|
Ειδικότερα, ο Χιούγκο Ντίξον εξηγεί ότι ο
Τσίπρας θέλει μια «καθαρή έξοδο» από το μνημόνιο
των 86 δισ. ευρώ για να έχει μια «καλή ιστορία»
να πει στους Έλληνες ψηφοφόρους του πριν από τις
εκλογές του 2019. Υπενθυμίζει, παράλληλα, ότι ο
Τσίπρας εμφανίζεται δεύτερος στις δημοσκοπήσεις,
μια «πτώση» που οφείλεται αφενός στο γεγονός ότι
δεν κράτησε τις υποσχέσεις του προς τον ελληνικό
λαό αλλά και αφετέρου σε εσφαλμένες κινήσεις που
έβλαψαν την ελληνική οικονομία.
«Παρόλα αυτά, εάν η Ελλάδα μπορούσε να
απελευθερωθεί από τη φυλακή των δανειστών της –
η οποία προβλέπει τον εξονυχιστικό έλεγχο των
κινήσεων της κυβέρνησης από την Ευρωζώνη και το
Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, μια προσβολή για την
εθνική περηφάνια- τότε ο Τσίπρας θα μπορούσε
πιθανώς να κερδίσει μια μελλοντική εκλογική
διαδικασία. Σε αντίθετη περίπτωση, θα μπορούσε
τουλάχιστον να αποφύγει μια τεράστια εκλογική
αποτυχία και να ζήσει για να “πολεμήσει και την
επόμενη ημέρα”» αναφέρει ο δημοσιογράφος, και
συμπληρώνει: «Αλλά η απόλυτη έξοδος από την
εποπτεία μετά το μνημόνιο δεν μοιάζει ρεαλιστική
– και ο ίδιος ο Τσίπρας μάλλον το ξέρει αυτό,
παρότι είναι πρόθυμος να πει στον ελληνικό λαό
το αντίθετο. Διακινδυνεύονται πάρα πολλά χρήματα
για να
αφεθεί η Αθήνα ανεξέλεγκτη».
Η Ελλάδα έχει λάβει 260 δισ. ευρώ από το 2010
από το ΔΝΤ και την Ευρωζώνη. Και, όπως αναφέρει
ο Ντίξον, χωρίς έλεγχο τίποτα δεν θα σταματούσε
τον Τσίπρα από το να εκφράσει τις λαϊκιστικές
του τάσεις. «Μπορεί να αντιστρέψει τις
μεταρρυθμίσεις στις συντάξεις, την αγορά
εργασίας και τις δημόσιες δαπάνες. Το
δημοσιονομικό έλλειμμα μπορεί να διογκωθεί και
πάλι» υπογραμμίζει ο ίδιος, υπενθυμίζοντας την
σχεδόν καταστροφική διαπραγμάτευση του 2015 που,
όπως τονίζει, σχεδόν οδήγησε στην κατάρρευση του
ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Παράλληλα ο
Dixon
αναφέρει ότι η Ελλάδα κατάφερε να συγκεντρώσει 3
δισ. ευρώ από την αγορά ομολόγων τον Ιούλιο. Και
εικάζει ότι η Αθήνα πιθανώς να μπορεί να
επαναλάβει αυτή την πρακτική μία ή δύο φορές
πριν ολοκληρωθεί το ελληνικό πρόγραμμα.
«Δυστυχώς, η Αθήνα πρέπει να πληρώσει περίπου 15
δισ. ευρώ το 2019 – κάτι που δύσκολα θα γίνει
εάν η Ευρωζώνη δεν συνεχίσει να την στηρίζει»
εξηγεί ο Ντίξον.
Συνεχίζοντας τον συλλογισμό του, ο ίδιος
υπογραμμίζει ότι είναι δύσκολο η Ευρωζώνη να
δεχτεί την καθυστέρηση αποπληρωμής των ελληνικών
δανείων κατά 15 χρόνια – εκτός εάν η Ελλάδα
κάνει όλα όσα έχουν συμφωνηθεί από πλευράς της.
Με απλά λόγια, οι δανειστές δεν θέλουν βήματα
προς τα πίσω ούτε θα επιτρέψουν στον Αλέξη
Τσίπρα να αντιστρέψει μεταρρυθμίσεις που έχουν
ήδη υλοποιηθεί. Την ίδια ώρα, δεν θα ανεχτούν
την μη υλοποίηση των μέτρων που έχουν συμφωνηθεί
για το συνταξιοδοτικό και το φορολογικό το 2019
και το 2020
«Είναι εμφανές ότι ο μόνος τρόπος για να
αναγκαστεί η Ελλάδα να κάνει όλα όσα έχει
συμφωνήσει είναι να δίνονται χρήματα όταν και
καθώς η Ελλάδα υλοποιεί τους στόχους που έχουν
τεθεί. Αλλά αυτό απαιτεί συνεχιζόμενο έλεγχο της
οικονομίας» γράφει το εν λόγω άρθρο, που
παράλληλα υπογραμμίζει ότι η ελάφρυνση του
χρέους δεν θα επιστρέψει στην Ελλάδα να μπει
στις αγορές και να καταφέρει να χρηματοδοτήσει
τις ανάγκες της. «Ιδιαίτερα όταν η Ευρωπαϊκή
Κεντρική Τράπεζα ολοκληρώσει το πρόγραμμα αγοράς
ομολόγων» γράφει ο Ντίξον, και συμπληρώνει: «Η
Αθήνα θα χρειαστεί επίσης και ένα προληπτικό
δίχτυ από την Ευρωζώνη. Ένα τέτοιο δίχτυ
ασφαλείας θα μπορούσε να δοθεί με όρους και υπό
εποπτεία». |
