|
|
|
Περίληψη:
Τι μπορούν να κάνουν οι
Ηνωμένες Πολιτείες για
να ανακάμψουν από το να
είναι με την πλάτη στον
τοίχο; Πάνω απ’ όλα,
μπορούν να επικεντρωθούν
στην προσπάθεια να
θεσπίσουν ένα σταθερό
καθεστώς αποτροπής παρά
να πιέσουν για άμεσο
μονομερή αφοπλισμό,
διασφαλίζοντας ότι οι
πυρηνικοί κίνδυνοι στην
κορεατική χερσόνησο
τυγχάνουν υπεύθυνης
διαχείρισης.
|
|
|
|
|
|
-----------------------
Πριν από δύο μήνες, ο
πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald
Trump, πραγματοποίησε
μια ιστορική σύνοδο
κορυφής [1] με τον ηγέτη
της Βόρειας Κορέας, Kim
Jong Un, στην Σιγκαπούρη.
Για τον Trump, ο βασικός
στόχος της συνάντησης
ήταν να αποσπάσει μια
δέσμευση από τον Kim για
«αποπυρηνικοποίηση», η
οποία για τον Trump
σημαίνει ότι ο Κιμ θα
παραδώσει μονομερώς τα
πυρηνικά του όπλα. Για
τον Κιμ, ο στόχος της
συνόδου κορυφής ήταν να
σφίξει το χέρι του Τραμπ
ως ισότιμος και ως
ηγέτης μιας πυρηνικής
δύναμης. Ήταν επίσης μια
προσπάθεια να
αποσυμπιέσει την
αμερικανική εκστρατεία "μέγιστης
πίεσης", δείχνοντας στην
Κίνα [2] και την Ρωσία
ότι ο Κιμ έκανε
καλόπιστη προσπάθεια να
διαπραγματευτεί με τις
Ηνωμένες Πολιτείες. Ο
Kim δεν είχε καμία
πρόθεση να παραδώσει
μονομερώς τα πυρηνικά
όπλα του, τα οποία έχει
χαρακτηρίσει ως το «πολύτιμο
σπαθί της δικαιοσύνης»
της Βόρειας Κορέας και
ποτέ δεν δεσμεύθηκε να
το πράξει.
Ο ηγέτης της Βόρειας
Κορέας Kim Jong Un
επιθεωρεί το αγρόκτημα
Chunghung στην κομητεία
Samjiyon της Βόρειας
Κορέας, σε αυτή την
αχρονολόγητη φωτογραφία
που δημοσιοποιήθηκε από
την Κεντρική Υπηρεσία
Τύπου της Βόρειας Κορέας
(KCNA), τον Ιούλιο του
2018. KCNA VIA REUTERS
----------------------------------------------------------------------
Εξήντα ημέρες μετά τη
συνάντηση αυτή, τα
πράγματα πάνε καλά -για
τον Κιμ. Αν και ο Τραμπ
είναι απελπισμένος να
συνεχίσει να ισχυρίζεται
ότι «επίλυσε» την
βορειοκορεατική πυρηνική
απειλή στην Σιγκαπούρη,
όπως πολλοί προέβλεπαν,
η Βόρεια Κορέα
εξακολουθεί να
επεκτείνει τα οπλοστάσιά
της από πυρηνικά και
βαλλιστικούς πυραύλους
και έχει παίξει
εξαιρετικά το
διπλωματικό της παιχνίδι.
Έχει καταναλώσει αρκετό
καιρό ενώ παράλληλα έχει
κάνει αισθητικά βήματα
στο πρόγραμμα πυρηνικών
όπλων της, όπως η μερική
καταστροφή του πυρηνικού
σταθμού δοκιμών και της
εγκατάστασης δοκιμών [πυραυλικών]
κινητήρων, τίποτα από τα
οποία δεν χρειάζεται για
να παράγει μαζικά
πυρηνικά όπλα και
βαλλιστικούς πυραύλους.
Αυτά τα βήματα κάνουν
όσα ακριβώς χρειάζονται
για να κρατήσουν το
Τραμπ σε απόσταση και να
επιτρέψουν στο Πεκίνο
και τη Μόσχα να
παράσχουν στην
Πιονγκγιάνγκ εμπόριο και
ενέργεια, μειώνοντας
έτσι τη μέγιστη πίεση.
Πώς έφτασε η Βόρεια
Κορέα σε αυτό το σημείο,
και πού πάμε από εδώ και
πέρα;
ΤΟ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ
Στην Σιγκαπούρη, ο Κιμ
υπέγραψε μια διακήρυξη
[3] που τον δεσμεύει "να
εργαστεί για την πλήρη
αποπυρηνικοποίηση της
Κορεατικής Χερσονήσου".
Ωστόσο, η
αποπυρηνικοποίηση ήταν
το τρίτο βήμα στην σειρά
των δεσμεύσεων, μετά την
καθιέρωση "νέων σχέσεων
ΗΠΑ-ΛΔΚ" (Λαϊκής
Δημοκρατίας της Κορέας)
και την οικοδόμηση ενός
"ειρηνικού καθεστώτος"
με τις Ηνωμένες
Πολιτείες. Η Πιονγιάνγκ
υπενθυμίζει τώρα στην
Ουάσινγκτον ότι αυτή η
αλληλουχία έχει σημασία:
Η εργασία προς την
αποπυρηνικοποίηση θα
ακολουθήσει μόνο αφού
καταβληθούν προσπάθειες
προς αυτούς τους πρώτους
δύο στόχους, οι οποίοι
συνεπάγονται μια
συνολική μεταμόρφωση της
σχέσης ΗΠΑ-Βόρειας
Κορέας. Επομένως, δεν
πρέπει να αποτελεί
έκπληξη το γεγονός ότι
υπάρχουν ελάχιστα που να
μπορεί να δείξει κανείς
στο βορειοκορεατικό
μέτωπο αφοπλισμού. Ό,τι
και αν θα μπορούσε να
σημαίνει η "πλήρης
αποπυρηνικοποίηση της
Κορεατικής Χερσονήσου"
για έναν απλό παρατηρητή,
ή τον Trump, έχει ένα
συγκεκριμένο νόημα για
την Βόρεια Κορέα -ένα
νόημα που έδωσε την
δυνατότητα στον Kim να
υπογράψει μια τέτοια
δήλωση αφού πανηγύρισε
την λεγόμενη ολοκλήρωση
του πυρηνικού
αποτρεπτικού μέσου του
πριν από λίγους μήνες.
Για τον Κιμ, η πλήρης
αποπυρηνικοποίηση της
χερσονήσου θα
συνεπαγόταν τουλάχιστον
μια δέσμη παραχωρήσεων
από τις Ηνωμένες
Πολιτείες,
συμπεριλαμβανομένων,
μεταξύ άλλων, της άρσης
των εκτεταμένων
διασφαλίσεων αποτροπής
από τη Νότια Κορέα,
εγγυήσεις ασφαλείας για
το καθεστώς της Βόρειας
Κορέας, και μέχρι και
μια ζώνη χωρίς πυρηνικά
όπλα στην κορεατική
χερσόνησο. Θα μπορούσε
επίσης να αναφέρεται
κυριολεκτικά στον
παγκόσμιο αφοπλισμό -η
Βόρεια Κορέα θα
εγκαταλείψει τα πυρηνικά
της όπλα όταν θα το
κάνουν και οι Ηνωμένες
Πολιτείες. Είτε έτσι
είτε αλλιώς, η φράση που
συμφωνήθηκε στην
Σιγκαπούρη δεν
ισοδυναμεί με μονομερή
αφοπλισμό και σίγουρα
όχι την "τελική, πλήρως
ελεγχόμενη
αποπυρηνικοποίηση της
Βόρειας Κορέας" -η
τελευταία αναδιατύπωση
του υπουργού Εξωτερικών,
Mike Pompeo, για την "πλήρη,
επαληθεύσιμη και μη
αναστρέψιμη διάλυση"
(complete, verifiable,
and irreversible
dismantlement, CVID), η
οποία επανειλημμένα
απορρίφθηκε από την
Βόρεια Κορέα από τότε
που συντάχθηκε [ως
έννοια] κατά την πρώτη
δεκαετία του αιώνα. Ως
μια καλόπιστη χειρονομία
της αφοσίωσής του στον
αφοπλισμό, ο υπουργός
Pompeo φέρεται να ζήτησε
[4] η Βόρεια Κορέα να
παραδώσει το 60%-70% του
πυρηνικού οπλοστασίου
στο επακόλουθο ταξίδι
του τον Ιούλιο στην
Πιονγκγιάνγκ. Δεν
εκπλήσσει το γεγονός ότι
το υπουργείο Εξωτερικών
της Βόρειας Κορέας
απάντησε χαρακτηρίζοντας
δημόσια τις απαιτήσεις
του Pompeo "σαν
γκανγκστερικές" και ως
ότι δεν ευθυγραμμίζονται
με το πνεύμα της
Σιγκαπούρης. Με απλά
λόγια, ο Kim δεν
συμφώνησε να παραιτηθεί
μονομερώς από
οποιοδήποτε από τα
πυρηνικά του όπλα -ούτε
μία φορά.
Δείτε την αλληλουχία των
διαρροών σχετικά με το
καθεστώς των πυρηνικών
και των βαλλιστικών
πυραύλων της Βόρειας
Κορέας τις εβδομάδες
μετά την σύνοδο κορυφής.
Οι βορειοκορεατικοί
φυγοκεντρητές για τον
εμπλουτισμό του ουρανίου
συνεχίζουν να
λειτουργούν [5], όπως
αναγνώρισε μέχρι και ο
Pompeo [6] κατά την
διάρκεια της κατάθεσής
του τον Ιούλιο ενώπιον
της Επιτροπής Εξωτερικών
Σχέσεων της Γερουσίας.
Αλλού [7], ένας-ή ίσως
δυο [8]- διηπειρωτικοί
βαλλιστικοί πύραυλοι
(ICBMs) τύπου Hwasong-15
υπόκεινται σε
συναρμολόγηση [9]. Σε
μια χωριστή εγκατάσταση,
εν τω μεταξύ, η Βόρεια
Κορέα συνεχίζει να
κατασκευάζει [10]
ολοκληρωμένα οχήματα
εκτόξευσης για το υψηλής
απόκρισης και ευέλικτο
πύραυλο στερεών καυσίμων,
τον Pukguksong-2. Και
πάλι αλλού, το
Ινστιτούτο Χημικών
Υλικών της χώρας [11]
στο Hamhung -που
συνδέεται με την
επιστήμη των προηγμένων
υλικών που είναι
απαραίτητη για την
ανάπτυξη αποτελεσματικών
και απειλητικών πυραύλων
στερεών καυσίμων- έχει
επεκταθεί.
Αυτή η δραστηριότητα δεν
υποδηλώνει ότι ο Kim
είναι διπρόσωπος ή ότι «εξαπατά».
Δεν υποσχέθηκε ποτέ να
σταματήσει να παράγει
πυρηνικά όπλα ή
βαλλιστικούς πυραύλους.
Στην πραγματικότητα,
έκανε το αντίθετο. Στην
ομιλία του την
πρωτοχρονιά του 2018, ο
Κιμ διέταξε τον τομέα
της "έρευνας πυρηνικών
όπλων και της
βιομηχανίας πυραύλων"
της Βόρειας Κορέας να "παραγάγει
μαζικά πυρηνικές κεφαλές
και βαλλιστικούς
πυραύλους". Είναι σαφές
τώρα ότι ο Kim ακολουθεί
αυτό που είπε ότι θα
έκανε.
Ταυτόχρονα, το
εθελοντικό
βορειοκορεατικό
μορατόριουμ για
πυρηνικές δοκιμές και
δοκιμές πυραύλων μεγάλου
βεληνεκούς και το
κλείσιμο διαφόρων χώρων
δοκιμών δεν υποδηλώνουν
πρόθεση
αποπυρηνικοποίησης,
τουλάχιστον όχι με τον
τρόπο που οραματίζεται ο
Pompeo. Χωρίς την
κατάλληλη εξακρίβωση από
εμπειρογνώμονες, θα
μείνουμε να μαντεύουμε
το πόσο ουσιαστικά είναι
αυτά τα βήματα. Η
ακολουθία των έξι
πυρηνικών δοκιμών της
Βόρειας Κορέας, με
αποκορύφωμα μια πιθανή
θερμοπυρηνική σχεδίαση,
πιθανώς καθιστά περιττή
την περαιτέρω διεξαγωγή
πυρηνικών δοκιμών
πλήρους απόδοσης για την
επέκταση του οπλοστασίου.
Τον Απρίλιο, ο Kim
αναγνώρισε για πρώτη
φορά ότι η Βόρεια Κορέα
διεξήγαγε πλέον μη
κρίσιμες πυρηνικές
δοκιμές -δοκιμές που δεν
έχουν ως αποτέλεσμα μια
πυρηνική έκλυση και
επομένως μπορούν να
πραγματοποιηθούν χωρίς
να ανιχνευθούν- γεγονός
που πιθανώς επιτρέπει
την συνέχιση της
βελτίωσης των
υφιστάμενων πυρηνικών
σχεδίων. Παρομοίως, η
ανατίναξη αρκετών
εισόδων σε σήραγγες στον
χώρο δοκιμών Punggye-ri
είναι και αναστρέψιμη
και δεν εμποδίζει την
ανάπτυξη και την
βελτίωση του
προγράμματος. Παράλληλα,
η μερική
αποσυναρμολόγηση της
βάσης δοκιμών κινητήρων
υγρών καυσίμων στον
σταθμό εκτόξευσης
δορυφόρων Sohae, παρότι
χρήσιμη για την
οικοδόμηση εμπιστοσύνης
μεταξύ ΗΠΑ και Βόρειας
Κορέας, είναι σε μεγάλο
βαθμό διακοσμητική. Η
Πιονγκγιάνγκ μπορεί να
έχει ήδη εμπιστοσύνη
στον κινητήρα για τους
ICBM υγρών καυσίμων και
ο χώρος δεν έχει καμία
σχέση με τις βελτιωμένες
δυνατότητες στερεών
καυσίμων που η Βόρεια
Κορέα ίσως να θέλει να
αναπτύξει στο μέλλον για
μεγαλύτερη κινητικότητα
και ανταπόκριση. (Σε
γενικές γραμμές, τα
βλήματα υγρών καυσίμων
πρέπει να τροφοδοτούνται
πριν από την χρήση, ενώ
οι πύραυλοι στερεών
καυσίμων κατασκευάζονται
με ενσωματωμένο το
καύσιμο και είναι
έτοιμοι για εκτόξευση).
Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ
ΠΙΟΝΓΚΓΙΑΝΓΚ
Δύο μήνες μετά την
Σιγκαπούρη, η Βόρεια
Κορέα ακολουθεί μια
τριπλή στρατηγική στις
συνομιλίες με τις
Ηνωμένες Πολιτείες.
Κατ’ αρχάς, ο Κιμ
εστίασε στην προσφορά
τεχνικών παραχωρήσεων
που δεν έχουν καμία
σχέση με την ικανότητά
του να δημιουργήσει μια
ισχυρή πυρηνική δύναμη.
Αυτό είναι λογικό για
την Βόρεια Κορέα. Η
διοίκηση του Trump
ερμήνευσε θετικά τα
βίντεο σχετικά με την
αποσυναρμολόγηση του
πυρηνικού σταθμού
Punggye-ri και τις
δορυφορικές απεικονίσεις
της αποσυναρμολόγησης
στην Sohae ως τις
επακόλουθες αντιδράσεις
στην πρωτοβουλία του
Trump στην Σιγκαπούρη -έστω
και αν καμία παραχώρηση
δεν περιορίζει σημαντικά
την παραγωγή νέων
πυραύλων και κεφαλών της
Βόρειας Κορέας.
Δεύτερον, η Βόρεια Κορέα
αρχίζει να αποσυνδέει
την διπλωματία σε
επίπεδο ηγετών από τις
συνεχιζόμενες συνομιλίες
σε επίπεδο ομάδας
εργασίας -επιχειρώντας
να βάλει μια σφήνα
μεταξύ του Trump και της
δικής του διοίκησης. Με
απλά λόγια, ο Kim
αποφάσισε να τονίσει το
"πνεύμα" της Σιγκαπούρης
μεταξύ του ιδίου και του
Trump αντί για την πιο
τεχνική προσέγγιση του
Pompeo που εστίαζε στις
λεπτομέρειες της "τελικής,
πλήρως επαληθευμένης
αποπυρηνικοποίησης" της
Βόρειας Κορέας. Η Βόρεια
Κορέα φαίνεται να θέλει
να κάνει τον Trump να
επιλέξει: Να συνεχίσει
να ζει σε μια άρνηση
σχετικά με τον αφοπλισμό
και να έχει την "κερδισμένη
ειρήνη" του, ή να
υποκύψει στα γεράκια της
διοίκησής του και να
επιστρέψει στις υψηλές
εντάσεις του 2017.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ,
Ντόναλντ Τραμπ,
παρουσιάζει το έγγραφο
που υπέγραψαν ο ίδιος
και ο ηγέτης της Βόρειας
Κορέας Kim Jong Un, μετά
την σύνοδο κορυφής στην
Σιγκαπούρη, τον Ιούνιο
του 2018. JONATHAN ERNST
/ REUTERS
-------------------------------------------------------------------
Δύο πρόσφατες δηλώσεις
της Βόρειας Κορέας
υποστηρίζουν αυτήν την
ερμηνεία. Κατ’ αρχάς,
μετά το αρχικό ταξίδι
του Πομπέο στην
Πιονγκγιάνγκ, το
υπουργείο Εξωτερικών της
Βόρειας Κορέας
δημοσίευσε μια δήλωση
διαμαρτυρόμενο για την
“θλιβερή” προσέγγισή του
με το να απαιτεί
μονομερή αφοπλισμό.
Συνέχιζε ότι οι “καλές
προσωπικές σχέσεις”
μεταξύ Kim και Trump "θα
εδραιωθούν περαιτέρω
μέσα από την διαδικασία
των μελλοντικών διαλόγων".
Στις αρχές Αυγούστου, ο
Trump έλαβε άλλη μια
επιστολή από τον Kim,
που υπογράμμιζε αυτή την
βορειοκορεατική
προσπάθεια να διατηρηθεί
η δυναμική στο επίπεδο
των ηγετών. Ο Trump
αναφέρθηκε σε αυτό ως
ένα "πολύ ωραίο γράμμα"
και φαίνεται να θέλει να
συνεχίσει να σκιαγραφεί
την Σιγκαπούρη ως νίκη.
Μετά την Σιγκαπούρη, ο
Kim θα συζητά μόνο με
τον Trump άμεσα. Ο
Πομπέο υποτίθεται ότι θα
τον συναντούσε τον
Ιούλιο, όταν επισκέφθηκε
την Πιονγκγιάνγκ, αλλά ο
Κιμ επέλεξε να
επισκεφθεί ένα αγρόκτημα
καλλιέργειας πατάτας.
Ξεχωριστά, κατά την
υπουργική σύνοδο του
Περιφερειακού Φόρουμ του
Συνδέσμου των Εθνών της
Νοτιοανατολικής Ασίας
(ASEAN) στην Σιγκαπούρη
στις αρχές Αυγούστου, ο
υπουργός Εξωτερικών της
Βόρειας Κορέας, Ri Yong
Ho, τόνισε ότι η δήλωση
της Σιγκαπούρης που
συμφωνήθηκε από τον
Trump και τον Kim "δεν
πρέπει να επιτραπεί να
πέσει θύμα της
αμερικανικής εσωτερικής
πολιτικής, προκαλώντας
έναν αντίξοο άνεμο παρά
τις προθέσεις των ηγετών”.
Για την Βόρεια Κορέα, ο
δρόμος προς την επιτυχία
είναι να παραγκωνιστεί η
επιρροή των υφισταμένων
του Trump -συμπεριλαμβανομένου
του Pompeo και βεβαίως
του Συμβούλου Εθνικής
Ασφάλειας, John Bolton-
και να συνεχίσει να
χορηγεί παραχωρήσεις,
όπως ο επαναπατρισμός
των λειψάνων, που
αρέσουν στον Τραμπ. Αλλά
το πράττει σύμφωνα με
τους κανόνες της
Πιονγκγιάνγκ [12]:
Καθυστερώντας τις
παραχωρήσεις μέχρι την
τελευταία στιγμή και
στην συνέχεια
παραχωρώντας μόνο
μερικές, έτσι ώστε μια
ενιαία παραχώρηση να
μπορεί να αναλύεται για
μεγάλο χρονικό διάστημα
-η χαλύβδινη
υπερκατασκευή σε έναν
δοκιμαστικό χώρο μετά
από έξι εβδομάδες, η
τσιμεντένια βάση στον
ίδιο χώρο ως χωριστή
παραχώρηση έξι μήνες
αργότερα.
Τρίτον, η Βόρεια Κορέα
αξιοποιεί με επιτυχία
τους διπλωματικούς της
ελιγμούς με τις Ηνωμένες
Πολιτείες ως περαιτέρω
ώθηση για να βάλει μια
σφήνα μεταξύ των
Ηνωμένων Πολιτειών και
της Νότιας Κορέας στην
διακορεατική ειρηνευτική
διαδικασία. Ως εκ τούτου,
πολλά θα στηριχθούν στην
πέμπτη διακορεατική
διάσκεψη κορυφής -την
τρίτη μεταξύ του Kim και
του προέδρου της Νότιας
Κορέας, Moon Jae-in- η
οποία έχει
προγραμματιστεί για τον
Σεπτέμβριο.
Ο Moon θα αντιμετωπίσει
ένα δίλημμα. Από τη μια
πλευρά, ο Kim θα
περιμένει μια σαφή
απάντηση από τη Νότια
Κορέα για το πότε θα
υλοποιηθεί η υπόσχεση
του Panmunjom -τα
οικονομικά ωφελήματα της
προσέγγισης-, μια
εξέλιξη που δεν μπορεί
να προκύψει χωρίς
ελάφρυνση των κυρώσεων
από το Συμβούλιο
Ασφαλείας των Ηνωμένων
Εθνών. Ξεχωριστά, ο Moon
θα είναι υπό πίεση από
τις Ηνωμένες Πολιτείες
για να ωθήσει τον Κιμ
προς μια συγκεκριμένη
χειρονομία
αποπυρηνικοποίησης -μια
χειρονομία που ο Pompeo
και ο Bolton θα μπορούν
ευλόγως να διακηρύξουν
σαν πρόοδο. Από τους
χειμερινούς Ολυμπιακούς
Αγώνες του Φεβρουαρίου,
ήταν ο Moon ο οποίος
έχει μετατοπίσει την
καλή πίστη της Βόρειας
Κορέας στην
αποσυναρμολόγηση των
στοιχείων των πυρηνικών
όπλων και των
προγραμμάτων βαλλιστικών
πυραύλων. Αλλά τώρα
είναι ξεκάθαρο ότι ό, τι
κι αν είχε πει ο Κιμ
στον Moon την άνοιξη,
δεν προοριζόταν να
ανθίσει το καλοκαίρι.
Ωστόσο, για τον
μακροπρόθεσμο στόχο της
Βόρειας Κορέας να βάλει
μια σφήνα μεταξύ της
Σεούλ και της
Ουάσινγκτον, το να τεθεί
ο Moon μπροστά σε ένα
τέτοιο δίλημμα είναι ένα
στοιχείο -και όχι ένα
ελάττωμα- της
διπλωματικής διαδικασίας
μετά την Σιγκαπούρη.
ΜΠΟΡΕΙ Η ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ ΝΑ
ΑΝΑΚΑΜΨΕΙ;
Σήμερα, ο Kim έχει
ξεκάθαρα το πάνω χέρι.
Αξιοποιώντας την
επιθυμία του Trump να
βάλει την Σιγκαπούρη
στην λίστα των νικών του
και να προχωρήσει [σε
άλλα θέματα], η Βόρεια
Κορέα δοκιμάζει το για
πόσο καιρό και πόσο
μακριά μπορεί να φτάσει
πριν ο Trump σταματήσει
να ζει σε μια άρνηση
σχετικά με το
επεκτεινόμενο πυρηνικό
πρόγραμμα της Βόρειας
Κορέας. Η Πιονγκγιάνγκ
είναι απίθανο να
προκαλέσει ανοιχτά τον
Τραμπ με μια πυραυλική ή
πυρηνική δοκιμή, αλλά
μια δοκιμή, για
παράδειγμα, ενός
οχήματος εκτόξευσης
δορυφόρου θα μπορούσε να
αποκαλύψει ακριβώς το
πόσο ο Τραμπ μπορεί να
κρατήσει ήσυχα τα
γεράκια στην διοίκησή
του
Τι μπορούν να κάνουν οι
Ηνωμένες Πολιτείες για
να ανακάμψουν από το να
είναι με την πλάτη στον
τοίχο; Πάνω απ’ όλα,
μπορούν να επικεντρωθούν
στην προσπάθεια να
θεσπίσουν ένα σταθερό
καθεστώς αποτροπής παρά
να πιέσουν για άμεσο
μονομερή αφοπλισμό,
διασφαλίζοντας ότι οι
πυρηνικοί κίνδυνοι στην
κορεατική χερσόνησο
τυγχάνουν υπεύθυνης
διαχείρισης. Αυτό θα
ήταν και πιο ρεαλιστικό
και πιο αποτελεσματικό
μακροπρόθεσμα.
Πώς θα έμοιαζε αυτό; Όσο
απίθανο κι αν είναι
δεδομένης της
συνεχιζόμενης
αδιαφάνειας της
Πιονγκγιάνγκ σχετικά με
τις παραγωγικές της
δραστηριότητες, οι
Ηνωμένες Πολιτείες θα
μπορούσαν να πιέσουν την
Βόρεια Κορέα να
αποκαλύψει πλήρως το
πυρηνικό οπλοστάσιο και
τις πυραυλικές
εγκαταστάσεις της και
στην συνέχεια να
εργαστεί για τον
περιορισμό της παραγωγής,
τον έλεγχο των όπλων και
την πυρηνική
χαλιναγώγηση. Ο Κιμ ίσως
να είναι διατεθειμένος
να δεχτεί κάτι τέτοιο ως
αντάλλαγμα, ενδεχομένως,
μιας μετριοπαθούς άρσης
κυρώσεων και ίσως ενός
επίσημου ή ανεπίσημου
καθεστώτος ειρήνης και
εγγυήσεων ασφάλειας που
να υποστηρίζεται από ένα
προσαρμοσμένο
στρατιωτικό αποτύπωμα. Η
Πιονγιάνγκ ίσως να μην
παραδώσει καμία από τις
δυνατότητές της, αλλά
μπορεί να υπάρχει ένα
βορειοκορεατικό μέγεθος
ισχύος με το οποίο και
οι δύο πλευρές να είναι
άνετες. Αυτό θα σήμαινε
να επιτραπεί στην Βόρεια
Κορέα να αποκτήσει
επαρκή εμπιστοσύνη στην
αποτρεπτική της δύναμη
χωρίς να της επιτραπεί η
απεριόριστη ανάπτυξή της
σε σημείο όπου οι
Ηνωμένες Πολιτείες και
οι σύμμαχοί τους να
απαιτούν σοβαρές αλλαγές
ισχύος για τον εαυτό
τους, οι οποίες θα
μπορούσαν να προκαλέσουν
την εκτός ελέγχου
εξέλιξη του διλήμματος
ασφαλείας στην χερσόνησο.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα
πρέπει να ενθαρρύνουν
την Βόρεια Κορέα να
είναι μια υπεύθυνη
δύναμη πυρηνικών όπλων
όπως η Ινδία -και να
εξασφαλίσουν μια
δέσμευση της
Πιονγκγιάνγκ να μην
διαδώσει [τα πυρηνικά]
σε άλλες χώρες,
εστιάζοντας παράλληλα
στην οικονομική ανάπτυξη,
κάτι που η Βόρεια Κορέα
έχει ήδη εκφράσει
επιθυμία και προθυμία να
κάνει. Αυτό, βέβαια,
προϋποθέτει την
αναγνώριση της Βόρειας
Κορέας ως δύναμης
πυρηνικών όπλων, αλλά
αυτή είναι μια
πραγματικότητα που
κανείς δεν μπορεί πλέον
να αρνηθεί.
Αυτοί οι στόχοι είναι
ρεαλιστικοί και για τις
δύο πλευρές και μπορούν
να αναζωογονήσουν την
διπλωματική προσπάθεια.
Παρόλο που θα είναι
δύσκολο και χρονοβόρο να
επιτευχθούν, μπορεί να
είναι και ο μόνος τρόπος
για να αποφευχθεί η
καταστροφή, διότι ο
κίνδυνος αποτυχίας της
στρατηγικής "Αποπυρηνικοποίηση
μέσω της άρνησης" είναι
ότι υπήρξε μόνο μια
εναλλακτική λύση που
παρουσίασε η διοίκηση [Τραμπ]:
Αποπυρηνικοποίηση με την
βία.
Ο ANKIT PANDA είναι
ανώτερος συντάκτης του
The Diplomat και
ανώτερος Συνεργάτης στην
Federation of American
Scientists.
Ο VIPIN NARANG είναι
αναπληρωτής καθηγητής
Πολιτικών Επιστημών στο
Massachusetts Institute
of Technology (ΜΙΤ).
Foreign Affairs
http://www.foreignaffairs.gr/articles/71914/ankit-panda-kai-vipin-narang/to-pyriniko-programma-tis-boreias-koreas-den-exei-allaksei
https://www.foreignaffairs.com/articles/north-korea/2018-08-13/north-koreas-nuclear-program-isnt-going-anywhere
|
|
Greek Finance Forum |
|
Σχόλια Χρηστών |
|
|
|
|
|
|