. Οι αποδείξεις για την οικονομική δυσπραγία αφθονούν. Η κυβέρνηση διαγράφει στατιστικά στοιχεία από το δημόσιο αρχείο, ένα σίγουρο σημάδι ότι τα πράγματα δεν κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση. Ένας οικονομολόγος υπονόησε [25] ότι η ανάπτυξη το 2018 έπεσε στο 1,67%, και η χρηματιστηριακή αγορά της Σαγκάης είχε την χειρότερη απόδοση οποιασδήποτε χρηματιστηριακής αγοράς στον κόσμο. Οι γεννήσεις, οι οποίες σχετίζονται στενά με την οικονομική ανάπτυξη και την αισιοδοξία, μειώθηκαν [26] στο χαμηλότερο ποσοστό από το 1961. Το Πεκίνο έχει οπισθοχωρήσει [27] από τους δικούς του στόχους μείωσης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης -μετά από κάποια αξιοσημείωτη αρχική επιτυχία- ανησυχώντας ότι τα μέτρα ελέγχου της ρύπανσης ίσως να επιβραδύνουν περαιτέρω την οικονομία.

Η οικονομική ύφεση έχει επίσης προκαλέσει κοινωνική δυσαρέσκεια. Οι απεργίες σε πολλές επαρχίες έχουν χαλυβδώσει τους χειριστές γερανών καθώς και τους εργαζόμενους στην παράδοση τροφίμων [28] και τις παραδόσεις [προϊόντων] με φορτηγάκια (van). Μια πανεθνική απεργία οδηγών φορτηγών ξέσπασε το καλοκαίρι του 2018, καθώς η διαδικτυακή πλατφόρμα Manbang δημιούργησε ένα ανταγωνιστικό σύστημα υποβολής προσφορών που άσκησε πιέσεις προς τα κάτω στα τέλη μεταφορών, υπογραμμίζοντας το δυνητικά αποδιοργανωτικό αποτέλεσμα [29] της οικονομίας μερικής απασχόλησης (gig economy) στο κινεζικό εργατικό δυναμικό. Ωστόσο, πιο ανησυχητική για τον Xi ήταν πιθανόν η είδηση ότι πανεπιστημιακές μαρξιστικές ομάδες συνέκλιναν [30] στο εργοστάσιο Jasic Technology της [πόλης βορείως του Χονγκ Κονγκ] Shenzhen για να σταθούν δίπλα στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους κομματικούς υπαλλήλους για να υποστηρίξουν τις προσπάθειες να οργανωθούν ανεξάρτητα εργατικά συνδικάτα. Η διαδήλωση τερματίστηκε γρήγορα, αλλά η ηθική νομιμοποίηση των αιτημάτων της μένει ακόμα να αντιμετωπιστεί. Ταυτόχρονα, ευρέα κοινωνικά κινήματα που διασχίζουν ηλικίες, φύλα και τάξεις, όπως αυτά που υποστηρίζουν τα δικαιώματα των γυναικών και των LGBTQ, έχουν αναδυθεί παράλληλα με τις παραδοσιακές διαμαρτυρίες σχετικά με το περιβάλλον, τους μισθούς και τις συντάξεις.

Η ενοποίηση της εξουσίας του Xi δεν κοστίζει μόνο στην οικονομία της Κίνας, αλλά δημιουργεί υποψίες γύρω από τις επιχειρήσεις της στο εξωτερικό. Η εμβάθυνση της διείσδυσης του κόμματος σε κινεζικές επιχειρήσεις οδήγησε όλες τις κινεζικές εταιρείες να θεωρηθούν ως εκτεταμένοι κλάδοι του ΚΚΚ. Ξένες επιχειρήσεις και κυβερνήσεις δεν έχουν πλέον εμπιστοσύνη ότι μια κινεζική εταιρεία -ιδιωτική ή μη- μπορεί να αντισταθεί σε μια οδηγία του ΚΚΚ. Εξαιτίας αυτής της εκτίμησης, είναι επιφυλακτικές στο να αντλήσουν τεχνολογία που φτιάχνεται από την κινεζική εθνική πρωταθλήτρια Huawei [31] σε κρίσιμες υποδομές τους.

Ακόμη και το σχέδιο Belt and Road κινδυνεύει να καμφθεί υπό το βάρος των φιλοδοξιών του. Ορισμένες χώρες, μεταξύ των οποίων το Μπαγκλαντές, η Μαλαισία, η Μιανμάρ, το Πακιστάν και η Σιέρρα Λεόνε, επανεξέτασαν τις συμφωνίες που έχουν κάνει με την Κίνα, καθώς τα χρέη τους έχουν αυξηθεί ή/και γιατί οι ανησυχίες για το περιβάλλον, την απασχόληση και την διοίκηση δεν έχουν αντιμετωπιστεί. Ορισμένοι ειδικοί εντός της Κίνας αμφισβητούν [32] τώρα την σοφία των ξένων επενδύσεων της χώρας, καθώς πολλές από τις μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις που οδηγούν τα προγράμματα του Belt and Road αυξάνουν δραματικά [33] τους δείκτες χρέους προς περιουσιακά στοιχεία –πολύ πέραν εκείνων που υφίστανται επιχειρήσεις άλλων χωρών.

Εν μέσω αυτής της αναταραχής, οι προσπάθειες του Xi για την προβολή της κινεζικής ήπιας ισχύος έχουν αποτύχει [34]. Η δρακόντεια μεταχείριση του μουσουλμανικού πληθυσμού των Ουιγούρων στην [επαρχία] Xinjiang από το Πεκίνο και η απαγωγή ξένων πολιτών στην Κίνα, όπως του Σουηδού πολίτη Gui Minhai ή των Καναδών Michael Kovrig και Michael Spavor, υπονομεύουν τις προσπάθειές του να διαμορφώσει ένα θετικό αφήγημα διεθνούς δέσμευσης και ηγεσίας. Επιπλέον, η κινητοποίηση των φοιτητών του Πεκίνο που βρίσκονται σε όλο τον κόσμο για πολιτικούς και οικονομικούς σκοπούς, όπως το να καταδίδουν άλλους φοιτητές που δεν ακολουθούν την γραμμή του Κομμουνιστικού Κόμματος, έχει οδηγήσει σε αντίδραση [35] σε αρκετές χώρες. Επιπλέον, οι κανονισμοί του Xi δημιούργησαν ένα δύσκολο επιχειρησιακό περιβάλλον για ξένους μη κυβερνητικούς οργανισμούς και επιχειρήσεις, τα δύο σώματα που υποστηρίζουν περισσότερο την βαθύτερη δέσμευση με την Κίνα.

Ο ΠΑΡΑΓΩΝ ΤΡΑΜΠ

Η αντίδραση της διοίκησης του Trump στον Xi έχει κάνει τα πράγματα χειρότερα για το Πεκίνο. Προφανέστερα, η επιβολή δασμών της κυβέρνησης των ΗΠΑ σε κινεζικές εξαγωγές 250 δισεκατομμυρίων δολαρίων [36] προς τις Ηνωμένες Πολιτείες έχει εξασθενήσει την εμπιστοσύνη των καταναλωτών στην Κίνα και έχει προκαλέσει ορισμένες πολυεθνικές εταιρείες να μετατοπίσουν ή να εξετάσουν τη μετατόπιση της παραγωγής τους από την Κίνα σε άλλες χώρες. Πιο βαθιά, όμως, η διοίκηση και το Κογκρέσο υιοθέτησαν μια πιο απροκάλυπτη προσέγγιση για την κινεζική παγκόσμια επιθετικότητα. Ο Λευκός Οίκος ενίσχυσε τις σχέσεις με την Ταϊβάν, αύξησε τον αριθμό [37] των επιχειρήσεων ελευθερίας της ναυσιπλοΐας στην θάλασσα της Νότιας Κίνας, περιόρισε [38] τις κινεζικές επενδύσεις σε τομείς βασικής τεχνολογίας των ΗΠΑ, αύξησε την διεθνή προσοχή στις κινεζικές πρακτικές επί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άρχισε να ανταγωνίζεται άμεσα την Πρωτοβουλία Belt and Road μέσω επενδύσεων σε υποδομές σε συνεργασία με άλλες χώρες όπως η Αυστραλία, η Ιαπωνία και η Νέα Ζηλανδία, καθώς και με την δημιουργία ενός νέου ιδρύματος χρηματοδότησης για την ανάπτυξη [39] την U.S. International Development Finance Corporation.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι οι μόνες που αντιστέκονται στις χάρες του Xi. Την άνοιξη του 2018, σε δημοσκοπήσεις του Pew Research Center [40], ένας μέσος όρος 63% από 25 χώρες, δήλωσαν ότι προτιμούν έναν κόσμο στον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η ηγετική δύναμη, ενώ το 19% προτίμησε την Κίνα (αν και ο ίδιος ο Donald Trump δεν πήγε καλά στις δημοσκοπήσεις σε σύγκριση με τον Xi Jinping). Οι δημοκρατίες της αγοράς συλλογικά έχουν υιοθετήσει ορισμένα μέτρα παρόμοια με εκείνα των Ηνωμένων Πολιτειών και παρά την αμφισβήτηση του Trump για την σπουδαιότητα των εταίρων και των συμμάχων, η ομάδα του αποδείχθηκε εξαιρετικά έμπειρη στον συντονισμό της προσέγγισης πολλών από αυτές τις χώρες. Ακόμη και στην Κίνα, ορισμένοι διανοούμενοι και επιχειρηματίες δηλώνουν ήσυχα στους ξένους που τους επισκέπτονται ότι η διοίκηση Trump παρέχει ένα σημαντικό ανάχωμα ενάντια στις χειρότερες υπερβολές του σημερινού κινεζικού μοντέλου.

Ο ΧΙ 2.0

Για να αντιμετωπίσει ο Xi τα ταχέως αναπτυσσόμενα προβλήματα που δημιούργησε το πολιτικό μοντέλο του, θα χρειαστεί να πραγματοποιήσει μια σημαντική διόρθωση πορείας και να τροποποιήσει πολλές από τις πρωτοβουλίες τις πρώτης θητείας του. Στο μέτωπο της οικονομίας, οι προτεραιότητές του πρέπει να περιλαμβάνουν την δομική οικονομική μεταρρύθμιση που να δίνει προτεραιότητα στον ιδιωτικό τομέα έναντι των κρατικών επιχειρήσεων και να παρέχει ίσους όρους ανταγωνισμού για τις πολυεθνικές που επιθυμούν να συνεργαστούν με την Κίνα. Θα πρέπει επίσης να προβεί σε μια αναθεωρημένη προσέγγιση στην Πρωτοβουλία Belt and Road που να υιοθετεί διεθνή πρότυπα γύρω από την [εταιρική] διακυβέρνηση -συμπεριλαμβανομένης της διαφάνειας, της διαχείρισης κινδύνων, και των περιβαλλοντικών και εργασιακών πρακτικών. Από πολιτική άποψη, η εικόνα και η ήπια ισχύς της Κίνας θα ενισχυθούν σε μεγάλο βαθμό από τη μείωση της κυβερνητικής χρησιμοποίησης των Κινέζων πολιτών στο εξωτερικό ως εργαλείων των πολιτικών και οικονομικών στόχων της, από ένα βήμα πίσω από τις καταναγκαστικές πολιτικές της προς το Χονγκ Κονγκ και την Ταϊβάν, και από μια μεγάλη μείωση στις καταπιεστικές πολιτικές έναντι των πολιτών της στην Xinjiang και το Θιβέτ.

Στην περιγραφή του για την ηγεσία, ο Xi αρέσκεται να χρησιμοποιεί την αναλογία ενός αγώνα σκυταλοδρομίας: Η σκυτάλη μεταφέρεται από έναν δρομέα στο επόμενο και κάθε δρομέας χτίζει πάνω σε ό, τι έχει προηγηθεί, ενώ προσφέρει και την δική του συμβολή. Με την σκυτάλη στο χέρι του Xi, η κινεζική κυβέρνηση επέκτεινε την εμβέλεια και την επιρροή της στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Ωστόσο, οι αρνητικές συνέπειες της προσέγγισης του Xi -η παράλυση των τοπικών κυβερνήσεων, η πτωτική γεννητικότητα και η διεθνής αντίσταση, μεταξύ άλλων- έχουν αρχίσει να απομακρύνουν την Κίνα από την γραμμή τερματισμού. Ο Xi χρειάζεται να διορθώσει την πορεία του -ή ίσως να περάσει την σκυτάλη στον επόμενο δρομέα.

Η ELIZABETH C. ECONOMY είναι ανώτερη υπότροφος C.V. Starr και διευθύντρια για τις Ασιατικές Μελέτες στο Council on Foreign Relations και διακεκριμένη επισκέπτης συνεργάτιδα στο Ίδρυμα Hoover του Πανεπιστημίου Stanford.

Foreign Affairs

http://www.foreignaffairs.gr/articles/72191/elizabeth-economy/to-problima-me-to-montelo-toy-xi-gia-tin-kina?page=show

https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2019-03-06/problem-xis-china-model